Ο Κεν Λόουτς «σκηνοθετεί» την ενότητα της βρετανικής Αριστεράς

Η ταινία παίχτηκε συγχρόνως σε πενήντα κινηματογράφους, και σε συνεδρίες ερωτήσεων και απαντήσεων μετά την προβολή, ο Κεν έκανε έκκληση για ένα νέο κόμμα της Αριστεράς. Η έκκληση μεταφέρθηκε δια μέσου μιας σελίδας στο internet που ονομάστηκε «Αριστερή Ενότητα» και μέσα σε λίγες μέρες 6.000 άνθρωποι υπέγραψαν, ενώ οργανώθηκαν 100 τοπικές ομάδες.  

Συστάθηκε  οργανωτική επιτροπή σε ad hoc συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε sτο Λονδίνο για την υποστήριξη των τοπικών ομάδων και για να υποβάλει προτάσεις σε σχέση με εθνικό συνέδριο ή μια εναρκτήρια διάσκεψη. Ως χρόνος προτάθηκαν ο Ιούλιος ή ο Σεπτέμβριος, προκειμένου να διατηρηθεί η αρχική δυναμική.

Στη συνάντηση συμμετείχαν σύντροφοι από το Διεθνές Σοσιαλιστικό Δίκτυο που πρόσφατα παραιτήθηκαν από το SWP καθώς και τα άτομα που διαγράφηκαν από την οργάνωση αυτή κατά τη διάρκεια της διάσπασης.

Είναι ξεκάθαρο ότι καθώς το Εργατικό Κόμμα μετακινείται προς τα δεξιά υποκύπτοντας στον  αντιμεταναστευτικό ρατσισμό και ο κυβερνητικός συνασπισμός προωθεί ανελέητα περικοπές στις κοινωνικές παροχές, υπάρχει ένας βασικός λόγος που ο απλός κόσμος ψάχνει για μια πολιτική εναλλακτική λύση.

Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είχε επίσης σημαντική επίδραση και δημιούργησε μία νέα ελπίδα ότι ένα τέτοιο κόμμα είναι δυνατόν να υπάρξει και εδώ. Αυτή εξακολουθεί ,παρόλα αυτά, να είναι μια δύσκολη διαδικασία, δεδομένης της αρνητικής ιστορίας πλατιών οργανώσεων στη Βρετανία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και την αξιοσημείωτη ικανότητα της βρετανικής Αριστεράς να σπαταλά τις σημαντικές ευκαιρίες

Το ότι οι πολιτικές συνθήκες υφίστανται για να υπάρξει ένα τέτοιο κόμμα είναι αδιαμφισβήτητο. Ο χώρος στα αριστερά των Εργατικών είναι τώρα μεγάλος. Τα διδάγματα από την εντυπωσιακή εκλογή του Τζόρτζ Γκάλοουεϊ πέρυσι στο Μπραντφορντ ( Βόρεια Αγγλία), δεν μειώνονται από το γεγονός ότι έχει ήδη σπαταληθεί αυτή η ευκαιρία.

Είναι επομένως σημαντικό, οι αποτυχίες του παρελθόντος και ο σεκταρισμός που τις προκάλεσε, να συζητηθούν πλήρως και πρίν να ολοκληρωθεί η νέα διαδικασία. Η Σοσιαλιστική Συμμαχία, που διήρκεσε  για τρία χρόνια, από το 2000 έως τον Ιανουάριο του 2004, ήταν ένα πολιτικό κόμμα όπου κάθε μέλος είχε μία ψήφο και το οποίο το 2001 αγκάλιασε σχεδόν το σύνολο της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένων του SWP και του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα σύντομα αποχώρησε, κυρίως επειδή ήταν αντίθετο με τη θέση "κάθε μέλος μία ψήφος", επιθυμώντας μία ομοσπονδιακή δομή μεταξύ των συνασπιζομένων οργανώσεων. 

Η μεγαλύτερη ευκαιρία ήρθε κατά τη διάρκεια του αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στην εισβολή στο Ιράκ. Τον Ιανουάριο του 2004 η Σοσιαλιστική Συμμαχία ενσωματώθηκε στο Respect Party, ο George Galloway εκδιώχθηκε από το Εργατικό Κόμμα για την αντίθεσή του στην εισβολή του Ιράκ και έκανε κάλεσμα για ένα νέο κόμμα της Αριστεράς.

Το  Respect έσπασε το περιβόητο πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα της Βρετανίας όταν ο Galloway εξελέγη στο Κοινοβούλιο ( ο πρώτος βουλευτής ενός κόμματος στα αριστερά των Εργατικών από το 1940). Το  Respect ήταν σε θέση να προσελκύσει την αντιπολεμική μουσουλμανική ψήφο, καθώς και μια ευρύτερη από τα φτωχά στρώματα των μεγάλων πόλεων.

Το  Respect όμως διασπάστηκε μέσα από τον αντιδημοκρατικό έλεγχο που ασκούσε το SWP και μια νέα οργάνωση εμφανίστηκε με το όνομα Respect -Renewal και τον George Galloway ως το πιο εξέχον μέλος της. Αυτή όμως επίσης κατέρρευσε όταν ο από πάνω προς τα κάτω έλεγχος του SWP αντικαταστάθηκε από ένα παρόμοιο έλεγχο του Galloway.

Το πρώτο και κύριο ζήτημα επομένως για κάθε νέο κόμμα που αναδύεται από αυτήν την πρωτοβουλία του Ken Loach θα πρέπει να είναι η εσωτερική δημοκρατία. Κάθε υποψία αντιδημοκρατικού ελέγχου ή η παραμικρή υπόνοια ότι όσοι προσχώρησαν σε αυτό δεν πρόκειται να συμμετάσχουν πλήρως στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων,είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια.

* Ο Άλαν Θόρνετ είναι ηγετικό στέλεχος του Socialist Resistance, (τμήματος της 4ης Διεθνούς), στη Βρετανία.