Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει την αντιδραστική πορεία της, εκμεταλλευόμενη κυρίως το κενό αντιπολίτευσης από αριστερά, αλλά και το ευνοϊκό έδαφος που της παρέδωσε ο Αλ. Τσίπρας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο νόμος Βρούτση για το ασφαλιστικό, που ήδη κατατέθηκε στη Βουλή. Σε αυτόν, αφενός, οι εξαγγελίες για πιθανές αυξήσεις στις άθλιες συντάξεις διαψεύδονται οριστικά. Η κυβέρνηση «παίζει» με τα στατιστικά του συστήματος, προβάλλοντας κάποιες κατηγορίες που αφορούν στην πράξη ελάχιστους συνταξιούχους, που θα πάρουν «ψίχουλα» της τάξης των 5-7 ευρώ μηνιαίως, ενώ οι ακόμα λιγότεροι, που υπολογίζουν κάτι μεταξύ 50-90 ευρώ μηνιαίως, θα μείνουν με την προσδοκία ότι αυτά θα τα πάρουν μετά το… 2024, αν βέβαια στο μεταξύ δεν έχει αλλάξει κάτι.
Το βασικό εγχείρημα του νόμου Βρούτση είναι ότι «κανονικοποιεί», μονιμοποιεί και εντάσσει ως πάγιες στο ασφαλιστικό σύστημα τις τρομερές μνημονιακές περικοπές που, όμως, έχουν επιβληθεί ως έκτακτες. Για να μην ξεχνιόμαστε, από το 2010 μέχρι σήμερα οι συντάξεις μειώθηκαν μεσοσταθμικά κατά 45%, οι συνταξιούχοι έχασαν πάνω από 65 δισ. ευρώ,(!) ενώ η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη μειώθηκε αισθητά κάτω από το όριο «βιωσιμότητας» του συστήματος που έχει θέσει η ΕΕ (16,2% του ΑΕΠ). Αυτή την αθλιότητα, που επιβλήθηκε με το πρόσχημα των «ιδιαίτερων δημοσιονομικών κινδύνων που αντιμετώπιζε η χώρα», ο Βρούτσης μετατρέπει σε μόνιμη και διαρκή μέχρι το… 2070 (οπότε η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα προϋπολογίζεται στο 12% του ΑΕΠ). Το διαρκές μνημόνιο, δηλαδή, γίνεται η συνταγή μαγειρέματος μιας «βιωσιμότητας» του συστήματος μέσω της εξόντωσης των συνταξιούχων, μια συνταγή που αναζητούσαν οι νεοφιλελεύθεροι στην Ελλάδα από την εποχή Σπράου-Γιαννίτση και μετά.
Ο Βρούτσης κοκορεύεται ότι ο νόμος του δεν επιφέρει νέες μειώσεις στις συντάξεις. Πράγματι. Όμως αυτό γίνεται εφικτό, γιατί ο προηγηθείς άθλιος νόμος Κατρούγκαλου είχε επιβάλει δρακόντειες περικοπές, οδηγώντας σε πρωτοφανή χαμηλά ποσοστά αναπλήρωσης. Ο Βρούτσης κοκορεύεται ότι αυξάνει την αναπλήρωση: στα 35 χρόνια ασφάλισης η αναπλήρωση θα φτάσει στο 37,1%, ενώ στους ελάχιστους που έχουν 40 χρόνια ασφάλισης, η αναπλήρωση θα φτάσει στο 50,1%. Υπενθυμίζεται ότι πριν αρχίσει το νεοφιλελεύθερο ξήλωμα του ασφαλιστικού, η αναπλήρωση στην Ελλάδα (δηλαδή η αναλογία μεταξύ συντάξιμου μισθού και σύνταξης) έφτανε στο 80%. Έτσι, για να θυμόμαστε πάντα τι έχουμε να διεκδικήσουμε και να τα πάρουμε ξανά πίσω.
Πέρα από τη δημοσιότητα στο ασφαλιστικό, η κυβέρνηση συνεχίζει τον καλπασμό της πολιτικής «πρώτα οι επιχειρήσεις». Της πολιτικής που υπόσχεται ότι η ενίσχυση της «επιχειρηματικότητας» θα φέρει επενδύσεις, αυτές θα φέρουν θέσεις εργασίας και αυτές αύξηση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα. Είναι ίδιος και απαράλλακτος ο «κύκλος» της μνημονιακής εποχής, που υποσχόταν ότι η έξοδος από την κρίση μπορεί να προκύψει μόνο αν αφεθούν αχαλίνωτες οι επιχειρήσεις. Δέκα χρόνια μετά, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».
Ομως η κυβέρνηση Μητσοτάκη απειλεί να επιβάλει την αγριότητα αυτού του «κύκλου» με τον άμεσο, τον πολιτικό, αλλά και τον έμμεσο, τον ιδεολογικό βούρδουλα.
Το νομοσχέδιο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων –αρχίζοντας από τις «μειοψηφικές» διαδηλώσεις– είναι μια ηχηρή προειδοποίηση.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται η πολιτική προσλήψεων, που αναδεικνύει αναντίρρητα την κυβερνητική επιλογή για την κατεύθυνση του κράτους. Με διαδικασίες εξπρές, η κυβέρνηση προχωρά σε 1.500 προσλήψεις που θα συμπληρώνουν τις μονάδες ΔΙΑΣ της αστυνομίας.
Με ανάλογες διαδικασίες εξπρές, ο Θεοδωρικάκος υπέγραψε τις προσλήψεις 800 συνοριοφυλάκων-ειδικών φρουρών, που θα συμπληρώσουν τις δυνάμεις «αποτροπής» των προσφύγων και μεταναστών στο ανατολικό Αιγαίο και στον Έβρο.
Την ίδια στιγμή, τα δημόσια νοσοκομεία έχουν πέσει κάτω από την κόκκινη γραμμή λειτουργικότητας, χωρίς να αντιμετωπίζουν έκτακτες συνθήκες πίεσης. Η απλή εποχική γρίπη έχει και φέτος οδηγήσει στο θάνατο εκατοντάδες απλούς ανθρώπους που χρειάστηκαν φροντίδα σε θάλαμο εντατικής και δεν είχαν τους πόρους για να καταφύγουν σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Αν ο κοροναϊός αποκτήσει χαρακτηριστικά διεθνούς επιδημίας, όπως ήδη προειδοποιούν οι επιστήμονες, η κατάσταση στα νοσοκομεία θα αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη. Οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η προτεραιότητα στην ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και ρατσιστικής καταπίεσης και η αδιαφορία για τη δημόσια υγεία και εκπαίδευση είναι επιλογές επικίνδυνες για το μέλλον της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Και σε αυτό το πεδίο η ΝΔ εκμεταλλεύεται τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα ο Πολάκης κοκορεύτηκε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ότι «τη δεύτερη φορά» ο ίδιος προτίθεται να αντιμετωπίσει πιο αποφασιστικά «τους αρμούς της εξουσίας». Ξέχασε αυτός ο θρασύτατος πρώην «αριστεριστής», ότι επί 4,5 χρόνια ήταν επικεφαλής ενός αποφασιστικού για τις λαϊκές τάξεις «αρμού της εξουσίας»: των δημόσιων νοσοκομείων. Και τα παρέδωσε στον Κικίλια στην άθλια κατάσταση που είναι γνωστή σε όσους επισκέφτηκαν τον «Ευαγγελισμό» ή τον «Ερυθρό» σε μια μέρα ή νύχτα εφημερίας…
Πέρα από τα άμεσα πρακτικά μέτρα, δεν πρέπει να υποτιμώνται τα μέτρα ιδεολογικής κατεύθυνσης. Πριν λίγο καιρό η ελληνορθόδοξη εκκλησία, συνεπικουρούμενη από το συρφετό της σεξιστο-ρατσιστικής καμαρίλας της ΝΔ, αλλά και από «αθλητικές» εφημερίδες, προσπάθησε να ανοίξει το θέμα του δικαιώματος των γυναικών στη νόμιμη και ασφαλή έκτρωση. Δεν ήταν ένα κακόγουστο αντιδραστικό ανέκδοτο. Μόλις χθες, ο Σαλβίνι δήλωσε ότι η νομιμότητα των εκτρώσεων πρέπει να θεωρηθεί γνώρισμα των… πρωτόγονων κοινωνιών, αποδεικνύοντας (μετά το ισπανικό Vox των κληρονόμων του φρανκισμού) ότι η απονομιμοποίηση των εκτρώσεων είναι μια πρωτοβουλία της Δεξιάς και της ακροδεξιάς σε πανευρωπαϊκή κλίμακα.
Ο Μητσοτάκης δήλωσε στο υπουργικό συμβούλιο ότι δεν θα επιτρέψει να λησμονηθούν οι αιτίες που (τάχα) μας οδήγησαν στην κρίση. Σε κάθε αίτημα της κοινωνικής πλειοψηφίας, σε κάθε απαίτηση για την επείγουσα κάλυψη μιας ώριμης κοινωνικής ανάγκης, θα απαντά με τον κυνισμό του νόμου και της τάξης, με τα ιδεολογήματα του εθνικισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού, με το απόλυτο ψέμα ότι «δεν υπάρχουν τα λεφτά».
Την ίδια στιγμή η κυβέρνησή του δρομολογεί ένα πανάκριβο πρόγραμμα εξοπλισμών, με το «ενδιαφέρον» για τα αμερικανικά F35 και τις παραγγελίες ναυπήγησης φρεγατών στη Γαλλία του Μακρόν.
Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη. Για τις ανάγκες μας οφείλουμε να διεκδικήσουμε. Και για να πετύχουμε στις διεκδικήσεις, οφείλουμε να αγωνιστούμε. Στους δρόμους, στην απεργία, στην κατάληψη, στο εργοστάσιο, στο σχολείο ή στη σχολή, στη συνοικία.
