Να κλείσουν τα κολαστήρια προσφύγων παντού!

Στην καρ­διά του κα­λο­και­ριού, εν μέσω υψη­λών θερ­μο­κρα­σιών και αύ­ξη­σης των κρου­σμά­των του κο­ρω­νοϊ­ού, χι­λιά­δες πρό­σφυ­γες πα­ρα­μέ­νουν έγκλει­στοι/ες σε τρι­σά­θλιες δομές ή πα­ρα­μέ­νουν χωρίς στέγη, κυ­νη­γη­μέ­νοι/ες στις πλα­τεί­ες από τις δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής.

Οι συν­θή­κες στα στρα­τό­πε­δα όλης της χώρας πα­ρα­μέ­νουν τρα­γι­κές. Σε ένα οδοι­πο­ρι­κό του στη Μόρια, ο Γάλ­λος συγ­γρα­φέ­ας Μπερ­νάρ-Αν­ρί Λεβί, πε­ρι­γρά­φει στην Κα­θη­με­ρι­νή (5/7) την δρα­μα­τι­κή κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα σχε­δόν 20.000 αν­θρώ­πων στοι­βαγ­μέ­νων χωρίς νερό, χωρίς σα­πού­νι, χωρίς τουα­λέ­τες. Έχο­ντας βρε­θεί σε αρ­κε­τές εμπό­λε­μες ζώνες, ο συγ­γρα­φέ­ας είναι εξοι­κειω­μέ­νος με ακραί­ες μορ­φές της αν­θρώ­πι­νης δυ­στυ­χί­ας. Παρ’ όλα αυτά, η Μόρια κα­τά­φε­ρε να τον σο­κά­ρει:

« (…) Είναι να τρε­λαί­νε­ται κα­νείς. Εξευ­τε­λι­σμός. Βα­σα­νι­στή­ριο. Την ώρα που η υπό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη ασχο­λεί­ται με υγειο­νο­μι­κά θέ­μα­τα, η Μόρια έχει γίνει τόπος μό­λυν­σης, δια­φθο­ράς και δυ­σο­σμί­ας».

Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη, πιστή στο δόγμα του «βίου αβί­ω­του» και της «Ευ­ρώ­πης-φρού­ριο» συ­νε­χί­ζει να αντι­με­τω­πί­ζει τα θύ­μα­τα της φτώ­χειας και του πο­λέ­μου με μια ακραία ρα­τσι­στι­κή-εγκλη­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή. Βί­αιες επα­να­προ­ω­θή­σεις σε χερ­σαία και θα­λάσ­σια σύ­νο­ρα με τη συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση στρα­τού-frontex-λι­με­νι­κού και αλη­θι­νά πυρά κατά των κα­τα­τρεγ­μέ­νων. Ποι­νι­κές διώ­ξεις  στους αι­τού­ντες άσυλο που ει­σήλ­θαν στην Ελ­λά­δα μέσω Λέ­σβου το μήνα  Μάρ­τιο (όταν κατά πα­ρά­βα­ση κάθε διε­θνούς δι­καί­ου η κυ­βέρ­νη­ση είχε ανα­στεί­λει την υπο­βο­λή νέων αι­τή­σε­ων ασύ­λου). Ξύλο από την αστυ­νο­μία σε άστε­γα γυ­ναι­κό­παι­δα στην πλα­τεία Βι­κτω­ρί­ας. Αυτά ήταν τα τε­λευ­ταία επει­σό­δια ρα­τσι­στι­κής απαν­θρω­πιάς ενός κρά­τους που εκλι­πα­ρεί τους ξέ­νους του­ρί­στες να έρ­θουν για δια­κο­πές στις θά­λασ­σές του, αλλά για τους αδύ­να­μους ξέ­νους, επι­φυ­λάσ­σει μόνο πνιγ­μούς στις ίδιες θά­λασ­σες, αυ­ταρ­χι­σμό και άθλιες συν­θή­κες  δια­βί­ω­σης.

