Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ: πιο αναγκαίο και επίκαιρο από ποτέ!

Ένα κύτταρο αγώνα που συσπειρώνει κάθε χρόνο δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που πιστεύουν σε έναν κόσμο αγώνα και αλληλεγγύης και όχι σε έναν κόσμο φυλακή. Αυτός είναι και ο λόγος που κατά καιρούς οι επίσημοι κρατικοί φορείς επιχειρούν να του βάλουν φρένο. Κάτι τέτοιο έγινε και φέτος με την αιφνιδιαστική ανάκληση της άδειας για διεξαγωγή στην Πανεπιστημιούπολη, μόλις 10 ημέρες πριν το Φεστιβάλ. Οι αρχές του ΕΚΠΑ, υπό το πρόσχημα της «πρόκλησης επεισοδίων», προχώρησαν σε μια πρωτοφανή κίνηση που αν μη τι άλλο κρύβει ευρύτερες πολιτικές σκοπιμότητες. 

Απέναντι στην υποκρισία των πανεπιστημιακών αρχών, το Φεστιβάλ σε πείσμα των συνθηκών θα διεξαχθεί στο Άλσος Βεϊκου. Η ανακοίνωση της διοργάνωσης είναι ξεκάθαρη:

«Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα γίνει στο Άλσος Βεΐκου!

Μεθόδευση απαγόρευσης η ανάκληση της άδειας από το ΕΚΠΑ!

Το 24ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί τελικά στις 7, 8 και 9 Ιουλίου στο Άλσος Βεΐκου. 

Αιτία της αιφνίδιας μεταφοράς της διοργάνωσης από την Πανεπιστημιούπολη είναι η απαράδεκτη, αντιδεοντολογική και βαθιά αντιδημοκρατική ανάκληση της άδειας διεξαγωγής του Φεστιβάλ από τις αρχές του ΕΚΠΑ. 

Είναι προφανές ότι όταν ανακαλείται αιφνιδιαστικά η άδεια για μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, όπως το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, μόλις δέκα ημέρες πριν από την έναρξή του, έχουμε να κάνουμε με μεθόδευση απαγόρευσής του. 

Η πρόφαση που χρησιμοποιείται για την ανάκληση της άδειας (επεισόδια που είχαν γίνει πέρσι έξω από τον χώρο της διοργάνωσης) είναι προδήλως προσχηματική, αφού τα επεισόδια ήταν άσχετα με το Φεστιβάλ, ενώ ανάλογα γεγονότα έχουν γίνει στο παρελθόν στην περιοχή χωρίς να διεξάγονται μαζικές εκδηλώσεις. Σε κάθε περίπτωση, ο δήθεν κίνδυνος των επεισοδίων δεν μπορεί να ανακαλύπτεται δέκα ημέρες πριν από την έναρξη του Φεστιβάλ, κι ενώ οι πανεπιστημιακές αρχές έχουν ήδη εγκρίνει τη διεξαγωγή του. Το ότι η ανάκληση της άδειας ήρθε μόλις λίγες ημέρες μετά τις βουλετικές και τις πρυτανικές εκλογές αναδεικνύει το πολιτικό πρόσημο της μεθόδευσης.

Από το 1996 το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ έχει αποδείξει ξανά και ξανά την ανθεκτικότητα και την αποφασιστικότητά του. Αυτή η φωνή της συναδέλφωσης και της αλληλεγγύης έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά πολύ δυνατή για να καλυφθεί από τις κραυγές του κοινωνικού κανιβαλισμού. Τώρα αποδεικνύει ότι έχει το σθένος να τα βγάλει πέρα και με τη μεθόδευση απαγόρευσής του. 

Λόγω του μεγέθους και του χαρακτήρα του, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ δεν μπορεί να γίνει στην Πανεπιστημιούπολη χωρίς την άδεια των αρχών του ΕΚΠΑ. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να πάρουμε το μεγάλο ρίσκο της μεταφοράς του την τελευταία στιγμή στο Άλσος Βεΐκου στο Γαλάτσι, εκτιμώντας ότι παρά τις τεράστιες τεχνικές δυσκολίες και το πολύ μεγάλο οικονομικό κόστος, προέχει η πολιτική ανάγκη διεξαγωγής του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ.

