Η μάχη για την Ελλάδα μόλις άρχισε

Η συμ­φω­νία που υπο­γρά­φτη­κε με­τα­ξύ της νέας κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην Ελ­λά­δα και της ΕΕ μετά από τρεις βδο­μά­δες εντό­νων δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, απο­τε­λεί ένα συμ­βι­βα­σμό που επι­τεύ­χθη­κε κάτω από οι­κο­νο­μι­κούς εξα­να­γκα­σμούς. Το κέρ­δος για την Ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά είναι ότι κρά­τη­σε την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ζω­ντα­νή και ικανή να δώσει τη μάχη την επό­με­νη μέρα.
 

Αυτή η μέρα δεν είναι πολύ μα­κριά. Η Ελ­λά­δα θα πρέ­πει να δια­πραγ­μα­τευ­τεί τον Ιού­νιο μια μα­κρο­χρό­νια οι­κο­νο­μι­κή συμ­φω­νία, έχο­ντας μπρο­στά της την απο­πλη­ρω­μή δύο ση­μα­ντι­κών δό­σε­ων τον ερ­χό­με­νο Ιού­λιο και Αύ­γου­στο. Στους επό­με­νους τέσ­σε­ρεις μήνες η κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει όχι μόνο να δρά­σει πολύ κα­λύ­τε­ρα, αλλά να δια­πραγ­μα­τευ­τεί, να ξε­πε­ρά­σει αυτά τα εμπό­δια και να εφαρ­μό­σει το ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα που έχει  ανα­κοι­νώ­σει. Όλη η Ευ­ρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά πα­ρα­κο­λου­θεί με με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον, αφού μια εν­δε­χό­με­νη ελ­λη­νι­κή επι­τυ­χία θα ση­μά­νει ότι το δόγμα λι­τό­τη­τας που μα­στί­ζει ολό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη μπο­ρεί να ξε­πε­ρα­στεί. 

Στη δια­πραγ­μά­τευ­ση του Φε­βρουα­ρί­ου ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έπεσε σε μια διπλή πα­γί­δα. Από τη μία  ήταν η εμπι­στο­σύ­νη που έδει­ξαν οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες στην ΕΚΤ ως προς την πα­ρο­χή ρευ­στό­τη­τας, χωρίς την οποία η λει­τουρ­γία τους θα στα­μα­τού­σε. Όμως ο κ. Draghi της ΕΚΤ αύ­ξη­σε την πίεση προς την ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά πε­ριο­ρί­ζο­ντας τους όρους της πα­ρο­χής ρευ­στό­τη­τας. Έτσι, οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες φο­βού­με­νες τις εξε­λί­ξεις και με τους κα­τα­θέ­τες τους να απο­σύ­ρουν τις κα­τα­θέ­σεις τους εν όψη τερ­μα­τι­σμού των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, βρέ­θη­καν να χά­νουν εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ ρευ­στό­τη­τας κα­θη­με­ρι­νά. Από την άλλη, ήταν η ανά­γκη του ελ­λη­νι­κού κρά­τους για χρη­μα­τι­κή βο­ή­θεια, ώστε να εξυ­πη­ρε­τή­σει το χρέ­ους και ταυ­τό­χρο­να να πλη­ρώ­σει έγκαι­ρα μι­σθούς, συ­ντά­ξεις, κλπ. Όσο συ­νε­χί­ζο­νταν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις η ανά­γκη για χρη­μα­το­δό­τη­ση με­γά­λω­νε. Κάτω από αυτές τις συν­θή­κες, η ΕΕ κα­θο­δη­γού­με­νη από τη Γερ­μα­νία πε­ρί­με­νε κυ­νι­κά μέχρι η πίεση στις ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες να φτά­σει στο ζενίθ. Μέχρι το βράδυ της Πα­ρα­σκευ­ής 20 Φε­βρουα­ρί­ου η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έπρε­πε να απο­δε­χθεί τη συμ­φω­νία ή να αντι­με­τω­πί­σει την επό­με­νη εβδο­μά­δα χα­ο­τι­κές οι­κο­νο­μι­κές συν­θή­κες, για τις οποί­ες δεν ήταν κα­θό­λου προ­ε­τοι­μα­σμέ­νη.

Η συμ­φω­νία επέ­κτει­νε την ήδη υπάρ­χου­σα δα­νεια­κή σύμ­βα­ση, δί­νο­ντας στην Ελ­λά­δα τέσ­σε­ρεις μήνες εγ­γυ­η­μέ­νης χρη­μα­το­δό­τη­σης, υπο­βαλ­λό­με­νη σε τα­κτι­κή αξιο­λό­γη­ση από θε­σμούς όπως η Ευ­ρω­παϊ­κή Κο­μι­σιόν, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Η χώρα εξα­να­γκά­στη­κε να δη­λώ­σει ότι απο­δέ­χε­ται να συμ­μορ­φω­θεί «πλή­ρως και στην ώρα τους» με όλες τις υπο­χρε­ώ­σεις προς τους δα­νει­στές. Επί­σης, ότι θα στο­χεύ­σει στην επί­τευ­ξη των κα­τάλ­λη­λων πρω­το­γε­νών πλε­ο­να­σμά­των, θα πα­ραι­τη­θεί από μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες που θα είχαν αρ­νη­τι­κό αντί­κτυ­πο στους δη­μο­σιο­νο­μι­κούς της στό­χους και θα ξε­κι­νή­σει μια σειρά από με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, οι οποί­ες είναι αντί­θε­τες σε ότι εξείγ­γει­λε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε σχέση με τις φο­ρο­ε­λα­φρύν­σεις, το βα­σι­κό μισθό, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις και την εξά­λει­ψη της αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης στη χώρα. 

Εν ολί­γοις, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πλή­ρω­σε πολύ ακρι­βά το τί­μη­μα του να πα­ρα­μεί­νει ζω­ντα­νή. Τα πράγ­μα­τα θα γί­νουν ακόμα πιο δύ­σκο­λα από την κα­τά­στα­ση της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας. Η ανά­πτυ­ξη το 2014 κα­τα­γρά­φη­κε μόλις στο 0.7%, ενώ το ΑΕΠ πε­ριο­ρί­στη­κε κατά το τε­λευ­ταίο τε­τρά­μη­νο. Η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή έπεσε κατά 3.8% τον Δε­κέμ­βριο και ακόμα και στις λια­νι­κές πω­λή­σεις ση­μειώ­θη­κε πτώση κατά 3.7% παρά την πε­ρί­ο­δο Χρι­στου­γέν­νων. Η πιο ανη­συ­χη­τι­κή έν­δει­ξη όμως είναι η πτώση των τιμών κατά 2.8% τον Ια­νουά­ριο. Πρό­κει­ται για μια οι­κο­νο­μία που έχει ει­σέλ­θει σε μια συ­νε­χή τρο­χιά υπο­τί­μη­σης, με ελά­χι­στο ή μη­δα­μι­νό έλεγ­χο της κα­τά­στα­σης. Απέ­να­ντι σε αυτό το φόντο, η επι­μο­νή της ΕΕ στη λι­τό­τη­τα και στις πρω­το­γε­νείς ισορ­ρο­πί­ες φα­ντά­ζει ως μία κα­θα­ρή εκ­δι­κη­τι­κή τρέλα.

Οι τέσ­σε­ρεις μήνες που έρ­χο­νται θα είναι μια πε­ρί­ο­δος συ­νε­χούς αγώνα για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αναμ­φί­βο­λα, η κυ­βέρ­νη­ση θα αντι­με­τω­πί­σει ση­μα­ντι­κές δυ­σκο­λί­ες στο να πε­ρά­σει με επι­τυ­χία την αξιο­λό­γη­ση του Απρι­λί­ου, ώστε οι θε­σμοί όπως η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η ΕΚ να εγκρί­νουν την πο­λυ­πό­θη­τη χρη­μα­το­δό­τη­ση. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η δη­μο­σιο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση είναι τόσο βαριά που τα γε­γο­νό­τα μπο­ρεί να προ­κύ­ψουν ακόμα γρη­γο­ρό­τε­ρα. Ο φόρος ει­σο­δή­μα­τος κα­ταρ­ρέ­ει, εν μέρει λόγω του οι­κο­νο­μι­κού πα­γώ­μα­τος και εν μέρει λόγω του ότι ο κό­σμος κα­θυ­στε­ρεί τις πλη­ρω­μές ελ­πί­ζο­ντας σε πο­λι­τι­κές ελά­φρυν­σης από τη δυ­σβά­στα­χτη φο­ρο­λο­γία που εφαρ­μό­ζε­ται τα τε­λευ­ταία χρό­νια.
 

Τα δη­μό­σια τα­μεία ήδη θα στε­ρεύ­ουν μέχρι τον Μάρ­τιο όταν θα πρέ­πει να γί­νουν ση­μα­ντι­κές πλη­ρω­μές του χρέ­ους. Αλλά ακόμα και αν υπο­θέ­σου­με ότι η κυ­βέρ­νη­ση θα οδη­γή­σει επι­τυ­χώς την χώρα μέσα από αυτές τις δυ­σκο­λί­ες, τον Ιού­νιο η Ελ­λά­δα θα πρέ­πει να επα­νέλ­θει στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την ΕΕ για μια μα­κρο­χρό­νια οι­κο­νο­μι­κή συμ­φω­νία. Η πα­γί­δα του Φε­βρουα­ρί­ου είναι ακόμα ενερ­γή και έτοι­μη να εμ­φα­νι­στεί ξανά.

Το ερώ­τη­μα είναι τι θα πρέ­πει εμείς ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κά­νου­με και πως θα μπο­ρού­σε η Αρι­στε­ρά ανά την Ευ­ρώ­πη να βοη­θή­σει. Το πιο ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας βήμα είναι να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με ότι η στρα­τη­γι­κή της προσ­δο­κί­ας ρι­ζο­σπα­στι­κών αλ­λα­γών εντός της κα­θο­ρι­σμέ­νη δομή του κοι­νού νο­μί­σμα­τος έχει τε­λειώ­σει. Η στρα­τη­γι­κή αυτή, της υπό­σχε­σης στον Ελ­λη­νι­κό λαό του τέ­λους της λι­τό­τη­τας, χωρίς  την απο­μά­κρυν­ση από την ΟΝΕ, μας έδωσε την εκλο­γι­κή νίκη. Δυ­στυ­χώς, τα γε­γο­νό­τα έδει­ξαν με αδιαμ­φι­σβή­τη­το τρόπο ότι αυτό είναι αδύ­να­το και είναι και­ρός να πα­ρα­δε­χτού­με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Για να απο­φύ­γει τη συ­ντρι­βή ή την ολο­κλη­ρω­τι­κή πα­ρα­χώ­ρη­ση ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην επό­με­νη πε­ρί­ο­δο πρέ­πει να είναι ει­λι­κρι­νά ρι­ζο­σπα­στι­κός Η δύ­να­μή μας αντλεί­ται απο­κλει­στι­κά από την με­γά­λη στή­ρι­ξη του κό­σμου την οποία ακόμα δε­χό­μα­στε. Η κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει γρή­γο­ρα να εφαρ­μό­σει μέτρα τα οποία θα ανα­κου­φί­σουν την ερ­γα­τι­κή τάξη από την τρο­μα­κτι­κή πίεση των τε­λευ­ταί­ων ετών: απα­γό­ρευ­ση πλει­στη­ρια­σμών, δια­γρα­φή εγ­χώ­ριου χρέ­ους, επα­να­σύν­δε­ση ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος, αύ­ξη­ση κα­τώ­τα­του μι­σθού, δια­κο­πή ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Αυτό είναι το πρό­γραμ­μα με το οποίο μας εξέ­λε­ξε ο ελ­λη­νι­κός λαός. Οι δη­μο­σιο­νο­μι­κοί στό­χοι και η επι­τή­ρη­ση από τους θε­σμούς θα πρέ­πει να έρ­χο­νται σε δεύ­τε­ρη μοίρα στις προ­τε­ραιό­τη­τές μας αν θέ­λου­με να δια­τη­ρή­σου­με τη λαϊκή υπο­στή­ρι­ξη.

Την ίδια στιγ­μή, η κυ­βέρ­νη­σή μας πρέ­πει να προ­σεγ­γί­σει τις δια­φαι­νό­με­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις του Ιου­νί­ου με δια­φο­ρε­τι­κό σκε­πτι­κό από αυτό του Φε­βρουα­ρί­ου. Η ΟΝΕ δεν μπο­ρεί να με­ταρ­ρυθ­μι­στεί και δεν θα γίνει ποτέ μια πιο φι­λι­κή νο­μι­σμα­τι­κή ένωση προς τον ερ­γα­ζό­με­νο λαό. Η Ελ­λά­δα θα πρέ­πει να φέρει μια ση­μα­ντι­κή γκάμα επι­λο­γών στο τρα­πέ­ζι της δια­πραγ­μά­τευ­σης και θα πρέ­πει να προ­ε­τοι­μα­στεί για έκτα­κτα μέτρα ρευ­στό­τη­τας λα­βαί­νο­ντας υπ’ όψιν ότι όλα τα εν­δε­χό­με­να μπο­ρούν να είναι δια­χει­ρί­σι­μα εάν ο λαός είναι έτοι­μος. Εν τέλει, η ΕΕ έχει ήδη οδη­γή­σει τη χώρα στην κα­τα­στρο­φή.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπο­ρεί να κερ­δί­σει την ανα­σύν­θε­ση της Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς μόνο εάν η Αρι­στε­ρά απο­τι­νά­ξει τις αυ­τα­πά­τες της και αρ­χί­σει να προ­τεί­νει λο­γι­κές πο­λι­τι­κές, οι οποί­ες θα βγά­λουν επι­τέ­λους την Ευ­ρώ­πη από τον πα­ρα­λο­γι­σμό που μπήκε με την επι­βο­λή του κοι­νού νο­μί­σμα­τος. Τότε, μπο­ρεί να υπάρ­ξει η ευ­και­ρία να εξα­λει­φθεί η λι­τό­τη­τα που μα­στί­ζει ολό­κλη­ρη την Ευ­ρώ­πη. Όμως, ο χρό­νος περ­νά­ει γρή­γο­ρα για όλους μας.