Φοιτητικές Εκλογές 2019: Αύξηση της συμμετοχής, ενίσχυση της Αριστεράς

Στη δεύ­τε­ρη θέση βρί­σκε­ται ξανά η ΠΚΣ με πο­σο­στό πε­ρί­που 23%, στην τρίτη θέση η ΠΑΣΠ με πο­σο­στό 11%. Ακο­λου­θούν η συ­νερ­γα­σία των σχη­μά­των ΕΑ­ΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡ­ΔΙΝ με πο­σο­στό 6%, ενώ τα σχή­μα­τα των ΕΑΑΚ, που κα­τε­βή­καν ξε­χω­ρι­στά, χωρίς να συ­νερ­γά­ζο­νται με τα σχή­μα­τα της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ, απο­σπούν λίγο πα­ρα­πά­νω από το 6%, ενώ τε­λευ­ταία και κα­ταϊ­δρω­μέ­νη η κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη του Μπλό­κο μόλις που ξε­περ­νά­ει το 1%.

Δύο στοι­χεία έχουν εν­δια­φέ­ρον στα απο­τε­λέ­σμα­τα. Το πρώτο είναι η αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής κατά 10.000 σε σχέση με τις περ­σι­νές φοι­τη­τι­κές εκλο­γές, με τη συμ­με­το­χή ωστό­σο να πα­ρα­μέ­νει σε χα­μη­λά επί­πε­δα σε σχέση με το σύ­νο­λο των εγ­γε­γραμ­μέ­νων φοι­τη­τών/τριών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ πα­νελ­λα­δι­κά. Η φε­τι­νή χρο­νιά ήταν πολύ «φτωχή» από άποψη της δρα­στη­ριό­τη­τας των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, καθώς ελά­χι­στες γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις κα­τά­φε­ραν να γί­νουν, αφού στις πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­πτώ­σεις δεν ήταν δυ­να­τό να επι­τευ­χθεί η απαρ­τία. Ακόμα και σε σχο­λές όπως η Φι­λο­σο­φι­κή ή το ΠΔΑ (πρώην ΤΕΙ Αθή­νας και Πει­ραιά), που είχαν δώσει την προη­γού­με­νη χρο­νιά πολύ ση­μα­ντι­κούς και μα­χη­τι­κούς αγώ­νες ενά­ντια στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες ανα­διαρ­θρώ­σεις του νόμου Γα­βρό­γλου, αδυ­να­τού­σαν να ορ­γα­νώ­σουν τις απα­ντή­σεις τους τη φε­τι­νή ακα­δη­μαϊ­κή χρο­νιά.

Σε από­λυ­τους αριθ­μούς, η αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής «μοι­ρά­ζε­ται» ανα­λο­γι­κά, εκτός από τα σχή­μα­τα των ΕΑΑΚ που επέ­λε­ξαν την αυ­το­τε­λή εκλο­γι­κή κα­τα­γρα­φή, τα οποία έμει­ναν στά­σι­μα. Από τη μία η ΔΑΠ, θέ­λο­ντας αφε­νός να δια­τη­ρή­σει την πρω­τιά, αλλά και να στεί­λει ένα πο­λι­τι­κό μή­νυ­μα ενό­ψει των κε­ντρι­κών εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων, υιο­θε­τώ­ντας όλη την αντι­δρα­στι­κή-νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ατζέ­ντα της ΝΔ για την παι­δεία, στο­χο­ποιώ­ντας πα­ράλ­λη­λα το θεσμό του ασύ­λου, αλλά και τον φοι­τη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό και την Αρι­στε­ρά. Η ΠΚΣ, από την άλλη, εμ­φα­νί­ζε­ται ως το μόνο πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο δέος απέ­να­ντι στη ΔΑΠ, υιο­θε­τώ­ντας μεν μια αρι­στε­ρή-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή φρα­σε­ο­λο­γία χωρίς όμως στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα να «βάζει πλά­τες» για τη μα­ζι­κο­ποί­η­ση των συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων. Δυ­στυ­χώς σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις ανα­λαμ­βά­νει το ρόλο των κα­θε­στω­τι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων, όπως στην πε­ρί­πτω­ση του Φοι­τη­τι­κού Συλ­λό­γου της Αρ­χι­τε­κτο­νι­κής στο ΕΜΠ, όπου με τρα­μπου­κι­σμούς και προ­σπά­θεια νο­θεί­ας απέ­να­ντι στα ΕΑΑΚ φέρει τη βα­σι­κή ευ­θύ­νη για τη μη ολο­κλή­ρω­ση της εκλο­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας. 

Η κοινή εκλο­γι­κή κά­θο­δος των σχη­μά­των ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ και ΑΡΔΙΝ υπό τον τίτλο της Αρι­στε­ρής Ανα­τρε­πτι­κής Συ­νερ­γα­σί­ας πα­ρου­σιά­ζει ση­μα­ντι­κή ενί­σχυ­ση πα­νελ­λα­δι­κά σε από­λυ­τους αριθ­μούς, κάτι το οποίο έχει πο­λι­τι­κή ση­μα­σία για τη συ­ζή­τη­ση που υπάρ­χει στα σχή­μα­τα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς μέσα στις σχο­λές σε σχέση με την ανα­γκαία ανα­συ­γκρό­τη­ση της ρι­ζο­σπα­στι­κής φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς. Σε μια συ­γκυ­ρία όπου τα κε­ντρι­κά πο­λι­τι­κά οχή­μα­τα της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ πα­ρου­σιά­ζουν μία ει­κό­να σο­βα­ρής εσω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής κρί­σης και αδυ­να­μί­ας συ­γκρό­τη­σης πο­λι­τι­κού πόλου στα αρι­στε­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η φοι­τη­τι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά –του­λά­χι­στον σε επί­πε­δο εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των– ενι­σχύ­ε­ται. Και πιο συ­γκε­κρι­μέ­να ενι­σχύ­ε­ται η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση για μία ενω­τι­κή μα­ζι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή, που θα μπο­ρέ­σει να ζω­ντα­νέ­ψει ξανά τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους.

