Πανελλαδικό συλλαλητήριο εκπαιδευτικών, στα Προπύλαια & συνέλευση αγώνα, στο Παιδαγωγικό Αθήνας.

Αυτός ο αγώνας είναι μονόδρομος ενάντια στην απαξίωση του πτυχίου, τις απολύσεις, τον αλληλοσπαραγμό, την αδιοριστία, την αξιολόγηση, το σχολείο-επιχείρηση με υπαλλήλους «προσοντούχους» υποτακτικούς και όχι εκπαιδευτικούς!

Ψηφίστηκε από τη Βουλή, την Πέμπτη 17 Γενάρη με ψήφους των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, αλλά και ουσιαστική συναίνεση στο περιεχόμενό του από ΝΔ – ΚΙΝΑΛ – ΠΟΤΑΜΙ, το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, με το οποίο η Κυβέρνηση υλοποιεί ταχύτατα τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, ανατρέποντας το χάρτη των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης για να επιβάλει την ελαστικότητα, την κινητικότητα, τις απολύσεις και την αξιολόγηση. Tα μεγάλα θύματα αυτής της σχεδίασης, τους 32.οοο συμβασιούχους-αναπληρωτές, αποκάλεσε «ηχηρή μειοψηφία» ο ασεβής Υπουργός Παιδείας, ενώ τους στέλνει στην ανεργία, απαξιώνοντας την προϋπηρεσία τους που μαζεύτηκε για χρόνια και με σκληρούς προσωπικούς όρους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας.

Είκοσι χρόνια μετά το νόμο του Αρσένη και δέκα χρόνια μετά το νόμο Διαμαντοπούλου, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δίνει και νομοθετικά τη χαριστική βολή στα επαγγελματικά δικαιώματα των βασικών πτυχίων, αποτιμώντας τα ως μικρό κλάσμα στο προσοντολόγιο που εισάγει, νομοθετώντας όλο το νεοφιλελεύθερο δόγμα του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης για το δικαίωμα στην εργασία. Μετατρέπει, σε επιχειρηματική δραστηριότητα αγοράς «προσόντων» και «πιστοποιήσεων» το χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, ευτελίζοντας τις προπτυχιακές σπουδές. Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ψήφισή του, δημόσια και ιδιωτικά πανεπιστήμια και ιδρύματα, εν είδει σουπερμάρκετ, άρχισαν να διαφημίζουν νέα προγράμματα, τίτλους και σεμινάρια που οδηγούν στη μοριοδότηση του προσοντολογίου, ενώ τράπεζες διαφημίζουν δάνεια για την αγορά τίτλων και επιπρόσθετων δεξιοτήτων. Η Κυβέρνηση είναι πια και με τη βούλα ντίλερ της αγοράς και των εμπόρων της γνώσης!

ekpaideytikoi_mazikoi_diorismoi.jpg

Το νομοσχέδιο για τον τρόπο πρόσληψης ψηφίστηκε αποσυνδεδεμένο από κάθε δέσμευση για θέσεις εργασίας στην εκπαίδευση. Όσες έχουν ανακοινωθεί, υπερβαίνουν τον ορίζοντα της θητείας της κυβέρνησης, αλλά κι αυτές ήταν μόνο το πρόσχημα για την προνομοθέτηση ενός προσοντολογίου αξιολόγησης και απολύσεων, όπως επιτάσσει ο ΟΟΣΑ και συμφωνεί όλη η μνημονιακή αντιπολίτευση. Ομολογία πως δε δεσμεύεται για κανένα σχέδιο και αριθμό διορισμών έκανε ο Κ. Μητσοτάκης, ενώ η τοποθέτηση του κ. Γαβρόγλου για «ηχηρές μειοψηφίες» αναπληρωτών που αντιδρούν στο προσοντολόγιο «κόβοντας το δρόμο στα νέα παιδιά» ή πως με το προσοντολόγιο «όλοι οι υποψήφιοι μπορούν να βλέπουν τον εαυτό τους στα κριτήρια πρόσληψης» δείχνει τον πολιτικό αμοραλισμό μιας κυβέρνησης που σφραγίζοντας τις απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών, «τάζει» πολύ λιγότερες θέσεις των όσων απολυθούν σε πάνω από 150 χιλιάδες ανθρώπους!

Το προσοντολόγιο εισάγει στην εκπαίδευση την αξιολόγηση. Είναι μια αξιολόγηση χειρότερη κι από το ΠΔ152 της κυβέρνησης Σαμαρά, απολύει, κατηγοριοποιεί και ανατρέπει το ενιαίο πλαίσιο εργασιακών δικαιωμάτων στη δημόσια εκπαίδευση. Η αντιδραστική τομή είναι μεγάλη και γι’ αυτό αφορά τώρα κάθε εκπαιδευτικό μόνιμο και συμβασιούχο-αναπληρωτή. Δεν είναι τυχαίο πως ενώ διαρκούσε η μάχη για να μην ψηφιστεί το προσοντολόγιο, η κυβέρνηση δημοσίευσε σε ΦΕΚ τους δείκτες και τα δεδομένα της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, για να συνεχίσει τη βασική αποστολή της εδραίωσης της αξιολόγησης στη δημόσια εκπαίδευση, ως βασικού εργαλείου για την αποδόμηση και την εμπορευματοποίησή της.

