Τη δύσκολη ώρα μιας τέτοιας κυβέρνησης, των συμφερόντων των πολύ λίγων, η πλευρά μας, ο κόσμος της δουλειάς, έχει την ευκαιρία να ανασυνταχθεί με ταξική προσήλωση και να οργανώσει τις δυνάμεις του σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο

Η λα­ο­μί­ση­τη και απο­νο­μι­μο­ποι­η­μέ­νη συ­γκυ­βέρ­νη­ση κα­ταρ­ρέ­ο­ντας θέλει να πάρει κι άλ­λους μαζί της. Ο λόγος για τις 5.500 απο­λύ­σεις δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων που εκ­κρε­μούν για το 2014, ώστε να προ­χω­ρά­ει στα­θε­ρά και γρή­γο­ρα η διά­λυ­ση του Δη­μο­σί­ου, των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων και των όποιων ερ­γα­τι­κών δι­καιω­μά­των έχουν απο­μεί­νει.

Μέχρι στιγ­μής οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων και η αρι­στε­ρό­στρο­φη το­πο­θέ­τη­ση με­γά­λου τμή­μα­τος των λαϊ­κών τά­ξε­ων έχουν κα­θυ­στε­ρή­σει την από­λυ­τη εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών.

Έτσι, το κα­θε­στώς της δια­θε­σι­μό­τη­τας χι­λιά­δων δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων έχει πα­ρα­τα­θεί, με απο­τέ­λε­σμα να μην έχουν απο­λυ­θεί όλοι όσοι θα ήθελε ο Κυ­ριά­κος Μη­τσο­τά­κης.

Με το τέλος του 2014 όμως, έρ­χε­ται και το τέλος άλλης μιας μνη­μο­νια­κής κυ­βέρ­νη­σης και άρα τα πράγ­μα­τα ζο­ρί­ζουν για όλους.

Στις υπη­ρε­σί­ες όπου υπάρ­χουν «δια­θέ­σι­μοι» (διοι­κη­τι­κοί πα­νε­πι­στη­μί­ων, κα­θα­ρί­στριες, εκ­παι­δευ­τι­κοί, υπάλ­λη­λοι υπουρ­γεί­ων, ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων κ.λπ.) κα­τα­φθά­νουν τε­λι­κοί ή ορι­στι­κοί πί­να­κες με τους προς από­λυ­ση και πί­να­κες «κι­νη­τι­κό­τη­τας» με αυ­τούς που θα με­τα­κι­νη­θούν σε άλλη υπη­ρε­σία. 

Οι καλές πε­ρι­πτώ­σεις, δη­λα­δή οι υπάλ­λη­λοι σε «κι­νη­τι­κό­τη­τα», χά­νουν πολλά, αλλά όχι τη δου­λειά τους. Ωστό­σο, από ΔΕ γί­νο­νται ΥΕ, που ση­μαί­νει αρ­κε­τά μι­κρό­τε­ρο μισθό, με­τα­κί­νη­ση σε άλλη γε­ω­γρα­φι­κή πε­ριο­χή, αντι­κεί­με­νο απα­σχό­λη­σης τε­λεί­ως δια­φο­ρε­τι­κό, με ρίσκο λά­θους και ό,τι αυτό συ­νε­πά­γε­ται.

Όσοι βρε­θούν στους τε­λι­κούς ή ορι­στι­κούς πί­να­κες ση­μαί­νει ότι πε­ρι­μέ­νουν τη δια­πι­στω­τι­κή πράξη από­λυ­σης και άρα θα χά­σουν κι αυτό το 75% του μι­σθού που έπαιρ­ναν μέχρι τώρα.

Οι υπεύ­θυ­νοι για την πλη­ρω­μή του προ­σω­πι­κού (επί­τρο­ποι) σε με­ρι­κές πε­ρι­πτώ­σεις έχουν στα­μα­τή­σει να πλη­ρώ­νουν τους υπαλ­λή­λους πριν επι­δο­θούν οι δια­πι­στω­τι­κές πρά­ξεις από­λυ­σης, μη τυχόν και η υπη­ρε­σία τους θε­ω­ρή­σει στο μέλ­λον ότι πλή­ρω­ναν λεφτά που δεν έπρε­πε και βρε­θούν να τα χρω­στά­νε εκεί­νοι.

Οι «δια­θέ­σι­μες» κα­θα­ρί­στριες από τα ασφα­λι­στι­κά τα­μεία αφή­νουν το μισό του μη­νιαί­ου 75% στην τρά­πε­ζα, φο­βού­με­νες μήπως τους ζη­τή­σουν πίσω λεφτά στη συ­νέ­χεια.