Κρίναμε ότι μέσα στο γενικό ζόφο των ημερών πρέπει να ακουστεί δυνατά η φωνή όσων αρνούνται τον ηθικό πανικό για τη μετανάστευση, όσων καταγγέλλουν τους φράχτες και τα pushbacks, όσων ζητάνε δικαιοσύνη για τους εκατοντάδες νεκρούς της Πύλου.

Εκ των πραγμάτων, το φετινό Φεστιβάλ δεν είναι μόνο το κορυφαίο γεγονός του αντιρατσιστικού κινήματος. Μετατρέπεται σε μια μεγάλη εκδήλωση πολιτικής διαμαρτυρίας ενάντια στις απαγορεύσεις και την άνωθεν επιβαλλόμενη ομοφωνία.

Να μην τους περάσει! 

Τώρα όσο ποτέ στο παρελθόν, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ χρειάζεται τη στήριξή σου.»

Πλούσιες συζητήσεις

Το μέλλον για το προσφυγικό στην Ελλάδα προμηνύεται δυσοίωνο. Έχουμε πίσω μας ένα πολύνεκρο ναυάγιο και μπροστά μας μια ενισχυμένη εκλογικά ακροδεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της. Είτε της αμιγώς νεοναζιστικής, είτε της θρησκόληπτης, είτε της πατριωτικής-τηλεοπτικής. Αν μέχρι τώρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε την ευχέρεια να υλοποιεί τις πιο βάναυσες πολιτικές εις βάρος των προσφύγων, χωρίς να κουνιέται φύλλο, αντιλαμβάνεται κανείς τι δυνατότητες θα έχει με τρία ακροδεξιά κόμματα να μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της πολιτικής συζήτησης προς το απόλυτο σκοτάδι. Το ναυάγιο της Πύλου αποτελεί μια τομή στην εγχώρια συζήτηση γύρω από το προσφυγικό, την οποία η Αριστερά οφείλει να την αναδείξει προς την κατεύθυνση της ρήξης με τις υπάρχουσες πολιτικές. Αυτός είναι και ο λόγος που την πρώτη ημέρα του Φεστιβάλ ξεχωρίζουμε τη συζήτηση με τίτλο «Από την Πύλο έως τον Έβρο, ένα κρατικό έγκλημα σε επανάληψη». 

Στην κουβέντα αυτή πιστεύουμε ότι πρέπει να μπουν εμφατικά οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης για τα διαρκή push backs στο Αιγαίο, για το φράχτη στον Έβρο, για τις πρωτοφανείς παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα ελληνικά σύνορα. Η αστυνομία, το ελληνικό λιμενικό, η Frontex, αλλά και ομάδες αυτόκλητων πατριωτών κουκουλοφόρων στα σύνορα, δρουν απόλυτα εγκληματικά απέναντι σε πρόσφυγες, υλοποιώντας το δόγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη περί προτεραιοποίησης της ασφάλειας έναντι της αλληλεγγύης των «δικαιωματιστών» της Αριστεράς. Τα όσα συμβαίνουν στην ελληνική επικράτεια θα γραφτούν στις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας και ήδη Παγκόσμιοι Διεθνείς Οργανισμοί όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες έχουν καταγγείλει επανειλημμένως τις εγκληματικές πρακτικές που υιοθετούν θεσμικοί και εξωθεσμικοί φορείς στο Αιγαίο και στον Έβρο.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι εκδηλώσεις του Σαββάτου. Σε μια περίοδο που ηγεμονεύει ο αντιτουρκικός λόγος και που ακόμη και προεκλογικά αξιοποιήθηκε ο εθνικισμός απέναντι στη μειονότητα στη Θράκη, έχει πολύ μεγάλη σημασία να ανοίξει μια ευρεία συζήτηση γύρω από τα ελληνοτουρκικά. Η εκδήλωση με τίτλο «Ελλάδα- Τουρκία : Οι λαοί δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε» σίγουρα έχει πολλά να δώσει. Το συντονισμό κάνει ο Χρήστος Σταυρακάκης από το rproject.gr, ενώ σε αυτή θα συμμετέχουν και σύντροφοι από την Τουρκία που θα δώσουν τη δική τους οπτική γύρω από το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τη σημασία του διεθνισμού ανάμεσα στους λαούς εκατέρωθεν. 

Την ίδια ημέρα, η εκδήλωση «Η ακροδεξιά σήμερα στην Ελλάδα και διεθνώς. Νέες προκλήσεις για το αντιφασιστικό κίνημα.», είναι επίσης άξια αναφοράς και παρακολούθησης. Είπαμε και προηγουμένως ότι η εκλογική ενίσχυση της ακροδεξιάς και η κοινοβουλευτική είσοδος τριών ακροδεξιών κομμάτων με προεξάρχον το κόμμα που στήριξε ο νεοναζί Κασιδιάρης, δημιουργούν ένα πολύ αρνητικό υπόβαθρο συζήτησης. Σε αυτή τη συζήτηση, όμως, οφείλει να μπει ξεκάθαρα η Αριστερά αξιοποιώντας την εμπειρία που αποκόμισε από την προηγούμενη δεκαετία αντιφασιστικών αγώνων. Η απάντηση στους νεοναζί δεν κρύβεται στην στρατιωτικοποίηση του κινήματος, αλλά στην οικοδόμηση ενός μαζικού πολιτικού ρεύματος τσακίσματος των ακροδεξιών στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και στις σχολές. Εικόνες σαν αυτή του Οκτωβρίου του 2020 έξω από το Εφετείο αποτελούν ορόσημα για το πώς πρέπει να κινηθούμε το επόμενο διάστημα.

Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν και επιμέρους συζητήσεις που θα διεξαχθούν στο ευρύτερο πλαίσιο του Φεστιβάλ. Την πρώτη ημέρα ξεχωρίζει η αυτοοργανωμένη εκδήλωση με τίτλο «Από το Κατάρ, στην Ελλάδα: Πετροδόλλαρα – sportswashing & γεωπολιτική, προς το ΠΚ του 2030», που θα πιάσει το ζήτημα του αιματοβαμμένου μουντιάλ του Κατάρ, αλλά και τον κίνδυνο επανάληψης των παθογενειών του τα απόμενα χρόνια σε επόμενες διοργανώσεις, με την Ελλάδα μάλιστα να δείχνει πρόθυμη να μπει μελλοντικά στη σχετική συζήτηση. Την τρίτη μέρα, πιστεύουμε ότι έχει σημασία να στηριχθεί η εκδήλωση με τίτλο «Τράφικινγκ και σεξιστική βία» στην οποία, μάλιστα θα κάνουν παρέμβαση και μέλη της Συνέλευσης 8ης Μάρτη, αλλά και η αυτοοργανωμένη εκδήλωση με τίτλο «Nα πάρουμε πίσω τις πόλεις μας» που σκοπό έχει τη συζήτηση για μια ενωτική και ριζοσπαστική παρέμβαση στο πεδίο της αυτοδιοίκησης και διεξάγεται από το Συντονισμό Αυτοδιοικητικών Σχημάτων, προκειμένου να τεθούν οι κύριες κατευθύνσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπροστά στο επίδικο των αυτοδιοικητικών εκλογών που πλησιάζουν. Πάντως συνολικά το πρόγραμμα των συζητήσεων έχει πολύ ενδιαφέρον και αξίζει η προσέλευση στο χώρο να γίνει από νωρίς.