Το κίνημα έδωσε τις προηγούμενες μέρες μια σημαντική μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο -έκτρωμα του κ. Γαβρόγλου με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Η μαζικότητα, ο παλμός και η μαχητικότητά τους ήταν ένα δείγμα ανάτασης του εκπαιδευτικού κινήματος ύστερα από μια περίοδο άπνοιας. Έσπασαν την ομερτά της ακινησίας και της συνθηκολόγησης των συνδικαλιστικών ηγεσιών και ανέτρεψαν μερικώς τους σχεδιασμούς τους για συμβολικές διαμαρτυρίες με την ψήφιση των μέτρων. Υποχρέωσαν την κυβέρνηση να καταφύγει σε αιφνιδιασμούς αλλά και αναδίπλωση σχετικά με τη μέρα ψήφισης, όπως και σε μερική αναδίπλωση τις γραμμές που κατακλύζουν το κίνημα για χρονικά περίκλειστα αγωνιστικά επεισόδια. Έβγαλαν στο προσκήνιο τη νεολαία του κλάδου, που συνδέθηκε στον αγώνα με όλες τις γενιές της μαχόμενης εκπαίδευσης, αλλά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την ψήφιση του προσοντολόγιου.

Τη μάχη αυτή την έδωσαν τα πρωτοβάθμια σωματεία, οι επιτροπές αγώνα, οι συλλογικότητες των αναπληρωτών κι ο κόσμος της μαχόμενης εκπαίδευσης- ο κόσμος του αγώνα που βγήκε στους δρόμους και συντονίστηκε μέσα από τη συνέλευση αγώνα της κατειλημμένης πρυτανείας ΤΟΥ ΕΚΠΑ. Αναντίστοιχη έως και εχθρική απέναντι στην απαίτηση πραγματικού αγώνα, υπήρξε η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που ψήφισαν την τελευταία στιγμή τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από την πίεση των απεργών και των μαχητικών συλλαλητηρίων, τις οποίες όμως υπονόμευσαν με κάθε τρόπο.

Αξίζει να αποτιμήσουμε συλλογικά αυτή τη μάχη αφενός για να συνεχίσουμε τον αγώνα αφετέρου γιατί απέδειξε ότι σε τέτοια επίθεση οι «κατά καθήκον» στάσεις εργασίας και οι συμβολικές απεργίες στην ψήφιση κάθε νομοσχεδίου αποτελούν σίγουρο δρόμο αποσυσπείρωσης και ήττας. Αντίθετα, η λογική του αγώνα που επιλέγει την απεργιακή σύγκρουση, την πολύμορφη δράση, το ανεξάρτητο κέντρο για τον συντονισμό του και στοχεύει στη νίκη, αποτελεί κρίσιμο όρο συσπείρωσης, μαζικοποίησης και νικηφόρας προοπτικής. Αυτό το δρόμο φωτίσαμε ως Αριστερή Ριζοσπαστική Ενότητα και Πρωτοβουλία το προηγούμενο διάστημα, τέτοιο δρόμο πρέπει να διαβούμε το επόμενο!

Και για να το ξεκαθαρίσουμε: Ο νόμος που ψηφίστηκε αποτελεί λαιμητόμο για χιλιάδες αναπληρωτές και τορπίλη στα εργασιακά δικαιώματα στη Δημόσια Εκπαίδευση. Η απαίτηση να καταργηθεί πρέπει να γίνει ο μόνος στόχος ενός ανυποχώρητου αγώνα από δω και μπρος. Καμιά υπηρεσία δεν προσφέρουν προτάσεις για αλλαγές και «βελτιώσεις» ενός νόμου που δεν προσφέρει δουλειά, αλλά απολύσεις, ανεργία και διαρκή επισφάλεια. Τίποτα, πέραν της μονιμοποίησης όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση – αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία, δεν μπορεί να αποτελέσει τη σημαία αυτής μάχης απέναντι στο νόμο-έκτρωμα. Αυτή η μάχη είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και την απαίτηση μαζικών διορισμών για την κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών του, αλλά και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσα από τη μείωση του μέγιστου αριθμού μαθητών ανά τμήμα, τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση του ωραρίου. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν θα σηκώσει λευκή σημαία! Με παρακαταθήκη και τον αγώνα αυτών των ημερών, αλλά και τους ιστορικούς μας αγώνες, που κρατούν ακόμα όρθιο το δημόσιο σχολείο, καλούμαστε να βρεθούμε όλοι στον ανυποχώρητο αγώνα, για να καταργηθεί και να μην εφαρμοστεί το προσοντολόγιο των απολύσεων, του αλληλοσπαραγμού, της αξιολόγησης. Αλλά και να μην περάσει η αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση στα σχολεία, που έρχεται ως κυρίως πιάτο αμέσως μετά. Ενωμένοι και αποφασισμένοι! Μόνιμοι και αναπληρωτές, αδιόριστοι, φοιτητές και όλα τα ρεύματα του αγώνα σε κοινό μέτωπο!

Συνεχίζουμε τον αγώνα!!! Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς να πάρουν μέρος μαζικά στο Πανελλαδικό συλλαλητήριο, το Σάββατο 26/1/2019, στις 12:00 στα Προπύλαια και στη συνέλευση αγώνα που θα ακολουθήσει στο Παιδαγωγικό Αθήνας.