ιδέες
-
Θέατρο: Παράσιτα
Το θεατρικό έργο «Παράσιτα» της Αγγλίδας συγγραφέως Βίβιαν Φράντσμαν, που παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κεντρική Σκηνή) έως 18/4, είναι γροθιά στο στομάχι για την εφησυχασμένη συνείδηση πολλών από εμάς.
-
«Πρώτη φορά» ένοχος ο Καμύ
Η γιάφκα, η γιάφκα των τρομοκρατών είναι η πρεσβεία των Αμερικανών.
-
Το μεγάλο σορτάρισμα: Η επιτομή του καπιταλισμού-καζίνο
Η ταινία «Το μεγάλο σορτάρισμα» αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογραφική σπουδή σχετικά με τις επενδύσεις κάποιων επαγγελματιών του χρηματιστηριακού κλάδου στην κατάρρευση της αγοράς των στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ την περίοδο 2007-2008 ‒κατάρρευση που, ως γνωστόν, πυροδότησε την τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση.
-
Αίγυπτος 2011: Όταν τα πάντα έδειχναν εφικτά...
Πέντε χρόνια από την επανάσταση ενάντια στον Μουμπάρακ.
-
«ΟΥΖΕΡΙ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ»: οι καμπές και οι επιλογές
Πρόκειται για την ταινία του Μανούσου Μανουσάκη, η οποία βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τον ίδιο τίτλο (εκδόσεις Πατάκη), μέσω της οποίας περιγράφεται μια ολόκληρη ιστορική περίοδος, σε μια συγκεκριμένη πόλη.
-
Μια θυσία που άφησε παρακαταθήκες
25 χρόνια από τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα από τους ΟΝΝΕΔίτες.
-
Τα «εμφύλια πάθη» και το μετέωρο βήμα της αστικής ιστοριογραφίας
Όπως υποδεικνύει και ο τίτλος, σκοπός του κειμένου είναι μια κριτική αποτίμηση του έργου των καθηγητών Νίκου Μαραντζιδη και Στάθη Καλύβα σχετικά με την ερμηνεία των αιτίων, της εξέλιξης και της κληρονομιάς του εμφυλίου πολέμου, με το χαρακτηριστικό τίτλο «Εμφύλια Πάθη». Από τότε που κυκλοφόρησε, το βιβλίο αυτό θεωρείται η πλέον ολοκληρωμένη προσπάθεια της μεταπολιτευτικής αστικής ιστοριογραφίας να πραγματευτεί το ζήτημα του εμφυλίου, με αξιώσεις επιστημονικής τεκμηρίωσης και αντικειμενικότητας. Διαβάζοντάς το, με βάση τις γνώσεις μου για την περίοδο, χωρίς να είμαι βέβαια ιστορικός και χωρίς να έχω ιδιαίτερη εξοικείωση με τη σχετική βιβλιογραφία, εντόπισα ορισμένες ανακρίβειες και λογικές αντιφάσεις, άλλες εξόφθαλμες και άλλες όχι, που πιστεύω ότι, πέρα από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, έχουν και άμεσα πολιτική σημασία.
-
Ο Άγιος Βασίλης και το πνεύμα της επανάστασης
Σε πρόσφατες συζητήσεις για το νόημα της πίστης στον Άγιο Βασίλη, έχει εκφραστεί η άποψη πως ο Θεός αποτελεί έναν «Αη Βασίλη για μεγάλους». Σύμφωνα με την οπτική αυτή, όπως ακριβώς η πίστη σε θεό είναι ανορθολογική και πολλές φορές επιδρά συντηρητικά σε άτομα και ολόκληρες κοινωνίες, έτσι και ο Άη Βασίλης, καθώς γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει, είναι μια φαντασίωση, ένα παιδικό ψέμα, που εμποδίζει τα παιδιά να σκεφτούν ορθολογικά, τα καθιστά επιρρεπή σε εμμονές και προκαταλήψεις, και συνεπώς μειώνει την ικανότητά τους να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της ζωής με τις δικές τους ψυχικές και διανοητικές δυνάμεις. Η πίστη λοιπόν στον Αη Βασίλη είναι ανεκτή, ως συνέπεια της «παιδικής αφέλειας», μέχρι κάποια ηλικία, και στη συνέχεια πρέπει να εγκαταλείπεται χάριν της «ωρίμανσης» και «ενηλικίωσης» του ατόμου.
-
ΤΑΙΝΙΑ: Ο ηλίθιος
Η ταινία «Ο ηλίθιος» του νέου Ρώσου σκηνοθέτη Γιούρι Μπίκοφ είναι ένα μικρό διαμάντι στην ευρωπαϊκή φιλμογραφία που αξίζει σοβαρά την προσοχή μας.
-
Γαλλία 1995: Ο απεργιακός Δεκέμβρης που άρχισε τον πόλεμο στο νεοφιλελευθερισμό
Αυτόν τον Δεκέμβρη κλείνουμε 20 χρόνια από τον πολύ θερμό γαλλικό χειμώνα του 1995, που βοήθησε να σπάσει ο πάγος του «τέλους της Ιστορίας» και άνοιξε νέους δρόμους για τα κοινωνικά κινήματα παγκοσμίως. Μεταφράζουμε εδώ μια συνέντευξη για το θέμα που δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα του NPA «l’Anticapitaliste» στις 3 Δεκεμβρίου. Τη στιγμή του κινήματος του χειμώνα του 1995, η Ανίκ Κουπέ ήταν γενική γραμματέας της SUD PTT (συνδικάτο των ταχυδρομικών) και μία από τους οργανωτές της Ομάδας των Δέκα (G10), που τρία χρόνια αργότερα θα εξελισσόταν στη συνδικαλιστική ομοσπονδία Solidaires.