Για την ανατροπή στην Ελλάδα - Για την ανατροπή στην Ευρώπη
Ανατροπή στην Ελλάδα
Το νέο «μεσοπρόθεσμο» πρόγραμμα αποδεικνύει ότι οι ντόπιοι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες μαζί με τους διεθνείς συνεργάτες τους, τους δανειστές, έχουν συμφωνήσει για μια πολυετή και βάρβαρη λιτότητα.
Ενάντια σ’ αυτήν τη «μνημονιακή» και βάρβαρη πολιτική λιτότητας οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές δυνάμεις παλεύουν σκληρά όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης. Μέσα από αυτή την πείρα αποδείχθηκε ότι ο αγώνας για τους μισθούς και τις συντάξεις, ο αγώνας για τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, ο αγώνας ενάντια στην ανεργία και την ελαστικοποίηση, είναι αγώνας πολιτικός. Η υπεράσπιση των πιο βασικών εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων περνάει υποχρεωτικά μέσα από την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, μέσα από την ακύρωση των μνημονίων και όλων των συμφωνιών με τους δανειστές.
Από το 2012 έχει γίνει καθαρό ότι αυτή η προοπτική συνοδεύεται με το αίτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς, με την απόθεση, μαζικά, των ελπίδων των εργαζομένων στο «στοίχημα» του ΣΥΡΙΖΑ. Στις τρεις κάλπες του Μάη του 2014 αυτό είναι το διακύβευμα: να φύγουν τώρα, να γυρίσει αποφασιστικά ο συσχετισμός υπέρ της Αριστεράς, να αρχίσει η διαδικασία ανατροπής της μνημονιακής βαρβαρότητας…
Αυτή η προοπτική, που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ασφυκτική απομόνωση των νεοναζί δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, αφορά κυρίως την πολιτική και την αναγκαία ενότητα στη δράση των ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και του μεγάλου τμήματος των «ανένταχτων» αγωνιστών και αγωνιστριών του εργατικού και κοινωνικού κινήματος αντίστασης, που απελευθέρωσε η διαλυτική κρίση της φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας. Η προοπτική της κυβέρνησης της Αριστεράς θα κριθεί σε μεγάλα μέτωπα: στην ακύρωση των μνημονίων, στη διαγραφή του χρέους και τη στάση πληρωμών προς τους τοκογλύφους, στην εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, στην αντιστροφή των ιδιωτικοποιήσεων, στη φορολόγηση του κεφαλαίου και του μεγάλου πλούτου, στην αποκατάσταση και προστασία των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στην αλληλεγγύη στους μετανάστες…
Σε όλα αυτά τα μέτωπα θα χρειαστούν μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες. Ο πόλος της δράσης του κόσμου από τα κάτω, είναι απλά αναντικατάστατος. Στην ώρα των εκλογών αυτή η προοπτική υπηρετείται με τον καλύτερο τρόπο με τη μαζική ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, τη μαζική ψήφο στην Αριστερά. Η λύσσα και ο πανικός των παπαγάλων του συστήματος στα ΜΜΕ, υποδεικνύει με σαφήνεια στους εργαζόμενους κα τις λαϊκές δυνάμεις την απάντηση που πρέπει να δώσουν στις τριπλές κάλπες του Μάη. Άνθρωπο τον άνθρωπο, πόρτα την πόρτα, πρέπει να χτιστεί το πιο μαζικό «μήνυμα» ανατροπής.
Και αυτό το «μήνυμα» οικοδομεί τις καλύτερες συνθήκες για την υπεράσπιση της αναγκαίας αριστερής ριζοσπαστικής πολιτικής την επόμενη των εκλογών. Γιατί μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα είναι το τέλος της μάχης, αλλά ένας αναγκαίος «μεταβατικός» σταθμός, μία νέα αφετηρία για τη διεκδίκηση της συνολικότερης, της σοσιαλιστικής, απελευθέρωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
• Να πέσει το ταχύτερο η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου
• Να ανατραπούν τα μνημόνια και οι συμφωνίες με τους δανειστές
• Κυβέρνηση της Αριστεράς και ενότητα στη δράση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την δημιούργησαν
Ανατροπή στην Ευρώπη
Η υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδειχθεί φυλακή λιτότητας για τους εργαζόμενους και τους λαούς των χωρών – μελών της.
