Η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ τέθηκε μπροστά στο ερώτημα αν θα δεχθεί μια αιφνίδια διεύρυνση των πολιτικών συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη συγκρότηση ενός «μπλοκ» που θα μπορούσε να επιβάλει την άμεση προσφυγή στην κάλπη, ακυρώνοντας τη δυνατότητα του Σαμαρά να συγκεντρώσει προεδρική πλειοψηφία (180).
Η συζήτηση γενικεύτηκε: Τέθηκε θέμα μιας «πολιτικής και εθνικής συνεννόησης», που αφορά «πολιτικές δυνάμεις και ανεξάρτητους βουλευτές στην παρούσα Βουλή» και που θα μπορούσε να υποβοηθηθεί αν συνδεόταν με τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, ψηφοδέλτια που θα έπρεπε να γίνουν «ανοιχτά και ελκυστικά».
Αυτή η λογική, με τα μάτια συγκεντρωμένα στην επόμενη κάλπη, εμπεριέχει πολιτικές επιλογές που δύσκολα «περνάνε» στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ: σχέση με τη ΔΗΜΑΡ (ή τους βουλευτές της...), ένταξη όλο και περισσότερων σοσιαλδημοκρατικών ομάδων, θέμα ακόμα και με ανεξάρτητους βουλευτές της... Δεξιάς... Ταυτόχρονα, η αναζήτηση μιας «εθνικής συνεννόησης» άνοιγε διάπλατα το δρόμο για το ενδεχόμενο να κατρακυλήσει κανείς από την κυβέρνηση της Αριστεράς σε εκδοχές κυβερνήσεων Εθνικής Ενότητας.
Η συζήτηση αυτή αναχαιτίστηκε. Η ΚΕ έμεινε στη δήλωση του Αλ. Τσίπρα ότι τα θέματα των συμμαχιών θα αποφασιστούν «στην ώρα τους και με συλλογικές διαδικασίες», ενώ στη βάση αυτής της δήλωσης η Αριστερή Πλατφόρμα απέσυρε την «τροπολογία» που ζητούσε απόφαση της ΚΕ για τις συμμαχίες στη βάση των αποφάσεων του συνεδρίου.
Είναι σαφές ότι η συζήτηση αυτή θα συνεχιστεί. Και η μόνη εγγύηση για την κατεύθυνση των τελικών αποφάσεων είναι να «απλωθεί» η συζήτηση αυτή στα όργανα και στις οργανώσεις, στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει να πάρει την ευθύνη για την προοπτική του εγχειρήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