Ορι­σμέ­νοι, επί­σης, «δια­θέ­σι­μοι» εκ­παι­δευ­τι­κοί που δεν είχαν μπο­ρέ­σει να κά­νουν αί­τη­ση για το­πο­θέ­τη­ση σε νέα θέση έχουν στα­μα­τή­σει να πλη­ρώ­νο­νται από το Μάρ­τιο του 2014.

Η επί­σπευ­ση της δια­δι­κα­σί­ας εκλο­γής Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας με πρω­το­βου­λία της ίδιας της συ­γκυ­βέρ­νη­σης δη­λώ­νει αδυ­να­μία να συ­νε­χί­σει τις ακραί­ες τα­ξι­κές επι­θέ­σεις της, αλλά δεν δη­λώ­νει κα­θό­λου πα­ραί­τη­ση από το να ψάξει άλλον τρόπο να τις συ­νε­χί­σει, ακόμα κι αν χρεια­στεί μια... χρο­νι­κή, αρι­στε­ρή, πα­ρέν­θε­ση.

Τη δύ­σκο­λη ώρα μιας τέ­τοιας κυ­βέρ­νη­σης, των συμ­φε­ρό­ντων των πολύ λίγων, η πλευ­ρά μας, ο κό­σμος της δου­λειάς, έχει την ευ­και­ρία να ανα­συ­ντα­χθεί με τα­ξι­κή προ­σή­λω­ση και να ορ­γα­νώ­σει τις δυ­νά­μεις του σε συν­δι­κα­λι­στι­κό και πο­λι­τι­κό επί­πε­δο. Οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς έχουν κάθε λόγο να πρω­το­στα­τή­σουν στην ορ­γά­νω­ση της αντε­πί­θε­σης του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Οι μέρες της εκλο­γής Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας δεν θα κα­τα­λή­ξουν σε ανα­τρο­πή της ακρο­δε­ξιάς συ­γκυ­βέρ­νη­σης αν πα­ρα­μεί­νουν οι πιέ­σεις στα όρια του Κοι­νο­βου­λί­ου. Οι «ανε­ξάρ­τη­τοι» βου­λευ­τές μπο­ρούν να αι­σθά­νο­νται με­γα­λύ­τε­ρη την απει­λή ότι δεν θα ξα­να­βρε­θούν στην προ­στα­τευ­μέ­νη... φάτνη της Βου­λής όσο οι «ψη­φο­φό­ροι» τους είναι απέξω, προ­σπα­θώ­ντας να επι­βά­λουν τα αι­τή­μα­τά τους.

Εκτός όμως από τις απο­λύ­σεις ση­μα­ντι­κό είναι και το μέ­τω­πο της «αξιο­λό­γη­σης» όπου υπήρ­ξε νίκη του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος (απο­σύρ­θη­κε η αξιο­λό­γη­ση με πο­σο­στώ­σεις). Ούτε το ΑΣΕΠ δέ­χτη­κε το βάρος του επα­νε­λέγ­χου των συμ­βά­σε­ων (δη­λα­δή επα­να­κα­θο­ρι­σμό κρι­τη­ρί­ων και τε­λι­κά από­λυ­ση) των υπαλ­λή­λων αο­ρί­στου χρό­νου (ΙΔΑΧ) δήμων και υπουρ­γεί­ου Πο­λι­τι­σμού, αντι­γυ­ρί­ζο­ντας το «μπα­λά­κι» στην κυ­βέρ­νη­ση και τους πρό­θυ­μους ελεγ­κτές δη­μό­σιας διοί­κη­σης. Όλα είναι ανοι­χτά, λοι­πόν, ακόμα. 

