Με την Χρυσή Αυγή υπάρχει δικαιολογημένη ανησυχία μετά τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Παρά την ενίσχυσή τους, η διάχυτη αίσθηση πως «σαρώνει η Χρυσή Αυγή» δεν είναι πραγματική.

Στις πε­ρι­φε­ρεια­κές εκλο­γές σε σχέση με τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του Ιούνη ενι­σχύ­θη­καν κατά 30.000 ψή­φους πα­νελ­λα­δι­κά (455.000 τώρα από 425.000 ψή­φους τον Ιού­νιο) ενώ το πα­νελ­λα­δι­κό τους πο­σο­στό στο σύ­νο­λο της χώρας είναι 8% από 6% τον Ιού­νιο του 2012.

Η επι­τυ­χία στην Αθήνα με το 16% του Κα­σι­διά­ρη (36.000 ψήφοι) είναι πολύ μα­κριά από κάθε άλλο δήμο όπου εκτέ­θη­καν οι φα­σί­στες. Στους μόλις 7 δή­μους που κα­τέ­βα­σαν συν­δυα­σμούς εκτός Αθή­νας, πήραν: 7,7% στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, 6,7% στα Σπάτα, 5,6% στον Πει­ραιά, 5,4% στον Άλιμο, 5,22% στη Γλυ­φά­δα, 5% στην Κη­φι­σιά και 4,5% στο Π.Φά­λη­ρο. Από τις πε­ρι­φέ­ρειες, κα­λύ­τε­ρα τα πήγαν σε πα­ρα­δο­σια­κά δε­ξιές πε­ριο­χές (Στε­ρεά Ελ­λά­δα, Δυ­τι­κή Μα­κε­δο­νία και Πε­λο­πό­νησ­σο) όπου ξε­πέ­ρα­σαν το 7%. Αντί­θε­τα στην πε­ρι­φέ­ρεια Βό­ρειου Αι­γαί­ου δεν κα­τά­φε­ραν να κα­τε­βά­σουν πα­ρά­τα­ξη.

Στην πε­ρι­φέ­ρεια Ιο­νί­ου, την Κρήτη και την Ήπει­ρο πήραν από 3 – 5%, δη­λα­δή χα­μη­λό­τε­ρα από τα πο­σο­στά τους στις βου­λευ­τι­κές του 2012. Η άνο­δος της εκλο­γι­κής δύ­να­μης της Χρυ­σής Αυγής δεν συ­νο­δεύ­ε­ται από αντί­στοι­χη ορ­γα­νω­τι­κή ανά­πτυ­ξη καθώς τόσο τα τάγ­μα­τα εφό­δου όσο και οι ορ­γα­νω­μέ­νοι οπα­δοί που πε­ρι­φέ­ρο­νται στις φιέ­στες της με­τριώ­νται κυ­ριο­λε­κτι­κά στα δά­χτυ­λα.

Παρ’ όλα αυτά ο κίν­δυ­νος να με­του­σιώ­σουν τις εκλο­γι­κές επι­τυ­χί­ες της Αθή­νας και της Ατ­τι­κής σε ένα νέο πα­νελ­λα­δι­κό άλμα στις Ευ­ρω­ε­κλο­γές της 25ης Μαϊου, είναι πραγ­μα­τι­κός και χρειά­ζε­ται αντι­με­τώ­πι­ση αυτή την εβδο­μά­δα αλλά κυ­ρί­ως από τη Δευ­τέ­ρα 26 Μαϊου. Η Σα­μα­ρι­κή γραμ­μή «Μπαλ­τά­κου» έδωσε στη Χρυσή Αυγή τη δυ­να­τό­τη­τα να επι­βε­βαιώ­νει το κάλ­πι­κο «αντι­συ­στη­μι­κό» της προ­φίλ σε πιο διευ­ρυ­μέ­να ακρο­α­τή­ρια της δε­ξιάς, ενώ ο αχα­λί­νω­τος ρα­τσι­σμός του Δέν­δια τους πρό­σφε­ρε το έδα­φος της επι­βε­βαί­ω­σης πως μπο­ρούν να επι­βάλ­λουν την ρα­τσι­στι­κή ατζέ­ντα τους στα κυ­βερ­νη­τι­κά επι­τε­λεία.

Από τη μεριά με­γά­λων τμη­μά­των του κι­νή­μα­τος και της αρι­στε­ράς, η υπεκ­φυ­γή από τα αντι­φα­σι­στι­κά κα­θή­κο­ντα επι­βάλ­λε­ται να ανα­τρα­πεί άμεσα, τόσο στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή, όσο και τον δρόμο. Όπως όλοι έχου­με κα­τα­λά­βει, η γραμ­μή Σπη­λιω­τό­που­λου με τα τζα­μιά και το πα­ρε­μπό­ριο που τον γκρέ­μι­σε στο 16,7% δεν πρό­κει­ται να αντι­με­τω­πί­σει απο­τε­λε­σμα­τι­κά τον Κα­σι­διά­ρη. Ούτε άλ­λω­στε και ο Κα­μί­νης που τους άφησε να αλω­νί­ζουν επί τέσ­σε­ρα χρό­νια στην Αθήνα και να το παί­ζουν μά­γκες. Αν δεν το κά­νου­με εμείς, δεν πρό­κει­ται να το κάνει κα­νείς. Το δρόμο δεί­χνουν οι Σκου­ριές, όπου – εκτός από την επι­κρά­τη­ση Μίχου ένα­ντι Πάχτα στο Δήμο Αρι­στο­τέ­λη – έδιω­ξαν τους φα­σί­στες κακήν κακώς στην από­πει­ρα προ­ε­κλο­γι­κής τους ει­σβο­λής στα αγω­νι­ζό­με­να χωριά της πε­ριο­χής. 

Ετικέτες