Θέλουν να εξοντώσουν τον Ασάνζ – Να μην τους αφήσουμε

Αντί­θε­τα, επει­δή εξέ­θε­σε πολλά από τα φρι­κια­στι­κά εγκλή­μα­τα του δυ­τι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού, τα δυ­τι­κά ΜΜΕ και οι χρυ­σο­πλη­ρω­μέ­νοι κον­δυ­λο­φό­ροι (ακόμη και πολ­λοί που θη­σαύ­ρι­σαν από τις απο­κα­λύ­ψεις του, όπως κά­ποιοι στον «Γκάρ­ντιαν») και τη­λε­πα­ρου­σια­στές, τον πα­ρου­σιά­ζουν από εκ­κε­ντρι­κό, βρο­μιά­ρη (βλ. το βδε­λυ­ρό άρθρο στο ελ­λη­νι­κό «Πρώτο Θέμα»), έως δια­τα­ραγ­μέ­νο, πα­ρα­νοϊ­κό και βια­στή. Ο δήθεν αμε­ρό­λη­πτος πρώ­τος δι­κα­στής (στο Southwark Crown Court) που θα τον έκρι­νε, μετά τη σύλ­λη­ψή του στην πρε­σβεία του Εκουα­δόρ στο Λον­δί­νο, τον πε­ριέ­γρα­ψε ήδη ως «ναρ­κισ­σι­στή».

Απο­κα­λύ­ψεις

Ο Τζού­λιαν Ασάνζ, ιδρυ­τής του WikiLeaks, είχε κρι­θεί ήδη ένο­χος από βρε­τα­νι­κό δι­κα­στή­ριο για πα­ρα­βί­α­ση των όρων άρσης της προ­σω­ρι­νής κρά­τη­σής του το 2012 σε σχέση με ένα αί­τη­μα έκ­δο­σής του στη Σου­η­δία. Δι­κα­στή­ρια των ΗΠΑ ζη­τούν την έκ­δο­σή του, με την κα­τη­γο­ρία «της συ­νέρ­γειας σε πει­ρα­τεία στρα­τιω­τι­κού υπο­λο­γι­στή, με σκοπό την κλοπή πλη­ρο­φο­ριών από την κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ», κα­τη­γο­ρία που επι­σύ­ρει το εν­δε­χό­με­νο πε­ντα­ε­τούς φυ­λά­κι­σης. Όμως, αν εκ­δο­θεί, δεν απο­κλεί­ε­ται να βρε­θεί αντι­μέ­τω­πος και με άλλες, πολύ σο­βα­ρό­τε­ρες κα­τη­γο­ρί­ες, όπως της προ­δο­σί­ας που επι­σύ­ρει την ποινή του θα­νά­του (το αμε­ρι­κα­νι­κό αί­τη­μα θα εξε­τα­στεί από τη βρε­τα­νι­κή Δι­καιο­σύ­νη στις 2 Μαΐου). Ας μην ξε­χνά­με ότι ο Ντ. Τραμπ ζη­τού­σε την εκτέ­λε­ση του Ασάνζ το 2010.

Όλα αυτά γιατί ο Τζού­λιαν Ασάνζ, ανα­λαμ­βά­νο­ντας το βάρος να δη­μο­σιεύ­σει τα WikiLeaks, έθεσε τον εαυτό του στην πα­ρά­δο­ση του μυ­θι­κού Προ­μη­θέα, δηλ. σε αυ­τούς που θυ­σιά­ζουν τον εαυτό τους για το καλό της αν­θρω­πό­τη­τας. Έτσι κι αλ­λιώς όλους τους αν­θρώ­πους που αφο­σιώ­νο­νται στον αγώνα για μια άλλη κοι­νω­νία, οι άρ­χο­ντες αυτής της κοι­νω­νί­ας τους πα­ρου­σιά­ζουν πάντα με τον ίδιο τρόπο.

Χάρις σ’ αυτόν και στην Τσέλ­σι Μά­νινγκ (που μπαι­νο­βγαί­νει στις φυ­λα­κές των ΗΠΑ), μά­θα­με για πολ­λα­πλά ιμπε­ρια­λι­στι­κά εγκλή­μα­τα στο Ιράκ και το Αφ­γα­νι­στάν. Ένα από τα πιο απο­κα­λυ­πτι­κά βί­ντεο των WikiLeaks ήταν αυτό που δεί­χνει δύο δη­μο­σιο­γρά­φους του Reuters και πολ­λούς άλ­λους να κομ­μα­τιά­ζο­νται από τα πο­λυ­βό­λα διερ­χό­με­νου αμε­ρι­κα­νι­κού ελι­κο­πτέ­ρου Απά­τσι το 2007 στη Βα­γδά­τη: μετά την πρώτη σφαγή, φτά­νει στο ση­μείο ένα βα­νά­κι με άο­πλους πο­λί­τες και παι­διά και προ­σπα­θούν να με­τα­φέ­ρουν τους τραυ­μα­τί­ες. Το ελι­κό­πτε­ρο κομ­μα­τιά­ζει και αυ­τούς!

Τα WikiLeaks απο­κά­λυ­ψαν αλή­θειες και για άλλες χώρες, όπως τα ψέ­μα­τα του βρε­τα­νι­κού υπουρ­γεί­ου εξω­τε­ρι­κών για τη μα­ζι­κή απέ­λα­ση κα­τοί­κων του Αρ­χι­πε­λά­γους Τσά­γκος, το γε­γο­νός ότι η Χί­λα­ρι Κλί­ντον ήταν υπο­στη­ρι­κτής και δω­ρη­τής του τζι­χα­ντι­σμού στη Μέση Ανα­το­λή (δεν είναι τυ­χαίο που η Κλί­ντον εξέ­φρα­σε πρώτη τη χαρά της για τη σύλ­λη­ψη του Ασάνζ), τις ανα­λυ­τι­κές πε­ρι­γρα­φές των Αμε­ρι­κα­νών πρε­σβευ­τών για το πώς μπο­ρούν να ανα­τρα­πούν οι κυ­βερ­νή­σεις σε Συρία και Βε­νε­ζου­έ­λα. Επί­σης τα WikiLeaks απο­κά­λυ­ψαν βιο­μη­χα­νι­κή κα­τα­σκο­πία των ΗΠΑ, «μαύρα» λεφτά ισχυ­ρών στις Νή­σους Κέι­μαν, τις σχέ­σεις των ΗΠΑ με διε­φθαρ­μέ­νες δι­κτα­το­ρί­ες όπως του Τυ­νή­σιου Ζιν Ελ Αμπι­ντίν Μπεν Άλι.

Απο­κά­λυ­ψαν επί­σης ότι δύο Γάλ­λοι σο­σια­λι­στές ηγέ­τες, ο Φραν­σουά Ολάντ και ο Πιερ Μο­σκο­βι­σί, στις 8 Ιου­νί­ου 2006 πήγαν στην αμε­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεία στο Πα­ρί­σι για να εκ­φρά­σουν τη λύπη τους για το σθέ­νος της αντί­στα­σης του (δε­ξιού) Προ­έ­δρου Ζακ Σιράκ στην ει­σβο­λή στο Ιράκ!

Πρό­σφυ­γας

Ο Αζάνζ κα­τέ­φυ­γε στην πρε­σβεία του Εκουα­δόρ επί προ­έ­δρου Κορέα, ζη­τώ­ντας πο­λι­τι­κό άσυλο. Μετά ωστό­σο ανέ­λα­βε ο διά­δο­χός του, Λενίν Μο­ρέ­νο, που του έκανε το βίο αβί­ω­το. Ο Ασάνζ δεν χα­ρί­στη­κε, καθώς βρήκε στοι­χεία για δια­φθο­ρά αυτής της κυ­βέρ­νη­σης (απο­κά­λυ­ψε μυ­στι­κό τρα­πε­ζι­κό λο­γα­ρια­σμό στον Πα­να­μά, στην τρά­πε­ζα Balboa, στο όνομα της οι­κο­γέ­νειας Μο­ρέ­νο). Έτσι έγινε «κόκ­κι­νο πανί» για το κα­θε­στώς του Εκουα­δόρ, που τε­λι­κά απο­φά­σι­σε να τον δώσει «στε­γνά» στις αγ­γλι­κές αρχές, κα­λώ­ντας τες να ει­σβά­λουν στην πρε­σβεία της χώρας στο Λον­δί­νο και να συλ­λά­βουν τον πο­λι­τι­κό πρό­σφυ­γα (Πά­γκα­λοι δεν υπάρ­χουν μόνον στην Ελ­λά­δα). Λίγες ώρες μετά τη σύλ­λη­ψή του, η Σκό­τλαντ Γιάρντ επι­βε­βαί­ω­σε ότι «συ­νε­λή­φθη για λο­γα­ρια­σμό των αμε­ρι­κα­νι­κών αρχών» στη βάση «εντάλ­μα­τος έκ­δο­σης».

Η σύλ­λη­ψη του Ασάνζ δεν είναι μόνο μια επί­θε­ση ενά­ντια σε έναν μα­χη­τι­κό αρι­στε­ρό ακτι­βι­στή. Είναι μια επί­θε­ση στην ελευ­θε­ρία του Τύπου. Μετά από αυτό ανοί­γει ο δρό­μος για να συλ­λαμ­βά­νε­ται όποιος δη­μο­σιο­γρά­φος δη­μο­σιεύ­ει αυτά που θέ­λουν να απο­κρύ­ψουν οι ισχυ­ροί –οι σχε­τι­κοί νόμοι υπάρ­χουν πά­ντο­τε σε όλα σχε­δόν τα κράτη και μπο­ρούν να ενερ­γο­ποι­η­θούν όταν χρεια­στεί.

Ο Ben Wizner, της Αμε­ρι­κα­νής Ένω­σης για τις Πο­λι­τι­κές Ελευ­θε­ρί­ες, δή­λω­σε πως «οποια­δή­πο­τε δίωξη εκ μέ­ρους των ΗΠΑ ενα­ντί­ον του κ. Ασάνζ για τις δη­μο­σιεύ­σεις του στα WikiLeaks θα απο­τε­λού­σε κάτι πρω­το­φα­νές και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό. Θα άνοι­γε επί­σης την πόρτα για διώ­ξεις και άλλων μι­ντια­κών ορ­γα­νι­σμών. Το χει­ρό­τε­ρο είναι ότι η δίωξη ενός αλ­λο­δα­πού δη­μο­σιο­γρά­φου για πα­ρα­βί­α­ση των αμε­ρι­κα­νι­κών νόμων περί απόρ­ρη­του, θα δη­μιουρ­γού­σε ένα εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νο προη­γού­με­νο για τους Αμε­ρι­κα­νούς δη­μο­σιο­γρά­φους, που συ­στη­μα­τι­κά πα­ρα­βιά­ζουν τους νό­μους περί απορ­ρή­του άλλων χωρών, προ­κει­μέ­νου να απο­κα­λύ­ψουν πλη­ρο­φο­ρί­ες κρί­σι­μες για το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον».

Ο βρα­βευ­μέ­νος Αυ­στρα­λός δη­μο­σιο­γρά­φος Τζον Πίλ­τζερ ση­μειώ­νει ότι αυτά τα εξορ­γι­στι­κά γε­γο­νό­τα (η σύλ­λη­ψη του Ασάνζ στην πρε­σβεία του Εκουα­δόρ) «συ­νέ­βη­σαν στην καρ­διά του Λον­δί­νου, στη χώρα της Μά­γκνα Χάρτα» και αυτό «θα έπρε­πε να κα­ται­σχύ­νει και να θυ­μώ­νει όλους όσοι ανη­συ­χούν για τη “δη­μο­κρα­τία”. Ο Ασάνζ είναι ένας πο­λι­τι­κός πρό­σφυ­γας που προ­στα­τεύ­ε­ται από το διε­θνές δί­καιο, κά­ποιος που έχει λάβει πο­λι­τι­κό άσυλο σύμ­φω­να με την πολύ σαφή διε­θνή σύμ­βα­ση την οποία η Βρε­τα­νία έχει συ­νυ­πο­γρά­ψει». Ο Πίλ­τζερ κάνει μια αντι­πα­ρα­βο­λή με το τι θα έπρε­πε να γίνει σε έναν δί­καιο κόσμο: «Φα­ντα­στεί­τε τον Τόνι Μπλερ να συλ­λαμ­βά­νε­ται στην πα­νά­κρι­βη κα­τοι­κία του –των πολ­λών εκα­τομ­μυ­ρί­ων λιρών στην Connaught Square, στο Λον­δί­νο–, με χει­ρο­πέ­δες και να τσου­βα­λια­ζό­ταν, για πε­ραι­τέ­ρω απο­στο­λή στο δι­κα­στή­ριο της Χάγης. Σύμ­φω­να με τα στά­νταρτ της Νυ­ρεμ­βέρ­γης, το “βα­σι­κό έγκλη­μα” του Μπλερ είναι ο θά­να­τος ενός εκα­τομ­μυ­ρί­ου Ιρα­κι­νών. Το έγκλη­μα του Ασάνζ αντί­θε­τα είναι δη­μο­σιο­γρα­φία: ζη­τώ­ντας από τα αρ­πα­κτι­κά να λο­γο­δο­τή­σουν, εκ­θέ­το­ντας τα ψέ­μα­τά τους και εξο­πλί­ζο­ντας τους λαούς όλου του κό­σμου με αλή­θειες».