Διά­φο­ρες ομο­σπον­δί­ες και πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία με την επί­σπευ­ση των δια­δι­κα­σιών από­λυ­σης χι­λιά­δων «δια­θέ­σι­μων» υπαλ­λή­λων τους είχαν προ­κη­ρύ­ξει στά­σεις ερ­γα­σί­ας (π.χ. ΥΠΑΑΤ), 48ω­ρες απερ­γί­ες (π.χ. ομο­σπον­δία διοι­κη­τι­κών ΑΕΙ) και άλλες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, για το 2ή­με­ρο 17 & 18/12.
Η ΑΔΕΔΥ, ύστε­ρα από σύ­σκε­ψη ομο­σπον­διών, από την οποία απου­σί­α­ζαν ηχηρά ο Μπα­λα­σό­που­λος (πρό­ε­δρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ), οι κάθε εί­δους δε­ξιοί συν­δι­κα­λι­στές, η πλειο­ψη­φία της ΠΑΣΚΕ και αρ­κε­τοί από το ΠΑΜΕ, απο­φά­σι­σε για τις 17 Δε­κέμ­βρη σειρά πα­νελ­λα­δι­κών δρά­σε­ων για την υπε­ρά­σπι­ση των απο­λυ­μέ­νων δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων καθώς και των δομών και υπη­ρε­σιών του Δη­μο­σί­ου που συρ­ρι­κνώ­θη­καν ή κα­ταρ­γή­θη­καν, με πα­νατ­τι­κή στάση ερ­γα­σί­ας από τις 12 το με­ση­μέ­ρι, συλ­λα­λη­τή­ριο στην πλα­τεία Κλαυθ­μώ­νος στη 1 μ.μ. και πο­ρεία προς τη Βουλή και το υπουρ­γείο Διοι­κη­τι­κής Με­ταρ­ρύθ­μι­σης & Ηλε­κτρο­νι­κής Δια­κυ­βέρ­νη­σης.

Με ανα­κοί­νω­σή της η ΑΔΕ­ΔΗ­κά­λε­σε τα νο­μαρ­χια­κά της τμή­μα­τα ανά τη χώρα αυτήν την ημέρα να προ­γραμ­μα­τί­σουν κι­νη­το­ποι­ή­σεις για να ανα­δεί­ξουν το κο­ρυ­φαίο για τον δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κό κόσμο θέμα των απο­λύ­σε­ων, και άρα στάση ερ­γα­σί­ας για τους υπαλ­λή­λους των νομών στους οποί­ους θα πραγ­μα­το­ποιού­νταν δρά­σεις κατά τη διάρ­κεια του ερ­γα­σια­κού ωρα­ρί­ου τους.

Τα αι­τή­μα­τα είναι γνω­στά και μα­χη­τά:
• Απο­τρο­πή των απο­λύ­σε­ων και επα­να­πρό­σλη­ψη όλων των απο­λυ­μέ­νων δη­μο­σί­ων υπαλ­λή­λων
• Κα­τάρ­γη­ση του νόμου της δια­θε­σι­μό­τη­τας
• Μό­νι­μη και στα­θε­ρή ερ­γα­σία για όλους με πλήρη ερ­γα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα
• Επα­να­λει­τουρ­γία όλων των δομών και υπη­ρε­σιών που κα­ταρ­γή­θη­καν.

Σε αυτά τα αι­τή­μα­τα και στην ορ­γά­νω­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων διεκ­δί­κη­σης έχει να δε­σμευ­τεί ρητά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στην πολύ πι­θα­νή πε­ρί­πτω­ση να βρε­θεί στη θέση της κυ­βέρ­νη­σης.

Όλη η Αρι­στε­ρά μαζί, αυτό το κρί­σι­μο διά­στη­μα, μπο­ρεί επι­τέ­λους να συ­γκε­ντρώ­σει τις δυ­νά­μεις της για να ρίξει την κυ­βέρ­νη­ση των πλου­σί­ων και να ξε­κι­νή­σει την αντι­στρο­φή των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών τους νόμων.

Τα σω­μα­τεία, οι ομο­σπον­δί­ες, οι συλ­λο­γι­κό­τη­τες, οι φο­ρείς επεί­γο­νται να επι­χει­ρή­σουν και πάλι τον πο­λυ­πό­θη­το συ­ντο­νι­σμό για «να τους στα­μα­τή­σου­με» και να εξα­σφα­λί­σου­με τη ρι­ζο­σπα­στι­κή ανα­τρο­πή στη συ­νέ­χεια.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις του κό­σμου, που δεν ψη­φί­ζει μόνο, αλλά απαι­τεί αγω­νι­ζό­με­νος, απο­τε­λούν εγ­γύ­η­ση για το απο­τέ­λε­σμα των τριών ψη­φο­φο­ριών για Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας και πτώση της κυ­βέρ­νη­σης.

Οι 17, 23 και 29 Δε­κέμ­βρη είναι μέρες που θα μας βρουν στο δρόμο, στο χώρο όπου οι «δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» είναι αλη­θι­νά πιε­στι­κές, με τον κόσμο του οποί­ου δια­κυ­βεύ­ε­ται η πραγ­μα­τι­κή ζωή!