Kυβέρνηση και καναλάρχες, σημερινοί και μελλοντικοί, δεν είναι αντίπαλοι-είναι συνεργοί και συνένοχοι.
Το ΣΤΑΡ, ιδιοκτησίας και συμφερόντων οικογένειας Βαρδινογιάννη κατέθεσε αγωγή εναντίον του δημοσίου, των υπουργών Νίκου Παππά και Ευκλείδη Τσακαλώτου και του γενικού γραμματέα Ενημέρωσης, Λευτέρη Κρέτσου, ζητώντας αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη και επιχειρηματική ζημία, ύψους 32,4 εκατομμυρίων ευρώ. Συνήθως, μετά από μια τέτοια είδηση, θα ακολουθούσε η τετριμμένη κοινοτοπία του «αυτά μόνο στην Ελλάδα», που εν προκειμένω δεν ισχύει απολύτως.
Εκείνο που σίγουρα ισχύει είναι ότι μόνο στην Ελλάδα αφενός θα συνέχιζε να έχει εταιρική υπόσταση και να εκπέμπει πρόγραμμα ένα παράνομο, ιδιωτικό κανάλι, όπως το ΣΤΑΡ, και αφετέρου θα είχε ακόμη υπουργικό θώκο ένας άνθρωπος όπως ο Νίκος Παππάς-όχι ότι οι δύο άλλοι στην περίπτωσή μας δεν θα έπρεπε να βρίσκονται πολύ μακριά από δημόσιο αξίωμα και μάλιστα με «αριστερό» πρόσημο.
Στο θέμα μας όμως. Όλα τα ιδιωτικά κανάλια, από την 1η Ιανουαρίου 2016, κοντά πλέον δύο χρόνια, εκπέμπουν πρόγραμμα χωρίς καν την περίφημη όσο και παράνομη και αντισυνταγματική και τα γνωστά και χιλιογραμμένα στη φιλόξενη γωνιά του rproject, προσωρινή άδεια λειτουργίας. Είναι εταιρείες στον αέρα, που καταπατούν δημόσιο αέρα - τις συχνότητες, δημόσιο αγαθό και κτήμα - πουλούν αέρα ενίοτε κοπανιστό και με εξωτική προέλευση, πχ από την Καραϊβική και τον Άγιο Δομίνικο και ως γνωστόν και καθ’ομολογία ορισμένων λαλίστατων έχουν δανειστεί και από τις τράπεζες με αέρα φρέσκο, που κληθήκαμε μεταξύ άλλων να πληρώσουμε στις αρπακτικές ανακεφαλαιοποιήσεις τους.
Ειδικά το ΣΤΑΡ και μέσα σε όλες τις άλλες μαύρες σελίδες του ενημερωτικού του τομέα, πρόσφατα επιχείρησε να παραπληροφορήσει και να διαστρεβλώσει την καθημερινότητα και την πραγματικότητα στη γειτονιά των Εξαρχείων, φτιάχνοντας φανταστικούς χάρτες όπου απουσίαζαν τράπεζες, σουπερμάρκετ και καταστήματα-μια ωδή στα fake news όταν αυτά καλούνται να εξυπηρετήσουν το κυρίαρχο, μιντιακό και πολιτικό αφήγημα περί «αβάτου», «ανομίας» και «τρομοκρατίας». Και μόνο γι’αυτό και σε άλλη χώρα του... δυτικού κόσμου, οι κυρώσεις θα ήταν βαρύτατες - εκτός βέβαια και αν το εταιρικό σήμα γράφει, για παράδειγμα, Fox.
Μέσα σε όλα τα άλλα, το ΣΤΑΡ προχωρά σήμερα και έως τον Σεπτέμβριο σε μια γενικευμένη «αναδιάρθρωση», στέλνοντας τον λογαριασμό της βίαιης, εταιρικής προσαρμογής στους εργαζόμενους, με απολύσεις και νέες ατομικές συμβάσεις πενίας και εξευτελισμού-τους ίδιους που χρησιμοποίησαν όλα τα ιδιωτικά κανάλια σαν ασπίδα πέρσι, όταν δρομολογήθηκε ο γνωστός διαγωνισμός-παρωδία. Και πέρσι παραμονές του διαγωνισμού-παρωδία υπήρχαν αντίστοιχες αναπροσαρμογές. Τα κεφάλαια που οι καναλάρχες πόνταραν στον διαγωνισμό-παρωδία προήλθαν από περικοπές και απολύσεις-σήμερα, πρέπει να καλυφθούν και τα δικαστικά έξοδα των αγωγών ενάντια στο δημόσιο.
Για τον Παππά και τον υπουργικό βίο και την πολιτεία του, τα έχουμε πει και γράψει διαδοχικά και πολλές φορές-η επανάληψη περιττεύει. Εν προκειμένω, όμως, η απόπειρα του με αφορμή την αγωγή, να ανεβάσει ξανά την παράσταση «μόνος εναντίον των καναλαρχών και της διαπλοκής» , αποδεικνύεται πλήρως αποτυχημένη ήδη προτού ξεκινήσει το σόου. Η παράσταση δεν κόβει πια εισιτήρια. Όπως έλεγε και ένας σοφός, πολιτικός άνδρας - το είδος ακριβώς στο οποίο ο κάθε «παππάς» δεν συμπεριλαμβάνεται - μπορείς να κοροϊδέψεις πολλούς για μικρό, χρονικό διάστημα, λίγους, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ποτέ όλους για πάντα. Ο Παππάς και συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όσο κορόιδεψαν, κορόιδεψαν-τώρα το έργο δεν πουλάει, δεν αρέσει και δεν έχει θεαματικότητα. Γιατί πολύ απλά, στην αγωγή του ΣΤΑΡ, ο Παππάς και συνολικά η κυβέρνηση όχι μόνο δεν βρίσκονται στην πλευρά που υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον, αλλά είναι η πλευρά που λειτουργεί σαν τον θαμμένο πίσω από στοίβες χαρτιών λογιστή των καναλαρχών-σε βάρος πάντα των δημόσιων οικονομικών και των φορολογικών εσόδων που έχουν καταβάλει τα γνωστά υποζύγια (μισθωτοί, συνταξιούχοι, κατώτερα στρώματα).
Με απλά λόγια, κυβέρνηση και καναλάρχες, σημερινοί και μελλοντικοί, δεν είναι αντίπαλοι-είναι συνεργοί και συνένοχοι. Στην αυθαιρεσία, την ασυδοσία, τον ετσιθελισμό, την καταπάτηση, την παρανομία και την αποστολή του πληρωτέου λογαριασμού στην κοινωνική πλειοψηφία. Γιατί ο λογαριασμός - ας μην έχουμε μνήμη χρυσόψαρου - δεν αρχίζει ούτε τελειώνει με την αγωγή του ΣΤΑΡ. Έρχεται από τα βάθη της δεκαετίας του 1990 και συνεχίζεται πχ με την DIGEA του συνασπισμού εξουσίας όλων των καναλαρχών που νέμονται το ψηφιακό σήμα, από προηγούμενο διαγωνισμό-παρωδία, ειδική χορηγία της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ των Σαμαρά και Βενιζέλου.
Από παρωδία σε παρωδία, και όπως θα το έθετε ένας επίσης γνωστός ευρυμαθής πολιτικός φιλόσοφος η... μάχη κυβέρνησης και καναλαρχών (στη συγκυρία, με το ΣΤΑΡ της οικογένειας Βαρδινογιάννη) πέρσι, ήταν τραγωδία, φέτος γίνεται φάρσα.
