Το Σεπτέμβριο του 2013 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε ομόφωνα το υπ΄ αριθμό 2118 ψήφισμα του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), με το οποίο προβλέπεται η απομάκρυνση και η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας μέχρι τα μέσα του έτους 2014.
Η απόφαση πάρθηκε με τη σύμφωνη γνώμη ΗΠΑ και Ρωσίας, ως μία διπλωματική λύση για την αποφυγή στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία. Σύμφωνα με την OPCW, το παγκόσμιο χημικό οπλοστάσιο ανέρχεται σε 70.000 τόνους τοξικών προϊόντων με τα μεγαλύτερα χημικά οπλοστάσια να βρίσκονται σε ΗΠΑ και Ρωσία. Δύο μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 15/11/2013, η Αλβανία απορρίπτει αίτημα των ΗΠΑ για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας στο έδαφός της, παρά το ότι διαθέτει ένα από τα τρία σημεία απόθεσης χημικών παγκοσμίως. Επίσης, το Βέλγιο, η Γερμανία και η Νορβηγία, αρνήθηκαν να προβούν στην καταστροφή των όπλων στο έδαφός τους.
Ως εναλλακτική λύση ο OPCW πρότεινε να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος της υδρόλυσης, αλλά εν πλω, δηλαδή επί πλωτού μέσου. Η περιοχή που επιλέχθηκε βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κρήτης και μεταξύ Ιταλίας, Λιβύης και Μάλτας.
Μόλις στις 18/2/2014, και για πρώτη φορά από τότε που είδε το φως της δημοσιότητας η υπόθεση της εξουδετέρωσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου απαντά σε επιστολή διαμαρτυρίας μέσω του Έλληνα εκτελεστικού διευθυντή της Επιτροπής Υποθέσεων Ασφάλειας για τα Όπλα Μαζικής Καταστροφής. Στην απάντησή του παραδέχεται την εμπλοκή της Ε.Ε. στην απόφαση για εκτέλεση του έργου στη Μεσόγειο, άρα και γνώση του θέματος από τον Οκτώβριο του 2013! Επίσης αναφέρει ότι «η μέθοδος της υδρόλυσης για τις πρόδρομες χημικές ουσίες “προτεραιότητας 1” επιλέχθηκε με βάση τη μακρόχρονη εμπειρία επιτυχημένης εφαρμογής της στο πλαίσιο καταστροφής των χημικών όπλων των ΗΠΑ και άλλων κρατών». Ωστόσο, η μέθοδος, που, όπως αναφέρει, εφαρμόστηκε επιτυχώς στο παρελθόν από τις ΗΠΑ, δεν αφορά την υδρόλυση εν πλω, η οποία θα επιχειρηθεί για πρώτη φορά.
Επίσης, σύμφωνα ακόμη και με τις πιο συντηρητικές πηγές όπως ο Raymond Zilinskas (διευθυντής του τομέα χημικού και βιολογικού πολέμου του στρατού των ΗΠΑ και επιθεωρητή χημικών όπλων των Ηνωμένων Εθνών στο ΙΡΑΚ το 1994), πληροφορούμαστε πως «Δεν υπάρχει εκτίμηση περιβαλλοντικού κινδύνου, δεν υπάρχει προηγούμενο, όλοι κάνουμε εικασίες». Σύμφωνα με τον ίδιο η υδρόλυση μπορεί να μην πετύχει αν υπάρχουν προσμίξεις στα χημικά το οποίο δεν το ξέρει, και επίσης «δεν υπάρχει ούτε εκτίμηση κινδύνου, ούτε μελέτη ανθρωπογενών/περιβαλλοντικών επιπτώσεων αν υπάρξει κάποιο ατύχημα». Βασική είναι η έλλειψη πληροφόρησης σχετικά με τη σύσταση των χημικών εάν, δηλαδή, έχουν την ίδια σύσταση όπως η αρχική τους καθώς μόνο σε τέτοια περίπτωση είναι βέβαιη η επιτυχία της υδρόλυσης (στη στεριά). H διεθνής νομοθεσία απαγορεύει την μετακίνηση χημικών όπλων από τη χώρα που τα κατέχει, και προβλέπει ότι η καταστροφή τους πρέπει να γίνει στο έδαφος αυτής της χώρας. Κατ’ εξαίρεση αποφασίστηκε να μην ισχύσει το ίδιο στην παρούσα περίπτωση.
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, πρόκειται να επεξεργαστούν 700 τόνοι του αερίου SARIN (νευροπαραλητικό αέριο, μια σταγόνα του οποίου αρκεί για να προκαλέσει τον ακαριαίο θάνατο ενός ανθρώπου). Η επιχείρηση πρόκειται να διαρκέσει τουλάχιστον τρεις μήνες, καθώς το φορτηγό πλοίο του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού MV Cape Ray, επί του οποίου θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση, δεν είναι σε θέση να επεξεργαστεί περισσότερο από 15 τόνους χημικών την ημέρα.
Γάλλοι ειδικοί επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με την επιλογή του MV CapeRay, καθώς πρόκειται για πλοίο 36 ετών με μονό επίπεδο στεγανών, όταν είναι γνωστό ότι πλοία του ίδιου τύπου χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο 30 χρόνια και έπειτα αποσύρονται. Με τα παραπάνω δεδομένα τα ποσοστά ατυχήματος αυξάνονται δραματικά.
Τόσο οι κάτοικοι και οι φορείς του νησιού όσο και επιστήμονες δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τις επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αφού δεν είναι γνωστό που θα καταλήξουν τα προϊόντα της επεξεργασίας των τοξικών ουσιών, ενώ σε τόσο ασταθείς συνθήκες δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί διαρροή στη θάλασσα.
Ούτε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε καμία αρμόδια ευρωπαϊκή και παγκόσμια αρχή δεν έχει δώσει πειστικές απαντήσεις σχετικά με την όλη διαδικασία καταστροφής και το χρονοδιάγραμμά της.
Μια τέτοια διαρροή θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στο θαλάσσιο περιβάλλον και στους λαούς της Μεσογείου, με την καταστροφή της τουριστικής βιομηχανίας και της αλιείας να είναι μόνο ένα μέρος αυτών.
Η Κρήτη είναι στο πόδι. Ήδη, έχει πραγματοποιηθεί συλλαλητήριο στην πλατεία Ελευθερίας στο Ηράκλειο με αίτημα την ακύρωση της διαδικασίας. Στα Χανιά και στο Ρέθυμνο φορείς, συλλογικότητες, οργανώσεις αλλά και πολίτες δηλώνουν την αντίθεσή τους και έχουν ξεκινήσει συντονισμό κινηματικών δράσεων.
Τα χημικά όπλα της συριακής κυβέρνησης πρέπει να υποστούν επεξεργασία επί εδάφους, όπου οι τεχνικές είναι ασφαλέστερες, και υπ’ ευθύνη των προμηθευτών και της εταιρείας παραγωγής τους.
Τα αδιαφανή σχέδια των παραγωγών των χημικών όπλων και του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού πρέπει να ναυαγήσουν υπό το βάρος της αντίστασης των τοπικών κοινωνιών.
Όχι στην εκβιομηχάνιση των θαλασσών μας και του περιβάλλοντος μας!
Απαιτούμε να μη γίνει η Μεσόγειος μια χωματερή χημικών αποβλήτων. Οι λαοί της Μεσογείου δεν θα συναινέσουν στη λογική των πολεμικών βιομηχανιών που φυλάει γι αυτήν τα κέρδη αλλά για εμάς το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος.
Συμμετέχουμε στις δράσεις ενάντια στα χημικά του πολέμου.
Παρέμβαση ενημέρωση σε χώρους μαζικούς προκειμένου να ενημερωθεί η κοινωνία για το έγκλημα που συντελείται.
Καθαρά Δευτέρα, στους Αγ.Αποστόλους, παρεμβαίνουμε με κείμενα και πανό.
Όλοι στις 9 Μαρτίου, στις 12:00 στο εμπορικό λιμάνι της Σούδας, στην Παγκρήτια συγκέντρωση.
