Όχι στην απαξίωση της Επιθεώρησης Εργασίας

Το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) ήταν διαχρονικά ο θεσμός της Πολιτείας με αρμοδιότητα τον έλεγχο εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας. Εκ των πραγμάτων, λειτουργούσε προστατεύοντας τον αδύναμο κρίκο της σχέσης εργοδότη-εργαζόμενου. Τον εργαζόμενο. 

Με απλά λόγια, όταν ο Επιθεωρητής Εργασίας διαπιστώνει παράβαση της εργατικής νομοθεσίας, επιβάλλει κυρώσεις (πρόστιμα) στον υπαίτιο. Στον εργοδότη.

Αυτά, στην θεωρία. Στην πράξη, αφενός γιατί η εργατική νομοθεσία, Μνημονίου θέλοντος και Κυβερνήσεων επιτρεπουσών, εκφυλιζόταν και αφετέρου γιατί το Σ.ΕΠ.Ε λειτουργούσε υποστελεχωμένο, υποχρηματοδοτούμενο και κομματο-κατευθυνόμενο, η επιθεώρηση εργασίας είχε μεταβληθεί σε έναν «Πόντιο Πιλάτο». Ίσως με λίγο καλύτερες προθέσεις, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα. Τον εργαζόμενο στον σταυρό.

Προσφάτως, τα πράγματα άλλαξαν. Με αφορμή τον Covid-19, το Σ.ΕΠ.Ε απέκτησε μια επιπλέον αρμοδιότητα. Να ελέγχει την εφαρμογή των μέτρων κατά της πανδημίας στους εργασιακούς χώρους. Θα πίστευε κανείς ότι οι εργοδότες θα είχαν κάτι να φοβηθούν από αυτό. Και όμως, συμβαίνει το αντίθετο..

Οι Επιθεωρητές Εργασίας καταγγέλλουν μέσω του Συλλόγου και της Ομοσπονδίας τους ότι δέχονται επιτακτικές εντολές από τους πολιτικούς προϊσταμένους (Υπουργό Βρούτση και Γενική Γραμματέα Στρατινάκη) να επιβάλλουν πρόστιμα σε εργαζόμενους για την μη τήρηση των μέτρων ασφαλείας!

Αναφέρουν μάλιστα συγκεκριμένη περίπτωση, όπου σε έλεγχο μικτού κλιμακίου (ΕΑΔ, ΕΛ.ΑΣ, Σ.ΕΠ.Ε) επιβλήθηκε πρόστιμο σε εργαζόμενο επιχείρησης που βρισκόταν στον χώρο εργασίας, ενώ η επιχείρηση τον είχε δηλώσει ως τηλε-εργαζόμενο. Δηλαδή, ο έλεγχος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι …ο εργαζόμενος με δική του πρωτοβουλία πήγε στον χώρο εργασίας, ενάντια στην θέληση του εργοδότη! Με την τακτική αυτή, αρχίζει μια νέα εποχή για την Επιθεώρηση Εργασίας. Προστατεύει πλέον ανοικτά τον δυνατό κρίκο της σχέσης: τον εργοδότη. Και επιβάλει κυρώσεις στον αιώνιο αποδιοπομπαίο τράγο: Τον εργαζόμενο.

Είχε προηγηθεί μια σταθερή πορεία απαξίωσης της Επιθεώρησης Εργασίας. Από την υποστελέχωση και την γήρανση του ανθρώπινου δυναμικού (τελευταίος διαγωνισμός για προσλήψεις στις αρχές του αιώνα…), την αποδιοργάνωση μέσω χαοτικών και αλληλοεπικαλυπτόμενων πληροφοριακών συστημάτων που δυσχεραίνουν αντί να απλοποιούν την δουλειά των Επιθεωρητών και γεμίζουν τα ταμεία των …αναδόχων εταιριών, τις συνεχείς παρεμβάσεις των πολιτικών ηγεσιών για να …σβηστούν πρόστιμα (σε μεγαλοεργοδότες) που επέβαλαν κάποιοι «υπερβολικά ευσυνείδητοι» Επιθεωρητές, έως την πρόσφατη (Ιούλιος 2019) υποβάθμιση του σε απλή Γενική Δ/νση της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου, δήθεν στο πλαίσιο της απολιτικοποίησης του. 

Σήμερα, το Σ.ΕΠ.Ε. λειτουργεί υπό την «υψηλή εποπτεία» του Υπουργού και της Γενικής Γραμματέως Εργασίας και μετατρέπεται με γοργό ρυθμό σε εκτελεστικό όργανο της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, δηλαδή…του ΣΕΒ!

Φυσικά, ο εξευτελισμός της εργατικής νομοθεσίας καλά κρατεί, αφού ακόμη και όταν οι Επιθεωρητές Εργασίας βγαίνουν για ελέγχους, δεν …υπάρχει κάτι να ελέγξουν. Ο Υπουργός Εργασίας, ως πρώτο μέτρο κατά της πανδημίας, θεσμοθέτησε την αναστολή της υποχρέωσης του εργοδότη να δηλώνει εκ των προτέρων τις αλλαγές ωραρίων. Συνεπώς, αν βρεθεί εργαζόμενος σε εργασιακό χώρο, την ώρα που δεν είναι το κανονικό του ωράριο, απλώς δηλώνεται κάποια στιγμή «…εντός του επόμενου μήνα από τον μήνα αναφοράς.»

Και για κερασάκι στην τούρτα, έχει προαναγγελθεί από τον Βρούτση και εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο, η μεταβίβαση της αρμοδιότητας της «επίλυσης εργατικών διαφορών», δηλαδή μιας χωρίς κόστος εξωδικαστικής διαδικασίας πίεσης στον εργοδότη να τηρήσει τα συμφωνημένα, από το Σ.ΕΠ.Ε στον ΟΜΕΔ, που ελέγχεται από τους εργοδοτικούς φορείς (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ, ΓΣΕΒΕΕ). Αναθέτουν στον λύκο δηλαδή να φυλάξει τα πρόβατα!

Η ανατροπή της πορείας απαξίωσης του Σ.ΕΠ.Ε και της μετατροπής του σε όργανο της εργοδοσίας θα πρέπει να τεθεί ψηλά στα αιτήματα που διατυπώνει και διεκδικεί το εργατικό κίνημα.  Η δυνατή Επιθεώρηση Εργασίας είναι σημαντικό εργαλείο στα χέρια του εργαζόμενου. Και είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, αυτοί που θα δώσουν την μάχη υπεράσπισής του, πριν να είναι πολύ αργά. 

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά

Ετικέτες