αριστερά
-
«Το πολιτικό κενό και η ριζοσπαστική του κάλυψη»
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση στις περισσότερες αναλύσεις, αλλά και σαφής ένδειξη των σφυγμομετρήσεων της κοινής γνώμης ότι έχει επέλθει, και συνεχίζει να πραγματοποιείται μια αποψίλωση της εκλογικής εμβέλειας του μνημονιακού κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ, με εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για υποδιπλασιασμό των επιδόσεων του 2015 (15% - 20%).
-
Η αναγκαία πολιτική συμμαχιών
Σχετικά με την πρόταση της «Δικτύωσης για τη Ριζοσπαστική Αριστερά».
-
Η Αριστερά και το αδιέξοδο του «πολιτικά ορθού» επιστημονισμού
Σε πρόσφατη συζήτηση, με αφορμή διαδικτυακά σχόλια για το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο και την καταναλωτική φρενίτιδα που προκάλεσε η περίφημη «Black Friday», φίλος και σύντροφος υποστήριξε πως ένας από τους λόγους για τους οποίους η Αριστερά δεν έχει καταφέρει να ριζοσπαστικοποιήσει τα μεσαία και λαϊκά στρώματα που πλήττονται βάναυσα από την δομική καπιταλιστική κρίση και την βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου προς το συμφέρον της άρχουσας τάξης, είναι ότι χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικά φορτισμένο, ειρωνικό και υποτιμητικό για τα στρώματα αυτά λόγο, ο οποίος τα απωθεί και τα οδηγεί να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους μέσω του καλπάζοντος ακροδεξιού λαϊκισμού. Εξέφρασε δε την προσδοκία ότι η τάση αυτή μπορεί και πρέπει να αναστραφεί, εφόσον η Αριστερά απευθυνθεί στις υποτελείς τάξεις με λόγο επιστημονικό, «σοβαρό» και απαλλαγμένο από τέτοιου τύπου συναισθηματικές εξάρσεις.
-
Από τη νεοφιλελεύθερη χρεοκοπία στον θρίαμβο του νεοσυντηρητισμού;
Τελικά η παρατεταμένη εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, τόσο από τα συντηρητικά πολιτικά κόμματα όσο και από τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, εξάντλησε μετά από μια ολόκληρη εικοσιπενταετία τα όρια της νομιμοποίησής του...
-
Για την ενότητα της ριζοσπαστικής εκπαιδευτικής Αριστεράς
Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς.
-
Προς τα πού πάνε … Αριστερά;
Το θέατρο του παραλόγου θυμίζει το πολιτικό σκηνικό και η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη το τελευταίο διάστημα.
-
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ (*)
Οι Θέσεις για το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθούν να θεωρούν ότι ως κυβέρνηση ασκούν «αριστερή» πολιτική παρά το ασφυκτικό πλαίσιο που τους έχουν επιβάλλει οι δανειστές.
-
Ιστορική ήττα και ανάταξη της Αριστεράς
Σε ολόκληρη την τελευταία περίοδο του τέλους του 20ου αιώνα και των αρχών του 21ου, αναδείχθηκαν στο προσκήνιο οι τρεις σημαντικές περιπτώσεις ήττας και χρεοκοπίας των πολιτικών και στρατηγικών που είχαν κυριαρχήσει στο ελληνικό και ευρωπαϊκό αριστερό κίνημα:
-
Παγκοσμιοποίηση vs λαϊκισμός;
Τι είναι ο Τραμπ, ο Φάρατζ, η Λε Πεν και ο Γκρίλο;
-
Για την «εθνική ανεξαρτησία», τον «πατριωτισμό», την «κατοχή»
Η συζήτηση για τον πατριωτισμό, την εθνική ανεξαρτησία κ.λπ., βασικό μοτίβο του διαλόγου και της αντιπαράθεσης απόψεων στην ελληνική Αριστερά, κεντρίστηκε το τελευταίο διάστημα για δύο λόγους: Πρώτο, λόγω του εν εξελίξει διαλόγου ενόψει της ιδρυτικής συνδιάσκεψης της ΛΑΕ. Δεύτερο, με αφορμή την ψήφιση των «πακέτων» μέτρων του τρίτου μνημονίου. Ιδιαίτερα το «υπερταμείο» για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ο δημοσιονομικός «κόφτης», οι ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια, ακόμη και οι έμμεσοι φόροι, θεωρήθηκε ότι ολοκληρώνουν το καθεστώς εθνικής υποτέλειας, μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία κ.λπ. Από κάποιους αρθρογράφους, θεωρήθηκε ότι αυτός ήταν-είναι ο «κυρίαρχος» χαρακτήρας του τρίτου μνημονίου.1