πολιτική
-
Για ποιόν εργάζεται ο χρόνος;
Οταν άρχισε να υποχωρεί κάπως το επικοινωνιακό μπαράζ που επιχείρησε να παρουσιάσει την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη μεταξύ κυβέρνησης και Eurogroup (και την «λίστα μεταρρυθμίσεων» που τη συμπληρώνει) ως περίπου νίκη, το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της είναι ότι «αγόρασε χρόνο».
-
Και τώρα;
Δεν είναι η στιγμή να παρακολουθούμε απαθείς και μοιρολατρικά την πορεία προς την προδιαγεγραμμένη καταστροφή, ούτε να τρέφουμε μεταφυσικές ελπίδες ότι ίσως συμβεί ένα θαύμα για να μας σώσει. Δεν είναι η ώρα για να παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τους χειρισμούς των διαπραγματευτών της κυβέρνησης στο λάκκο των λεόντων. Είναι η ώρα για προσκλητήριο μάχης, για την ένταση και επιστράτευση στον ύψιστο βαθμό των υλικών και πνευματικών δυνάμεων, ατομικών και συλλογικών. Είναι η ώρα να συγκροτήσουμε πολιτικό και σχηματισμό μάχης, με κοινωνικό και πολιτικό βάθος, με εναλλακτικό σχέδιο ρήξης και με πολιτική ηγεσία αποφασισμένη για όλα! Αλλιώς, μη έχοντας σκοπό, ούτε ιερό ούτε ανίερο, η Ιστορία μπορεί να μας σκαρώσει μια πολύ σκληρή φάρσα…
-
Μέτωπο της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη ενάντια στη λιτότητα και τους εκβιασμούς του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου
Κάθε μέρα που περνά το ντόπιο, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και μαζί τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ κλιμακώνουν την επίθεση τους για να συντρίψουν την κυβέρνηση που τόλμησε να αμφισβητήσει οριακά – όχι το καπιταλισμό – αλλά το νεοφιλελευθερισμό και κυρίως την πολιτική της λιτότητας.
-
Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;
Έκανε ο Σύριζα κωλοτούμπα ή δεν έκανε; Αν η ερώτηση διατυπωνόταν κάπως αλλιώς, ας πούμε αν έκανε στροφή 180 μοιρών, ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί πιο εύκολα.
-
Ποια συμφωνία;
σως είναι μια καλή στιγμή για δεύτερες σκέψεις. Μετά τα όσα έχουν εκτοξευθεί την τελευταία εβδομάδα από τους «θεσμούς» -το EFSF, την ΕΚΤ, την Κομισιόν, τον υπεράνω παντός «θεσμού» Β. Σόιμπλε- είναι μάλλον απίθανο να περιμένει κανείς καλύτερη συμπεριφορά τη Δευτέρα από το Eurogroup. Το οποίο τυπικά δεν είναι καν «θεσμός», αλλά μόνο μια άτυπη σύναξη υπουργών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ε.Ε. Άλλωστε, κατά δήλωση και του επικεφαλής του, του Γ. Ντάισελμπλουμ, στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση λειτουργεί απλώς ως εκπρόσωπος των δανειστών της Ελλάδας. Ως Σάιλοκ που ζητάει τη λίβρα του το κρέας.
-
Το χρέος, μεταξύ ρεαλισμού και οράματος
Ας αρχίσουμε από το βασικό: 324 δισ. και κάτι ψιλά. Τόσο είναι το δημόσιο χρέος. Αντιστοιχεί στο 176% του ΑΕΠ. Αν δεν υπάρξουν θεαματικές αλλαγές (ανάπτυξη- έκπληξη, άνω του 2%), κι αν προστεθούν τα υπόλοιπα του δανεισμού από τον μηχανισμό στήριξης- τα 8,5 δισ. του ΔΝΤ (για το 2015) και τα 1,8 δισ. του EFSF-, συν τα 15 δισ. βραχυπρόθεσμου δανεισμού (έντοκα) που ζητάει η κυβέρνηση, το δημόσιο χρέος εντός του έτους θα αυξηθεί περίπου στα 334 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον εξοφληθούν οι δανειακές υποχρεώσεις ως έχουν σήμερα, στο τέλος του έτους το χρέος θα εκτοξευθεί στο 185% του ΑΕΠ.
-
Κόμμα κινηματικό, όχι κυβερνητικό
Το θέμα γύρω από το οποίο εκφράζεται η αγωνία της πλειοψηφίας των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σχέση κόμματος και κυβέρνησης. Όχι μόνο γιατί αντικειμενικά τα όρια μπερδεύονται και επικρατεί το «Τώρα πήραμε την κυβέρνηση, δεν είμαστε πια αντιπολίτευση». Κυρίως γιατί είναι ορατό στον καθένα και στην καθεμιά ότι οι πρώτες μέρες διακυβέρνησης συνοδεύτηκαν από την απόλυτη απαξίωση του κόμματος.
-
Χωρίς διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα μνημόνια
Όταν συζητούμε για το πλαίσιο και τα όρια μιας αριστερής πολιτικής ανατροπής της λιτότητας και κατάργησης των μνημονίων, τα θεμελιώδη οικονομικά δεδομένα είναι εξαιρετικά σημαντικά. Και ανάμεσα σε αυτά, ιδιαίτερα αν μιλούμε για την Ελλάδα του 2015, τα πλέον καθοριστικά οικονομικά μεγέθη είναι το χρέος και το πρωτογενές πλεόνασμα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που αυτά τα δύο «μεγέθη» είναι κεντρικά στην αντιπαράθεση τόσο με το εγχώριο αστικό-μνημονιακό σύστημα και τους πολιτικούς του εκπροσώπους όσο και με το διεθνές σύστημα (δανειστές και Ευρωζώνη).
-
Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Λίγες μόνο μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Φλεβάρη με τους «θεσμούς» (την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, που παλαιότερα ονομάζονταν τρόικα) και η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με τις πρώτες δυσκολίες που δημιουργεί η εφαρμογή της.
-
Ερίκ Τουσέν: Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες"
Στην Αθήνα βρέθηκε, λίγα 24ωρα πριν τη συμφωνία στο Eurogroup και την αποστολή της «λίστας Βαρουφάκη» στους πιστωτές, ο γνωστός Βέλγος πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Παρισιού VIII και του Πανεπιστημίου της Λιέγης, Ερίκ Τουσαίν. Μιλώντας με ToPeriodiko.gr ο Ε. Τουσέν, πριν την υπογραφή της συμφωνίας, υπογραμμίζει ότι ο συσχετισμός δυνάμεων εντός της Ε.Ε δεν επιτρέπει πρακτικά άλλη επιλογή παρά αυτήν των μονομερών κινήσεων δια της κατάθεσης αιτήματος λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους, στη βάση αξιοποίησης κανονισμού της ίδιας της Ε.Ε.