Η βιομηχανία θανάτου στο Αιγαίο αποκαλύπτεται ξανά

Παράνομες επαναπροωθήσεις, απελάσεις, απωθήσεις σπρώχνουν χιλιάδες πρόσφυγες στο θάνατο με ελληνική κρατική υπογραφή. Δυστυχώς στη χώρα της λίστας Πέτσα και των ελεγχόμενων ΜΜΕ οι εγκληματικές αυτές πρακτικές στο Αιγαίο δεν λαμβάνουν την πρέπουσα δημοσιότητα. Αν εξαιρέσουμε μέσα με εναλλακτικό και αριστερό προσανατολισμό, η πλειοψηφία των ΜΜΕ σφυρίζει προκλητικά αδιάφορα. Όμως, είναι τέτοια η έκταση της φρίκης που έρχονται διεθνή αστικά μέσα όπως το BBC και οι New York Times προκειμένου να ρίξουν φως στο σκοτάδι.

Εγκληματικές πρακτικές

Μεγάλος λόγος έγινε μέσα στον Ιούνιο για την προβολή από το BBC του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Dead Calm: Killing in the Med?». Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη δολοφονική προσφυγική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης στα θαλάσσια σύνορα. Την πολιτική, δηλαδή, για την οποία κομπάζει σύσσωμο το κυβερνητικό στρατόπεδο του Κυριάκου Μητσοτάκη στο όνομα του νόμου της τάξης και της ασφάλειας. Στο αφιέρωμα του βρετανικού μέσου περιλαμβάνεται πλήθος μαρτυριών διασωθέντων προσφύγων που υπέστησαν τα πάνδεινα από το ελληνικό λιμενικό. Πρόκειται για αφηγήσεις που προκαλούν πραγματικά ανατριχίλα. Οι εγκληματικές πρακτικές των επαγγελματιών δολοφόνων του λιμενικού περιλαμβάνουν ξυλοδαρμούς προσφύγων, απαγωγές τους, εγκατάλειψή τους σε σωστικές λέμβους χωρίς κλειστή βαλβίδα, πέταμα στη θάλασσα χωρίς σωστική λέμβο, ρίξιμο στη θάλασσα με δεμένα χέρια, δέσιμο των βαρκών τους και μεταφορά τους στα τουρκικά χωρικά ύδατα και συνειδητές μη διασώσεις ανθρώπων που πνίγονται.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το ντοκιμαντέρ καταπιάνεται με έναν πολύ μικρό αριθμό συγκεκριμένων περιπτώσεων που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει το ποσοτικό μέγεθος του πραγματικού εγκλήματος, όμως αναδεικνύει ξεκάθαρα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δολοφονικών πρακτικών στο Αιγαίο. Στην ΕΑ έχουμε γράψει επανειλημμένως για το διαρκές έγκλημα που συντελείται στα ελληνικά σύνορα. Τα ελληνικά χωρικά ύδατα για τα οποία ξοδεύονται δισεκατομμύρια σε φρεγάτες και πολεμικά αεροσκάφη, έχουν μετατραπεί σε έναν απέραντο υγρό τάφο από χιλιάδες πρόσφυγες. Το ασύλληπτο είναι ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχασαν τη ζωή τους όχι κατά την προσπάθειά τους να φτάσουν στα ελληνικά νησιά, αλλά κατά την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης να τους διώξει από αυτά. 

Κορυφαία στιγμή του ντοκιμαντέρ, είναι όταν ο Δημήτρης Μπαλτάκος, γιος του άλλοτε διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου του Αντώνη Σαμαρά και συνομιλητή του Ηλία Κασιδιάρη, Τάκη Μπαλτάκου, τοποθετείται ως πρώην αξιωματικός του ελληνικού λιμενικού και πρώην επικεφαλής ειδικών επιχειρήσεων αρνούμενος τα όσα καταγγέλλονται στο ντοκιμαντέρ. Κάποια στιγμή, όμως, νομίζοντας ότι κάνουν διάλειμμα στη συνέντευξη και ότι η κάμερα δεν γράφει, μιλώντας στα ελληνικά σε κάποιον δικό του, του παραδέχεται τα όσα απεικονίζονται σε βίντεο επαναπροώθησης που είχαν δημοσιεύσει οι New York Times το Μάιο του 2023 λέγοντας χαρακτηριστικά «Είναι ξεκάθαρο αυτό, εντάξει. Τι να πω όμως σ’ αυτούς; Ξέρεις, απ’ έξω βλέποντάς το, είναι ξεκάθαρο τι γίνεται. Δεν είναι; Δεν θέλει πυρηνική φυσική. Δεν ξέρω γιατί το κάνανε και μέρα μεσημέρι κιόλας. Δεν ξέρω τι... Είναι ξεκάθαρα παράνομο. Προφανώς, προφανώς είναι παράνομο. Είναι έγκλημα, διεθνές αδίκημα».

Δολοφονική πολιτική

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή επιστράτευσε τη μιντιακή της εμπροσθοφυλακή προκειμένου να χτίσει το αντιπαραθετικό αφήγημα στα όσα καταγγέλλονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα ελεγχόμενα αστικά μέσα ασχολήθηκαν με το θέμα προβάλλοντας πρώτα την απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης και έπειτα τις καταγγελίες στις οποίες αυτή απάντησε. Η αμηχανία των κυβερνητικών στελεχών απέναντι στις αποκαλύψεις ήταν έκδηλη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης απαντώντας σε ερωτήσεις για το ντοκιμαντέρ, επιχείρησε να αγιοποιήσει το ελληνικό λιμενικό λέγοντας ότι «γυναίκες και οι άνδρες του λιμενικού σώζουν καθημερινά δεκάδες και σε κάποιες περιπτώσεις εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές», ενώ άλλα στελέχη της ΝΔ όπως η Σοφία Βούλτεψη πήραν σβάρνα τα κανάλια διαψεύδοντας χωρίς επιχειρήματα τα καταγγελλόμενα. 

Το ελληνικό λιμενικό έσπευσε με διαρροές του να κάνει λόγο για 250.000 διασώσεις στο Αιγαίο την τελευταία δεκαετία, χωρίς όμως να απαντά για τις αμέτρητες καταγγελίες για τα push backs, τους πνιγμούς, τους ξυλοδαρμούς και τις εξαφανίσεις προσφύγων. «Σε περίπτωση φερόμενων αποκλίσεων από την ενδεδειγμένη συμπεριφορά, ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί εσωτερικής έρευνας και πειθαρχικού ελέγχου, ανεξάρτητα ή παράλληλα με τις δικαστικές διαδικασίες ή έρευνες που διεξάγονται από άλλες αρμόδιες Αρχές», ήταν η χαρακτηριστική δήλωση. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν έχει υπάρξει απόδοση ευθυνών για τις εγκληματικές πρακτικές στις ελληνικές θάλασσες και οι συγκεκριμένες «έρευνες» δεν έχουν αποφέρει καρπούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου για το οποίο η κυβέρνηση μεθόδευσε ψεύδη, απόκρυψη στοιχείων και στοχοποίηση μεμονωμένων προσφύγων, προκειμένου να απαλλαγεί των ευθυνών της. Αν κάποιος όμως τολμήσει να μιλήσει για όλα τα παραπάνω, αντιμετωπίζεται ως ανθέλληνας, διακινητής και συκοφάντης. Πολλοί αριστεροί αγωνιστές, μέλη ΜΚΟ και δημοσιογράφοι διώκονται δικαστικά στην προσπάθειά τους να φέρουν στη δημοσιότητα το έγκλημα.

Η Κομισιόν για ακόμη μια φορά ένιψε τας χείρας της. Προέβη σε μια γενικόλογη δήλωση όπου έκανε αναφορά στην «ευθύνη των κρατών μελών να διερευνήσουν κάθε ισχυρισμό περί αδικημάτων» και στην υποχρέωση των κρατών μελών «να σεβαστούν πλήρως τις υποχρεώσεις στη βάση του διεθνούς δικαίου και του δικαίου για παροχή ασύλου». Με λίγα λόγια η Κομισιόν ζήτησε από το δολοφόνο να καθαρίσει το μαχαίρι του. Τι να πει κανείς όμως όταν η επίσημη ευρωπαϊκή πολιτική βασίζεται στο δόγμα της «Ευρώπης Φρούριο», στα push backs και στα κλειστά σύνορα; Στο δόγμα που έδωσε προνομιακό πεδίο παρέμβασης και ζωτικό πολιτικό χώρο στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά της στις ευρωεκλογές; Μέσα σε αυτή τη συνθήκη και αυτό το πολιτικό σκηνικό είναι πολύ σημαντικό να πέφτει φως στο σκοτάδι, να παίρνουν δημοσιότητα οι πολιτικές που σκοτώνουν προσφυγές, να χτίζονται οι βάσεις για ένα κίνημα που θα τσακίσει τους από πάνω όταν περάσουν στο επόμενο στάδιο της επίθεσης.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά