πολιτική
-
Χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα μνημόνια
Όταν συζητούμε για το πλαίσιο και τα όρια μιας αριστερής πολιτικής ανατροπής της λιτότητας και κατάργησης των μνημονίων, τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Και ανάμεσα σε αυτά, ιδιαίτερα αν μιλούμε για την Ελλάδα του 2015, τα πλέον καθοριστικά οικονομικά μεγέθη είναι το χρέος και το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που αυτά τα δύο «μεγέθη» είναι κεντρικά στην αντιπαράθεση τόσο με το εγχώριο αστικό-μνημονιακό σύστημα και τους πολιτικούς του εκπροσώπους όσο και με το διεθνές σύστημα (δανειστές και Ευρωζώνη).
-
Το χρέος, μεταξύ ρεαλισμού και οράματος
Ας αρχίσουμε από το βασικό: 324 δισ. και κάτι ψιλά. Τόσο είναι το δημόσιο χρέος. Αντιστοιχεί στο 176% του ΑΕΠ. Αν δεν υπάρξουν θεαματικές αλλαγές (ανάπτυξη- έκπληξη, άνω του 2%), κι αν προστεθούν τα υπόλοιπα του δανεισμού από τον μηχανισμό στήριξης- τα 8,5 δισ. του ΔΝΤ (για το 2015) και τα 1,8 δισ. του EFSF-, συν τα 15 δισ. βραχυπρόθεσμου δανεισμού (έντοκα) που ζητάει η κυβέρνηση, το δημόσιο χρέος εντός του έτους θα αυξηθεί περίπου στα 334 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον εξοφληθούν οι δανειακές υποχρεώσεις ως έχουν σήμερα, στο τέλος του έτους το χρέος θα εκτοξευθεί στο 185% του ΑΕΠ.
-
Ερίκ Τουσέν: Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες"
Στην Αθήνα βρέθηκε, λίγα 24ωρα πριν τη συμφωνία στο Eurogroup και την αποστολή της «λίστας Βαρουφάκη» στους πιστωτές, ο γνωστός Βέλγος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού VIII και του Πανεπιστημίου της Λιέγης, Ερίκ Τουσαίν. Μιλώντας με ToPeriodiko.gr ο Ε. Τουσέν, πριν την υπογραφή της συμφωνίας, υπογραμμίζει ότι ο συσχετισμός δυνάμεων εντός της Ε.Ε δεν επιτρέπει πρακτικά άλλη επιλογή παρά αυτήν των μονομερών κινήσεων δια της κατάθεσης αιτήματος λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους, στη βάση αξιοποίησης κανονισμού της ίδιας της Ε.Ε.
-
Η συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την ΚΕ: Προς τα πού βαδίζουμε;
Η τελευταία σύνοδος στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε, σε πολλά κέντρα και επιτελεία, τι τύπου κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: ένα πλατύ πολιτικό δίκτυο αγωνιστών-τριών που τα τελευταία χρόνια «ζυμώθηκε» με όλους τους αγώνες αντίστασης στη λιτότητα, ένα κόμμα μπολιασμένο με μια «μεταβατική», προγραμματική αντίληψη που επιδιώκει πολιτικές και κοινωνικές νίκες, ένα κόμμα που η «βάση», η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του, εντάσσει τις προοπτικές του στην ολοκλήρωση των δημοκρατικών κατακτήσεων και στο άνοιγμα του δρόμου για τη συνολικότερη σοσιαλιστική απελευθέρωση της κοινωνίας.
-
Φυσάει Βαρδάρης;
Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο «σκηνικό» από αυτό της προσφυγομάνας, πολυπολιτισμικής και πρωτεύουσας της ανεργίας και της ύφεσης Θεσσαλονίκης, για την ανακοίνωση του ριζοσπαστικού προγράμματος αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας κρίσης αδυσώπητης και αδιαμφισβήτητης, που οδήγησε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχια και στην αναβίωση ενός άνευ προηγουμένου μεταναστευτικού κύματος από τους νέους ανθρώπους της λεγόμενης «χαμένης γενιάς» των μνημονίων.
-
Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Λίγες μόνο μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Φλεβάρη με τους «θεσμούς» (την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, που παλαιότερα ονομάζονταν τρόικα) και η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με τις πρώτες δυσκολίες που δημιουργεί η εφαρμογή της.
-
ΣΥΡΙΖΑ: Η συγκρότηση ενιαίας αριστερής αντιπολίτευσης επείγει
Η συγκρότηση οργανωμένης και ενιαίας Αριστερής Αντιπολίτευσης που θα παρεμβαίνει στη διαμόρφωση των αποφάσεων της κυβέρνησης, ακόμη και μέσω του παιχνιδιού της "δημιουργικής ασάφειας", εμφανίζεται ως η βέλτιστη πολιτική επιλογή για τις ριζοσπαστικές δυνάμεις εντός Σύριζα.
-
“Όταν η μάζα των φτωχών γίνει πιο ισχυρή από τη μάζα των πλουσίων, τότε…”
Τι είδους θα είναι και πρέπει να είναι αυτό το «άλλο»; Τέτοιο όπου η χλιδή των λίγων δεν θα προκύπτει από την φτώχεια των πολλών, αλλά που ο πλούτος από τη δουλειά, τη δημιουργικότητα, τα ταλέντα, τις ικανότητες των πολλών θα ακυρώνει και θα καταργεί τη φτώχεια όλων!
-
Ούτε τετράμηνο ούτε «ανάσα»... Οι εκβιασμοί των δανειστών συνεχίζονται
Μπροστά στον άμεσο εκβιασμό, η απάντηση πρέπει να είναι «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», δηλαδή η στάση πληρωμών στα τοκοχρεολύσια του κρατικού χρέους. Και μπροστά στον συνολικότερο εκβιασμό των δανειστών και τα σχέδια εγκλωβισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε σενάρια «οικουμενικής» κυβέρνησης και «εθνικών» συναινέσεων, μόνη λύση είναι η οργανωμένη απειθαρχία σε μια συμφωνία που επιβλήθηκε με το πιστόλι των δανειστών στον κρόταφο!
-
Πάντα επίκαιρο το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί»
Αν είναι έτσι σκληρή η κατάσταση –και έτσι είναι–, δεν υπάρχει ο δρόμος της «ευέλικτης ανυπακοής». Ένας δρόμος υπάρχει: μέτρα για την αναδιανομή υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων και των εργαζομένων.