Γαλλία: Μία μεγάλη ρωγμή ή μία σημαδεμένη τράπουλα;

 Τα απο­τε­λέ­σμα­τα της 7ης Ιου­λί­ου ήταν δια­φο­ρε­τι­κά από τις προ­βλέ­ψεις των exit polls: το Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο (ΝΛΠ) πρώτο, η Εθνι­κή Συ­σπεί­ρω­ση (ΕΣ) της Λεπέν τρίτη. Εκα­τομ­μύ­ρια με­τα­νάστ(ρι)ες και εργάτ(ρι)ες ξε­χύ­θη­καν στους δρό­μους να πα­νη­γύ­ρι­ζουν, όσο οι κου­στο­μα­ρι­σμέ­νοι/ες, νέοι/ες της ακρο­δε­ξί­ας έμει­ναν να κοι­τούν έκ­πλη­κτοί/ες. Όσο και να προ­σπα­θεί το κόμμα της Λεπέν να υπο­βαθ­μί­σει τη μη κα­τά­λη­ψη της πρώ­της θέσης, πρό­κει­ται για ου­σια­στι­κή απο­τυ­χία που θα βα­ρύ­νει εν όψει της επό­με­νης πε­ριό­δου αλλά και των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών του 2027.

Η εξέ­λι­ξη αυτή σό­κα­ρε αρ­κε­τό κόσμο. Το κεί­με­νο αυτό προ­σπα­θεί να συ­νε­χί­σει τη κου­βέ­ντα που άνοι­ξε με το κεί­με­νο του Α. Ντα­βα­νέ­λου στο rproject[1]. Ο Α. Ντα­βα­νέ­λος μιλά στο κεί­με­νο του για το ότι “επι­τέ­λους” βλέ­που­με “μια με­γά­λη πο­λι­τι­κή ρωγμή”, ανα­λύ­ει την κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή βάση αυτής της επι­τυ­χί­ας και μι­λά­ει και από την σκο­πιά του NPA, ενός από τα ση­μα­ντι­κά κόμ­μα­τα της ανα­τρε­πτι­κής αρι­στε­ράς σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο. Με­τα­ξύ άλλων, λέει:

“Οι σύ­ντρο­φοί μας του NPA κα­λούν σε κι­νη­το­ποί­η­ση της βάσης του Με­τώ­που, με στόχο την εφαρ­μο­γή του προ­γράμ­μα­τός του και κυ­ρί­ως των τα­ξι­κών δε­σμεύ­σε­ών του απέ­να­ντι στα συν­δι­κά­τα. Έχουν δίκιο, όπως και είχαν δίκιο όταν απο­φά­σι­σαν τη συμ­με­το­χή τους στο Μέ­τω­πο, κα­τα­κτώ­ντας έτσι το «δι­καί­ω­μα» να συ­νο­μι­λούν σή­με­ρα με τον κόσμο που πα­νη­γύ­ρι­σε όλη τη νύχτα στους δρό­μους και στις πλα­τεί­ες όλης της Γαλ­λί­ας”

Οι πα­νη­γυ­ρι­σμοί έχουν μέσα και μια με­γά­λη ανα­κού­φι­ση: Το κόμμα του Εθνι­κού Συ­να­γερ­μού απο­τε­λεί εκ­φρα­στή της ακρο­δε­ξιάς, της ανα­πό­λη­σης της γαλ­λι­κής αποι­κιο­κρα­τί­ας, οπαδό της «λευ­κής» Γαλ­λί­ας και της έντα­σης της κα­τα­πί­ε­σης απέ­να­ντι στους με­τα­νά­στες, τη νε­ο­λαία, τα σω­μα­τεία· συ­νο­λι­κά απέ­να­ντι στα πιο αδύ­να­μα και εκ­με­ταλ­λευό­με­να τμή­μα­τα του λαού. Δεν απο­τε­λεί δύ­να­μη φα­σι­στι­κή, δεν συ­γκρο­τεί μα­ζι­κό κί­νη­μα με τη μορφή των ταγ­μά­των εφό­δου αλλά η ρη­το­ρι­κή και η πρα­κτι­κή του είναι εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νη και, στο τέλος του δρό­μου, στρώ­νει τον δρόμο και στον φα­σι­σμό και τον νε­ο­να­ζι­σμό.

