Ιδρυτική συνέλευση Πρωτοβουλίας εργαζομένων στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό πεδίο εργασίας

Ήταν μία εκδήλωση με ευρεία ανταπόκριση από εργαζόμενους  τόσο από ΜΚΟ και Διεθνείς Οργανισμούς όσο και από αναπτυξιακές εταιρίες Δήμων. Η συμμετοχή πολλών παρευρισκόμενων στον διάλογο που ανοίχτηκε, μετά την ανακοίνωση της ίδρυσης, φανερώνει τη μεγάλη ανάγκη των εργαζόμενων στο χώρο για μαζικότητα στους αγώνες τους  καθώς και τις πολλές και πολύπλοκες δυσκολίες που συναντούν καθημερινά μπροστά τους από τις αποφάσεις και τις ενέργειες κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Τα θέματα που ανοίχτηκαν αφορούσαν τόσο τα εργασιακά δικαιώματα όσο και τις πολιτικές εξελίξεις στο προσφυγικό/μεταναστευτικό που κάθε άλλο παρά θετικές δεν είναι. Η νέα ΚΥΑ που ορίζει ως ασφαλή τρίτη χώρα την Τουρκία μπορεί να οδηγήσει στην απόρριψη χιλιάδων αιτήσεων ασύλου με την αιτιολογία ότι είναι δυνατή η επιστροφή τους στην Τουρκία. Τα νέα κλειστά ΚΥΤ στα νησιά μοιάζουν με φυλακές αλλά και οι υπόλοιπες δομές της χώρας αποκτούν τείχη και συστήματα ασφαλείας με ελεγχόμενη είσοδο, για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες που θα εξέρχονται από camp και στεγαστικά προγράμματα θα τους περιμένουν κλειστά ενταξιακά κέντρα «κράτησης». Έγκλειστοι πρόσφυγες παντού ενώ παράλληλα συνεχίζονται οι παράνομες επαναπροωθήσεις στο στρατικοποιημένο Αιγαίο και Έβρο και όλα αυτά υπό την έγκριση και συνενοχή της «Ευρώπης-Φρούριο» με τα σύνορα ερμητικά κλειστά.

Για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στο προσφυγικό επικρατούν συνθήκες εργασίας ακραίας επισφάλειας με διαρκώς ανανεούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου βραχείας ή πολύ βραχείας διάρκειας, ή συμβάσεις έργου χωρίς κανένα δικαίωμα ή καθεστώς ελεύθερου επαγγελματία αλλά με υποχρεώσεις εξαρτημένης εργασίας χωρίς να διασφαλίζονται βασικά εργασιακά δικαιώματα. Συχνά φαινόμενα στον χώρο αποτελούν οι απλήρωτες υπερωρίες στον βωμό της επίκλησης στο συναίσθημα του εργαζόμενου λόγω τέλεσης «ανθρωπιστικού έργου» ως εργασία, απλήρωτες εκτός έδρας αποστολές, εξ αποστάσεως (ή και όχι) 24ωρα on call, μη αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, μη προστασία από ομαδικές απολύσεις (ή «λήξη σύμβασης» αφού μπορεί να είναι και μηνιαία...), δεν υπάρχουν ανάλογη μισθολογική κλίμακα, αυξήσεις, προστασία μητρότητας και σε αρκετές περιπτώσεις οι άδειες υπάρχουν (ή και όχι) ανάλογα με την συμφωνία με τον εργοδότη (καθώς σε συμβάσεις έργου δεν προβλέπονται) και ακόμα χειρότερα σε κάποιες περιπτώσεις ούτε η ασφαλιστική κάλυψη δεν εξασφαλίζεται.

Μέσα σε αυτή λοιπόν τη συγκυρία έρχεται η ίδρυση της πρωτοβουλίας για να συσπειρώσει και να εμπνεύσει τους εργαζόμενους σε κοινούς αγώνες για εξασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και για εναντίωση απέναντι στις απάνθρωπες πολιτικές της κυβέρνησης στο προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα και τις αντεργατικές της πολιτικές με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη και τα μνημόνια του παρελθόντος και του μέλλοντος...

*Ψυχολόγος, εργαζόμενος στο Προσφυγικό-Μεταναστευτικό