Ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη από τις επόμενες μέρες της νέας εποχής

Η πα­ραί­τη­ση του Αλέξη Τσί­πρα από την προ­ε­δρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ φέρ­νει το κόμμα της (ακόμη) αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης μπρο­στά σε ένα κρί­σι­μο για όλο το πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα της Ελ­λά­δας σταυ­ρο­δρό­μι απο­φά­σε­ων. 

Ο απο­γα­λα­κτι­σμός από τον ‘’χα­ρι­σμα­τι­κό­’’ ηγέτη και τον ‘’ε­ξου­σια­στι­κό­’’ αρ­χη­γι­σμό δεν ήταν ποτέ εύ­κο­λος, ει­δι­κά για τα ελ­λα­δι­κά κόμ­μα­τα που εν πολ­λοίς στε­ρού­νται δια­χρο­νι­κά τα πλέον θε­με­λιώ­δη για την πο­λι­τι­κή στοι­χεία : αρχές, αξίες, ιδε­ο­λο­γία, πρό­γραμ­μα. 

Εξού και είναι σε γε­νι­κές γραμ­μές, φτερά στον άνεμο των διε­θνών και εγ­χώ­ριων συ­γκυ­ριών, έρ­μαια των πο­λι­τι­κά­ντι­κων τα­κτι­κι­σμών, που ενί­ο­τε δεν αντέ­χουν για διά­στη­μα με­γα­λύ­τε­ρο από τις δε­κα­πέ­ντε μέρες, και αθροί­σμα­τα πρου­χό­ντων και δη­μο­γε­ρό­ντων με συ­γκε­κρι­μέ­να πε­λα­τεια­κά δί­κτυα αλ­λη­λο­ϋ­πο­στή­ρι­ξης στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες και τις εκλο­γι­κές πε­ρι­φέ­ρειες. 

Αυτή η στρε­βλή και νο­ση­ρή κα­τά­στα­ση έχει οδη­γή­σει και στην όχι μόνο ελ­λα­δι­κή πρω­το­τυ­πία να με­τα­γρά­φο­νται και να με­τα­πη­δούν σαν ακρί­δες πο­λι­τι­κοί, βου­λευ­τές, υπουρ­γοί, δή­μαρ­χοι με με­γά­λη ευ­κο­λία από τη μια κυ­βέρ­νη­ση στην άλλη και από το ένα κόμμα στο άλλο (με την εξαί­ρε­ση, όχι και τόσο ‘’στα­θε­ρή­’’, του Κόμ­μα­τος και γε­νι­κό­τε­ρα έως πρό­τι­νος, των κομ­μά­των της Αρι­στε­ράς), με­τα­γρα­φές και με­τα­πη­δή­σεις που γί­νο­νται με μο­να­δι­κό κρι­τή­ριο το πόσες ψή­φους κου­βα­λά­νε μαζί τους οι πο­λι­τευ­τές και ποια συμ­φέ­ρο­ντα, με­γά­λα, μικρά και με­σαία, εξυ­πη­ρε­τούν κάθε φορά που έχουν μία κα­ρέ­κλα εξου­σί­ας. 

