Για εμάς, αυτές οι επιθέσεις δεν ενισχύουν άλλον παρά μόνο τον αντίπαλο, ο οποίος δε βρίσκεται εντός της αριστεράς, αλλά είναι η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας καθώς και οι μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας.
Βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο για την κοινωνία και την αριστερά, που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να ψηφίσει και να εφαρμόσει νέα σκληρά μέτρα λιτότητας, ενόψει του κλεισίματος της Β’ αξιολόγησης. Ταυτόχρονα, στους εργαζόμενους και στη νεολαία, παρά τις περιοδικές αντιστάσεις που διαμορφώνονται (πλειστηριασμοί, συνταξιούχοι, προσφυγικό κ.λπ.) διαμορφώνεται ένα αίσθημα απογοήτευσης και η αντίληψη ότι δύσκολα συγκροτείται εναλλακτική στη μνημονιακή πολιτική.
Σε αυτές τις συνθήκες, είναι κρίσιμη και αναγκαία η ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος, αλλά και η μετωπική συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς, τόσο στο μαζικό κίνημα και στους επιμέρους χώρους, όσο και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, με τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και πολιτικού μετώπου στη βάση του μεταβατικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση.
Ταυτόχρονα, στο χώρο της μαθητικής και σπουδάζουσας νεολαίας επιχειρείται μία νέα κεντρική αναδιαρθρωτική τομή, η οποία διαπερνά όλο το φάσμα των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Διαμορφώνονται έτσι οι δυνατότητες για τη συγκρότηση πανεκπαιδευτικών κινητοποιήσεων, οι οποίες μπορούν τόσο να βάλουν αναχώματα στην αναδιαρθρωτική κίνηση, όσο και να δώσουν νέο αίσθημα ελπίδας αμφισβητώντας την απογοήτευση που εμπεδώνεται στην κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουν ήδη ξεκινήσει κινητοποιήσεις στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων.
Σε αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επιλέγουν πρακτικές που κινούνται σε κατεύθυνση πόλωσης και διάσπασης μέσα στον κόσμο του αγώνα, καταστολής και υπονόμευσης των κινητοποιήσεων, που προκαλούν απογοήτευση και αποστράτευση. Ήδη μετά το ξέσπασμα των μαζικών λαϊκών αγώνων της διετίας ’10 –’12, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ επιλέγουν μία πολιτική αποχώρησης, ακόμα και καταγγελίας των κινητοποιήσεων και δεν εντάσσονται σε καμία προσπάθεια ενοποίησης και συσπείρωσης της αριστεράς μέσα στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των εργαζομένων και του λαού. Η πολιτική γραμμή που επιλέγουν απαξιώνει και καταγγέλλει κάθε μεταβατικό αίτημα και κάθε συμμαχία, παραπέμποντας τη λύση των προβλημάτων του λαού στις καλένδες της λαϊκής εξουσίας. Κανείς δεν έχει ξεχάσει τη στάση τους στις κινητοποιήσεις των πλατειών το 2011 και την γραμμή της αποχής στο δημοψήφισμα. Είναι δυστυχώς εμφανής η κατεύθυνση του ΚΚΕ να στρέφεται ενάντια και να αποτρέπει οποιαδήποτε κοινωνική κινητοποίηση και πολιτική πρωτοβουλία με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που διακυβεύει την αστική στρατηγική στον πυρήνα της. Η στρατηγική και η γραμμή τους καλλιεργεί την ηττοπάθεια, ενώ στέκονται απέναντι σε κάθε προσπάθεια συγκρότησης ενωτικών, μαζικών, κινηματικών διαδικασιών, που οι ίδιοι δεν ελέγχουν. Γι’ αυτό, επιλέγουν εδώ και μήνες μία κριτική άνευ αρχών απέναντι στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.). Σε αυτά τα πλαίσια, επιλέγουν ακόμα και κινήσεις οργανωτικής οριοθέτησης των αγωνιζόμενων δυνάμεων της φοιτητικής αριστεράς, επιχειρώντας να αναδείξουν τις δυνάμεις τους ως τον μοναδικό εκφραστή της αριστεράς σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, αλλά και στους φοιτητικούς χώρους.
Σε αυτό το πλαίσιο, την Τετάρτη 22-3, στην κινητοποίηση μαθητών και φοιτητών στο Υπουργείο Παιδείας, η ΚΝΕ επιχείρησε να αποκλείσει οργανωτικά την πρόσβαση στο Υπουργείο των φοιτητικών συλλόγων, αλλά και των υπόλοιπων αγωνιζόμενων δυνάμεων που κινητοποιούνταν για να διαδηλώσουν για τα αιτήματά τους. Επιπλέον, μετά τις επιθέσεις σε συντρόφους μέλη των ΕΑΑΚ στην Ιατρική και στο Φυσικό Αθήνας, την Πέμπτη 23 Μαρτίου ακολούθησε μία άνευ προηγουμένου επίθεση στo ΕΜΠ, απέναντι σε μέλη των ΕΑΑΚ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων αγωνιζόμενων χώρων, αλλά και ανένταχτων φοιτητών. Αυτή η επίθεση είχε μαζικό, οργανωμένο και κεντρικά σχεδιασμένο χαρακτήρα, ενώ συμμετείχαν και εργαζόμενοι κομματικά μέλη του ΠΑΜΕ. Κυρίως, υλοποιήθηκαν πρακτικές οι οποίες είναι πρωτοφανείς στις αντιπαραθέσεις μεταξύ πολιτικών δυνάμεων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την προσωπική στοχοποίηση με υποδείξεις από καθοδηγητικά στελέχη συγκεκριμένων αγωνιστών, αλλά και κλοπές κλειδιών, ταυτοτήτων, τσαντών και χρημάτων δεκάδων μελών των ΕΑΑΚ, αλλά και ανένταχτων φοιτητών που βρίσκονταν στο χώρο, με στόχο την τρομοκράτηση. Οι πρακτικές αυτές δεν έχουν προηγούμενο, δεν έχουν σχέση και δεν χωράνε στην αριστερά, και ειδικά στην κομμουνιστική. Η επίθεση αυτή κατέληξε σε σοβαρούς τραυματισμούς και εισαγωγές στο νοσοκομείο συντρόφων/ισσων των ΕΑΑΚ, της ΛΑΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων φοιτητών.
Για εμάς, αυτές οι επιθέσεις δεν ενισχύουν άλλον παρά μόνο τον αντίπαλο, ο οποίος δε βρίσκεται εντός της αριστεράς, αλλά είναι η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας καθώς και οι μνημονιακές πολιτικές εξαθλίωσης του λαού και της νεολαίας. Θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να παλεύουμε για την οικοδόμηση αγωνιστικών κινητοποιήσεων της σπουδάζουσας νεολαίας και δε θα ανεχτούμε πρακτικές που βάζουν στο στόχαστρο τόσο τους αγώνες, όσο και τα πρωτοπόρα αγωνιζόμενα κομμάτια της σπουδάζουσας νεολαίας. Θα συνεχίσουμε να σηκώνουμε αντιστάσεις στους χώρους της φοιτητικής νεολαίας, με το βλέμμα στραμμένο στους φοιτητικούς συλλόγους και στον κόσμο του αγώνα. Σε αντίθεση με τη στρατηγική της διάσπασης, εμείς κινούμαστε στην κατεύθυνση της πλατιάς συσπείρωσης και της ενοποίησης του κόσμου του αγώνα, υπέρ του λαού και της νεολαίας που σήμερα ασφυκτιά. Καλούμε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, του αγωνιζόμενου κινήματος, αλλά και κάθε νεολαίο/α να καταγγείλει αποφασιστικά τις πρακτικές αυτές και τους φορείς τους και να συμβάλλουν στην περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία συσπείρωση και κοινή δράση των δυνάμεων της αριστεράς στη βάση μιας μάχιμης κατεύθυνσης σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