Για το αί­σχος των δομών κρά­τη­σης στα νησιά του Ανα­το­λι­κού Αι­γαί­ου και την εν­δο­χώ­ρα, είναι βέ­βαιο ότι δεν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει κά­ποια πα­ρέμ­βα­ση κυ­βέρ­νη­σης και ΕΕ για την ου­σια­στι­κή βελ­τί­ω­ση της κα­τά­στα­σης. Αντί­θε­τα, με τη συν­θή­κη του κο­ρω­νοϊ­ού και το πρό­σχη­μα των «έκτα­κτων μέ­τρων» ενά­ντια στη δια­σπο­ρά του covid-19, πα­ρα­μέ­νει η απα­γό­ρευ­ση εξό­δου μετά τις 21.00 για τους δια­μέ­νο­ντες στα ΚΥΤ. Οι τε­λευ­ταί­οι μπο­ρούν να συ­νω­στί­ζο­νται χωρίς στοι­χειώ­δη μέτρα υγιει­νής, μαζί με σκου­πί­δια και τρω­κτι­κά. Μια συ­νε­χι­ζό­με­νη κρα­τι­κή πρα­κτι­κή δια­κρί­σε­ων, που επι­βά­λει τον απο­κλει­σμό των έγκλει­στων από τον υπό­λοι­πο κόσμο. Κάθε σιω­πη­ρή απο­δο­χή αυτής της ρα­τσι­στι­κής επι­λο­γής, πε­ρι­θω­ριο­ποιεί ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο το πιο ευά­λω­το τμήμα των «από κάτω». Και όπως έχει απο­δει­χτεί δια­χρο­νι­κά, κάθε κα­τα­σταλ­τι­κό μέτρο που δο­κι­μά­ζε­ται στους πιο αδύ­να­μους, κα­τα­λή­γει συχνά να στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον όλων μας.

Εξώ­σεις

Την δια ώρα ο αριθ­μός των αν­θρώ­πων που ανα­μέ­νε­ται να βρε­θούν στον δρόμο αν ξε­δι­πλω­θεί ολο­κλη­ρω­τι­κά ο αρ­χι­κός σχε­δια­σμός για τις εξώ­σεις προ­σφύ­γων, ξε­περ­νά τις 11.000. Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι πε­ρί­που 700 άτομα που έχουν κρι­θεί πρό­σφυ­γες, έχουν βγει από τα δια­με­ρί­σμα­τα του «Εστία». Πε­ρί­που 1.000 πρό­σφυ­γες υπο­λο­γί­ζε­ται ότι έχουν φύγει από ξε­νο­δο­χεία και κα­ταυ­λι­σμούς. Από τις αρχές Ιου­νί­ου έως και σή­με­ρα με­τα­φέρ­θη­καν από τα νησιά πε­ρί­που 500 άτομα. Βέ­βαια, υπο­λο­γί­ζε­ται ότι πάνω από 2.000 άτομα έχουν φύγει από τα νησιά με άλλα μέσα εφό­σον κρί­θη­καν πρό­σφυ­γες. Από αυ­τούς, ελά­χι­στοι θα πλη­ρούν τα αυ­στη­ρά κρι­τή­ρια για την έντα­ξη στα προ­γράμ­μα­τα «Εστία 2» (μί­σθω­ση δια­με­ρι­σμά­των από ΟΤΑ και φο­ρείς) και «Ήλιος» (επι­δό­τη­ση ενοι­κί­ου). Όλοι αυτοί οι άν­θρω­ποι βρί­σκο­νται πλέον χωρίς κα­τά­λυ­μα, χρή­μα­τα, ενώ φυ­σι­κά δεν είναι εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο να βρουν δου­λειά ώστε να νοι­κιά­σουν δια­μέ­ρι­σμα.

Ο εγκλει­σμός και η εγκα­τά­λει­ψη χι­λιά­δων αν­θρώ­πων στην τύχη τους είναι από μόνη της εξορ­γι­στι­κή συν­θή­κη. Η συ­νέ­χι­ση αυτής της βαρ­βα­ρό­τη­τας είναι ανε­πί­τρε­πτη. Όταν πα­νευ­ρω­παϊ­κά δα­πα­νώ­νται δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ για την ενί­σχυ­ση κρα­τι­κο­δί­αι­των κα­πι­τα­λι­στών ή όταν η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση ετοι­μά­ζε­ται να αγο­ρά­σει δύο φρε­γά­τες ψη­φια­κής τε­χνο­λο­γί­ας από τη Γαλ­λία στην τιμή των 3 δισ. ευρώ, είναι προ­φα­νές ότι οι προ­τε­ραιό­τη­τες των κρα­τού­ντων είναι άλλες. Όχι οι πλη­θυ­σμοί που υπο­φέ­ρουν. Σε αυτές τις άλλες προ­τε­ραιό­τη­τες λο­γο­δο­τούν οι ρα­τσι­στι­κοί δια­χω­ρι­σμοί που καλ­λιερ­γεί το σύ­στη­μα και η αντι­με­τώ­πι­ση ως εγκλη­μα­τιών (ή αν­θρώ­πων τρί­της κα­τη­γο­ρί­ας), όσων απλά θέ­λουν μια κα­λύ­τε­ρη ζωή με ελευ­θε­ρί­ες και δι­καιώ­μα­τα, με ισό­τι­μη πρό­σβα­ση σε αξιο­πρε­πή τροφή, στέγη, ερ­γα­σία, πε­ρί­θαλ­ψη, παι­δεία.