Σε­ξουα­λι­κή επί­θε­ση

Φυ­σι­κά ούτε οι σου­η­δι­κές αρχές εν­δια­φέ­ρο­νταν για τις κα­ταγ­γε­λί­ες περί σε­ξουα­λι­κής επί­θε­σης, που δια­τύ­πω­σαν αρ­χι­κά δύο γυ­ναί­κες στη Σου­η­δία (οι κα­ταγ­γε­λί­ες αφο­ρούν σεξ με κοι­μι­σμέ­νη γυ­ναί­κα και ηθε­λη­μέ­νη κα­τα­στρο­φή προ­φυ­λα­κτι­κού εκ μέ­ρους του Ασάνζ). Αν οι δι­κα­στι­κές αρχές της χώρας είχαν δε­χτεί να δε­σμευ­θούν ότι δεν υπάρ­χει πε­ρί­πτω­ση να εκ­δο­θεί από τη Σου­η­δία στις ΗΠΑ, τότε ο Ασάνζ, όπως είχε δια­μη­νύ­σει μέσω του δι­κη­γό­ρου του, θα πή­γαι­νε στη Σου­η­δία για να δι­κα­στεί. Αντί­θε­τα, οι σου­η­δι­κές αρχές αρ­νή­θη­καν να πα­ρά­σχουν τέ­τοια δια­βε­βαί­ω­ση και μά­λι­στα έβα­λαν τις υπο­θέ­σεις στο αρ­χείο –τόσο εν­δια­φέ­ρο­νταν για τις κα­ταγ­γε­λί­ες των γυ­ναι­κών. Και μόνο ΤΩΡΑ, λένε ότι θα τις επα­νε­ξε­τά­σουν.

Η ορ­γά­νω­ση Γυ­ναί­κες Ενά­ντια στον Βια­σμό (Women Against Rape - WAR), βρε­τα­νι­κή πρω­το­βου­λία με ρίζες σε πολ­λές χώρες και στόχο την υπε­ρά­σπι­ση των θυ­μά­των βια­σμού, σχο­λί­α­σε την υπό­θε­ση Ασάνζ, επι­ση­μαί­νο­ντας τη μακρά πα­ρά­δο­ση της χρη­σι­μο­ποί­η­σης των κα­ταγ­γε­λιών για βια­σμό ή σε­ξουα­λι­κή επί­θε­ση προ­κει­μέ­νου να προ­ω­θη­θούν άλλα, πο­λι­τι­κά, σχέ­δια. Επί­σης σχο­λί­α­σε την ασυ­νή­θι­στη τα­χύ­τη­τα και απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα της Interlpol για τη σύλ­λη­ψη του Ασάνζ την ίδια στιγ­μή που ακόμη και σε­ση­μα­σμέ­νοι δια­κι­νη­τές γυ­ναι­κών μπο­ρούν να δια­φεύ­γουν από τις αρχές ξανά και ξανά.

Αυτό δεν ση­μαί­νει ότι οι κα­ταγ­γέλ­λου­σες γυ­ναί­κες είναι όρ­γα­να του ιμπε­ρια­λι­σμού. Η Άνα Αρ­ντίν, μία από τις γυ­ναί­κες που κα­τήγ­γει­λαν τον Ασάνζ, αλλά της οποί­ας η υπό­θε­ση κα­τέ­πε­σε λόγω πα­ρα­γρα­φής, έγρα­ψε στο τουί­τερ: «Θα με εξέ­πλητ­τε και θα με λυ­πού­σε, αν ο Τζού­λιαν εκ­δί­δο­νταν [από τη Βρε­τα­νία] στις ΗΠΑ. Για μένα όλο αυτό δεν αφο­ρού­σε τί­πο­τε άλλο εκτός από την κακή συ­μπε­ρι­φο­ρά του ενά­ντια σε μένα/τις γυ­ναί­κες και την άρ­νη­σή του να ανα­λά­βει την ευ­θύ­νη γι’ αυτό. Πολύ κακό που η υπό­θε­σή μου ποτέ δεν θα διε­ρευ­νη­θεί σωστά».

Εκ­κλή­σεις

Πολ­λοί ορ­γα­νι­σμοί και αρι­στε­ροί ηγέ­τες σε όλον τον κόσμο ζη­τούν από τη βρε­τα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση να μην εκ­δώ­σει τον Ασάνζ στις ΗΠΑ. Ανά­με­σά τους, ο πρώην πρό­ε­δρος του Εκουα­δόρ Ρα­φα­έλ Κορέα, αλλά και ο ηγέ­της του Ερ­γα­τι­κού Κόμ­μα­τος Τζέ­ρε­μι Κόρ­μπιν που έγρα­ψε πως «η βρε­τα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει να αντι­τα­χθεί στην έκ­δο­ση του Τζού­λιαν Ασάνζ στις ΗΠΑ, επει­δή εξέ­θε­σε θη­ριω­δί­ες στο Ιράκ και το Αφ­γα­νι­στάν».

Κατά τρα­γι­κή ει­ρω­νεία, τρία χρό­νια πριν, στις 9/4/ 2016, ο ευ­ρω­βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (πρώην δη­μο­σιο­γρά­φος) Στέ­λιος Κού­λο­γλου είχε συν­διορ­γα­νώ­σει μαζί με άλ­λους αρι­στε­ρούς ευ­ρω­βου­λευ­τές μια διά­σκε­ψη για την κρίση στη δη­μο­σιο­γρα­φία και τα εναλ­λα­κτι­κά ΜΜΕ στην Ευ­ρώ­πη, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο. Εκεί είχε μι­λή­σει και ο Ασάνζ μέσω Skype, από την πρε­σβεία του Εκουα­δόρ στο Λον­δί­νο. Δι­η­μεί­φθη ο εξής διά­λο­γος με τον Κού­λο­γλου:

Στέ­λιος Κού­λο­γλου: Λόγω της δρα­στη­ριό­τη­τας των WikiLeaks έχετε απο­κλει­στεί ήδη τέσ­σε­ρα χρό­νια στην πρε­σβεία του Εκουα­δόρ, νο­μί­ζω ότι είναι τέσ­σε­ρα χρό­νια, έτσι; Πά­νω-κά­τω.

Τζού­λιαν Ασάνζ: Ναι, σχε­δόν τέσ­σε­ρα έτη.

Στέ­λιος Κού­λο­γλου: Αξί­ζει το τί­μη­μα;

Τζού­λιαν Ασάνζ: Αν πι­στεύ­εις σε κάτι, πρέ­πει να πλη­ρώ­σεις ένα τί­μη­μα. Αν πι­στεύ­εις σε κάτι κα­θο­λι­κό, όπως το πώς τα πο­λι­τι­κά συ­στή­μα­τα μπο­ρεί να είναι τόσο καλά όσο η γνώση που έχουν οι άν­θρω­ποι για το πώς πραγ­μα­τι­κά λει­τουρ­γεί ο κό­σμος, τότε ίσως να πρέ­πει να πλη­ρώ­σεις ένα αρ­κε­τά υψηλό τί­μη­μα. Όμως, για ση­μα­ντι­κά πράγ­μα­τα αξί­ζει να πλη­ρώ­σει κα­νείς. Τώρα ως προς την κα­τά­στα­ση εδώ στο Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο. Έχω τεθεί υπό κρά­τη­ση χωρίς απαγ­γε­λία κα­τη­γο­ρί­ας στο Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο για σχε­δόν έξι χρό­νια. Το δια­βα­τή­ριό μου έχει κα­τα­σχε­θεί από το Ηνω­μέ­νο Βα­σί­λειο. Δεν είχα ποτέ χρε­ω­θεί σε οποια­δή­πο­τε χώρα με οποιο­δή­πο­τε αδί­κη­μα. Και όπως έχετε δει, πρό­σφα­τα ο ΟΗΕ δια­πί­στω­σε ότι το όλο θέμα είναι πα­ρά­νο­μο.

Μέχρι την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές όχι μόνον ο «αρι­στε­ρός» Έλ­λη­νας πρω­θυ­πουρ­γός Αλ. Τσί­πρας, όχι μόνον ο κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος, όχι μόνον το κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά ούτε και ο Στ. Κού­λο­γλου δεν είχαν βγά­λει μια ανα­κοί­νω­ση συ­μπα­ρά­στα­σης στον Ασάνζ. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν ζή­τη­σαν τη μη έκ­δο­σή του στις ΗΠΑ. Τε­λι­κά, μάλ­λον είναι ευ­τύ­χη­μα για τον ίδιο τον Ασάνζ το ότι βρί­σκε­ται κρα­τού­με­νος από τις αγ­γλι­κές αρχές και όχι από τις ελ­λη­νι­κές…