Η ήττα της Ακρο­δε­ξιάς προ­φα­νώς δεν είναι στρα­τη­γι­κή και δεν επαρ­κεί για να ανα­κό­ψει το ρεύμα του ρα­τσι­σμού, του μί­σους και της εθνι­κι­στι­κής πε­ρι­χα­ρά­κω­σης — είναι νωπό το απο­τέ­λε­σμα και των Ευ­ρω­ε­κλο­γών αλλά και του πρώ­του γύρου των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών όπου η Εθνι­κή Συ­σπεί­ρω­ση κα­τέ­κτη­σε με σχε­τι­κή ευ­κο­λία την πρώτη θέση. Είναι όμως πο­λύ­τι­μη γιατί δίνει χρόνο στα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, τις ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις, τη νε­ο­λαία και τις με­τα­νά­στριες να ανα­συ­γκρο­τη­θούν. To “No pasarán” που αντη­χού­σε στις πλα­τεί­ες της Γαλ­λί­ας δεν δη­λώ­νει εφη­συ­χα­σμό αλλά τη διά­θε­ση ενός ευ­ρύ­τε­ρου λαΪ­κού ρεύ­μα­τος να ορ­θώ­σει οδο­φράγ­μα­τα στη Λεπέν.

Η επό­με­νη μέρα για τη γαλ­λι­κή Αρι­στε­ρά και τα κι­νή­μα­τα είναι ιδιαί­τε­ρα σύν­θε­τη και δύ­σκο­λη. Το απρό­σμε­νο απο­τέ­λε­σμα θέτει κα­θή­κο­ντα στο Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο που υπερ­βαί­νουν τη συ­γκρό­τη­ση του και θα ανα­δεί­ξουν τις αντι­φά­σεις ανά­με­σα στην Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία και το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα. Σε αυτό το πλαί­σιο προ­κύ­πτουν και προ­φα­νείς κίν­δυ­νοι γύρω από σε­νά­ρια σχη­μα­τι­σμού πλειο­ψη­φί­ας με την πα­θη­τι­κή ή ενερ­γη­τι­κή στή­ρι­ξη του μα­κρο­νι­κού μπλοκ. Σε μία τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση, η προ­ώ­θη­ση στοι­χειω­δών προ­ο­δευ­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων θα εξαρ­τά­ται από το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο στρα­τό­πε­δο, ενώ την ίδια στιγ­μή η Ακρο­δε­ξιά θα διευ­κο­λύ­νε­ται να πα­ρου­σια­στεί ως αντι-συ­στη­μι­κή δύ­να­μη. Την ίδια στιγ­μή, βέ­βαια, η ρητή άρ­νη­ση του Μα­κρόν να δώσει εντο­λή σχη­μα­τι­σμού κυ­βέρ­νη­σης στο Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο σε συν­δυα­σμό με τα σε­νά­ρια για «κε­ντρώα πλειο­ψη­φία» δεί­χνουν τις προ­σπά­θειες απο­μό­νω­σης της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας που απο­τε­λεί τον πραγ­μα­τι­κό φόβο για τον γαλ­λι­κό αστι­σμό.

Η ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία έχει ση­μα­σία για τη γαλ­λι­κή Αρι­στε­ρά σε αυτές τις συν­θή­κες και απο­τε­λεί ση­μα­ντι­κό κα­μπα­νά­κι κιν­δύ­νου για τις συ­νέ­πειες της εν­σω­μά­τω­σης στις κυ­ρί­αρ­χες πο­λι­τι­κές. Επί­σης, υπό αυτό το πρί­σμα, φαί­νο­νται γε­λοί­ες οι προ­σπά­θειες της ελ­λη­νι­κής Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς να εμ­φα­νί­σει το γαλ­λι­κό απο­τέ­λε­σμα ως κά­ποιου εί­δους «δι­καί­ω­ση» για την ίδια και τις προ­ο­πτι­κές ενο­ποί­η­σης της. Το Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο, πα­ρό­λες τις αντι­φά­σεις και τις «σιω­πές» στο πρό­γραμ­μα του, συ­γκρο­τεί­ται γύρω από ένα πρό­γραμ­μα προ­ο­δευ­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων προς όφε­λος του λαού, της νε­ο­λαί­ας και των πιο αδύ­να­μων στρω­μά­των. Το ΠΑΣΟΚ των 3 μνη­μο­νί­ων, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και τα fanboys και fangirls του 3ου μνη­μο­νί­ου της Νέας Αρι­στε­ράς, τι κοινό βλέ­πουν στον εαυτό τους με μία τέ­τοια πο­λι­τι­κή το­πο­θέ­τη­ση;

Ωστό­σο, υπό την οπτι­κή της ρωγ­μής και της αστάθ­μη­της εξέ­λι­ξης της τα­ξι­κής πάλης που ση­μα­το­δό­τη­σε το απο­τέ­λε­σμα, μπο­ρού­με να βρού­με τόσο κιν­δύ­νους όσο και δυ­να­τό­τη­τες σε αυτό που ανοί­γε­ται μπρο­στά στους συ­ντρό­φους και στις συ­ντρό­φισ­σες στη Γαλ­λία.

