Είναι γεγονός ότι η φετινή 8η Μάρτη αποτέλεσε μια από τις πιο πετυχημένες φεμινιστικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων.
Στην απεργιακή και την απογευματινή κινητοποίηση –αλλά και σε όλη την πορεία προς αυτές– συσπειρώθηκαν πολλές γυναίκες, όχι «ειδικές» σε ζητήματα σεξισμού και φύλλου, αλλά γυναίκες που βιώνουν καθημερινά την έμφυλη καταπίεση.
Σε αυτή τη κατεύθυνση η Συνέλευση 8ης Μάρτη –η οποία έπαιξε κεντρικό ρόλο στη διοργάνωση της στάσης εργασίας, αλλά και των κινητοποιήσεων– αποφάσισε να συνεχίσει τις δράσεις και μετά το πέρας της φετινής 8ης Μάρτη. Συμμετέχοντας σε κινηματικούς κόμβους, αλλά και δημιουργώντας τους δικούς μας, στόχος είναι να αναδείξουμε πως η πάλη για τη γυναικεία απελευθέρωση δεν περιορίζεται στις επιτυχημένες κινητοποιήσεις μια μέρα τον χρόνο. Ταυτόχρονα, μέσα από τη συμμετοχή στα κινήματα, αλλά και τις μεταξύ μας συζητήσεις, θα καταφέρουμε να έχουμε καλύτερη προετοιμασία για τις 8 Μάρτη του χρόνου.
Κεντρικό σημείο των φεμινιστικών δράσεων το επόμενο διάστημα θα είναι οι κινητοποιήσεις για το άρθρο 336. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι, με πρόταση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, ο νόμος για τον ορισμό του βιασμού θα ορίζεται όχι από την απειλή σπουδαίου και μεγάλου κινδύνου, αλλά μόνο με βάση τη σωματική βία και τη απειλή κατά της ζωής. Πρόκειται για μια χυδαία οπισθοχώρηση στα δικαιώματα των γυναικών, που θα στερήσει από εκατοντάδες γυναίκες την προστασία του νόμου σε περίπτωση βιασμού. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να βρεθούμε όλες και όλοι στους δρόμους, για να φωνάξουμε «χωρίς συναίνεση είναι βιασμός», απαιτώντας να οριστεί ο βιασμός μόνο με βάση τη συναίνεση. Γι’ αυτό το ζήτημα δημιουργήθηκε και η συνέλευση «Χωρίς Συναίνεση είναι Βιασμός», με πρωτοβουλία της φεμινιστικής ομάδας Καμία Ανοχή.
Στις 27 Μαρτίου, ημέρα που θα έληγε η διαβούλευση για το νομοσχέδιο, πριν ανακοινωθεί η παράταση, η συνέλευση αυτή πραγματοποίησε μια δράση έξω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Είναι πολύ σημαντικό, στο μεσοδιάστημα μέχρι τη λήξη της παράτασης και την ψήφιση του νομοσχεδίου, αυτές οι δράσεις να κλιμακωθούν. Όμως, εξίσου σημαντική είναι και η απεύθυνση στον κόσμο, με τρόπο και λεξιλόγιο που να μπορεί να καταλάβει. Γι’ αυτό οι φεμινιστικές πρωτοβουλίες πρέπει να δημιουργήσουν ένα υλικό το οποίο στο κέντρο του να έχει την απεύθυνση σε πραγματικές γυναίκες και όχι σε «λίγες και εκλεκτές» που κατανοούν τον ακαδημαϊκό λόγο των σπουδών φύλου. Την ίδια στιγμή πρέπει να συνεχιστούν οι έντονα εξωστρεφείς δράσεις τόσο κεντρικά, όσο και σε κάθε χώρο εργασίας, γειτονιά, πανεπιστήμιο, σχολείο. Γι’ αυτό, ειδικά στις σχολές, το ζήτημα της αλλαγής του νόμου πρέπει να είναι κεντρικό και στο διάστημα μέχρι τις εκλογές. Με αποφάσεις συλλόγων, υπογραφές, ανακοινώσεις ΔΣ να δηλωθεί με κάθε τρόπο ότι οι γυναίκες δεν συναινούν στα σχέδια της κυβέρνησης για την αλλαγή του νόμου.
Επιπροσθέτως, για να σταματήσει το φεμινιστικό κίνημα να θεωρείται περιθωριοποιημένο και να ξεφύγει από την αποκλειστική αναφορά σε συμβολικές μέρες, πρέπει να συμμετάσχει και σε άλλους κινηματικούς κόμβους. Συγκεκριμένα, η Συνέλευση 8η Μάρτη θα βρεθεί στην πορεία της Πρωτομαγιάς, με πανό και τα υλικά της, να μιλήσει για τις εργαζόμενες γυναίκες, τις διακρίσεις και τη βία που βιώνουν στον χώρο εργασίας. Ειδικά σε μια «μετά-μνημονιακή» εποχή με τα βάρη της διάλυσης του κοινωνικού κράτους να βαραίνουν τις πλάτες των γυναικών, που ταυτόχρονα είναι και οι πρώτες στην ανεργία και στην επισφάλεια. Η συμμετοχή μας στην Πρωτομαγιά γίνεται όχι μόνο για να αναδείξουμε τα προβλήματα των γυναικών στους χώρους εργασίας και τα ταξικά χαρακτηριστικά της έμφυλης καταπίεσης, αλλά και για να δηλώσουμε ότι ο αγώνας μας δεν σταματά, ούτε περιορίζεται σε διαδηλώσεις μιας μέρας.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
