Ανακοίνωση Νέων ΛΑ.Ε. για την επίθεση της ΚΝΕ στις 23 Μαρτίου

Βρι­σκό­μα­στε σε μία πολύ κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο για την κοι­νω­νία και την αρι­στε­ρά, που η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ είναι απο­φα­σι­σμέ­νη να ψη­φί­σει και να εφαρ­μό­σει νέα σκλη­ρά μέτρα λι­τό­τη­τας, ενό­ψει του κλει­σί­μα­τος της Β’ αξιο­λό­γη­σης. Ταυ­τό­χρο­να, στους ερ­γα­ζό­με­νους και στη νε­ο­λαία, παρά τις πε­ριο­δι­κές αντι­στά­σεις που δια­μορ­φώ­νο­νται (πλει­στη­ρια­σμοί, συ­ντα­ξιού­χοι, προ­σφυ­γι­κό κ.λπ.) δια­μορ­φώ­νε­ται ένα αί­σθη­μα απο­γο­ή­τευ­σης και η αντί­λη­ψη ότι δύ­σκο­λα συ­γκρο­τεί­ται εναλ­λα­κτι­κή στη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, είναι κρί­σι­μη και ανα­γκαία η ανα­συ­γκρό­τη­ση του λαϊ­κού κι­νή­μα­τος, αλλά και η με­τω­πι­κή συ­σπεί­ρω­ση των δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς, τόσο στο μα­ζι­κό κί­νη­μα και στους επι­μέ­ρους χώ­ρους, όσο και σε κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο, με τη δια­μόρ­φω­ση ενός κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού με­τώ­που στη βάση του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος διε­ξό­δου από την κρίση.

Ταυ­τό­χρο­να, στο χώρο της μα­θη­τι­κής και σπου­δά­ζου­σας νε­ο­λαί­ας επι­χει­ρεί­ται μία νέα κε­ντρι­κή ανα­διαρ­θρω­τι­κή τομή, η οποία δια­περ­νά όλο το φάσμα των βαθ­μί­δων της εκ­παί­δευ­σης. Δια­μορ­φώ­νο­νται έτσι οι δυ­να­τό­τη­τες για τη συ­γκρό­τη­ση πα­νεκ­παι­δευ­τι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, οι οποί­ες μπο­ρούν τόσο να βά­λουν ανα­χώ­μα­τα στην ανα­διαρ­θρω­τι­κή κί­νη­ση, όσο και να δώ­σουν νέο αί­σθη­μα ελ­πί­δας αμ­φι­σβη­τώ­ντας την απο­γο­ή­τευ­ση που εμπε­δώ­νε­ται στην κοι­νω­νία. Σε αυτό το πλαί­σιο, έχουν ήδη ξε­κι­νή­σει κι­νη­το­ποι­ή­σεις στο εσω­τε­ρι­κό των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων.

Σε αυτές τις συν­θή­κες, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επι­λέ­γουν πρα­κτι­κές που κι­νού­νται σε κα­τεύ­θυν­ση πό­λω­σης και διά­σπα­σης μέσα στον κόσμο του αγώνα, κα­τα­στο­λής και υπο­νό­μευ­σης των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων, που προ­κα­λούν απο­γο­ή­τευ­ση και απο­στρά­τευ­ση. Ήδη μετά το ξέ­σπα­σμα των μα­ζι­κών λαϊ­κών αγώ­νων της διε­τί­ας ’10 –’12, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επι­λέ­γουν μία πο­λι­τι­κή απο­χώ­ρη­σης, ακόμα και κα­ταγ­γε­λί­ας των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και δεν εντάσ­σο­νται σε καμία προ­σπά­θεια ενο­ποί­η­σης και συ­σπεί­ρω­σης της αρι­στε­ράς μέσα στους κοι­νω­νι­κούς και πο­λι­τι­κούς αγώ­νες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και του λαού. Η πο­λι­τι­κή γραμ­μή που επι­λέ­γουν απα­ξιώ­νει και κα­ταγ­γέλ­λει κάθε με­τα­βα­τι­κό αί­τη­μα και κάθε συμ­μα­χία, πα­ρα­πέ­μπο­ντας τη λύση των προ­βλη­μά­των του λαού στις κα­λέν­δες της λαϊ­κής εξου­σί­ας. Κα­νείς δεν έχει ξε­χά­σει τη στάση τους στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις των πλα­τειών το 2011 και την γραμ­μή της απο­χής στο δη­μο­ψή­φι­σμα. Είναι δυ­στυ­χώς εμ­φα­νής η κα­τεύ­θυν­ση του ΚΚΕ να στρέ­φε­ται ενά­ντια και να απο­τρέ­πει οποια­δή­πο­τε κοι­νω­νι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση και πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λία με ρι­ζο­σπα­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που δια­κυ­βεύ­ει την αστι­κή στρα­τη­γι­κή στον πυ­ρή­να της. Η στρα­τη­γι­κή και η γραμ­μή τους καλ­λιερ­γεί την ητ­το­πά­θεια, ενώ στέ­κο­νται απέ­να­ντι σε κάθε προ­σπά­θεια συ­γκρό­τη­σης ενω­τι­κών, μα­ζι­κών, κι­νη­μα­τι­κών δια­δι­κα­σιών, που οι ίδιοι δεν ελέγ­χουν. Γι’ αυτό, επι­λέ­γουν εδώ και μήνες μία κρι­τι­κή άνευ αρχών απέ­να­ντι στις άλλες δυ­νά­μεις της αρι­στε­ράς (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ κλπ.). Σε αυτά τα πλαί­σια, επι­λέ­γουν ακόμα και κι­νή­σεις ορ­γα­νω­τι­κής οριο­θέ­τη­σης των αγω­νι­ζό­με­νων δυ­νά­με­ων της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς, επι­χει­ρώ­ντας να ανα­δεί­ξουν τις δυ­νά­μεις τους ως τον μο­να­δι­κό εκ­φρα­στή της αρι­στε­ράς σε κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό επί­πε­δο, αλλά και στους φοι­τη­τι­κούς χώ­ρους.

Σε αυτό το πλαί­σιο, την Τε­τάρ­τη 22-3, στην κι­νη­το­ποί­η­ση μα­θη­τών και φοι­τη­τών στο Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας, η ΚΝΕ επι­χεί­ρη­σε να απο­κλεί­σει ορ­γα­νω­τι­κά την πρό­σβα­ση στο Υπουρ­γείο των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, αλλά και των υπό­λοι­πων αγω­νι­ζό­με­νων δυ­νά­με­ων που κι­νη­το­ποιού­νταν για να δια­δη­λώ­σουν για τα αι­τή­μα­τά τους. Επι­πλέ­ον, μετά τις επι­θέ­σεις σε συ­ντρό­φους μέλη των ΕΑΑΚ στην Ια­τρι­κή και στο Φυ­σι­κό Αθή­νας, την Πέμ­πτη 23 Μαρ­τί­ου ακο­λού­θη­σε μία άνευ προη­γου­μέ­νου επί­θε­ση στo ΕΜΠ, απέ­να­ντι σε μέλη των ΕΑΑΚ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ, άλλων αγω­νι­ζό­με­νων χώρων, αλλά και ανέ­ντα­χτων φοι­τη­τών. Αυτή η επί­θε­ση είχε μα­ζι­κό, ορ­γα­νω­μέ­νο και κε­ντρι­κά σχε­δια­σμέ­νο χα­ρα­κτή­ρα, ενώ συμ­με­τεί­χαν και ερ­γα­ζό­με­νοι κομ­μα­τι­κά μέλη του ΠΑΜΕ. Κυ­ρί­ως, υλο­ποι­ή­θη­καν πρα­κτι­κές οι οποί­ες είναι πρω­το­φα­νείς στις αντι­πα­ρα­θέ­σεις με­τα­ξύ πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα την προ­σω­πι­κή στο­χο­ποί­η­ση με υπο­δεί­ξεις από κα­θο­δη­γη­τι­κά στε­λέ­χη συ­γκε­κρι­μέ­νων αγω­νι­στών, αλλά και κλο­πές κλει­διών, ταυ­το­τή­των, τσα­ντών και χρη­μά­των δε­κά­δων μελών των ΕΑΑΚ, αλλά και ανέ­ντα­χτων φοι­τη­τών που βρί­σκο­νταν στο χώρο, με στόχο την τρο­μο­κρά­τη­ση. Οι πρα­κτι­κές αυτές δεν έχουν προη­γού­με­νο, δεν έχουν σχέση και δεν χω­ρά­νε στην αρι­στε­ρά, και ει­δι­κά στην κομ­μου­νι­στι­κή. Η επί­θε­ση αυτή κα­τέ­λη­ξε σε σο­βα­ρούς τραυ­μα­τι­σμούς και ει­σα­γω­γές στο νο­σο­κο­μείο συ­ντρό­φων/ισσων των ΕΑΑΚ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και άλλων φοι­τη­τών.

Για εμάς, αυτές οι επι­θέ­σεις δεν ενι­σχύ­ουν άλλον παρά μόνο τον αντί­πα­λο, ο οποί­ος δε βρί­σκε­ται εντός της αρι­στε­ράς, αλλά είναι η κυ­βέρ­νη­ση και το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας καθώς και οι μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές εξα­θλί­ω­σης του λαού και της νε­ο­λαί­ας. Θα συ­νε­χί­σου­με με όλες μας τις δυ­νά­μεις να πα­λεύ­ου­με για την οι­κο­δό­μη­ση αγω­νι­στι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων της σπου­δά­ζου­σας νε­ο­λαί­ας και δε θα ανε­χτού­με πρα­κτι­κές που βά­ζουν στο στό­χα­στρο τόσο τους αγώ­νες, όσο και τα πρω­το­πό­ρα αγω­νι­ζό­με­να κομ­μά­τια της σπου­δά­ζου­σας νε­ο­λαί­ας. Θα συ­νε­χί­σου­με να ση­κώ­νου­με αντι­στά­σεις στους χώ­ρους της φοι­τη­τι­κής νε­ο­λαί­ας, με το βλέμ­μα στραμ­μέ­νο στους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και στον κόσμο του αγώνα. Σε αντί­θε­ση με τη στρα­τη­γι­κή της διά­σπα­σης, εμείς κι­νού­μα­στε στην κα­τεύ­θυν­ση της πλα­τιάς συ­σπεί­ρω­σης και της ενο­ποί­η­σης του κό­σμου του αγώνα, υπέρ του λαού και της νε­ο­λαί­ας που σή­με­ρα ασφυ­κτιά. Κα­λού­με όλες τις δυ­νά­μεις της αρι­στε­ράς, του αγω­νι­ζό­με­νου κι­νή­μα­τος, αλλά και κάθε νε­ο­λαίο/α να κα­ταγ­γεί­λει απο­φα­σι­στι­κά τις πρα­κτι­κές αυτές και τους φο­ρείς τους και να συμ­βάλ­λουν στην πε­ρισ­σό­τε­ρο παρά ποτέ ανα­γκαία συ­σπεί­ρω­ση και κοινή δράση των δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς στη βάση μιας μά­χι­μης κα­τεύ­θυν­σης σε όλους τους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους.