(Γερμανοί και Ιταλοί αντιφασίστες στον ΕΛΑΣ)
Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια σχετικά άγνωστα γεγονότα, για το ευρύ κοινό.
Συνήθως, αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι στα γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα Κατοχής ήταν όλοι Ναζί, φασίστες και απάνθρωποι. Όμως, αυτό που δεν μαθαίνουμε είναι πως στις γραμμές τους υπήρξαν ρηγματώσεις.
Η αλήθεια είναι πως αρκετοί Ιταλοί και Γερμανοί στρατιώτες αυτομόλησαν, μαζί με τον οπλισμό τους, στον ΕΛΑΣ. Ιδιαίτερη υπήρξε η Αντίσταση Γερμανών στρατιωτών, ενάντια στον ναζισμό, στις τάξεις των λεγόμενων «Πειθαρχικών Ταγμάτων 999», που αποτελούνταν από άτομα που είχαν κριθεί «ανάξιοι» για πολιτικούς λόγους. Μάλιστα, υπήρξαν ομάδες μέσα σε αυτά τα Τάγματα, που είχαν επικοινωνία με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και τους έδιναν πληροφορίες για τις κινήσεις των γερμανικών στρατιωτικών μονάδων ή για τις συλλήψεις που πρόκειται να γίνουν. Αρκετοί από αυτούς, περίπου 200, είχαν εκτελεστεί στην προσπάθειά τους να αντισταθούν με κάθε τρόπο.
Τέτοιες ομάδες Γερμανών αντιφασιστών είχαν φτιαχτεί σε μια σειρά περιοχές (Ζάκυνθο, Γύθειο, Αμαλιάδα, Σάμο, Μυτιλήνη, Ρόδο, Λήμνο, Κέρκυρα, Νιγρίτα, Θεσσαλονίκη), με πιο ισχυρές στο Βόλο, στη Λάρισα και το Αγρίνιο, που είχαν συγκροτήσει εκατονταρχίες. Στον αντιφασιστικό πυρήνα της Λήμνου, μεταξύ άλλων, έδρασε και ο κατοπινός ιστορικός του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ, ο Βόλφγκανγκ Άμπεντροτ, ο οποίος αυτομόλησε μαζί με άλλους πέντε στον ΕΛΑΣ.
Τον Αύγουστο του 1944, ιδρύθηκε και η «Αντιφασιστική Επιτροπή Γερμανών Στρατιωτών-Ελεύθερη Γερμανία», ως τμήμα του ΕΛΑΣ, παρουσία και του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, η οποία με προκηρύξεις προέτρεπε τους Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες να ενταχθούν σε αυτόν. Επίσης, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στις 3-9-1943, υπήρξαν και πολλοί Ιταλοί στρατιώτες που πέρασαν στις γραμμές του ΕΛΑΣ.
Συνολικά, περί τους 1.000 Γερμανούς στρατιώτες εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ. Το 80% από αυτούς υπήρξαν μέλη του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, ορισμένοι είχαν συμμετάσχει στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο με την μεριά των δημοκρατικών εναντίον του Φράνκο, ενώ σχεδόν οι μισοί από αυτούς είχαν περάσει από ναζιστικές φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη, και κατά τη διάρκεια της παρέλασης, υπήρχαν και Γερμανοί αντιφασίστες μέλη του ΕΛΑΣ που παρέλαυναν με τις στολές τους.
Ο λόγος που μνημονεύουμε αυτό το ιστορικό γεγονός και αυτή τη διεθνιστική στάση είναι για να δείξουμε ότι επί της ουσίας οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους.
(*) Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το φυλλάδιο, με τίτλο: «Αντιφασισμός πέρα από σύνορα», εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείου.
