Μίζες και εξοπλιστικά: Όταν το μαύρο δένδρο καλύπτει το κατάμαυρο δάσος

Η προσωρινή κράτηση του πρώην υπουργού Άμυνας και Οικονομικών στις «σημιτοεκσυγχρονιστικές» κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, Γιάννου Παπαντωνίου λόγω της αδυναμίας αιτιολόγησης περίπου 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων, που βρέθηκαν σε λογαριασμούς του με συνδικαιούχο τη σύζυγό του, επανέφερε στο προσκήνιο τη διαφθορά, τις μίζες για την ανάθεση έργων σχετιζόμενων με τις πολεμικές προμήθειες της χώρας και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος στα διαδοχικά, εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία έχουν χρυσοπληρώσει στην πραγματικότητα οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας.

Το θέμα όμως και κυρίως η ουσία του πράγματος έγκειται ακριβώς εκεί, όπου δεν επιθυμεί κανείς «υπεύθυνος» να θέσει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων –οι περιπτώσεις (προχθές) Άκη Τσοχατζόπουλου και (σήμερα) Γιάννου Παπαντωνίου θυμίζουν μύγες που επιπλέουν σε ένα προ πολλού ξινισμένο και δηλητηριασμένο ποτήρι γάλα (αμυντικές-πολεμικές δαπάνες της Ελλάδας). Είναι «εύκολο» να καταγγέλλεις τις μύγες, όταν κατά τα άλλα το γάλα είναι σκέτος θάνατος –οικονομικός, κοινωνικός, ζέων και φιλοπόλεμος.

Το μικροελλαδικό (παρα)κράτος είναι ο αστακός (και ο νταής) των Βαλκανίων και ο καλύτερος πρόθυμος σύμμαχος. δηλαδή καταρχήν πελάτης και συνδιαμορφωτής στα πολεμοχαρή, ενεργειακά σχέδια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η χώρα που υποτίθεται ότι βρίσκεται μονίμως σε... άμυνα(!) και την επιβουλεύονται οι... πάντες όλοι(!) και έχει «εξαπανέκαθεν» εθνικά δίκαια(!) και όχι κρατικοκαπιταλιστικά συμφέροντα , διατηρεί τα θλιβερά, αντικοινωνικά και ανόσια πρωτεία ενός αμυντικού-πολεμικού προϋπολογισμού, ο οποίος είναι σε αναλογία ΑΕΠ-δαπανών ο δεύτερος μεγαλύτερος πίσω από τις ΗΠΑ, την απόλυτη στρατιωτική μηχανή της εποχής μας, που διεξάγει τρεις πολέμους ταυτόχρονα στη Μέση Ανατολή! Χωρίς ελάχιστη αιδώ, οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 έως σήμερα έχουν ακούσει τους δυο τελευταίους αμερικανούς προέδρους (Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ), σε διαφορετικό χρόνο ο καθένας, να αποδίδουν ματωμένα εύσημα στην Αθήνα, επειδή σπαταλά το 2% του ΑΕΠ της υπέρ του ΝΑΤΟ (περίπου 3,8 δις κάθε χρόνο), ως μέλος, ως κορυφαίος πελάτης, ως χώρα-φρούριο με τις αεροναυτικές βάσεις της συμμαχίας.

Μάλιστα, ο αντιμεταναστευτικός πολέμαρχος Τραμπ είχε φτάσει στο σημείο, στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ, να χαρακτηρίσει «παράδειγμα προς μίμηση για τις υπόλοιπες χώρες της συμμαχίας» την Ελλάδα –μαζί με την Εσθονία– και τη σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επειδή όχι μόνο δεν μείωσε στο ελάχιστο τις πολεμικές δαπάνες της, μέσα στην οικονομική κρίση, αλλά προχώρησε σε νέες αγορές και αναβαθμίσεις οπλικών συστημάτων, στη χειρότερη οικονομική ώρα, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

Και εδώ ερχόμαστε στον πραγματικό τύπο των ήλων, που κάρφωσαν την πλατιά, κοινωνική και εργατική πλειοψηφία στον σταυρό του Γολγοθά των μνημονίων. Γιατί η Ελλάδα, ειδικά τα τελευταία είκοσι χρόνια, «πέφτει από τα σύννεφα» στα αλλεπάλληλα «σκάνδαλα» για τις πολεμικές της προμήθειες και μάλιστα στο ανώτερο, κυβερνητικό επίπεδο (δυο υπουργοί στο στόχαστρο της ποινικής δικαιοσύνης, είτε με βαριές ποινές κάθειρξης, είτε με πιθανή, επαπειλούμενη καταδίκη); Ας θυμηθούμε ότι, με αφορμή την «κρίση των Ιμίων», οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) σχεδίασαν και εκτέλεσαν ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα πολεμικών αγορών, το οποίο επικεντρώθηκε, για ευνόητους λόγους που σήμερα είναι ξεκάθαροι σε όλους, στο πολεμικό ναυτικό και την πολεμική αεροπορία και μάλιστα με «αναλογική» εκπροσώπηση των κυρίαρχων κρατών και των πολεμικών βιομηχανιών τους: αγορά νέων υποβρυχίων και «αναβάθμιση» παλιών από τη Γερμανία, αγορά φρεγατών είτε «αναβάθμιση» από τη Γαλλία, αεροσκάφη από τις ΗΠΑ.

Τα δύο πρώτα έχουν αποκαλύψει ήδη την κορυφή του παγόβουνου στο μεγάλο φαγοπότι, το οποίο στήθηκε σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, των εργαζομένων της χώρας, με τις διώξεις Τσοχατζόπουλου-Παπαντωνίου και τις καταδίκες του πρώτου, εν αναμονή και των εξελίξεων για τον δεύτερο. Το ίδιο όμως το παγόβουνο συνεχίζει να ταξιδεύει αόρατο και συμπαγές.

Για τα υποβρύχια 214, η Ελλάδα πλήρωσε περίπου 2,1 δις ευρώ, ουσιαστικά κατέβαλε τίμημα για έξι σκάφη, παραλαμβάνοντας τέσσερα, απώλεσε τον κρατικό έλεγχο στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και είδε να διεξάγονται διαδοχικές δίκες για πολιτικά πρόσωπα (Άκης Τσοχατζόπουλος) και για τα 32 μη πολιτικά πρόσωπα, για τις μίζες και τη νομιμοποίησή τους, ποσά που εντάχθηκαν στο τελικό κόστος αγοράς από τη Γερμανία. Συνολικά, και σε ό,τι αφορά την σε εξέλιξη δίκη των μη πολιτικών προσώπων (στρατιωτικοί, υπηρεσιακοί και πολιτικοί παράγοντες του υπουργείου Άμυνας, ιδιώτες μεσάζοντες) τα μαύρα ποσά φθάνουν ή και ξεπερνούν τα 220 εκατομμύρια ευρώ.

Σήμερα, η δίκη αυτή βρίσκεται στο στάδιο των αγορεύσεων της εισαγγελίας σχετικά με την ενοχή ή την απαλλαγή των κατηγορουμένων και μέχρι στιγμής έχει ζητηθεί η καταδίκη 12 εξ αυτών για διακίνηση μαύρου χρήματος, δωροδοκία και απιστία σε βάρος του δημοσίου, καθώς, όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά η εισαγγελέας της έδρας Ελευθερία Παντελάκη, στην ακροαματική διαδικασία του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων: «Αποδείχτηκε πως η υπογραφή των συμβάσεων (αγοράς, αναβάθμισης και επανεξοπλισμού των υποβρυχίων) είχε μεγαλύτερο όφελος για τη γερμανική εταιρεία, πάντα σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Η εταιρεία Φέροσταλ [σ.σ.: η γερμανική εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο κατασκευής των 214] έπαιρνε 2,5% μίζα στις συμβάσεις και οι εμπλεκόμενοι έπαιρναν 5%, γι’ αυτό και δόθηκε τόσο μεγάλη προκαταβολή [σ.σ.: για την αγορά των υποβρυχίων], ενώ σε αντίστοιχες περιπτώσεις δεν δινόταν προκαταβολή ούτε το 30% [σ.σ.: του συνολικού τιμήματος]».

Το δένδρο όμως των μιζών δεν πρέπει να μας κάνει να χάνουμε το δάσος των υπέρογκων, κοστοβόρων, πολεμικών εξοπλισμών. Μόλις πρόσφατα, το «ό,τι πάρεις, 2 δις» αποδείχθηκε ξανά ότι είναι το... αγαπημένο κόστος των διευθύνσεων εξοπλισμών, του υπουργείου Άμυνας και του ΚΥΣΕΑ, αυτή τη φορά πρώτα στην «αναβάθμιση» πολεμικών αεροσκαφών «νέας τεχνολογικής γενιάς» και στο άμεσο μέλλον, στην αγορά νέων –1,2 δις θα στοιχίσει σε πρώτη φάση η αναβάθμιση 85 F-16 από τις ΗΠΑ, που έχει ήδη εγκριθεί και δρομολογηθεί, συν ακόμη 1 δις η (σχεδιαζόμενη και στα σκαριά) αγορά των F-35 τύπου Viper.

Όλα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παίζει με τα σπίρτα της πολεμικής ανάφλεξης «χαμηλής ή υψηλής» έντασης στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, έχοντας σφυρηλατήσει έναν τυχοδιωκτικό συνασπισμό πολιτικοστρατιωτικής συμμαχίας με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και την Κύπρο, με το αρπακτικό βλέμμα επικεντρωμένο στα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. «Ανθρώπινο κρέας μυρίζει» στην κούρσα των εξοπλισμών, το ενεργειακό Ελντοράντο στα βάθη της Μεσογείου και τις διαδρομές του μαύρου χρήματος, που προήλθε από το υστέρημα και την άγρια φορολογική λεηλασία των εργαζομένων στην Ελλάδα.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά