Ειρήνη στο Αιγαίο, καμιά σταγόνα αίμα για τα πετρέλαια

Την επίσπευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Αιγύπτου για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ΑΟΖ αποφάσισαν οι ηγέτες των τριών χωρών στην τριμερή Σύνοδο Κορυφής στο Κάιρο στις 8/11.

Με την κίνηση αυτή η ελληνική κυβέρνηση δεν σηματοδοτεί μια διαφορετική πολιτική από αυτή που υλοποιεί στο εσωτερικό της χώρας: όπως είναι σε βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού η εσωτερική πολιτική, το ίδιο είναι και η εξωτερική. Εξηγούμε γιατί:

Η ελληνική (και η κυπριακή) πλευρά έχει προχωρήσει σε μια ισχυρή συμμαχία με τις πιο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον πλανήτη, κύρια τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές τους, αλλά και με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και κάνει ό,τι απαιτούν οι δυνάμεις αυτές προκειμένου να αποσπάσει για λογαριασμό της ελληνικής κυρίαρχης τάξης ένα κομμάτι από τα μελλοντικά κέρδη από την άντληση υδρογονανθράκων.

Με τη συνάντηση του Καΐρου, η ελληνική κυβέρνηση  εξήγειλε τη συμμετοχή της στο πολεμοχαρές σχέδιο για τη δημιουργία μιας συνεχούς ΑΟΖ στην Α. Μεσόγειο την οποία θα ελέγχουν το Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα, αποκλείοντας την Τουρκία ουσιαστικά σε μια στενή παραλιακή ζώνη.

Η συνάντηση του Καΐρου εκτός από τα στενά εθνικιστικά συμφέροντα των τριών χωρών, εξυπηρέτησε σε πολλά επίπεδα τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς συμμάχους του: Ενίσχυσε τη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου σε βάρος της Τουρκίας, προσθέτοντας και άλλες δυσκολίες στις πολλαπλές που αντιμετωπίζει η Άγκυρα αυτόν τον καιρό, καθώς βλέπει να υποβαθμίζεται ο ρόλος της στη Μ. Ανατολή. Από μόνη της αυτή η πολιτική είναι αποσταθεροποιητική, δηλ. σε απλά ελληνικά είναι παιχνίδια πολέμου (είναι χαρακτηριστικό ότι οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις της Αιγύπτου δεν προχωρούσαν σε συμφωνία με την Ελλάδα, θέτοντας ως προϋπόθεση «να τα βρει» πρώτα η Αθήνα με την Άγκυρα για το συγκεκριμένο θέμα). Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Το χειρότερο είναι ότι η συνάντηση έδωσε το προκάλυμμα στη χούντα του Καΐρου να συνεργαστεί στενά με το Ισραήλ, χωρίς να εκτεθεί η ίδια στα μάτια του αιγυπτιακού λαού. Ο Σαμαράς και ο Αναστασιάδης έγιναν οι μεσίτες ενός πολιτικού ντιλ, που στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων Αράβων αποτελεί εσχάτη προδοσία. Εξέθεσαν έτσι και τον ελληνικό και τον κυπριακό λαό στους κινδύνους που απορρέουν από μια τέτοια επιλογή.

Δεν έμειναν ούτε εκεί, όμως. Έδωσαν πολιτικό στήριγμα και δημοκρατικά εύσημα στο πιο αιματοβαμμένο καθεστώς της Μ. Ανατολής, στη στρατιωτική δικτατορία του Σίσι. Ο ίδιος ο Σαμαράς τόλμησε να εκστομίσει κουβέντες που ούτε το χειρότερο γεράκι του αμερικανικού Πενταγώνου δεν θα έλεγε με ευκολία. Να τι είπε: «Κυρίαρχη σημασία αποδώσαμε στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας που απειλή ως ιδεολογία και καθεστώς να εγκαταστήσει τον τρόμο. Θέλω να συγχαρώ τον Πρόεδρο Σίσι για τον πρωταγωνιστικό και καθοριστικό του ρόλο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ο πολιτισμένος κόσμος δεν πρέπει να επιτρέψει στον χάρτη της τρομοκρατίας να διευρυνθεί. Θέλω να επαναλάβω ότι δεν υπάρχει χειρότερη παγίδα από το να θεωρεί ότι το καθεστώς του τρόμου χωρίζεται σε τρομοκράτες μετριοπαθείς και τρομοκράτες ακραίους. Η τρομοκρατία είναι ενιαία και πρέπει να πάρει την μοναδική απάντηση από όλους, απάντηση δυναμική». Θυμίζουμε μια «μικρή» λεπτομέρεια: Ο Σίσι είναι στρατηγός που έχει αρπάξει την εξουσία από τη νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Μόρσι, δηλ. την κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων και στη συνέχει έχει δολοφονήσει έπειτα από δίκες παρωδίες εκατοντάδες από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Επίσης έχει φυλακίσει χιλιάδες, ανάμεσά τους και Δυτικούς δημοσιογράφους! Με τα εμετικά λεγόμενά του ο Σαμαράς, δεν συγκαλύπτει απλώς –όπως γίνεται πολλές φορές στη διεθνή διπλωματία– τα εγκλήματα του αιμοσταγούς καθεστώτος αλλά τα δικαιώνει: ο Σίσι είναι άξιος συγχαρητηρίων γιατί μάχεται ακόμη και τους «μετριοπαθείς τρομοκράτες», δηλ. τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, δηλ. την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, η οποία πρέπει να γνωρίσει «δυναμική απάντηση»! Η λύσσα για παραμονή στην εξουσία στην Ελλάδα, πραγματικά έκανε τον ακροδεξιό Έλληνα πρωθυπουργό να υπερβεί κάθε εσκαμμένο. Οι φυλακισμένοι, οι βασανισμένοι, οι συγγενείς των δολοφονημένων, μάταια περίμεναν από έναν Ευρωπαίο ηγέτη κάποια δήλωση συμπαράστασης ή έστω συμπόνιας. Η κεραμίδα τους ήρθε με την τελευταία πρόταση των δηλώσεων Σαμαρά: «Θέλω να γίνει απολύτως καθαρό ότι σε αυτή την τριμερή συνεργασία, Ελλάδα και Κύπρος θα στηρίξουμε την Αίγυπτο σαν πρέσβεις της στην ΕΕ»! Μάλιστα ο ίδιος ο Σαμαράς συμπλήρωσε πως «ήταν μία συνάντηση που χρωστούσαμε στην Ιστορία». Σωστά: στις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής πολιτικής ιστορίας.

Ανάλογη δήλωση έκανε βέβαια και ο έτερος «δημοκράτης αντιιμπεριαλιστής», ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης. «Συγκεκριμένα συζητήσαμε την κατάσταση στην Αίγυπτο και εκφράσαμε την απερίφραστη υποστήριξη μας στον πρόεδρο Αλ Σίσι για τον εκδημοκρατισμό», είπε μεταξύ άλλων, χωρίς, απ’ ό,τι διαβάζουμε, να κοκκινίσει. Και γιατί να κοκκινίσει άλλωστε; Το πόσο γερές πλάτες έχει η ελληνοκυπριακή πλευρά (δηλ. τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τη σιωνιστική πολεμική μηχανή), καταδεικνύεται και από την αδιάλλακτη ΚΑΙ ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΗ  στάση που κρατάει η Λευκωσία, η οποία απέρριψε ένα εντελώς λογικό σχέδιο του ειδικού συμβούλου του γγ του ΟΗΕ, Έσπεν Άιντε, για την αποκλιμάκωση της έντασης και για την επανάληψη των συνομιλιών στο Κυπριακό. Σύμφωνα με την κυπριακή εφημερίδα «Φιλελεύθερος», τα πέντε σημεία του σχεδίου ήταν τα εξής: Α) Να συγκροτηθεί κοινή επιτροπή από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους για τους υδρογονάνθρακες. Β) Να αποχωρήσει από την περιοχή το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Μπαρμπαρός». Γ) Να επαναληφθούν οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Δ) Ο γγ του ΟΗΕ να υποβάλλει εκθέσεις προόδου των συνομιλιών. Ε) Να επαναληφθεί η γνωστή διαδικασία των χιαστί επαφών, με τη μετάβαση δηλ. του Ελληνοκύπριου διαπραγματευτή στην Άγκυρα και του Τουρκοκύπριου στην Αθήνα.

Απάντηση

Ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση της Αριστεράς σε όλα αυτά: Από τα παραπάνω προκύπτουν οι εξής απαντήσεις κωδικά: Καμία σταγόνα αίμα για τα πετρέλαια.  Ο ελληνικός λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να πολεμήσει για τα συμφέροντα του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ και των επιχειρήσεων του, για τις αμερικανικές, ιταλικές ή άλλες πολυεθνικές του πετρελαίου, για την αιματοβαμμένη χούντα της Αιγύπτου ή για τους Έλληνες φοροφυγάδες που θα στείλουν στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο τα όποια «ελληνικά» κέρδη από τα πετρέλαια. Καταγγελία του σφαγέα Σίσι, απαίτηση να απελευθερωθούν οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Αίγυπτο και να πάψουν οι διώξεις σε βάρος αριστερών και άλλων δημοκρατών αγωνιστών. Κάτω η χούντα του Καΐρου, λευτεριά σε όλον τον αιγυπτιακό λαό. Λευτεριά στον παλαιστινιακό λαό.

Οι λαοί δεν έχουν αντίθετα συμφέροντα, επειδή τσακώνονται τα αφεντικά τους μεταξύ τους. Τον ελληνικό λαό τον απειλεί (και τον πλήττει θανάσιμα) η μνημονιακή λιτότητα των Σαμαροβενιζέλων και τον τουρκικό οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Ερντογάν. Οι άρχουσες τάξεις των δύο χωρών και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί Ελλήνων και Τούρκων εργαζομένων: αυτοί τους απομυζούν, αυτοί θέλουν να τους στείλουν και στο σφαγείο του πολέμου και αυτούς πρέπει να πολεμήσουν.