Στις 29-30 Οκτωβρίου είναι προγραμματισμένο το Πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας (ΑΡΕΝ).
Σε μια δύσκολη συγκυρία, με το φοιτητικό κίνημα να βρίσκεται ξεκάθαρα σε κρίση, πέραν κάποιων σποραδικών και επιμέρους κινηματικών διεργασιών, η ΑΡΕΝ οφείλει να κάνει απολογισμό για την περσινή υποβαθμισμένη πολιτικά παρουσία της και να θέσει επί τάπητος τον προγραμματισμό που θα τη βγάλει από το τέλμα.
Η κατάσταση σήμερα
Η ΑΡΕΝ σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με πληθώρα προβλημάτων, τα οποία καλείται να λύσει άμεσα.
Πρώτον, είναι δεδομένο ότι έχει σε μεγάλο βαθμό απομαζικοποιηθεί, αφενός λόγω της ορθής αποχώρησης των μελών της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι, αφετέρου λόγω του συνολικότερου κλίματος αποστράτευσης και απογοήτευσης μεγάλης μερίδας κόσμου της.
Δεύτερον, το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης έχει υποβαθμιστεί εντός των σχημάτων, ενώ στην πλειονότητα των περιπτώσεων λείπει η κεντρική πολιτική αναφορά και εστιάζεται η συζήτηση μόνο σε επιμέρους εγχειρήματα. Αυτό αντικατοπτρίζεται στα κείμενα και τις δράσεις της ΑΡΕΝ, περιορίζοντας το σχεδιασμό της και τη σταθερή παρουσία της στο φοιτητικό χώρο.
Τρίτον, γίνεται λόγος για «νέες μορφές παρέμβασης» την ώρα που σε πολλές σχολές δεν υπάρχει η στοιχειώδης παρουσία των μελών της ΑΡΕΝ, ή γίνεται λόγος για «εκδημοκρατισμό των γενικών συνελεύσεων» την ώρα που στην πλειονότητα των σχολών δεν βγαίνουν γενικές συνελεύσεις. Είναι προφανές ότι υποτιμάται το πολιτικό περιεχόμενο της παρέμβασης συγκριτικά με το τι χαρακτηριστικά θα έχει.
Τέταρτον, το πανελλαδικό συντονιστικό της ΑΡΕΝ έχει απαξιωθεί, με αποτέλεσμα και να μη διεκπεραιώνει τον οργανωτικό του ρόλο, αλλά και να μην μπορεί να αναδείξει τις αντιφάσεις που μπορεί να υπάρχουν στο εσωτερικό της ΑΡΕΝ. Το επιχείρημα ότι το συντονιστικό «δεν είναι πολιτικό όργανο» είναι πέρα για πέρα ανεπαρκές από τη στιγμή που συντάσσει το εισηγητικό κείμενο των πανελλαδικών διαδικασιών και υπάρχει εντός αυτού πολιτική συζήτηση.
Πέμπτον, η ΑΡΕΝ όλη την περσινή χρονιά προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ άλλων αριστερών δυνάμεων, οι οποίες επιχείρησαν να την ενσωματώσουν, δείχνοντας φόβο στο να προβάλλει το δικό της σχέδιο. Είναι σαφές ότι αυτές οι ισορροπίες μόνο κακό κάνουν στην ΑΡΕΝ και δεν βοηθούν στον επιθυμητό στόχο της ενότητας της Αριστεράς.
Κόκκινο Δίκτυο
Ως Κόκκινο Δίκτυο στις σχολές που παρεμβαίνουμε στην ΑΡΕΝ, είχαμε επανειλημμένως τονίσει ότι το ζήτημα είναι να μην πέσουμε στην παγίδα της αριστερής μελαγχολίας, αλλά να μπούμε στις μάχες που είναι μπροστά μας. Για μας το καλύτερο εργαλείο σε αυτή την κατεύθυνση είναι το ενιαίο μέτωπο. Η λογική της συσπείρωσης αριστερών ριζοσπαστικών σχηματισμών στις σχολές, με κατεύθυνση την υπεράσπιση των συμφερόντων των πληττόμενων φοιτητών/τριών. Γι’ αυτό το λόγο επιδιώξαμε από την περσινή χρονιά να δημιουργηθούν νέοι σχηματισμοί της Αριστεράς στις σχολές, που θα υπερβαίνουν τις ανεπάρκειες των ήδη υπαρχόντων.
Είναι σημαντικό, όμως, τα νέα υποκείμενα της ριζοσπαστικής Αριστεράς στα πανεπιστήμια να δομηθούν με βάση τη λογική της μετωπικής συμπόρευσης και όχι με βάση την αοριστολογία της ανασύνθεσης, που οδηγεί σε ατέρμονες αναζητήσεις κάτι καινούργιου. Το ενιαίο μέτωπο εστιάζει στο στόχο, εξασφαλίζει τις μίνιμουμ συμφωνίες και δίνει τη δυνατότητα εισόδου στη σύγκρουση.
Ανασυγκρότηση
Είναι επιτακτική ανάγκη η ΑΡΕΝ να βρει τα βήματά της, αν θέλει να έχει κάποιο ρόλο μέσα στη φοιτητική Αριστερά, αλλά και στο φοιτητικό κίνημα γενικότερα. Αυτό απαιτεί να γίνει μια ουσιαστική πολιτική συζήτηση στο πανελλαδικό, που θα ανοίγει κομβικά ζητήματα, όπως το τι πρωτοβουλίες παίρνουμε για τα δίδακτρα, πώς πιστεύουμε ότι μπορούμε να ξαναγεμίσουμε τις γενικές συνελεύσεις, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να συνδεθούμε με τους εργαζόμενους των σχολών, τι λέμε για την κυβέρνηση και το χρέος, τι αντιστάσεις χτίζουμε ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό και το φασισμό στις σχολές κλπ. Μόνο αν ξεδιπλωθούν οι συμφωνίες και οι αντιθέσεις στα ζητήματα της περιόδου θα καταφέρει ξανά η ΑΡΕΝ να χτίσει την ταυτότητά της, αποτελώντας ένα δελεαστικό όχημα για έναν κόσμο που έχει αναφορά στο κίνημα και την Αριστερά.
Τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας θα κληθεί να τα οργανώσει το νέο συντονιστικό που θα προκύψει, το οποίο θα πρέπει να έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Στο συντονιστικό θα πρέπει να εκφράζονται οι διαφορετικές πολιτικές απόψεις που υπάρχουν στα σχήματα και όχι απλώς να γίνεται μια συγκόλληση απόψεων συγκεκριμένων σχημάτων. Μια τέτοια σχέση μεταξύ συντονιστικού και σχημάτων θα ξαναζωντανέψει δομικά τη λειτουργία της ΑΡΕΝ και θα της δώσει τη δυνατότητα να βγει πολύ πιο δυναμικά το επόμενο διάστημα στις σχολές. Και μάλιστα με τρόπο που θα επιδιώκει τη σύνδεση με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας ενάντια στα μνημόνια και στις πολιτικές λιτότητας.
Είναι στοίχημα για την ΑΡΕΝ να επαναφέρει την πολιτική συζήτηση στα αμφιθέατρα και να παίξει καθοριστικό ρόλο στη μαζικοποίηση εκ νέου των γενικών συνελεύσεων σε αγωνιστική κατεύθυνση. Φοιτητές-εργαζόμενοι-μερίδα καθηγητών οφείλουν να παλέψουν από κοινού για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου μέσα από κοινές συνελεύσεις και επιτροπές και η ΑΡΕΝ οφείλει να συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση, προσδοκώντας το καλύτερο. Τη νίκη ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τσακίσουν όχι μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά την κοινωνία ολόκληρη.