Η ανοι­κτή αυτή ρωγμή έχει ση­μα­σία μόνο αν διευ­ρυν­θεί πε­ραι­τέ­ρω με την συλ­λο­γι­κή πραγ­μο­ποι­ή­ση της: στό­χος των ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­με­ων θα πρέ­πει να είναι η ρι­ζο­σπα­στι­κή δράση για την υλο­ποί­η­ση του προ­γράμ­μα­τος. Το πρό­γραμ­μα αυτό, η απο­δο­χή του από την εκλο­γι­κή βάση είναι ένα συλ­λο­γι­κό επί­τευγ­μα και πρέ­πει να είναι και μία πηγή πε­ρη­φά­νειας και αι­σιο­δο­ξί­ας.

Σε σχε­τι­κή αντι­δια­στο­λή με μία τέ­τοια αντί­λη­ψη, εμ­φα­νί­ζε­ται μία ανά­λυ­ση που επι­λέ­γει να στα­θεί πε­ρισ­σό­τε­ρο στις εσω­τε­ρι­κές αντι­φά­σεις του Νέου Λαι­κού Με­τώ­που από ορ­γα­νώ­σεις της κο­ντι­νής και ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς. Πως γί­νε­ται εκεί που κά­ποιος βλέ­πει μία πο­λι­τι­κή ρωγμή, κά­ποιος άλλος (αρ­κε­τά κο­ντι­νός, προ­νο­μια­κός και σύμ­μα­χος στο κί­νη­μα) να κρού­ει τον κώ­δω­να του κιν­δύ­νου για το Νέο Λαικό Μέ­τω­πο;

Νο­μί­ζου­με ότι η κοινή λο­γι­κή ανα­δει­κνύ­ε­ται στην ανα­γω­γή της συ­γκε­κρι­μέ­νης συν­θή­κης σε αυτό που για με­γά­λο κομ­μά­τι της αρι­στε­ράς μπο­ρεί να ορι­στεί ως η τρα­γι­κή εμπει­ρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα και η προ­κα­τα­βο­λή ότι οι δυ­νά­μεις του ΝΛΠ δεν μπο­ρούν παρά να ξε­κι­νή­σουν μία πο­ρεία συμ­βι­βα­σμών καθώς κα­λού­νται να παί­ξουν με μία ση­μα­δε­μέ­νη τρά­που­λα μέσα στο θε­σμι­κό πλαί­σιο. Ακόμα πιο «απο­φα­σι­στι­κό» στην κρι­τι­κή και τα συ­μπε­ρά­σμα­τά εμ­φα­νί­ζε­ται το ΚΚΕ: «Νέα ώθηση στην επι­χεί­ρη­ση «ανα­καί­νι­σης» της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, για την εκ νέου ανά­δει­ξή της σε βα­σι­κό πόλο προ­ώ­θη­σης της αντι­λαϊ­κής πο­λι­τι­κής, δί­νουν τα απο­τε­λέ­σμα­τα των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών στη Γαλ­λία» (Ρι­ζο­σπά­στης, 9 Ιου­λί­ου, 2024)

Η απα­ξί­ω­ση του απο­τε­λέ­σμα­τος των γαλ­λι­κών εκλο­γών, η ταύ­τι­ση του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που με τις δυ­νά­μεις του συ­στή­μα­τος, η προ­σπά­θεια να πα­ρου­σια­στεί η Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία ως ανα­πα­λαί­ω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεί­χνουν τη διά­θε­ση να ξε­μπερ­δεύ­ου­με με ευ­κο­λί­ες και προ­κα­τα­σκευα­σμέ­να σχή­μα­τα με μία πρω­τό­τυ­πη και ιδιαί­τε­ρα απαι­τη­τι­κή συν­θή­κη, γε­μά­τη κιν­δύ­νους, αντι­φά­σεις αλλά και έναν ανα­δυό­με­νο ρι­ζο­σπα­στι­σμό που απο­τε­λεί «παιδί» των σκλη­ρών τα­ξι­κών ανα­με­τρή­σε­ων στη Γαλ­λία από το 2017 και μετά. Επι­πλέ­ον, η «τύ­φλω­ση» μπρο­στά στις δυ­να­μι­κές που οδή­γη­σαν στο απο­τέ­λε­σμα πε­ρισ­σό­τε­ρα απο­κα­λύ­πτουν για την κα­τά­στα­ση της ίδιας της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς που βλέ­πει την ακρο­δε­ξιά να ανε­βαί­νει στην Ελ­λά­δα, την κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη να συ­νε­χί­ζει τις «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις», ενώ η ίδια αδυ­να­τεί να θέσει ου­σια­στι­κά ανα­χώ­μα­τα σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση

Μία τέ­τοια εξέ­τα­ση της συν­θή­κης, σε πολύ με­γά­λο βαθμό, προ­σπα­θεί να ανα­λύ­σει το εκλο­γι­κό αυτό απο­τέ­λε­σμα με βάση την ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία του αρι­στε­ρού κυ­βερ­νη­τι­σμού και της δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μπο­ρεί να επι­βε­βαιω­θούν σύ­ντο­μα από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα - ωστό­σο, ισχυ­ρι­ζό­μα­στε ότι αυτός ο τρό­πος ανά­λυ­σης είναι λαν­θα­σμέ­νος. Δεν μπο­ρού­με να με­τα­φέ­ρου­με εμπει­ρί­ες και τα πα­ρά­γω­γα τους σε άλ­λους κοι­νω­νι­κούς σχη­μα­τι­σμούς, χωρίς ανά­λυ­ση της εκά­στο­τε ει­δι­κής συν­θή­κης.

Το κεί­με­νο του Α. Ντα­βα­νέ­λου, για πα­ρά­δειγ­μα, στη­ρί­ζει και ανα­δει­κνύ­ει την ανά­γκη ανά­λυ­σης με βάση την κοι­νω­νι­κή και κι­νη­μα­τι­κή συν­θή­κη. Γρά­φει ότι η επι­κρά­τη­ση του Με­τώ­που συν­δέ­ε­ται σε πολύ με­γά­λο βαθμό με τους αγώ­νες των προη­γού­με­νων ετών και τη διπλή αντί­στα­ση ενά­ντια στον μα­κρο­νι­σμό αλλά και την υπαρ­κτή ακρο­δε­ξιά απει­λή. Με συ­νο­χή πα­ρου­σιά­ζο­νται και οι αντι­φά­σεις του ΝΛΜ ως προς την συμ­μα­χία με τους Σο­σια­λι­στές και με άλλες ομά­δες. Ωστό­σο ο πλού­τος του εν λόγου κεί­με­νο είναι ότι δεν στα­μα­τά εκεί - αντί­θε­τα μας λέει:

«Όμως το Μέ­τω­πο δεν είναι μόνο αυτά. Γύρω του συ­γκε­ντρώ­θη­καν τα συν­δι­κά­τα και οι κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις αντί­στα­σης. Το δικό τους «πρό­γραμ­μα» είναι η πιο σκλη­ρή μορφή απαι­τη­τι­κό­τη­τας που προ­βλή­θη­κε μέσα στην προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο. Η κα­τάρ­γη­ση της αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης του Μα­κρόν για τις συ­ντά­ξεις, η ακύ­ρω­ση της επό­με­νης για τους ανέρ­γους, και η απαί­τη­ση για κα­τώ­τα­το-νό­μι­μο μισθό στα 1.600 ευρώ κα­θα­ρά, είναι εμ­βλη­μα­τι­κά αι­τή­μα­τα που, αν επι­τευ­χθούν, θα συ­νι­στούν «αλ­λα­γή σε­λί­δας» όχι μόνο για τη Γαλ­λία, αλλά για την Ευ­ρώ­πη.

Η πιο ρι­ζο­σπα­στι­κή πο­λι­τι­κή της Ανυ­πό­τα­κτης Γαλ­λί­ας και -κυ­ρί­ως!- η συ­σπεί­ρω­ση των συν­δι­κά­των και των κοι­νω­νι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, είναι η βάση της αν­θε­κτι­κό­τη­τας και τε­λι­κά της πο­λι­τι­κής και εκλο­γι­κής νίκης του Με­τώ­που».