Οι συμφωνίες και οι συνθήκες της, περιγράφουν ένα ευρωπαϊκό «υπερ-μνημόνιο» που αν δεν ανατραπεί, οδηγεί στην πλήρη κατεδάφιση όλων των εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων του 20ου αιώνα.
Αυτή η βάρβαρη φιλελεύθερη πολιτική δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί με συναινέσεις και δημοκρατικές διαδικασίες. Γι’ αυτό σε όλους τους θεσμούς και τα όργανα της ΕΕ κυριαρχεί ένας άνεμος αντι-δημοκρατίας, μια κατεύθυνση αυταρχισμού. Γι’ αυτό σε όλες, σχεδόν, τις χώρες-μέλη της ΕΕ, τα καθεστώτα ενισχύουν τις ακροδεξιές – νεοναζιστικές «μάχιμες» φάλαγγες, ως δυνάμεις κρούσης ενάντια στο εργατικό κίνημα, ενάντια στα συνδικάτα, ενάντια σε κάθε ιδέα ή πρακτική απελευθέρωσης, ενάντια στην Αριστερά με την πιο πλατιά έννοια. Γι’ αυτό στην Ευρώπη της, τάχα, «Ισότητας – Αδελφότητας – Δικαιοσύνης» πληθαίνουν οι τραγικές αποδείξεις του ρατσισμού, όπως στη Λαμπεντούζα, όπως στο Φαρμακονήσι, όπως στη Σάμο.
Έναν αιώνα μετά το 1914, έναν αιώνα μετά το σφαγείο του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΕ στη Ουκρανία στηρίζει και χρηματοδοτεί μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή των ναζιστών, φέρνοντας τον παραλογισμό ενός ανελέητου πολέμου όλο και πιο κοντά…
Απέναντι σε αυτήν την υπαρκτή Ευρώπη των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, η Αριστερά έχει στην ιστορία της αναδείξει ως εναλλακτική λύση τη διεκδίκηση μιας άλλης «Ευρώπης», της Ευρώπης των εργαζομένων, τη διεκδίκηση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών της Ευρώπης.
Όμως σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι φανερό ότι αυτή η προοπτική περνάει μέσα από τη σύγκρουση – ανατροπή με τη υπαρκτή ΕΕ και όχι μέσα από τις αυταπάτες για αυτομεταρρύθμιση της Ευρώπης των τραπεζιτών.
Η Αριστερά στην Ελλάδα παίρνοντας τη δέσμευση για ανατροπή της λιτότητας, οφείλει να διευκρινίσει ότι θα υπηρετήσει αυτήν την πολιτική «με κάθε αναγκαίο μέσο». Και μετά την εμπειρία της Κύπρου είναι καθαρό ότι στα πιθανά «αναγκαία μέτρα» συμπεριλαμβάνεται πλέον η αποφασιστική σύγκρουση και ρήξη με την Ευρωζώνη.
Μια τέτοια πολιτική θα είναι κάθε άλλο παρά απομονωμένη και απομονωτική μέσα στις σημερινές συνθήκες της Ευρώπης. Κάθε νίκη της Αριστεράς, κάθε σοβαρή απόπειρα ανατροπής της λιτότητας θα προκαλέσει φαινόμενα «ντόμινο», φαινόμενα εξάπλωσης σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Ο σύγχρονος διεθνισμός είναι η προσήλωση σε αυτήν την αλληλεγγύη και συνεργασία και όχι η προσαρμογή στις νόρμες και στους θεσμούς του διεθνοποιημένου καπιταλισμού.
• Ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου, του ρατσισμού και του πολέμου.
• Ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το μιλιταρισμό και τον πόλεμο.
• Αλληλεγγύη και συνεργασία του κινήματος και της Αριστεράς για την ανατροπή της λιτότητας σε όλη την Ευρώπη
Κόκκινο Δίκτυο στον ΣΥΡΙΖΑ - Rproject.gr
