Με την ακροδεξιά να έχει αποκρουστεί από τη λαϊκή κινητοποίηση, πρέπει τώρα να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου

Η ήττα των εκα­το­ντά­δων φα­σι­στών, ρα­τσι­στών, ισλα­μο­φο­βι­κών, αντι­ση­μι­τι­κών και υπερ-ρα­τσι­στών υπο­ψη­φί­ων που κα­τέ­βα­σε το RN απο­τε­λεί τε­ρά­στια ανα­κού­φι­ση για τα θύ­μα­τα του ρα­τσι­σμού, τις γυ­ναί­κες, τα ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ+ άτομα και τους ερ­γα­ζό­με­νους. Αυτή η νίκη της ενω­μέ­νης αρι­στε­ράς ανα­κό­πτει τη δυ­να­μι­κή της ακρο­δε­ξιάς, η οποία ωστό­σο κερ­δί­ζει πε­ρί­που πε­νή­ντα έδρες. Η ήττα της ακρο­δε­ξιάς του Μπαρ­ντε­λά και της Λεπέν ήταν καρ­πός της λαϊ­κής κι­νη­το­ποί­η­σης που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε χάρη στην ενω­τι­κή δυ­να­μι­κή που γέν­νη­σε η δη­μιουρ­γία του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που.

Πρό­κει­ται ήδη για μια νίκη του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που, που έγινε δυ­να­τή χάρη στη συ­σπεί­ρω­ση ολό­κλη­ρης της πο­λι­τι­κής, συν­δι­κα­λι­στι­κής και κι­νη­μα­τι­κής αρι­στε­ράς, αλλά επί­σης και πάνω απ' όλα χάρη στη λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση με­γά­λων τμη­μά­των της βάσης των λαϊ­κών τά­ξε­ων, ει­δι­κά των νέων και των στο­χο­ποι­η­μέ­νων από τους ρα­τσι­στές, που πά­λε­ψαν πα­ντού για να φρά­ξουν το δρόμο του RN. Αυτή η κι­νη­το­ποί­η­ση επι­τρέ­πει την εκλο­γή στην Εθνο­συ­νέ­λευ­ση ενός πολύ με­γά­λου αριθ­μού βου­λευ­τών του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που (με μια σχε­τι­κή πλειο­ψη­φία για τους ανυ­πό­τα­κτους του LFI), που εξε­λέ­γη­σαν στη βάση ενός προ­γράμ­μα­τος που έρ­χε­ται σε ρήξη όχι μόνο με τον Μα­κρο­νι­σμό στην υπη­ρε­σία των υπερ­πλου­σί­ων, αλλά και με τη φι­λε­λεύ­θε­ρη αρι­στε­ρά της πε­ντα­ε­τί­ας Ολάντ, που είχε εφαρ­μό­σει τις πο­λι­τι­κές της δε­ξιάς.

Η ήττα του RN δεν θα πρέ­πει να μας κάνει να ξε­χά­σου­με το γε­γο­νός ότι αυ­ξά­νει πολύ ση­μα­ντι­κά τον αριθ­μό των βου­λευ­τών του και πα­ρα­μέ­νει απει­λή για τα φυ­λε­τι­κά στο­χο­ποι­η­μέ­να άτομα, για τα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα και τις δη­μο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες. Ούτε θα πρέ­πει να μας κάνει να ξε­χά­σου­με την ήττα των Μα­κρο­νι­στών, οι οποί­οι έχα­σαν το ένα τρίτο των εδρών τους. Αν εξα­κο­λου­θούν να έχουν τό­σους πολ­λούς βου­λευ­τές, το οφεί­λουν απο­κλει­στι­κά και μόνο στους αρι­στε­ρούς ψη­φο­φό­ρους, οι οποί­οι τους ψή­φι­σαν σε με­γά­λο βαθμό στον δεύ­τε­ρο γύρο για να μπλο­κά­ρουν το RN. Αυτή η ψήφος φραγ­μός δεν αλ­λά­ζει σε καμία πε­ρί­πτω­ση τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα: τόσο στις ευ­ρω­ε­κλο­γές όσο και στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, ο Μα­κρόν και ο Αττάλ απο­δο­κι­μά­στη­καν ξε­κά­θα­ρα και επο­μέ­νως δεν έχουν πια καμία νο­μι­μο­ποί­η­ση να διεκ­δι­κή­σουν την δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας. Ο Μα­κρόν δεν έχει πλέον άλλη επι­λο­γή από να υπο­τα­χθεί στη βού­λη­ση του λαού και να επι­τρέ­ψει σε μια αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση να εφαρ­μό­σει το πρό­γραμ­μα του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που, το οποίο έχει πλέον τη νο­μι­μο­ποί­η­ση της κάλ­πης. Δια­φο­ρε­τι­κά, πρέ­πει να φύγει.

Αυτή η απο­δο­κι­μα­σία είναι επί­σης απο­δο­κι­μα­σία της 5ης Δη­μο­κρα­τί­ας και των αυ­ταρ­χι­κών και ελά­χι­στα δη­μο­κρα­τι­κών θε­σμών της. Η λαϊκή κι­νη­το­ποί­η­ση, η οποία ση­μα­δεύ­ε­ται από μια πρω­τό­γνω­ρη εδώ και δε­κα­ε­τί­ες συμ­με­το­χή, επι­βάλ­λει επί­σης την ανά­γκη να προ­χω­ρή­σου­με προς μια Συ­ντα­κτι­κή Εθνο­συ­νέ­λευ­ση, για μια πραγ­μα­τι­κή δη­μο­κρα­τία της πλειο­ψη­φί­ας.

Από τώρα κιό­λας, οι δε­σμεύ­σεις που έχουν ανα­λη­φθεί πρέ­πει να τη­ρη­θούν και όλα τα κα­τε­πεί­γο­ντα μέτρα που προ­βλέ­πει το πρό­γραμ­μα του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που πρέ­πει να εφαρ­μο­στούν, αρχής γε­νο­μέ­νης από την κα­τάρ­γη­ση των αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων για τις συ­ντά­ξεις και την ασφά­λι­ση ανερ­γί­ας. Αυτό δεν μπο­ρεί να συμ­βεί παρά μόνο αν δια­τη­ρη­θεί και επε­κτα­θεί η λαϊκή δυ­να­μι­κή. Αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει τη δη­μιουρ­γία στη βάση συλ­λο­γι­κο­τή­των του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που, ανοι­χτών σε όλους και όλες, οι οποί­ες μπο­ρούν να βοη­θή­σουν να ενι­σχυ­θεί το κί­νη­μα και να οι­κο­δο­μη­θούν κι­νη­το­ποι­ή­σεις και απερ­γί­ες στους επό­με­νους μήνες. Καμία κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας δεν μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί στις προσ­δο­κί­ες που εκ­φρά­στη­καν σή­με­ρα στις κάλ­πες. Πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νου­με ενω­μέ­νοι και ενω­μέ­νες για να δρά­σου­με, για να συ­ζη­τή­σου­με και να χα­ρά­ξου­με μια προ­ο­πτι­κή χει­ρα­φέ­τη­σης που θα κάνει την ακρο­δε­ξιά να υπο­χω­ρή­σει μό­νι­μα, γύρω από μια αρι­στε­ρά μάχης και ρήξης, μια αρι­στε­ρά που θα μπο­ρεί να αλ­λά­ξει ρι­ζι­κά αυτή την κοι­νω­νία!

Montreuil, Κυ­ρια­κή 7 Ιου­λί­ου 2024

Επι­μέ­λεια Γιώρ­γος Μη­τρα­λιάς