Σχε­τι­κά με την ανά­λυ­ση μας, λοι­πόν, απαι­τεί­ται να πη­γαί­νου­με πιο βαθιά στην κα­τα­νό­η­ση της συν­θή­κης: δεν μπο­ρού­με να ανα­λύ­ου­με μία πο­λι­τι­κή ανα­μέ­τρη­ση ή ένα με­τω­πι­κού σχήμα με όρους πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος και κυ­ρί­αρ­χων εκ­προ­σω­πή­σε­ων. Σε συ­νέ­χεια της πα­ρα­πά­νω πα­ραί­νε­σης, στέλ­νου­με με­ρι­κά πρώτα σχό­λια με την μόρφη συ­μπε­ρα­σμά­των - αρ­κε­τά κοντά στον τρόπο σκέ­ψης αλλά και στην εκτί­μη­ση περί πο­λι­τι­κής ση­μα­σί­ας του γε­γο­νό­τος όπως αυτά εκ­φρά­στη­καν στο κεί­με­νο Ντα­βα­νέλ­λου.

Η 7η Ιου­λί­ου ως συλ­λο­γι­κή ανα­κού­φι­ση και ως κά­λε­σμα συ­στρά­τευ­σης

Ο κό­σμος πα­νη­γύ­ρι­σε την 7η Ιου­λί­ου με ανα­κού­φι­ση. Αν και ο άμε­σος κίν­δυ­νος έχει απο­τρα­πεί, η ακρο­δε­ξιά -που κέρ­δι­σε πε­ρί­που πε­νή­ντα πε­ρισ­σό­τε­ρους βου­λευ­τές- βρί­σκε­ται σε άνοδο και πα­ρα­μέ­νει μια απει­λή. Όπως η μα­ζι­κό­τε­ρη (απο το 1997) συμ­με­το­χή στις εκλο­γές οδή­γη­σε σε αυτό. Η άνο­δος της συμ­με­το­χής στοί­χι­σε στην ακρο­δε­ξία — όπως έγρα­ψε ένας χρή­στης των social media: «εί­δα­τε που αν πη­γαί­νε­τε να ψη­φί­σε­τε, δεν βγαί­νει η ακρο­δε­ξία».

Μπο­ρού­με να εξά­γου­με ένα χρή­σι­μο συ­μπέ­ρα­σμα: Η ακρο­δε­ξιά δεν είναι μια πο­λι­τι­κή δύ­να­μη που απλά «σα­ρώ­νει» στην ερ­γα­τι­κή τάξη — θέλει να πα­ρου­σιά­ζε­ται ως τέ­τοια γιατί αυτό εξυ­πη­ρε­τεί το αντι­συ­στη­μι­κό προ­φίλ της. Αρκεί να δεί κά­ποιος/α τα απο­τε­λέ­σμα­τά στις βιο­μη­χα­νι­κές πε­ριο­χές της Γαλ­λί­ας όπου το μέ­τω­πο της αρι­στε­ράς κα­τέ­γρα­ψε τα κα­λύ­τε­ρα του απο­τε­λέ­σμα­τα. Αντί­θε­τα, η ακρο­δε­ξιά εμ­φα­νί­ζε­ται ως μία τέ­τοια δύ­να­μη γιατί έχει με­γά­λη εκλο­γι­κή συ­σπεί­ρω­ση ενώ οι άλλοι αντα­γω­νι­στές της οι οποί­οι διαρ­κώς αντι­με­τω­πί­ζουν το πρό­βλη­μα του πως να πεί­σουν τον κόσμο να τους ψη­φί­σει ξανά. Απο­δει­κνύ­ε­ται ωστό­σο ότι ως τώρα έχει συ­γκε­κρι­μέ­νες κοι­νω­νι­κές βά­σεις: όταν η συμ­με­το­χή είναι υψηλή, η βάση της μειώ­νε­ται ως πο­σο­στό του συ­νό­λου.

Η ήττα των εκα­το­ντά­δων φα­σι­στών, ρα­τσι­στών, ισλα­μο­φο­βι­κών υπο­ψη­φί­ων της ΕΣ ήταν μία οπι­σθο­χώ­ρη­ση. Ήταν το απο­τέ­λε­σμα της συ­σπεί­ρω­σης ολό­κλη­ρης της πο­λι­τι­κής, συν­δι­κα­λι­στι­κής και ενω­τι­κής αρι­στε­ράς, αλλά επί­σης και πάνω απ' όλα της εκλο­γι­κής συ­σπεί­ρω­σης από τη βάση με­γά­λων τμη­μά­των της ερ­γα­τι­κής τάξης, ιδίως των ατό­μων που υπο­φέ­ρουν φυ­λε­τι­κές δια­κρί­σεις και των νέων, κάτω από την ση­μαία του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που (ΝΛΜ).  Οι 195 βου­λευ­τές του ΝΛΠ - με­τα­ξύ των οποί­ων 74 βου­λευ­τές από την Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία- εκλέ­χθη­καν με ένα πρό­γραμ­μα που έρ­χε­ται σε ρήξη με τον Μα­κρο­νι­σμό, ο οποί­ος εξυ­πη­ρε­τού­σε τους υπερ­πλού­σιους, και με τη "δε­ξιο­α­ρι­στε­ρά" της πε­ντα­ε­τί­ας Ολάντ.