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν ξέ­φυ­γε από αυτόν τον κα­νό­να ει­δι­κά τα χρό­νια που ανέ­βη­κε δύο-δύο τα σκα­λιά της εξου­σί­ας με έπα­θλο τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας και το Μέ­γα­ρο Μα­ξί­μου για την ‘’πα­ρέα του Αλέ­ξη­’’. Όποιος έπια­νε γραμ­μή επι­κοι­νω­νί­ας με τον ‘’Α­λέ­ξη­’’ και που­λού­σε ‘’πο­λύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ε­ς’’ στον ‘’πρό­ε­δρο­’’, γι­νό­ταν και ‘’νο­μα­ταί­ο­ς’’ στην κυ­βέρ­νη­ση της ‘’πρώ­της φοράς (όχι και τόσο…) Αρι­στε­ρά­ς’’ και έβλε­πε ‘’Θεού πρό­σω­πο­’’ κυ­ρί­ως με τις σχέ­σεις που απο­κτού­σε με την ολι­γαρ­χία και το ‘’με­γά­λο­’’ κε­φά­λαιο, την εκ­κλη­σία, τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης και τον διε­θνή πα­ρά­γο­ντα, τα κέ­ντρα (συν)απο­φά­σε­ων στις Βρυ­ξέλ­λες, το Βε­ρο­λί­νο και την Ουά­σιγ­κτον – σε μι­κρό­τε­ρο βαθμό, τη Μόσχα και το Πε­κί­νο. Τα ονό­μα­τα είναι γνω­στά, και δυ­στυ­χώς, απο­λύ­τως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά για την κα­τρα­κύ­λα και τον κα­τα­πο­ντι­σμό και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του Τσί­πρα, είτε το 2019 είτε φέτος, πριν από με­ρι­κές μέρες. 

Γε­νι­κώς, ήταν να μη δια­λέ­ξει στε­νούς συ­νερ­γά­τες, υπουρ­γούς, βου­λευ­τές και ευ­ρω­βου­λευ­τές ο Τσί­πρας, οι επι­λο­γές του ήταν τόσο... πε­τυ­χη­μέ­νες που στο τέλος της μέρας, τον έστει­λαν στον κουβά της πο­λυ­ε­κλο­γι­κής ήττας και συ­ντρι­βής και τον έβγα­λαν (;) στο τα­μείο της πο­λι­τι­κής ανερ­γί­ας με σύ­ντα­ξη εν ενερ­γεία βου­λευ­τή ‘’μό­λι­ς’’ στα 49 του χρό­νια. 

Και φυ­σι­κά, ήταν να μη δια­λέ­ξει, ο ίδιος ο… με­γά­λος τι­μο­νιέ­ρης, τε­λι­κό πο­λι­τι­κό και δια­χει­ρι­στι­κό προ­ο­ρι­σμό μα­κράς πνοής για  το κα­ρα­βά­νι που προ­χω­ρού­σε χωρίς να λο­γα­ριά­ζει τις προει­δο­ποι­ή­σεις και ορι­σμέ­νων εκ των (κομ­μα­το)σκυ­λιών του. Αυτός ο προ­ο­ρι­σμός ήταν το τρίτο μνη­μό­νιο και η μα­κρο­χρό­νια από­λυ­τη δέ­σμευ­ση της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας, ει­δι­κά των κα­τώ­τε­ρων ερ­γα­τι­κών στρω­μά­των της, στη μέγ­γε­νη της αέ­ναης λι­τό­τη­τας και του εφαρ­μο­σμέ­νου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Βέ­βαια, ο δια­δε­δο­μέ­νος μύθος για όσα έγι­ναν από τις 12 Ιου­λί­ου 2015 έως τα ξη­με­ρώ­μα­τα της 14ης Αυ­γού­στου 2015, κάνει λόγο για ένα μόνο μνη­μό­νιο, το τρίτο κατά σειρά, ενώ η δια­κομ­μα­τι­κή συ­ναί­νε­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ (πλην Λα­κε­δαι­μο­νί­ων του πρώ­του), ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Πο­τα­μιού είχε επι­κυ­ρώ­σει ανα­δρο­μι­κά και τα δύο προη­γού­με­να μνη­μό­νια, σε εκεί­νη τη με­τα­με­σο­νύ­χτια ψη­φο­φο­ρία που ήταν χάρμα ιδέ­σθαι για όσους εί­χα­με την υπο­μο­νή να την πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με (και να την κα­τα­γρά­ψου­με) από το κα­νά­λι της Βου­λής… 

Με άλλα λόγια, οι πι­στοί στον ‘’Α­λέ­ξη­’’ συ­ρι­ζαί­οι και ανε­λί­τες βου­λευ­τές δεν έσκι­σαν ‘’με ένα νόμο και ένα άρ­θρο­’’ τα μνη­μό­νια, αλλά τα έκα­ναν κτήμα τους, σκί­ζο­ντας τα ιμά­τια τους για μια θέση στο υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο των αλ­λε­πάλ­λη­λων και φαι­νο­με­νι­κά ακα­τα­νό­η­των ανα­σχη­μα­τι­σμών. Κάπως έτσι, διέ­γρα­ψαν άπαξ και δια­πα­ντός (;), ει­δι­κά εκεί­νοι της αρι­στε­ρής κυ­βερ­νη­τι­κής πτέ­ρυ­γας, όλα όσα έλε­γαν και έκα­ναν ως αντι­πο­λί­τευ­ση, σε εκεί­νο το ‘’μα­γι­κό­’’ χρο­νι­κό διά­στη­μα από την άνοι­ξη του 2010 έως την άνοι­ξη (ίσως κα­λύ­τε­ρα τον χει­μώ­να…;) του 2015. 

Αλλά αυτά, ας τα αφή­σου­με για τον ιστο­ρι­κό του μέλ­λο­ντος – αρκεί αυτός να μην είναι ο Νίκος Μα­ραν­τζί­δης (Μα­ραν­τζί­δης τα γιού­λια κι οι βιό­λες, Μα­ραν­τζί­δης και τα για­σε­μιά, Μα­ραν­τζί­δης οι ελ­πί­δες τους όλες και τα λοιπά και τα λοιπά…) και να μη δια­βά­ζει ή πα­ρα­κο­λου­θεί απο­κλει­στι­κά φι­λο­συ­ρι­ζαί­ι­κα μέσα ενη­μέ­ρω­σης. Πά­ντως όσοι θέ­λε­τε ένα γνή­σιο, αυ­θε­ντι­κό και κυ­ρί­ως ει­λι­κρι­νές χρο­νι­κό όσων έλεγε και όσων έκανε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ-προ­θύ­μων με πρω­θυ­πουρ­γό τον Αλέξη τον Τσί­πρα, μπο­ρεί­τε να ανα­τρέ­ξε­τε και στα σχε­τι­κά κεί­με­να του rproject. Το αρ­χείο είναι πλή­ρες και πε­ρι­λαμ­βά­νει το σύ­νο­λο των τότε κυ­βερ­νη­τι­κών πε­πραγ­μέ­νων. Από τις ‘’Πρέ­σπε­ς’’ και το Μάτι έως τα θρη­σκευ­τι­κά, το ασφα­λι­στι­κό, τους πλει­στη­ρια­σμούς και τους χα­ριε­ντι­σμούς με τον Ντό­ναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο . Για να θυ­μό­μα­στε οι πα­λιοί και να μα­θαί­νουν οι νε­ό­τε­ροι. 

Ας έρ­θου­με όμως κα­λύ­τε­ρα στο σή­με­ρα και το αύριο. Τι μέλ­λει γε­νέ­σθαι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ανα­ρω­τιού­νται όλοι, στε­λέ­χη, οπα­δοί, κα­λο­θε­λη­τές, προ­ξε­νη­τά­δες, φίλοι, εχθροί, σύμ­μα­χοι, αντί­πα­λοι, επι­χει­ρη­μα­τί­ες, ερ­γα­τιά, δη­μο­σιο­λό­γοι και πα­πα­ρο­λό­γοι; 

Έλα ντε! Ας μυ­ρί­σου­με λίγο τα νύχια μας για να έχου­με κάτι να γρά­φου­με. 

Η λο­γι­κή λέει ότι παρά τις πι­θα­νές ει­ση­γή­σεις, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, στην πα­ρού­σα φάση και έχει ση­μα­σία αυτό, 1ον, δεν πρό­κει­ται να ασχο­λη­θεί με την πο­λι­τι­κή πέρα από τον ρόλο του ‘’α­πλού­’’ βου­λευ­τή και 2ον, δεν πρό­κει­ται να ανα­χω­ρή­σει για το Πα­ρί­σι, τόπο αυ­το­ε­ξο­ρί­ας άλλων ‘’χα­ρι­σμα­τι­κώ­ν’’ ηγε­τών όπως ο Ελευ­θέ­ριος Βε­νι­ζέ­λος και ο Κων­στα­ντί­νος Κα­ρα­μαν­λής. 

