Η ένταξή μας στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν για κάθε έναν/μία από εμάς μια επιτακτική πολιτική ανάγκη. Στο εγχείρημα της ανασυγκρότησης του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς είδαμε να συσπειρώνονται κινήματα, οργανώσεις και αγωνιστές του χώρου. Στη διαφαινόμενη δυναμική προοπτική δημιουργίας μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρότασης ενός άλλου μοντέλου κοινωνίας με ταξικά χαρακτηριστικά υπέρ των καταπιεζόμενων και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, ως ανένταχτοι/ες αριστεροί/ές στο συνδικαλιστικό και εκπαιδευτικό κίνημα αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε ενεργά με την ιδιότητα των απλών μελών, διότι θεωρήσαμε επίσης πως αυτό ήταν επιβεβλημένο και από τη συνείδησή μας. Ως εκπαιδευτικοί οφείλαμε και οφείλουμε να υποστηρίζουμε τις προσπάθειες για κοινωνική αλλαγή.
Η ένταξή μας στην ΟΜ ιδιωτικών εκπαιδευτικών του ΣΥΡΙΖΑ είχε σκοπό την ανάδειξη των προβλημάτων της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τη συγκρότηση μετώπου αντίστασης των εργαζομένων και ανέργων συναδέλφων, την διασφάλιση συμβάσεων εργασίας που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων και την ενδυνάμωση και ενίσχυση της δημόσια παιδείας ώστε σταδιακά η ιδιωτική εκπαίδευση να γίνει περιττή. Στόχος μας ήταν και είναι η θεμελίωση μιας δημόσιας καθολικής παιδείας που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας, θα αμφισβητήσει τον πυρήνα της καπιταλιστικής εκπαίδευσης και θα συμβάλει καθοριστικά στη χάραξη μιας χειραφετησιακής πορείας του λαού. Δουλέψαμε στην οργάνωσή μας με ενθουσιασμό, ανιδιοτέλεια και συντροφικότητα ώστε να δυναμώσει το κίνημα και να αποκρυσταλλωθεί ένα πλαίσιο θέσεων για την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου οι μνημονιακές πολιτικές έχουν στην κυριολεξία διαλύσει κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος. Μέσα από την δράση μας στα σωματεία και τους συλλόγους μεταδώσαμε το μήνυμα της Αριστεράς σε φίλους και γνωστούς, σε συγγενείς και συναδέλφους. Εξηγήσαμε ότι η Ελλάδα των μνημονίων είναι αντικείμενο πειράματος νεοφιλελεύθερων πολιτικών πρακτικών και ότι η επιβολή λιτότητας στη χώρα μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχουν για το παρόν και το μέλλον. Στηρίξαμε τις συλλογικές διαδικασίες στο κόμμα, ζητήσαμε να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις του και αρνηθήκαμε να πιστέψουμε πως υπήρχε περίπτωση να υπογραφεί ένα τρίτο μνημόνιο από την κυβέρνηση της αριστεράς. Η πραγματικότητα όμως είναι αδυσώπητη. Το τρίτο μνημόνιο είναι εδώ! Στην οργάνωσή μας είχαμε εκφράσει τις ενστάσεις μας, ήδη από τις διαδικασίες συγκρότησης ψηφοδελτίων για τις εκλογές του Γενάρη και τις κινήσεις και «ανοίγματα» συνεργασιών που δεν μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε εύκολα. Αμέσως μετά τη νίκη στις εκλογές διαπιστώναμε πως οι αποφάσεις του κόμματος για τα κορυφαία πολιτικά ζητήματα (επιλογή για Πρόεδρο Δημοκρατίας, ανάθεση υπουργείων και γραμματειών σε ανθρώπους του κατεστημένου αστικού μπλοκ κ.λπ) παίρνονταν από το κονκλάβιο της ηγετικής ομάδας, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων και των συνεδριακών αποφάσεων.
Κατά το διάστημα της διακυβέρνησης και της διαπραγμάτευσης οι αριστερές πρακτικές έδωσαν τη θέση τους στους συμβιβασμούς, με τη δικαιολογία ότι πάνω απ’ όλα έπρεπε να διασφαλίσουμε τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Όλα τα άλλα υποβαθμίστηκαν! Ήταν φανερό ότι η πολιτική που ακολουθούσε η ηγεσία δεν είχε καμία σχέση με την ελπίδα και ακόμη περισσότερο με την αξιοπρέπεια που διακηρύτταμε προηγουμένως. Οι αμφιβολίες και οι ενδοιασμοί μας αυξήθηκαν, αλλά διατηρήσαμε την ελπίδα ότι αυτό ήταν κάποιο τέχνασμα, κάποιο προπέτασμα καπνού για να πραγματοποιήσουμε πιο εύκολα τους στόχους μας. Εντωμεταξύ, οι στρατηγικές επιλογές της ηγεσίας έκαναν την ελπίδα να φαντάζει ρομαντική εμμονή και το φόβο να αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Η απογοήτευσή μας ήταν μεγάλη όταν ένας μικρός αριθμός συντρόφων (ο πρωθυπουργός και η παρέα του) αποφάσισαν μόνοι τους ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, είπαν ότι φοβήθηκαν τη ρήξη και τη σύγκρουση μέχρι το τέλος και έφεραν ό,τι και οι προηγούμενοι: τη μοιρολατρία και το φόβο ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς να υποταχτούμε. Όσοι, έκπληκτοι, αναρωτήθηκαν τι έγινε με την ελπίδα και το όνειρο της αριστεράς, λοιδορήθηκαν ως αποστάτες ή αθεράπευτα ρομαντικοί. Η εθνική πολιτική έγινε ανέκδοτο, όπως και το σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά». Όλο το παλιό πολιτικό σύστημα δικαιώθηκε και τώρα καλεί τον ενηλικιωμένο πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στη συνέχιση των καταστροφικών πολιτικών, των οποίων τα αποτελέσματα προοιωνίζονται ακόμη πιο επώδυνα σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.
Οι υπογράφοντες δηλώνουμε ότι προτιμούμε το ρομαντισμό από τους αριθμούς, που χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ο πρώην πρωθυπουργός και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προτιμούμε να κοιτάζουμε στα μάτια τους συντρόφους, φίλους και γνωστούς μας, τους οποίους κάποτε προτρέπαμε να μη φοβούνται, και όχι να τους βάζουμε διλήμματα του τύπου «ποιος είναι ο καλύτερος διαχειριστής των μνημονίων». Προτιμούμε να συνεχίσουμε να λέμε αυτά που λέγαμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για καλύτερη εκπαίδευση και χειραφετημένη κοινωνία, χωρίς να περιμένουμε κάποιους να εγκρίνουν τα όνειρά μας.
Ως εκ τούτου, με μεγάλη μας απογοήτευση αποχωρούμε από την ΟΜ ιδιωτικών εκπαιδευτικών ΣΥΡΙΖΑ καθώς και από το ίδιο το κόμμα, και στηρίζουμε το μέτωπο της Λαϊκής Ενότητας. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του λαού να λέει τα μεγάλα «Όχι», να αγωνίζεται και να αντιστέκεται. Διεκδικούμε το δικαίωμα στη δουλειά, την υγεία και τη μόρφωση χωρίς ταξικούς φραγμούς. Ο αγώνας συνεχίζεται!
Αθανασία Ανδρομανέτσικου
Βαγγέλης Κατσιφός
Γιάννης Φανιάδης
Θοδωρής Δάρης
Ρίκα Ιωαννίδου
Χριστόφορος Σουμίλας