Η συ­γκρό­τη­ση κυ­βέρ­νη­σης είναι αρ­κε­τά δύ­σκο­λη για το ΝΛΠ. Το αντι­δρα­στι­κό αστι­κό μπλοκ συ­γκε­ντρώ­νε­ται τώρα γύρω από την ΕΣ, το οποίο έχει ανοί­ξει χώρο στα δεξιά του και μπο­ρεί να ελ­πί­ζει στο μέλ­λον σε συμ­μα­χί­ες με μέρος των Ρε­που­μπλι­κά­νων ή ακόμα και των Μα­κρο­νι­στών, όπως συ­νέ­βη και κατά τη διάρ­κεια του νόμου Νταρ­μα­νέν (ένας από τους δελ­φί­νους για την δια­δο­χή Μα­κρόν) για το άσυλο στη με­τα­νά­στευ­ση τον πε­ρα­σμέ­νο Δε­κέμ­βριο.

Ωστό­σο, ο Μα­κρόν επι­μέ­νει. Εκ­με­ταλ­λευό­με­νος τις υπέ­ρο­γκες εξου­σί­ες που του έχουν ανα­τε­θεί από τους θε­σμούς της Πέμ­πτης Δη­μο­κρα­τί­ας, αφού έσπευ­σε να δια­λύ­σει τη Εθνο­συ­νέ­λευ­ση μετά τα απο­τε­λέ­σμα­τα της 9ης Ιου­νί­ου και για να προ­ε­τοι­μά­σει την προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεία, κρα­τά­ει τον Αττάλ στο πρω­θυ­πουρ­γι­κό μέ­γα­ρο. Στην επι­στο­λή του που δη­μο­σιεύ­θη­κε στον Τύπο την επό­με­νη των εκλο­γών, δεν ανα­γνω­ρί­σε το απο­τέ­λε­σμα των εκλο­γών. Σύμ­φω­να με τον ίδιο, "κα­νέ­νας δεν κέρ­δι­σε", σε πεί­σμα του απο­τε­λέ­σμα­τος που έφερε το Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο στην κο­ρυ­φή, απο­τε­λώ­ντας τη με­γα­λύ­τε­ρη ομάδα στην Εθνο­συ­νέ­λευ­ση.

Κατά την άποψή του, οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις θα πρέ­πει αντ' αυτού να επε­ξερ­γα­στούν συμ­βι­βα­σμούς για μια κυ­βέρ­νη­ση "δη­μο­κρα­τι­κού με­τώ­που" που θα συν­δυά­ζει την αρι­στε­ρά και τη δεξιά και θα απο­κλεί­ει το ΝΛΠ. Την ίδια στιγ­μή, ο γαλ­λι­κός Τύπος μας ενη­με­ρώ­νει για τη συ­μπαι­γνία με­τα­ξύ του Μα­κρόν και της ακρο­δε­ξιάς μέσω μυ­στι­κών γευ­μά­των ερ­γα­σί­ας. Αυτό που στην δη­μό­σια εκ­φώ­νη­ση ανα­φέ­ρε­ται ως δη­μο­κρα­τι­κό μέ­τω­πο, στην  πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι ένα "ρε­που­μπλι­κα­νι­κό μέ­τω­πο" με συ­ντα­γή Μα­κρόν. Αν η τρά­που­λα είναι ση­μα­δε­μέ­νη, είναι ση­μα­δε­μέ­νη ενά­ντια στο ΝΛΠ και ει­δι­κό­τε­ρα απέ­να­ντι στην Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία και τον Με­λαν­σόν.

Είναι σαφές ότι μια τέ­τοια κυ­βέρ­νη­ση δεν θα μπο­ρού­σε να θέσει σε εφαρ­μο­γή τον κα­τώ­τα­το μισθό των 1.600 ευρώ, την κα­τάρ­γη­ση της αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης για τις συ­ντά­ξεις και όλα τα μέτρα του προ­γράμ­μα­τος του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που. Είναι επί­σης σαφές ότι τα απο­τε­λέ­σμα­τα των εκλο­γών ση­μα­το­δο­τούν ένα νέο στά­διο στην κρίση της Πέμ­πτης Γαλ­λι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας, η οποία τί­θε­ται υπό αμ­φι­σβή­τη­ση. Πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ άλ­λο­τε, αυ­ξά­νο­νται οι ρι­ζο­σπα­στι­κές φωνές στην Γαλ­λία που κα­λούν την αρι­στε­ρά να κι­νη­θεί προς μια Συ­ντα­κτι­κή Συ­νέ­λευ­ση, για να βάλει τέλος σε αυ­τούς τους βαθιά αντι­δη­μο­κρα­τι­κούς θε­σμούς και σε αυτόν τον αχα­λί­νω­το προ­ε­δρι­κι­σμό, και να προ­τά­ξει αντ' αυτού μια λαϊκή δη­μο­κρα­τία.

Μέσα στο ΝΛΠ, το NPA θε­ω­ρεί ότι τέ­τοιες κι­νή­σεις έχουν ως προ­ϋ­πό­θε­ση την οι­κο­δό­μη­ση συλ­λο­γι­κο­τή­των του ΝΛΠ σε επί­πε­δο βάσης, ανοι­χτών σε όλους, ώστε να χτι­στούν οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις και οι απερ­γί­ες των επό­με­νων μηνών. Θέτει επί­σης την ανά­γκη να στη­ρι­χθεί η πι­θα­νό­τη­τα κυ­βέρ­νη­σης του ΝΛΠ αλλά και δη­μιουρ­γη­θεί η ανα­γκαία πο­λι­τι­κή πίεση ώστε να τη­ρή­θει το πρό­γραμ­μα του και να υλο­ποι­η­θεί κυ­βερ­νη­τι­κά. Κάνει έκ­κλη­ση για ενό­τη­τα του κοι­νω­νι­κού στρα­το­πέ­δου και καλεί σε ορ­γά­νω­ση για να οι­κο­δο­μη­θεί μια Αρι­στε­ρά που θα πα­λεύ­ει και θα έρ­χε­ται σε ρήξη με το πα­ρελ­θόν, που θα φέρ­νει κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, με την προ­ο­πτι­κή ενός επα­να­στα­τι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού της κοι­νω­νί­ας, απαλ­λαγ­μέ­νου από την εκ­με­τάλ­λευ­ση και την κα­τα­πί­ε­ση.

Γρά­φει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά σε πρό­σφα­τη ανα­κοί­νω­ση του:

Μπρο­στά σε αυτό το πρα­ξι­κό­πη­μα, η πρό­κλη­ση των επό­με­νων ημε­ρών είναι να επι­βλη­θούν τα απο­τε­λέ­σμα­τα της κάλ­πης στον Μα­κρόν και την άρ­χου­σα τάξη και να δη­μιουρ­γη­θούν οι συν­θή­κες για μια κυ­βέρ­νη­ση που θα εφαρ­μό­σει το πρό­γραμ­μα του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που. Σε αυτόν τον συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων, ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας, οι νέοι και ο πλη­θυ­σμός στο σύ­νο­λό του πρέ­πει να κά­νουν αι­σθη­τή την πα­ρου­σία τους για να ασκή­σουν όλο τους το βάρος. Η διελ­κυ­στίν­δα του πο­λέ­μου είναι σε εξέ­λι­ξη και συμ­βαί­νει τώρα. Όλες οι συ­νι­στώ­σες του Νέου Λαϊ­κού Με­τώ­που - τόσο οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις όσο και τα συν­δι­κά­τα, οι ενώ­σεις και οι συλ­λο­γι­κό­τη­τες που το έχουν στη­ρί­ξει - πρέ­πει να συ­να­ντη­θούν πολύ γρή­γο­ρα για να συ­ζη­τή­σουν τα μέσα δρά­σης που πρέ­πει να εφαρ­μο­στούν για να δοθεί αυτή η δη­μο­κρα­τι­κή μάχη. Σε αυτό το πλαί­σιο, η πρω­το­βου­λία των συν­δι­κα­των της CGT, που υπο­στη­ρί­ζε­ται από τη συ­νο­μο­σπον­δία της CGT, δεί­χνει το δρόμο. Το κά­λε­σμα για συ­γκε­ντρώ­σεις σε όλη τη χώρα την Πέμ­πτη 18 Ιου­λί­ου, μπρο­στά από την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση και τις νο­μαρ­χί­ες, πρέ­πει να οι­κο­δο­μη­θεί και να υλο­ποι­η­θεί. Σε αυτό το πλαί­σιο, η πε­ρί­ο­δος των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων δεν μπο­ρεί να είναι ανα­κω­χή: πρέ­πει να είναι μια ευ­και­ρία για να ακου­στεί η φωνή μας, ώστε το Νέο Λαϊκό Μέ­τω­πο και το κοι­νω­νι­κό μας στρα­τό­πε­δο να μην επι­τρέ­ψουν να τους κλέ­ψουν αυτή τη νίκη[2].

Οι συν­θή­κες αυτές, συ­γκλο­νι­στι­κές και ιστο­ρι­κά πρω­τό­τυ­πες, δεν προ­σφέ­ρο­νται προ­φα­νώς για εύ­κο­λα copy paste στην ελ­λη­νι­κή συ­γκυ­ρία ούτε βέ­βαια για κα­πή­λευ­ση του ΝΛΠ από τις δυ­νά­μεις της Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς, τα 3 κόμ­μα­τα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΝΕΑΡ) της λι­τό­τη­τας και των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Υπάρ­χουν όμως πο­λύ­τι­μα μα­θή­μα­τα, ξε­κι­νώ­ντας από την από­δει­ξη ότι σε συν­θή­κες αστά­θειας και κοι­νω­νι­κών συ­γκρού­σε­ων, ο δρό­μος  δεν πάει μόνο προς τα (ακρο)δεξιά. Το ρεύμα του μί­σους και της συ­ντή­ρη­σης δεν έχει την προ­νο­μια­κή και απο­κλει­στι­κή σχέση με τα λαϊκά στρώ­μα­τα που θέλει να πα­ρου­σιά­ζει ούτε η δυ­να­μι­κή του είναι αστα­μά­τη­τη. Στη σύ­γκρου­ση μαζί του αλλά και με το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο ακραίο κέ­ντρο, η Αρι­στε­ρά μπο­ρεί να ανα­βα­πτι­στεί και να απο­κτή­σει νέα δυ­να­μι­κή, αξιο­ποιώ­ντας και τα­κτι­κές συμ­μα­χί­ες, της μιας ή της άλλης μορ­φής.

Στην Ελ­λά­δα, δεν βρι­σκό­μα­στε μπρο­στά σε συν­θή­κες που να επι­βάλ­λουν ένα Λαϊκό Μέ­τω­πο· όμως είναι αυ­τα­πά­τη να νο­μί­ζου­με ότι δεν βρι­σκό­μα­στε σε επι­κίν­δυ­να μο­νο­πά­τια ή να βαυ­κα­λι­ζό­μα­στε με­τα­ξύ μας με προ­φα­νείς δια­πι­στώ­σεις του τύπου «εντά­ξει δεν είναι και Χρυσή Αυγή η Λεπέν». Ναι, να μην προ­ε­τοι­μα­στού­με για Λαϊκό Μέ­τω­πο αλλά να συ­γκρο­τή­σου­με σή­με­ρα μια Αρι­στε­ρά, ρι­ζο­σπα­στι­κή, μα­χη­τι­κή και με­τω­πι­κή που θα ανοί­ξει ρωγ­μές στον ελ­λη­νι­κό κοι­νω­νι­κό σχη­μα­τι­σμό, μια Αρι­στε­ρά που θα στα­θεί διε­θνι­στι­κά και ου­σια­στι­κά κρι­τι­κά απέ­να­ντι στις εξε­λί­ξεις στη Γαλ­λία και όχι απλά κα­χύ­πο­πτα και με διά­θε­ση «επι­βε­βαί­ω­σης».

Η σύγ­χρο­νη ακρο­δε­ξιά σε όλες τις μορ­φές της μπο­ρεί να νι­κη­θεί μόνο από τον ρι­ζο­σπα­στι­σμό και τον αντι­συ­στη­μι­σμό μίας τέ­τοιας αρι­στε­ράς.

[1] https://​rproject.​gr/​article/​gallia-​epiteloys-​mia-​megali-​politiki-​rogmi

[2] https://​npa-​lan​tica​pita​list​e.​org/​communique/​macron-​veut-​nous-​voler-​la-​victoire-​mob​ilis​atio​n-​generale-​pour-​imposer-​le-​programme-​du