Κουζίνες-Συναυλίες-Μπαζάρ 

Πέραν των συζητήσεων όμως, εξαιρετικό είναι και το υπόλοιπο πρόγραμμα. Το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Αθήνας έχει μια ξεχωριστή παράδοση στις μεταναστευτικές κουζίνες. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος γεύσεις και όμορφες μυρωδιές από όλο τον κόσμο θα πλημμυρίσουν τον χώρο. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γευτούν ιδιαίτερα πιάτα από την Αίγυπτο, την Αιθιοπία, το Αφγανιστάν, τη Ζιμπάμπουε, τη Νιγηρία, το Κουρδιστάν, τις Φιλιππίνες, το Σουδάν, το Κονγκό, το Μαρόκο και πολλές άλλες χώρες. Σύμφωνα με τη διοργάνωση η εξυπηρέτηση στις κουζίνες φέτος θα γίνεται με μάρκες, γεγονός που θα κάνει πολύ πιο εύκολη την πρόσβαση στις κουζίνες χωρίς ταλαιπωρία στις ουρές. Γιατί η εμπειρία τόσα χρόνια έχει δείξει ότι υπάρχει τεράστια ζήτηση για τις ξεχωριστές γεύσεις που μαγειρεύονται επί τόπου στο χώρο του Φεστιβάλ.

Παράλληλα, πολύ ζωντανό και δυναμικό εμφανίζεται και το πρόγραμμα των συναυλιών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η διοργάνωση «Η μουσική σκηνή του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ και φέτος προσπαθεί να φέρει ήχους από κάθε μεριά του πλανήτη, από κάθε είδος. Μουσικές σκηνές που αποτυπώνουν τον κόσμο που θέλουμε: χωρίς σύνορα, με χίλιες γλώσσες και χίλια χρώματα...  Περπατήστε στον χώρο του άλσους για να ακούσετε κουρδικό χιπ χοπ, να χορέψετε αφρικανικούς χορούς, να πιείτε το κρασί σας σε νησιώτικους ήχους». Είναι βέβαιο ότι η πολυπολιτισμικότητα στην τέχνη θα ομορφύνει για ακόμη μια χρονιά τον χώρο, χαρίζοντας χαμόγελο, ελπίδα και αισιοδοξία για τους αγώνες που ανοίγονται μπροστά μας.

Τέλος, έχει σημασία να περιηγηθούμε στη μικρή ξεχωριστή πολιτεία που χτίζεται κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ και απαρτίζεται από τραπεζάκια πολιτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, υπαίθρια βιβλιοπωλεία και μπαζάρ με ξεχωριστές δημιουργίες από όλο τον κόσμο. Εντός του χώρου μεταξύ άλλων θα φιλοξενείται και τραπεζάκι των εκδόσεων Red Marks με πληθώρα τίτλων, παλιών και νέων εκδόσεων που σχετίζονται τόσο με ευρύτερα θεωρητικά και ιστορικά ζητήματα, όσο και με την άμεση πολιτική επικαιρότητα. 

Το Φεστιβάλ φέτος πρέπει να είναι πιο δυναμικό από ποτέ. Έχει μεγάλη σημασία να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι είμαστε παρόντες και παρούσες στους αγώνες που έρχονται ενάντια στις αντιπροσφυγικές πολιτικές του. Ότι είμαστε εδώ, απέναντι στον ακροδεξιό συρφετό που μαζεύτηκε στο κοινοβούλιο εκμεταλλευόμενος το προνομιακό πεδίο που του παρείχε η πολιτική της ΝΔ. Ότι είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνυπεύθυνος για πολλά από τα δεινά που περνούν οι πρόσφυγες και ότι δεν αποτελεί λύση. Είμαστε εδώ για να προτάξουμε τη μαζικότητα, την ενότητα και το ριζοσπαστισμό, απέναντι στο σκοτάδι και το μίσος που προωθούν οι εγγυητές της «τάξης και της ασφάλειας». Ότι είμαστε εδώ γιατί όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ «Οι φράχτες την πλατωσιά του κόσμου μας στενεύουν». Και γι’ αυτό θα τους γκρεμίσουμε, για να ζήσουμε ελεύθεροι/ες.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά