Τη δύσκολη ώρα μιας τέτοιας κυβέρνησης, των συμφερόντων των πολύ λίγων, η πλευρά μας, ο κόσμος της δουλειάς, έχει την ευκαιρία να ανασυνταχθεί με ταξική προσήλωση και να οργανώσει τις δυνάμεις του σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο
Η λαομίσητη και απονομιμοποιημένη συγκυβέρνηση καταρρέοντας θέλει να πάρει κι άλλους μαζί της. Ο λόγος για τις 5.500 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που εκκρεμούν για το 2014, ώστε να προχωράει σταθερά και γρήγορα η διάλυση του Δημοσίου, των εργασιακών σχέσεων και των όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει.
Μέχρι στιγμής οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και η αριστερόστροφη τοποθέτηση μεγάλου τμήματος των λαϊκών τάξεων έχουν καθυστερήσει την απόλυτη εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών.
Έτσι, το καθεστώς της διαθεσιμότητας χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων έχει παραταθεί, με αποτέλεσμα να μην έχουν απολυθεί όλοι όσοι θα ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Με το τέλος του 2014 όμως, έρχεται και το τέλος άλλης μιας μνημονιακής κυβέρνησης και άρα τα πράγματα ζορίζουν για όλους.
Στις υπηρεσίες όπου υπάρχουν «διαθέσιμοι» (διοικητικοί πανεπιστημίων, καθαρίστριες, εκπαιδευτικοί, υπάλληλοι υπουργείων, ασφαλιστικών ταμείων κ.λπ.) καταφθάνουν τελικοί ή οριστικοί πίνακες με τους προς απόλυση και πίνακες «κινητικότητας» με αυτούς που θα μετακινηθούν σε άλλη υπηρεσία.
Οι καλές περιπτώσεις, δηλαδή οι υπάλληλοι σε «κινητικότητα», χάνουν πολλά, αλλά όχι τη δουλειά τους. Ωστόσο, από ΔΕ γίνονται ΥΕ, που σημαίνει αρκετά μικρότερο μισθό, μετακίνηση σε άλλη γεωγραφική περιοχή, αντικείμενο απασχόλησης τελείως διαφορετικό, με ρίσκο λάθους και ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Όσοι βρεθούν στους τελικούς ή οριστικούς πίνακες σημαίνει ότι περιμένουν τη διαπιστωτική πράξη απόλυσης και άρα θα χάσουν κι αυτό το 75% του μισθού που έπαιρναν μέχρι τώρα.
Οι υπεύθυνοι για την πληρωμή του προσωπικού (επίτροποι) σε μερικές περιπτώσεις έχουν σταματήσει να πληρώνουν τους υπαλλήλους πριν επιδοθούν οι διαπιστωτικές πράξεις απόλυσης, μη τυχόν και η υπηρεσία τους θεωρήσει στο μέλλον ότι πλήρωναν λεφτά που δεν έπρεπε και βρεθούν να τα χρωστάνε εκείνοι.
Οι «διαθέσιμες» καθαρίστριες από τα ασφαλιστικά ταμεία αφήνουν το μισό του μηνιαίου 75% στην τράπεζα, φοβούμενες μήπως τους ζητήσουν πίσω λεφτά στη συνέχεια.
Ορισμένοι, επίσης, «διαθέσιμοι» εκπαιδευτικοί που δεν είχαν μπορέσει να κάνουν αίτηση για τοποθέτηση σε νέα θέση έχουν σταματήσει να πληρώνονται από το Μάρτιο του 2014.
Η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με πρωτοβουλία της ίδιας της συγκυβέρνησης δηλώνει αδυναμία να συνεχίσει τις ακραίες ταξικές επιθέσεις της, αλλά δεν δηλώνει καθόλου παραίτηση από το να ψάξει άλλον τρόπο να τις συνεχίσει, ακόμα κι αν χρειαστεί μια... χρονική, αριστερή, παρένθεση.
Τη δύσκολη ώρα μιας τέτοιας κυβέρνησης, των συμφερόντων των πολύ λίγων, η πλευρά μας, ο κόσμος της δουλειάς, έχει την ευκαιρία να ανασυνταχθεί με ταξική προσήλωση και να οργανώσει τις δυνάμεις του σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν κάθε λόγο να πρωτοστατήσουν στην οργάνωση της αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος.
Οι μέρες της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας δεν θα καταλήξουν σε ανατροπή της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης αν παραμείνουν οι πιέσεις στα όρια του Κοινοβουλίου. Οι «ανεξάρτητοι» βουλευτές μπορούν να αισθάνονται μεγαλύτερη την απειλή ότι δεν θα ξαναβρεθούν στην προστατευμένη... φάτνη της Βουλής όσο οι «ψηφοφόροι» τους είναι απέξω, προσπαθώντας να επιβάλουν τα αιτήματά τους.
Εκτός όμως από τις απολύσεις σημαντικό είναι και το μέτωπο της «αξιολόγησης» όπου υπήρξε νίκη του εργατικού κινήματος (αποσύρθηκε η αξιολόγηση με ποσοστώσεις). Ούτε το ΑΣΕΠ δέχτηκε το βάρος του επανελέγχου των συμβάσεων (δηλαδή επανακαθορισμό κριτηρίων και τελικά απόλυση) των υπαλλήλων αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) δήμων και υπουργείου Πολιτισμού, αντιγυρίζοντας το «μπαλάκι» στην κυβέρνηση και τους πρόθυμους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης. Όλα είναι ανοιχτά, λοιπόν, ακόμα.
Διάφορες ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία με την επίσπευση των διαδικασιών απόλυσης χιλιάδων «διαθέσιμων» υπαλλήλων τους είχαν προκηρύξει στάσεις εργασίας (π.χ. ΥΠΑΑΤ), 48ωρες απεργίες (π.χ. ομοσπονδία διοικητικών ΑΕΙ) και άλλες κινητοποιήσεις, για το 2ήμερο 17 & 18/12.
Η ΑΔΕΔΥ, ύστερα από σύσκεψη ομοσπονδιών, από την οποία απουσίαζαν ηχηρά ο Μπαλασόπουλος (πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ), οι κάθε είδους δεξιοί συνδικαλιστές, η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ και αρκετοί από το ΠΑΜΕ, αποφάσισε για τις 17 Δεκέμβρη σειρά πανελλαδικών δράσεων για την υπεράσπιση των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων καθώς και των δομών και υπηρεσιών του Δημοσίου που συρρικνώθηκαν ή καταργήθηκαν, με παναττική στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι, συλλαλητήριο στην πλατεία Κλαυθμώνος στη 1 μ.μ. και πορεία προς τη Βουλή και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.
Με ανακοίνωσή της η ΑΔΕΔΗκάλεσε τα νομαρχιακά της τμήματα ανά τη χώρα αυτήν την ημέρα να προγραμματίσουν κινητοποιήσεις για να αναδείξουν το κορυφαίο για τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο θέμα των απολύσεων, και άρα στάση εργασίας για τους υπαλλήλους των νομών στους οποίους θα πραγματοποιούνταν δράσεις κατά τη διάρκεια του εργασιακού ωραρίου τους.
Τα αιτήματα είναι γνωστά και μαχητά:
• Αποτροπή των απολύσεων και επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων δημοσίων υπαλλήλων
• Κατάργηση του νόμου της διαθεσιμότητας
• Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα
• Επαναλειτουργία όλων των δομών και υπηρεσιών που καταργήθηκαν.
Σε αυτά τα αιτήματα και στην οργάνωση των κινητοποιήσεων διεκδίκησης έχει να δεσμευτεί ρητά ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πολύ πιθανή περίπτωση να βρεθεί στη θέση της κυβέρνησης.
Όλη η Αριστερά μαζί, αυτό το κρίσιμο διάστημα, μπορεί επιτέλους να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της για να ρίξει την κυβέρνηση των πλουσίων και να ξεκινήσει την αντιστροφή των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων.
Τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, οι συλλογικότητες, οι φορείς επείγονται να επιχειρήσουν και πάλι τον πολυπόθητο συντονισμό για «να τους σταματήσουμε» και να εξασφαλίσουμε τη ριζοσπαστική ανατροπή στη συνέχεια.
Οι κινητοποιήσεις του κόσμου, που δεν ψηφίζει μόνο, αλλά απαιτεί αγωνιζόμενος, αποτελούν εγγύηση για το αποτέλεσμα των τριών ψηφοφοριών για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πτώση της κυβέρνησης.
Οι 17, 23 και 29 Δεκέμβρη είναι μέρες που θα μας βρουν στο δρόμο, στο χώρο όπου οι «διαπραγματεύσεις» είναι αληθινά πιεστικές, με τον κόσμο του οποίου διακυβεύεται η πραγματική ζωή!
