Ας αρχίσουμε με έναν ποιοτικό διαχωρισμό τού φασισμού από τον ναζισμό, από την εξαιρετική ανάλυση του έγκυρου «Ιού» (Εφημερίδα των Συντακτών 21-22 Σεπτεμβρίου): «Ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χ.Α. είναι η αιτία που η δράση της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες. Ο ναζισμός δεν απλώς ένα από τα ποικίλα ρεύματα του πολιτικού ολοκληρωτισμού. Η βία το αίμα και η δολοφονία δεν είναι το πολιτικό μέσο για τα ναζιστικά κινήματα. Είναι το ίδιο το πολιτικό τους μήνυμα».

Μέσα σε λίγες γραμ­μές θε­με­λιώ­θη­κε γιατί η Χ.Α. είναι να­ζι­στι­κή ορ­γά­νω­ση και όχι νε­ο­να­ζι­στι­κή (όπως στο­χευ­μέ­να την απο­κα­λούν τα ΜΜΕ), εθνι­κι­στι­κή, εν­θι­κο­σο­σια­λι­στι­κή, φα­σι­στι­κή ή όπως αλ­λιώς έχει χα­ρα­κτη­ρι­στεί ακόμα και από έγκυ­ρους πο­λι­τι­κούς ανα­λυ­τές. Να συ­μπλη­ρώ­σου­με εδώ ότι από το πό­ρι­σμα του Αντει­σαγ­γε­λέα τού Αρεί­ου Πάγου, όπως γρά­φτη­κε στον ημε­ρή­σιο Τύπο, προ­κύ­πτει ότι η δράση της Χ.Α δεν είναι μόνο εγκλη­μα­τι­κή, αλλά και πα­ρα­κρα­τι­κή. Δη­λα­δή, υπάρ­χει ανοχή αλλά και συ­νε­νο­χή στη δράση της, από τμήμα τού κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού.

Σε αυτό το ση­μεί­ω­μα δεν θα ασχο­λη­θού­με με το ποι­νι­κό κομ­μά­τι τής να­ζι­στι­κής δρά­σης της Χ.Α. Εύ­λο­γα, βέ­βαια, δη­μιουρ­γού­νται απο­ρί­ες για τη μη προ­φυ­λά­κι­ση πρω­το­κλα­σά­των στε­λε­χών της, στον φόβο μήπως πα­ρα­βια­στούν οι αρχές ενός κρά­τους δι­καί­ου. Όταν ο Κώ­στας Σακ­κάς, για πα­ρά­δειγ­μα, πέ­ρα­σε 30 μήνες προ­φυ­λα­κι­σμέ­νος χωρίς δίκη. Με αυτό που θα κα­τα­πια­στού­με σε αυτό το ση­μεί­ω­μα, είναι όσα συ­νέ­βη­σαν στο πε­ρι­θώ­ριο των συλ­λή­ψε­ων των βου­λευ­τών και μελών της Χ.Α. και, ίσως, ορι­σμέ­νοι δεν τους έδω­σαν τη βα­ρύ­τη­τα που χρειά­ζε­ται. Ανα­ρω­τιέ­μαι: ποιος μπο­ρεί να υπο­στη­ρί­ξει με βε­βαιό­τη­τα ότι δεν έχει πα­γιω­θεί σαν ενέρ­γεια της αντι­τρο­μο­κρα­τι­κής να χτυ­πά­ει τα ξη­με­ρώ­μα­τα πόρ­τες, σε σπί­τια δε­ξιά-αρι­στε­ρά και, για το «κοινό καλό», να φο­ρά­ει χει­ρο­πέ­δες σε ανυ­πο­ψί­α­στους; Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο, όταν πίσω από τις πόρ­τες βρί­σκο­νται ενη­με­ρω­μέ­νοι και ενερ­γοί πο­λί­τες, μπο­λια­σμέ­νοι στα κι­νή­μα­τα, που ξαφ­νι­κά μπο­ρεί να χα­ρα­κτη­ρι­στούν επι­κίν­δυ­νοι;

Την ίδια ώρα που στο πε­ρι­θώ­ριο της δο­λο­φο­νί­ας τού Παύ­λου Φύσσα και λίγο πριν από το εθνι­κό ξέ­σπα­σμα ικα­νο­ποί­η­σης για τις συλ­λή­ψεις των να­ζι­στών, απα­γο­ρεύ­τη­κε η συ­γκέ­ντρω­ση της κοι­νό­τη­τας Εφέ­δρων Ει­δι­κών Δυ­νά­με­ων στο κέ­ντρο της Αθή­νας. «Για λό­γους δη­μό­σιας τάξης και ασφά­λειας», όπως ανα­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά η ανα­κοί­νω­ση της ΕΛ.ΑΣ. Μία ιστο­ρία που έφερε το χα­μό­γε­λο στα πρό­σω­πα των σχο­λια­στών των κε­ντρι­κών δελ­τί­ων ει­δή­σε­ων στην tv, αλλά που επί­σης μπο­ρεί να πα­γιω­θεί σαν τα­κτι­κή από την πλευ­ρά της Αστυ­νο­μί­ας: «Για λό­γους δη­μό­σιας τάξης και ασφά­λειας, απα­γο­ρεύ­ε­ται η αντι­φα­σι­στι­κή συ­γκέ­ντρω­ση στο Σύ­νταγ­μα στις 2 Φε­βρουα­ρί­ου του 2014, επει­δή ανα­μέ­νε­ται να έχει με­γά­λη συμ­με­το­χή». Πόσο μα­κρι­νή μοιά­ζει σή­με­ρα αυτή η εξέ­λι­ξη; 

Η εξου­σία έχει την πείρα και τον τρόπο να κλεί­νει το μάτι στον κα­πι­τα­λι­σμό του κα­ζί­νου, στα ΜΜΕ, σε να­ζι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις όπως η Χ.Α. και σε οτι­δή­πο­τε άλλο την προ­στά­ξουν τα συμ­φέ­ρο­ντα που εξυ­πη­ρε­τεί. Το ζή­τη­μα, όμως, είναι τι κά­νου­με εμείς. Γιατί την ίδια ώρα τα αυ­τό­νο­μα κι­νή­μα­τα, οι ενερ­γοί πο­λί­τες και τα τμή­μα­τα της Αρι­στε­ράς που μπο­ρούν να ανα­λά­βουν το βάρος των πρά­ξε­ων και ευ­θυ­νών τους, οφεί­λουν να έχουν τα δικά τους μάτια ορ­θά­νοι­χτα. Ας το κα­τα­λά­βου­με όλοι τώρα, πριν να είναι αργά. 

Σχετικά

Ετικέτες