Γε­νι­κά, το Πα­ρί­σι δεν εν­δεί­κνυ­ται για έλ­λη­νες (σχε­δόν) συ­ντα­ξιού­χους πο­λι­τι­κούς αρ­χη­γούς, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μά­λι­στα για τους επο­νο­μα­ζό­με­νους ‘’ε­θνάρ­χε­ς’’, καθώς μάλ­λον το το­πι­κό κλίμα τους προ­κα­λεί νο­σταλ­γία πε­ρα­σμέ­νων με­γα­λεί­ων και τους εξω­θεί στην υπο­νό­μευ­ση και τη χει­ρα­γώ­γη­ση των κομ­μα­τι­κών σχη­μα­τι­σμών που άφη­σαν πίσω τους. Ο Βε­νι­ζέ­λος διέ­λυ­σε ου­σια­στι­κά το Κόμμα των Φι­λε­λευ­θέ­ρων με τις πα­λι­νω­δί­ες του, τους το­πο­τη­ρη­τές του και την υπο­στή­ρι­ξη του, άλ­λο­τε φα­νε­ρή κι άλ­λο­τε κρυφή, σε πρα­ξι­κο­πή­μα­τα και ξι­φο­λόγ­χες, μέχρι που επα­νήλ­θε ‘’θριαμ­βευ­τή­ς’’ για τη ‘’χρυ­σή τε­τρα­ε­τί­α­’’ από το 1928 έως τη χρε­ο­κο­πία του 1932. Ο Κα­ρα­μαν­λής που το 1963,  είχε δια­φύ­γει στο εξω­τε­ρι­κό με πλα­στό δια­βα­τή­ριο στο όνομα Τρια­ντα­φυλ­λί­δης, ου­δέ­πο­τε ανα­γνώ­ρι­σε την αυ­το­τέ­λεια της προ­ε­δρί­ας του Πα­να­γιω­τά­κη Κα­νελ­λό­που­λου στην Εθνι­κή Ρι­ζο­σπα­στι­κή Ένωση και τον είχε συ­γκα­λυμ­μέ­να υπό τη μα­κρό­θεν κη­δε­μο­νία του, χα­ντα­κώ­νο­ντάς τον ανά­λο­γα – μέχρι την επι­βο­λή της χού­ντας των συ­νταγ­μα­ταρ­χών, που ο Κα­νελ­λό­που­λος, σύμ­φω­να με τη μαρ­τυ­ρία του δη­μο­σιο­γρά­φου, Γιάν­νη Κάτρη, ‘’νό­μι­ζε­’’ την ώρα της σύλ­λη­ψής του από τους λο­κα­τζή­δες, ότι την είχε ορ­γα­νώ­σει ο… ΑΣΠΙ­ΔΑ κι ο… Αν­δρέ­ας Πα­παν­δρέ­ου!

Ο Τσί­πρας δεν είναι ούτε ‘’Βε­νι­ζέ­λο­ς’’ ούτε και ‘’Κα­ρα­μαν­λή­ς’’ αλλά είναι… Τσί­πρας. Δύ­σκο­λο να κά­τσει στα αβγά του και να μο­νά­σει σιω­πη­λός, πο­λι­τι­κώς και πο­δο­σφαι­ρι­κώς, κα­τα­να­λώ­νο­ντας ψάρια στη Ρα­φή­να και σου­βλά­κια στην Κυ­ψέ­λη, φρα­πέ­δες στην Ιερά Μονή Αγίας Σο­φί­ας της Στοι­χη­μα­τζούς με τη συ­νο­δεία του μέ­ντο­ρα Αλέ­κου και πα­σα­τέ­μπο στον Ιερό Ναό πρά­σι­νων Απο­στό­λων και Αμπε­λο­κή­πων με τη συ­νο­δεία… νι­κο­λο­Παπ­πά­δων. 

Τσί­πρας είναι αυτός, δεν μπο­ρείς να του έχεις εμπι­στο­σύ­νη, όπως έχει απο­δεί­ξει η μέχρι τώρα πο­ρεία και ιστο­ρία του αν­δρός. 

Πα­ρό­λα αυτά, ο και­ρός περ­νά­ει γρή­γο­ρα και ο χρό­νος των ευ­ρω­ε­κλο­γών πλη­σιά­ζει. Μια… τι­μη­τι­κή εξο­ρία στις Βρυ­ξέλ­λες ως επι­κε­φα­λής του ευ­ρω­ψη­φο­δελ­τί­ου το 2024, θα ήταν μια very nice choice και με very good money για τον πρώην πρό­ε­δρο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που θα πρέ­πει να μα­ζέ­ψει (και) τα ‘’η­θι­κού πλε­ο­νε­κτή­μα­το­ς’’ σπα­σμέ­να της ευ­ρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας που την συ­να­πο­τε­λού­σαν προ­σω­πι­κές του επι­λο­γές – με την ανά­λο­γη… επι­τυ­χία, όπως πάντα. Εκεί, στις Βρυ­ξέλ­λες, θα έχει και την ευ­και­ρία να κου­βε­ντιά­σει διά μα­κρόν και ‘’φι­λο­λο­γι­κά­’’ και με άλ­λους πρώην πρω­θυ­πουρ­γούς, όπως τον λε­το­νό επί­τρο­πο και αντι­πρό­ε­δρο της Κο­μι­σιόν, Βάλ­ντις Ντο­μπρόβ­σκις θέ­μα­τα σχε­τι­κά με το πώς κα­τά­φε­ραν να επι­βά­λουν τα μνη­μό­νια της λι­τό­τη­τας και της διά­λυ­σης του κοι­νω­νι­κού κρά­τους σε δύο χώ­ρες-μέ­λη της ΕΕ που οι πο­λί­τες τους τα είχαν απο­δο­κι­μά­σει και κα­τα­ψη­φί­σει στις κάλ­πες – ο Ντο­μπρόβ­σκις στη Λε­το­νία, ο Τσί­πρας στην Ελ­λά­δα. 

Αφή­στε που στην ‘’ε­ξο­ρί­α­’’ των Βρυ­ξελ­λών ο Τσί­πρας μπο­ρεί να δια­λο­γι­στεί εκ του σύ­νεγ­γυς για το με­γα­λύ­τε­ρο δί­λημ­μα που δεν επέ­λυ­σε θε­τι­κώ τω τρόπω στη διάρ­κεια της πρω­θυ­πουρ­γί­ας και προ­ε­δρί­ας του – ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανή­κει στη Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία ή την Αρι­στε­ρά; Μάλ­λον η απά­ντη­ση θα βα­ραί­νει τον επό­με­νο πρό­ε­δρο για τον οποί­ον θα μι­λή­σου­με ευθύς αμέ­σως. Πα­ρε­μπι­πτό­ντως, οι Βρυ­ξέλ­λες απέ­χουν ελά­χι­στα από το Πα­ρί­σι, ει­δι­κά αν κυ­κλο­φο­ρεί κα­νείς με τρένο (όχι απα­ραί­τη­τα εκεί­νο της Αλ­λα­γής).

Για την προ­ε­δρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και παρά τα όσα έχουν γρα­φτεί, η προ­φα­νώς λο­γι­κή επι­λο­γή είναι να ανα­λά­βει, έστω προ­σω­ρι­νά και του­λά­χι­στον μέχρι το φθι­νό­πω­ρο του 2024, ο Ευ­κλεί­δης Τσα­κα­λώ­τος. Γιατί, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, με τόσες ενερ­γο­ποι­η­μέ­νες ‘’νάρ­κε­ς’’ που έχει αφή­σει πίσω του ο Τσί­πρας μέσα στο κόμμα και τη βουλή, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δε χρειά­ζε­ται πρό­ε­δρο, αλλά… Κι­γκι­νά­το. 

Ο Τσα­κα­λώ­τος, άν­θρω­πος ‘’ει­δι­κών απο­στο­λώ­ν’’, είναι ο μόνος που μπο­ρεί να συμ­μα­ζέ­ψει τα ασυμ­μά­ζευ­τα που άφησε πίσω του ο Τσί­πρας, ξε­κι­νώ­ντας κι από το ανα­πό­φευ­κτο ‘’κομ­μα­τι­κό μνη­μό­νιο­’’ που θα επι­βλη­θεί στην Κου­μουν­δού­ρου, επει­δή η κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση του 17,83%, το 2023, δεν έχει καμία σχέση με εκεί­νη του 31,53% το 2019. 

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χρειά­ζε­ται έναν πρό­ε­δρο που πρώ­τον, θα μπο­ρέ­σει να κρα­τή­σει στοι­χειω­δώς ενω­μέ­νο το ‘’μα­γα­ζί­’’ προ­τού διο­λι­σθή­σει στη διά­λυ­ση μπρο­στά στην πι­θα­νή ‘’πλειο­δο­σί­α­’’ νευ­μά­των εντός και εκτός της Κου­μουν­δού­ρου όπως εκεί­νο που είχε κάνει ο Φώ­της-Φα­νού­ρης Κου­βέ­λης το 2010, όταν πήρε μαζί του το μισό έκτο συ­νέ­δριο του Συ­να­σπι­σμού για να ‘’κα­τα­σκευά­σει­’’ τη ΔΗΜΑΡ ως ‘’Α­ρι­στε­ρά της ευ­θύ­νη­ς’’. Τι πήγα και θυ­μή­θη­κα τώρα, ας μην ξύ­νου­με πλη­γές που λίγο έως πολύ έχουν ‘’ε­που­λω­θεί­’’ (;). Δεύ­τε­ρον, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα χρεια­στεί έναν πρό­ε­δρο που θα ‘’α­ντέ­ξει­’’ τους κρα­δα­σμούς από τις σχε­δόν ανα­πό­φευ­κτες νέες ήττες στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές και κυ­ρί­ως στο ‘’συμ­μά­ζε­μα­’’ της κα­τά­στα­σης έως τις ευ­ρω­ε­κλο­γές του 2024 – μιας και, κόμ­μα­τα που ‘’πα­λεύ­ου­ν’’ να ωρι­μά­σουν από τον αρ­χη­γι­σμό χωρίς πρό­γραμ­μα, ιδε­ο­λο­γία και αρχές κα­τα­λή­γουν όχι και τόσο ανα­πό­δρα­στα, εκλο­γι­κοί μη­χα­νι­σμοί ενί­ο­τε και σε χει­ρό­τε­ρη κα­τά­στα­ση εκεί­νων που άφησε ο πα­ραι­τη­θείς αρ­χη­γι­σμός της ‘’καμ­μέ­νης γης’’. 

Το ‘’νέο αί­μα­’’, τα ‘’new guns’’ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, για να θυ­μη­θώ μια φράση από το ρε­η­γκα­νι­κό Ρε­που­μπλι­κα­νι­κό Κόμμα στις ΗΠΑ, ‘’πο­λι­τι­κά παι­διά­’’ δια­φό­ρων πρου­χό­ντων και δη­μο­γε­ρό­ντων του κόμ­μα­τος και ορι­σμέ­να με ‘’ρί­ζε­ς’’ στο ΠΑΣΟΚ που έγινε ΚΙΝΑΛ, δεν έχουν (στην πα­ρού­σα στιγ­μή) ούτε την εμπει­ρία ούτε το κύρος να ανα­λά­βουν ‘’σή­με­ρα­’’ την (ηλε­κτρι­κή) κα­ρέ­κλα του προ­έ­δρου.

Ορι­σμέ­νοι πρέ­πει να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σουν ότι δεν μπο­ρούν να πε­ρά­σουν το ίδιο πο­τά­μι δύο φορές. Μία φορά ‘’λει­τούρ­γη­σε­’’ το ‘’κολ­πά­κι­’’ : νέος σε ηλι­κία πρό­ε­δρος σε κόμμα της Αρι­στε­ράς, μετά από επτά χρό­νια πρω­θυ­πουρ­γός μέσα σε πολύ συ­γκε­κρι­μέ­νες και ίσως ανε­πα­νά­λη­πτες πο­λι­τι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες. 

 Άραγε ο Διο­νύ­σης Τε­μπο­νέ­ρας πι­στεύ­ει ότι είναι κα­τάλ­λη­λος για πρό­ε­δρος στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, προ­τού π.χ. κα­τέ­βει υπο­ψή­φιος δή­μαρ­χος Αθη­ναί­ων απέ­να­ντι στον Κώστα Μπα­κο­γιάν­νη με όλο το συμ­βο­λι­κό βάρος μιας τέ­τοιας ανα­μέ­τρη­σης;

 Άραγε ο Γα­βρι­ήλ Σα­κελ­λα­ρί­δης θε­ω­ρεί ότι θα επα­νέλ­θει, λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο στην ενερ­γή πο­λι­τι­κή προ­τού π.χ. κα­τέλ­θει υπο­ψή­φιος για την πε­ρι­φέ­ρεια της Ατ­τι­κής; 

Άραγε η Έφη Αχτσιό­γλου και ο Αλέ­ξης Χα­ρί­τσης υπο­λο­γί­ζουν στην προ­ε­δρία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς να έχουν δο­κι­μα­στεί (εκ νέου) μέσα στη Βουλή και σε αντι­πα­ρά­θε­ση με την κυ­βέρ­νη­ση της ΝΔ, ως κοι­νο­βου­λευ­τι­κοί εκ­πρό­σω­ποι και σκιώ­δεις υπουρ­γοί; 

Και άλλα πολλά ‘’ά­ρα­γε­’’ στο ίδιο πλαί­σιο που θέ­τουν εκτός συ­ζή­τη­σης κάθε ιλα­ρο­τρα­γι­κή πι­θα­νό­τη­τα μιας κά­ποιας υπο­ψη­φιό­τη­τας από άλ­λους ‘’μου­στε­ρή­δε­ς’’ χωρίς εκτό­πι­σμα, ειρμό και ‘’λο­γι­κή συ­νά­φεια­’’, αλλά με βε­βα­ρη­μέ­νο πα­ρελ­θόν και κα­κό­φη­μο track record. 

Οι απα­ντή­σεις που θα δώ­σουν σή­με­ρα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε όλα τα κρί­σι­μα ερω­τή­μα­τα προ­κα­θο­ρί­ζουν και το μο­νο­πά­τι που θα επι­λέ­ξουν ξανά στο ναρ­κο­θε­τη­μέ­νο σταυ­ρο­δρό­μι με ορί­ζο­ντα (διό­λου τυ­χαία…) την εκλο­γή νέου ή νέας προ­έ­δρου της δη­μο­κρα­τί­ας το 2025. Η λο­γι­κή λέει ότι η δι­κα­στί­να που υπο­δύ­θη­κε με επι­τυ­χία την εθνι­κή μοι­ρο­λο­γί­στρα και την υφυ­πουρ­γό προ­ε­δρί­ας της δη­μο­κρα­τί­ας του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη, απο­χω­ρεί. Σε αυτή την πε­ρί­πτω­ση, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα (ανα)με­τρη­θεί με όλους τους αγ­γέ­λους και όλους τους δαι­μό­νους του – και από το ‘’μα­κρι­νό­’’ 2015 και τον Σταύ­ρο Δήμα… Οι φαι­νο­με­νι­κές πλειο­ψη­φί­ες που μπο­ρούν να δώ­σουν από την πα­ρού­σα Βουλή, νέο ή νέα πρό­ε­δρο της δη­μο­κρα­τί­ας το 2025 δεν είναι και τόσο ‘’εύ­λο­γε­ς’’ όσο ίσως κά­ποιοι πρό­κει­ται να υπο­λο­γί­σουν και να αθροί­σουν. Πέρα από την προ­φα­νή προ­βλη­μα­τι­κή της ποι­κί­λης ακρο­δε­ξιάς ‘’πα­ρου­σί­α­ς’’ στα βου­λευ­τι­κά έδρα­να και των ‘’θε­σμι­κώ­ν’’ επι­λο­γών που αυτή η κοι­νο­βου­λευ­τι­κά εκ­προ­σω­πού­με­νη Ακρο­δε­ξιά θα κάνει. 

Ας επι­στρέ­ψου­με όμως στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όπου ολο­φά­νε­ρα, κάθε επό­με­νη ήττα, πρώτα στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές το προ­σε­χές φθι­νό­πω­ρο και μετά στις ευ­ρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κές εκλο­γές τον Ιού­νιο του 2024, θα έχει κό­στος. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μά­λι­στα όταν η λο­γι­κή λέει ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θέλει, δεν μπο­ρεί ούτε και ‘’πρέ­πει­’’ να συ­νερ­γα­στεί με το ΠΑ­ΣΟ­ΚΙ­ΝΑΛ, αυ­το­κα­τα­στρέ­φο­ντας κάθε δια­κρι­τό σήμα και στίγ­μα του. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο μά­λι­στα όταν αυτό το ΠΑ­ΣΟ­ΚΙ­ΝΑΛ είναι εκεί­νο του οποί­ου ηγεί­ται ο Νίκος Αν­δρου­λά­κης. Πά­ντως, το πραγ­μα­τι­κά με­γά­λο παι­χνί­δι ‘’βλέ­πει­’’ την άνοι­ξη του 2025 χωρίς να υπο­λο­γί­ζο­νται άλλα πι­θα­νά ‘’α­πρό­ο­πτα­’’ είτε στην Ευ­ρώ­πη και τον κόσμο είτε στο εσω­τε­ρι­κό της Ελ­λά­δας – από μία πι­θα­νή τρα­πε­ζι­κή κρίση έως τα ‘’σφυ­ρο­κο­πή­μα­τα­’’ του Συμ­φώ­νου Στα­θε­ρο­α­πο­στα­θε­ρο­ποί­η­σης που ξα­να­φέρ­νει την θε­σμο­ποι­η­μέ­νη λι­τό­τη­τα και την άτεγ­κτη δη­μο­σιο­νο­μι­κή πει­θαρ­χία. 

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, το κα­λο­καί­ρι του 2023 είναι το δεύ­τε­ρο πιο συ­ναρ­πα­στι­κό κα­λο­καί­ρι που μας ‘’χα­ρί­ζει­’’ ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μετά από εκεί­νο του 2015. Σε με­γά­λο βαθμό, μά­λι­στα, είναι το ακρι­βώς αντί­στρο­φό του, η ‘’α­ναί­ρε­ση­’’ ή και η ‘’ε­πι­βε­βαί­ω­ση­’’ όλων όσων διέ­τρε­ξαν στο ελά­χι­στα κα­τα­γε­γραμ­μέ­νο πα­ρα­σκή­νιο του ‘’με­γά­λου θέ­ρους 2015’’. 

Εδώ θα εί­μα­στε και σί­γου­ρα, θα δούμε και θα απο­λαύ­σου­με πολλά. 

I love my life, όπως θα έλε­γαν και στο Αμέ­ρι­κα.  [Το κεί­με­νο γρά­φτη­κε το Σάβ­βα­το, 1 Ιου­λί­ου 2023].