Αυτό είναι το δεύ­τε­ρο –και πιο ση­μα­ντι­κό– εν­δια­φέ­ρον στοι­χείο σε σχέση με τα απο­τε­λέ­σμα­τα. Ένα πολύ ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι φοι­τη­τών/τριών (πε­ρί­που το ένα τρίτο των συμ­με­τε­χό­ντων στις εκλο­γές) επι­μέ­νει να «κοι­τά­ει» Αρι­στε­ρά, παρά την απο­γο­ή­τευ­ση και την εμπέ­δω­ση μιας νέας κα­νο­νι­κό­τη­τας, παρά τις υπο­κει­με­νι­κές αδυ­να­μί­ες της Αρι­στε­ράς, παρά την επέ­λα­ση του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου οδο­στρω­τή­ρα στην εκ­παί­δευ­ση. Αυτό απο­δει­κνύ­ει με έναν τρόπο ότι υπάρ­χουν ακόμα δυ­να­τό­τη­τες για τη ρι­ζο­σπα­στι­κή φοι­τη­τι­κή Αρι­στε­ρά να συ­σπει­ρώ­σει τους φοι­τη­τές και τις φοι­τή­τριες, που πλήτ­το­νται από τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές, που ανα­γκά­ζο­νται να δου­λεύ­ουν «μαύρα» για να τα βγά­λουν πέρα, που ασφυ­κτιούν σε μία ολο­έ­να πιο ασφυ­κτι­κή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα μέσα στις σχο­λές, ώστε να μπο­ρέ­σει να ζω­ντα­νέ­ψει τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων.

Ως Κόκ­κι­νο Δί­κτυο στις σχο­λές, στη­ρί­ξα­με και συμ­με­τεί­χα­με στα ψη­φο­δέλ­τια της Αρι­στε­ρής Ανα­τρε­πτι­κής Συ­νερ­γα­σί­ας μέσα από τα σχή­μα­τα της ΑΡΕΝ και θα επι­μεί­νου­με σε αυτή την ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Όχι γιατί έχου­με κά­ποιο φετίχ με την ενό­τη­τα της Αρι­στε­ράς, αλλά γιατί θε­ω­ρού­με ότι στην πα­ρού­σα συ­γκυ­ρία είναι απα­ραί­τη­τη η μέ­γι­στη πο­λι­τι­κή και ορ­γα­νω­τι­κή συ­σπεί­ρω­ση μιας ρι­ζο­σπα­στι­κής φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς που αφε­νός δεν θα υπο­τι­μά­ει τα κα­θη­με­ρι­νά ζη­τή­μα­τα των φοι­τη­τών (φοι­τη­τι­κή μέ­ρι­μνα, συγ­χω­νεύ­σεις, κα­τάρ­γη­ση επαγ­γελ­μα­τι­κών δι­καιω­μά­των) και αφε­τέ­ρου θα μπο­ρεί να τα συν­δέ­ει με την πο­λι­τι­κή πάλη ενά­ντια στη μνη­μο­νια­κή λι­τό­τη­τα, ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση, ενά­ντια στο ρα­τσι­σμό, τον εθνι­κι­σμό, τον σε­ξι­σμό, χωρίς να θε­ω­ρεί ως προ­ϋ­πό­θε­ση μία πλήρη προ­γραμ­μα­τι­κή συμ­φω­νία.

Αυτή η πο­λι­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση δεν έχει «ξο­φλή­σει», όπως αρέ­σκε­ται να πι­στεύ­ει ένα τμήμα της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς και των ΕΑΑΚ, αλλά αντί­θε­τα έχει δυ­να­μι­κή και απή­χη­ση, ενώ είναι ο μόνος δρό­μος για να μπο­ρέ­σει η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά στις σχο­λές να ξε­πε­ρά­σει τον κα­τα­κερ­μα­τι­σμό και τις ατέρ­μο­νες εσω­τε­ρι­κές συ­γκρού­σεις, ώστε να κα­τα­φέ­ρει να γίνει αυτή το αντί­πα­λο δέος στη ΔΑΠ και τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές. Επι­πλέ­ον, σ’ αυτή τη συ­γκυ­ρία και με δε­δο­μέ­νο ότι οι επερ­χό­με­νες εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις θα δια­μορ­φώ­σουν ένα νέο και πι­θα­νά ευ­με­νέ­στε­ρο τοπίο για τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, τα μα­ζι­κά ενω­τι­κά σχή­μα­τα στους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους θα απο­τε­λέ­σουν πο­λι­τι­κό οξυ­γό­νο και «βάση» ανά­λη­ψης πο­λι­τι­κών και κι­νη­μα­τι­κών πρω­το­βου­λιών, πόλο συ­σπεί­ρω­σης ενός ευ­ρύ­τε­ρου δυ­να­μι­κού. Γι’ αυτό θα συ­νε­χί­σου­με να πα­λεύ­ου­με με όλες μας τις δυ­νά­μεις για ένα μα­ζι­κό ενω­τι­κό μα­χη­τι­κό σχήμα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς σε κάθε σχολή.