Σή­με­ρα, όλες και όλοι οφεί­λου­με να ανα­με­τρη­θού­με με τις ευ­θύ­νες μας και να υπε­ρα­σπι­στού­με απο­φα­σι­στι­κά τις ζωές κα­τα­τρεγ­μέ­νων αν­θρώ­πων. Το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά, ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο. Παίρ­νο­ντας ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες, όπως οι πρό­σφα­τες κι­νη­το­ποι­ή­σεις και οι πολ­λές και δια­φο­ρε­τι­κές συλ­λο­γές ειδών πρώ­της ανά­γκης για τους πρό­σφυ­γες. Έχο­ντας στην ατζέ­ντα τους τα ζη­τή­μα­τα των προ­σφύ­γων, στην ίδια «σε­λί­δα» με τους αγώ­νες μας για το μισθό, τη σύ­ντα­ξη, τη δη­μό­σια υγεία, τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα. Χωρίς να υπο­τι­μούν το πρό­βλη­μα ή πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο χωρίς να υιο­θε­τούν ακρο­δε­ξιές από­ψεις για «με­τα­νά­στες που στέλ­νει ο Ερ­ντο­γάν», οι οποί­ες με­τα­το­πί­ζουν τον πο­λι­τι­κό άξονα και τη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση σε εθνι­κι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση.

Να στα­θούν ακόμα πιο ολό­θερ­μα στο πλευ­ρό τους όταν οι άν­θρω­ποι αυτοί ξε­ση­κώ­νο­νται και διεκ­δι­κούν τα αυ­το­νό­η­τα. Να απαι­τή­σουν ακόμα πιο μα­ζι­κά και συ­ντο­νι­σμέ­να από την κυ­βέρ­νη­ση και την ΕΕ:

• Να στα­μα­τή­σουν οι δο­λο­φο­νι­κές πρα­κτι­κές απο­τρο­πής στα σύ­νο­ρα και οι απε­λά­σεις.
• Να κλεί­σουν όλα τα κέ­ντρα κρά­τη­σης.
• Δια­μο­νή για όλους τους αι­τού­ντες άσυλο, με αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες δια­βί­ω­σης, μέσα στις πό­λεις.
• Πο­λι­τι­κές έντα­ξης και ίσα δι­καιώ­μα­τα για όσους/ες πα­ρα­μεί­νουν στη χώρα.
• Νο­μι­μο­ποι­η­τι­κά έγ­γρα­φα και ελεύ­θε­ρη με­τα­κί­νη­ση για όσους επι­θυ­μούν να με­τα­κι­νη­θούν εκτός Ελ­λά­δας.

Αυτό το αί­σχος πρέ­πει να στα­μα­τή­σει εδώ. Και το μόνο βέ­βαιο είναι ότι δεν θα εξα­φα­νι­στεί από μόνο του. Για κάθε Μόρια, υπάρ­χει μόνο μια απά­ντη­ση. «Να κλεί­σει. Να ισο­πε­δω­θεί. Ή να δια­τη­ρη­θεί, όπως δια­τη­ρού­με μνη­μεία απαν­θρω­πιάς και ντρο­πής. Σε καμία πε­ρί­πτω­ση δεν μπο­ρεί να επι­διορ­θω­θεί η κό­λα­ση. Οι γυ­ναί­κες, άν­δρες και παι­διά που μα­ρα­ζώ­νουν σε αυτή την ανοι­κτή φυ­λα­κή και των οποί­ων το μόνο έγκλη­μα ήταν ότι ονει­ρεύ­τη­καν την Ευ­ρώ­πη, πρέ­πει να γί­νουν επι­τα­κτι­κά και χωρίς όρους δε­κτοί ανά­με­σά μας», κα­τέ­λη­γε στο οδοι­πο­ρι­κό του ο -με­τριο­πα­θής πο­λι­τι­κά- Λεβί. Και έχει δίκιο. Αυτή η μόνη αρ­μό­ζου­σα απά­ντη­ση χρειά­ζε­ται όμως την κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή δύ­να­μη που θα την επι­βά­λει. Με αυτό το στόχο χρειά­ζε­ται να ανα­με­τρη­θού­με όλοι/ες μας.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά