Πρόστιμα στην εργοδοτική αυθαιρεσία, όχι στους εργαζόμενους!

Το Σώμα Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας (Σ.ΕΠ.Ε.) ήταν δια­χρο­νι­κά ο θε­σμός της Πο­λι­τεί­ας με αρ­μο­διό­τη­τα τον έλεγ­χο εφαρ­μο­γής της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας. Εκ των πραγ­μά­των, λει­τουρ­γού­σε προ­στα­τεύ­ο­ντας τον αδύ­να­μο κρίκο της σχέ­σης ερ­γο­δό­τη-ερ­γα­ζό­με­νου. Τον ερ­γα­ζό­με­νο. 

Με απλά λόγια, όταν ο Επι­θε­ω­ρη­τής Ερ­γα­σί­ας δια­πι­στώ­νει πα­ρά­βα­ση της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας, επι­βάλ­λει κυ­ρώ­σεις (πρό­στι­μα) στον υπαί­τιο. Στον ερ­γο­δό­τη.

Αυτά, στην θε­ω­ρία. Στην πράξη, αφε­νός γιατί η ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία, Μνη­μο­νί­ου θέ­λο­ντος και Κυ­βερ­νή­σε­ων επι­τρε­που­σών, εκ­φυ­λι­ζό­ταν και αφε­τέ­ρου γιατί το Σ.ΕΠ.Ε λει­τουρ­γού­σε υπο­στε­λε­χω­μέ­νο, υπο­χρη­μα­το­δο­τού­με­νο και κομ­μα­το-κα­τευ­θυ­νό­με­νο, η επι­θε­ώ­ρη­ση ερ­γα­σί­ας είχε με­τα­βλη­θεί σε έναν «Πό­ντιο Πι­λά­το». Ίσως με λίγο κα­λύ­τε­ρες προ­θέ­σεις, αλλά με το ίδιο απο­τέ­λε­σμα. Τον ερ­γα­ζό­με­νο στον σταυ­ρό.

Προ­σφά­τως, τα πράγ­μα­τα άλ­λα­ξαν. Με αφορ­μή τον Covid-19, το Σ.ΕΠ.Ε απέ­κτη­σε μια επι­πλέ­ον αρ­μο­διό­τη­τα. Να ελέγ­χει την εφαρ­μο­γή των μέ­τρων κατά της παν­δη­μί­ας στους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους. Θα πί­στευε κα­νείς ότι οι ερ­γο­δό­τες θα είχαν κάτι να φο­βη­θούν από αυτό. Και όμως, συμ­βαί­νει το αντί­θε­το..

Οι Επι­θε­ω­ρη­τές Ερ­γα­σί­ας κα­ταγ­γέλ­λουν μέσω του Συλ­λό­γου και της Ομο­σπον­δί­ας τους ότι δέ­χο­νται επι­τα­κτι­κές εντο­λές από τους πο­λι­τι­κούς προϊ­στα­μέ­νους (Υπουρ­γό Βρού­τση και Γε­νι­κή Γραμ­μα­τέα Στρα­τι­νά­κη) να επι­βάλ­λουν πρό­στι­μα σε ερ­γα­ζό­με­νους για την μη τή­ρη­ση των μέ­τρων ασφα­λεί­ας!

Ανα­φέ­ρουν μά­λι­στα συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, όπου σε έλεγ­χο μι­κτού κλι­μα­κί­ου (ΕΑΔ, ΕΛ.ΑΣ, Σ.ΕΠ.Ε) επι­βλή­θη­κε πρό­στι­μο σε ερ­γα­ζό­με­νο επι­χεί­ρη­σης που βρι­σκό­ταν στον χώρο ερ­γα­σί­ας, ενώ η επι­χεί­ρη­ση τον είχε δη­λώ­σει ως τη­λε-ερ­γα­ζό­με­νο. Δη­λα­δή, ο έλεγ­χος κα­τέ­λη­ξε στο συ­μπέ­ρα­σμα ότι …ο ερ­γα­ζό­με­νος με δική του πρω­το­βου­λία πήγε στον χώρο ερ­γα­σί­ας, ενά­ντια στην θέ­λη­ση του ερ­γο­δό­τη! Με την τα­κτι­κή αυτή, αρ­χί­ζει μια νέα εποχή για την Επι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας. Προ­στα­τεύ­ει πλέον ανοι­κτά τον δυ­να­τό κρίκο της σχέ­σης: τον ερ­γο­δό­τη. Και επι­βά­λει κυ­ρώ­σεις στον αιώ­νιο απο­διο­πο­μπαίο τράγο: Τον ερ­γα­ζό­με­νο.

Είχε προη­γη­θεί μια στα­θε­ρή πο­ρεία απα­ξί­ω­σης της Επι­θε­ώ­ρη­σης Ερ­γα­σί­ας. Από την υπο­στε­λέ­χω­ση και την γή­ραν­ση του αν­θρώ­πι­νου δυ­να­μι­κού (τε­λευ­ταί­ος δια­γω­νι­σμός για προ­σλή­ψεις στις αρχές του αιώνα…), την απο­διορ­γά­νω­ση μέσω χα­ο­τι­κών και αλ­λη­λο­ε­πι­κα­λυ­πτό­με­νων πλη­ρο­φο­ρια­κών συ­στη­μά­των που δυ­σχε­ραί­νουν αντί να απλο­ποιούν την δου­λειά των Επι­θε­ω­ρη­τών και γε­μί­ζουν τα τα­μεία των …ανα­δό­χων εται­ριών, τις συ­νε­χείς πα­ρεμ­βά­σεις των πο­λι­τι­κών ηγε­σιών για να …σβη­στούν πρό­στι­μα (σε με­γα­λο­ερ­γο­δό­τες) που επέ­βα­λαν κά­ποιοι «υπερ­βο­λι­κά ευ­συ­νεί­δη­τοι» Επι­θε­ω­ρη­τές, έως την πρό­σφα­τη (Ιού­λιος 2019) υπο­βάθ­μι­ση του σε απλή Γε­νι­κή Δ/νση της Κε­ντρι­κής Υπη­ρε­σί­ας του Υπουρ­γεί­ου, δήθεν στο πλαί­σιο της απο­λι­τι­κο­ποί­η­σης του. 

Σή­με­ρα, το Σ.ΕΠ.Ε. λει­τουρ­γεί υπό την «υψηλή επο­πτεία» του Υπουρ­γού και της Γε­νι­κής Γραμ­μα­τέ­ως Ερ­γα­σί­ας και με­τα­τρέ­πε­ται με γοργό ρυθμό σε εκτε­λε­στι­κό όρ­γα­νο της πο­λι­τι­κής ηγε­σί­ας του Υπουρ­γεί­ου, δη­λα­δή…του ΣΕΒ!

Φυ­σι­κά, ο εξευ­τε­λι­σμός της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας καλά κρα­τεί, αφού ακόμη και όταν οι Επι­θε­ω­ρη­τές Ερ­γα­σί­ας βγαί­νουν για ελέγ­χους, δεν …υπάρ­χει κάτι να ελέγ­ξουν. Ο Υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας, ως πρώτο μέτρο κατά της παν­δη­μί­ας, θε­σμο­θέ­τη­σε την ανα­στο­λή της υπο­χρέ­ω­σης του ερ­γο­δό­τη να δη­λώ­νει εκ των προ­τέ­ρων τις αλ­λα­γές ωρα­ρί­ων. Συ­νε­πώς, αν βρε­θεί ερ­γα­ζό­με­νος σε ερ­γα­σια­κό χώρο, την ώρα που δεν είναι το κα­νο­νι­κό του ωρά­ριο, απλώς δη­λώ­νε­ται κά­ποια στιγ­μή «…εντός του επό­με­νου μήνα από τον μήνα ανα­φο­ράς.»

Και για κε­ρα­σά­κι στην τούρ­τα, έχει προ­α­ναγ­γελ­θεί από τον Βρού­τση και εγκρι­θεί από το Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο, η με­τα­βί­βα­ση της αρ­μο­διό­τη­τας της «επί­λυ­σης ερ­γα­τι­κών δια­φο­ρών», δη­λα­δή μιας χωρίς κό­στος εξω­δι­κα­στι­κής δια­δι­κα­σί­ας πί­ε­σης στον ερ­γο­δό­τη να τη­ρή­σει τα συμ­φω­νη­μέ­να, από το Σ.ΕΠ.Ε στον ΟΜΕΔ, που ελέγ­χε­ται από τους ερ­γο­δο­τι­κούς φο­ρείς (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ, ΓΣΕ­ΒΕΕ). Ανα­θέ­τουν στον λύκο δη­λα­δή να φυ­λά­ξει τα πρό­βα­τα!

Η ανα­τρο­πή της πο­ρεί­ας απα­ξί­ω­σης του Σ.ΕΠ.Ε και της με­τα­τρο­πής του σε όρ­γα­νο της ερ­γο­δο­σί­ας θα πρέ­πει να τεθεί ψηλά στα αι­τή­μα­τα που δια­τυ­πώ­νει και διεκ­δι­κεί το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα.  Η δυ­να­τή Επι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας είναι ση­μα­ντι­κό ερ­γα­λείο στα χέρια του ερ­γα­ζό­με­νου. Και είναι οι ίδιοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι, αυτοί που θα δώ­σουν την μάχη υπε­ρά­σπι­σής του, πριν να είναι πολύ αργά. 

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά