Όταν το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει ρόλο στρατοχωροφυλακής κατά των προσφύγων

 Μέσα σε ένα περιβάλλον κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, ενώ αναμένονται ακόμα μεγαλύτερα προσφυγικά κύματα, ενώ έχουμε δεκάδες χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες-θύματα πολέμου –με 10 χιλιάδες αγνοούμενα παιδιά κατά δήλωση του Υπ. Άμυνας-, ενώ διατηρείται ο φράχτης στον Έβρο, ενώ αρχίζουν να γεμίζουν τα παλιά στρατόπεδα συγκέντρωσης και χτίζονται τα νέα («hotspot») με τη συνδρομή του στρατού, ενώ πανευρωπαϊκά το ανθρωποκυνηγητό κλιμακώνεται κι η Frontex αναβαθμίζεται σε σώμα που θα παρεμβαίνει χωρίς την άδεια του κράτους-μέλους της ΕΕ, ενώ η ΕΕ ετοιμάζει στρατιωτικού τύπου σφράγισμα των συνόρων της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ, η επόμενη κίνηση  στην οποία προχωρά η ελληνική κυβέρνηση είναι να ζητήσει την συνδρομή του ΝΑΤΟ, δηλαδή του βασικού ιμπεριαλιστικού μηχανισμού (υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ) που διαφεντεύει και αιματοκυλεί τη Μέση Ανατολή και το μισό πλανήτη για δεκαετίες.

Ο στόχος είναι «οι μετανάστες που θα εντοπίζονται να επιστρέφουν άμεσα πίσω στην Τουρκία» ( Π.Καμμένος) και να μην έχουν οι πρόσφυγες «καν την ευκαιρία να αιτηθούν ασύλου στην ΕΕ», όπως παραδέχονται και  δημοσιογράφοι σε γερμανικές εφημερίδες. Πλήρως ικανοποιημένη δηλώνει η κυβέρνηση δια στόματος Καμμένου (Βλέπε εξώφυλλο Εφ ΣΥΝ, 12/2), που περήφανος δηλώνει: «παράνομη μετανάστευση τέλος».

Όχι, δεν κάνει κουμάντο στην Ευρώπη ο Χίτλερ κι ο Μουσολίνι, και στην Ελλάδα δεν έχουμε δικτατορία Μεταξά-Παπαδόπουλου-Μιχαλολιάκου. Μιλάμε για τη σύγχρονη μεταπολεμική Ευρώπη του «κοινωνικού κράτους», που ορκίζεται στη δημοκρατία, ενώ γκρεμίζει και τις πιο στοιχειώδεις ανθρωπιστικές κατακτήσεις της Γαλλικής Επανάστασης και των κατακτήσεων του 19ου και του 20ού αιώνα. Και μιλάμε για μια κυβέρνηση που δηλώνει στον πυρήνα της... «αριστερή», κάνοντας τους Κασιδιάρηδες να τρίβουν τα χέρια τους.

Ο παγκόσμιος τρομοκράτης και εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας, λοιπόν, το ΝΑΤΟ, αναλαμβάνει να συμβάλει στην «αποτροπή», μαζί με ελληνικές, τουρκικές και ευρωπαϊκές κατασταλτικές δυνάμεις και την αναβαθμισμένη Frontex. Αυτή η «ενίσχυση των ευρωπαϊκών συνόρων»  είναι φανερό ότι δεν έχει στόχο να μην πνίγονται οι πρόσφυγες-ταξικά μας αδέλφια στο Αιγαίο, αλλά να πνίγονται όσοι πνίγονται σήμερα εις τη νιοστή, ίσως με μεγαλύτερες δυνατότητες να αποκρύπτονται τα πτώματα. Αίμα, αίμα, κι άλλο αίμα.

 Ευ­ρώ­πη-Φρού­ριο υψίστης ασφαλείας και Ιμπεριαλιστική κλιμάκωση

Την ώρα που οι πρόσφυγες συ­νε­χί­ζουν να θα­λασ­σο­πνί­γο­νται στο Αι­γαίο , οι ευρωηγεσίες

• όχι μόνο συνεχίζουν, αλλά κλιμακώνουν τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές εξορ­μή­σεις στη Μ. Ανα­το­λή, για την ενίσχυση του ευ­ρω­παϊ­κού κε­φα­λαί­ου στη διε­θνή σκα­κιέ­ρα.
• στήνουν φράχτες, στρατιωτικοποιούν σύνορα, καλλιεργούν το ρατσισμό και την ισλαμοφοβία, για την αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού, δηλαδή των λαϊκών τάξεων που αντιστέκονται για να μην πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Με τη «μεταναστευτική πολιτική» οι άρχουσες τάξεις οδηγούν στην εμπέδωση του «κράτους έκτακτης ανάγκης» και του μιλιταρισμού  ως ...τρόπου ζωής, σπέρνουν δηλητήρια που αποπροσανατολίζουν και διχάζουν τους φτωχούς.

Στα πλαίσια αυτά απολαμβάνουμε σήμερα τη Γαλλία «του Διαφωτισμού» με το στρατό στους δρόμους και την απαγόρευση των διαδηλώσεων  επ’ αόριστον, υπό το «Σοσιαλδημοκράτη Ολάντ». Στα πλαίσια αυτά έχουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του «Ευρωκομουνιστή Τσίπρα» που αναθέτει την κατασκευή και τη διαχείριση των στρατόπεδων συγκέντρωσης στο στρατό.  Η εικόνα είναι πανευρωπαϊκή: αναζήτηση εξιλαστηρίων θυμάτων στο πρόσωπο των Αράβων, βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς που δυναμώνει. Παράλληλα μαίνεται αμείωτος ο  ενδο-ιμπεριαλιστικός διαγκωνισμός: οι ισχυρές χώρες μπορούν να πιέζουν πχ την Ελλάδα να σηκώνει μεγαλύτερο φορτίο του μεταναστευτικού «προβλήματος» (για να αποφύγει η Μέρκελ να πιτσιλίσει το δήθεν δημοκρατικό προφίλ της), ενώ η Ελλάδα εφαρμόζει πρόθυμα τη ρατσιστική πολιτική της ΕΕ με προσδοκίες στην ελάφρυνση του μνημονιακού κορσέ.

Η αντιμεταναστευτική στάση της ΕΕ σκληραίνει μπροστά στο φόβο νέας όξυνσης του προσφυγικού κύματος από το Μάρτιο. Εξ ου και η πίεση στην Ελλάδα να αποκτήσει ακόμα πιο ασφυκτικούς ελέγχους στα σύνορά  της.

Η παρουσία του ΝΑΤΟ, ιδωμένη στο γεωπολιτικό πλαίσιο, αποτελεί προετοιμασία της Δύσης (ΗΠΑ-ΕΕ) για νέα επέμβαση στη Λιβύη αλλά και για κλιμάκωση της εμπλοκής στον πόλεμο με τη Συρία, απαντώντας στην ανεξέλεγκτη δράση της ISIS, στη Ρωσική στρατιωτική επέμβαση που κερδίζει πόντους στο μεταπολεμικό σκηνικό στη Συρία κ.ο.κ.  Το ΝΑΤΟ, ο βασικός θύτης των αραβικών μαζών και το Νο 1 αίτιο μετανάστευσής τους, αναλαμβάνει να τους (ξανα)εξοντώνει και στο Αιγαίο.

Η Ελλάδα «ψωροκώσταινα»;

Είναι μια θεωρία που διατυπώνει το σύστημα («να μείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια απέναντι στην κακιά Τουρκία») και η κυβέρνηση Τσίπρα («εμείς είμαστε αριστεροί αλλά There Is No Alternative, στεναχωριόμαστε κι αποδεχόμαστε τις επιθυμίες ΗΠΑ-ΕΕ», που είναι ο μόνος –απατεωνίστικος- τρόπος για να καθυστερήσει την κατάρρευση, την ώρα που  η κοινωνική της βάση αρχίζει να αφυπνίζεται). Δυστυχώς την ασπάζεται και τμήμα της εγχώριας Αριστεράς.

Στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι ένας μεσαίος καπιταλισμός που πασχίζει να προσεταιριστεί η ίδια τις κατάλληλες «Μεγάλες Δυνάμεις» (κατά τα συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης πάντα), να συνάψει συμμαχίες και να κερδίσει πόντους από τοπικούς ανταγωνιστές της, πχ Τουρκία. Και το προσπαθεί επιθετικά, όσο δηλαδή επιθετικά την παίρνει, όχι «δουλικά». Το ίδιο κάνει κι η Τουρκία κι οι υπόλοιποι «παίχτες».

Η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ όπως κι η Τουρκία. Η Ελλάδα ζητά την ενίσχυση του ΝΑΤΟ σε αυτό που θεωρεί ως «πρόβλημα», δηλαδή τους πρόσφυγες που πρέπει να στέλνονται στην Τουρκία -κι ας πνίγονται κάμποσοι ενήλικες και παιδιά. Κι ας «βρει την άκρη η Τουρκία» (που υποψιαζόμαστε τι «άκρη» θα βρεί ο δολοφόνος Ερντογάν). Η Ελλάδα προσδοκεί σε οφέλη από τη βαθύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό βούρκο, και γι αυτό ο Καμμένος ευχαριστεί το ΝΑΤΟ.

Καθώς τη διοίκηση της συγκεκριμένης νατοϊκής δύναμης που θα επεμβαίνει στο Αιγαίο είχε η Γερμανία κι έπειτα θα αναλάμβανε η Τουρκία, η ελληνική πλευρά πρότεινε τη διοίκηση χώρες πλην της Ελλάδας και της Τουρκίας ενόσω διαρκεί η επιχείρηση «αποτροπής». Το ΝΑΤΟ, συμφώνησε στην ελληνική πρόταση κι αυτό δε δείχνει «νεοραγιαδισμό».

Η φιλολογία περί «εξόδου από τη Σέγκεν» είναι το τυράκι για τη λαϊκή κατανάλωση, για να στραφουν τα ντόπια λαϊκά στρώματα απέναντι στους πρόσφυγες και να επικρατήσει ο κανιβαλισμός και η μοιρολατρική αποδοχή της ΤΙΝΑ. Ακριβώς όπως και στην περίπτωση του Grexit δηλαδή, στόχος είναι το «Plan A» κι επισείεται ως απειλή το «Plan B». Και σιγά την απειλή!

Και περαιτέρω: Όταν τις προάλλες ο Α. Τσίπρας βρέθηκε στο Ισραήλ με το μισό υπουργικό συμβούλιό του να υπογράφει συμφωνίες με τον ακροδεξιό πρωθυπουργό Νετανιάχου, για να εδραιώσει τη δημιουργία  γεωπολιτικής συμμαχίας με το κράτος που διαπράττει γενοκτονία Παλαιστινίων επί 70 σχεδόν χρόνια, δεν το κάνει από «εξάρτηση». Ενώ το Ισραήλ διεθνώς απομονώνεται όλο και περισσότερο, ο Τσίπρας στο όνομα της «Αριστεράς» συντάσσεται στο πλευρό των σιωνιστών και των ΗΠΑ, κι ο Ν. Κοτζιάς υπερασπίζεται καλύτερα από όλους μέσα στην ΕΕ τα ισραηλινά συμφέροντα! Παίρνουν έτσι συνειδητά θέση ενάντια στην παλαιστινιακή ιντιφάντα -ψυχή της αραβικής αντιστασης, για να κερδίζει «πόντους» στη γεωπολιτική σκακιέρα. Το ξέρουμε ότι το «πάτος» δεν αρκεί σαν λέξη...

Η διαφωνία μας λοιπόν με το ΝΑΤΟ και τον Τσίπρα δεν είναι αν θα «φορτωθούμε το βάρος», αν θα αναλάβουμε να εξοντώσουμε τα θύματα πολέμου σε στρατόπεδα συγκέντρωσης εμείς ή η Τουρκία. Είναι ότι οι πρόσφυγες δεν είναι βάρος, είναι όμως οι ΝΑΤΟϊκοί δολοφόνοι. Είναι ότι δε μας ενδιαφέρει να κερδίσουμε πόντους στη γεωπολιτική σκακιέρα κι ιμπεριαλιστική εύνοια, αλλά να κερδίσουμε πόντους στη διεθνιστική σκακιέρα, παλεύοντας για την ειρήνη μαζί με τα αδέλφια μας τους πρόσφυγες, τον τουρκικό λαό, τον κουρδικό λαό, τους Άραβες καταπιεσμένους. 

Πάλη ενάντια στο ρατσισμό, το μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλισμό-ελευθερία μετακίνησης των ανθρώπων!

Όταν το 2003 διαδηλώναμε εκατοντάδες χιλιάδες ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ και τις «βάσεις του θανάτου» για έναν πόλεμο που γινόταν «αλλού», σήμερα πρέπει να αντιδράσουμε ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά, καθώς ο πόλεμος κι ο θάνατος έρχονται στην πόρτα μας. Για όλα τα παραπάνω, είμαστε αποφασιστικά ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις περιπολίες του στο Αιγαίο, που σημαίνει ταυτόχρονα ότι είμαστε ενάντια στην ελληνική άρχουσα τάξη , τη μνημονιακή κυβέρνησή της και τους και φασίστες της. Για τους ίδιους λόγους «χωράμε» όλη την αλληλεγγύη μας για τους κατατρεγμένους πρόσφυγες (όπως γίνεται μέχρι σήμερα από τους ηρωικούς κατοίκους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου), αλλά δε «χωράμε» ούτε ένα ΝΑΤΟϊκό πλοίο, ούτε έναν κυνηγό κεφαλών. Παλεύουμε για αλληλεγγύη χωρίς όρους , για ίσα δικαιώματα, για δομές φιλοξενίας, για άσυλο κι ασφαλείς οδούς διέλευσης για όλους τους πρόσφυγες. Κι αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε αυτό, δεν θα καταφέρουμε ούτε τα μνημόνια να ανατρέψουμε. Αν δεν παλέψουμε για την ελευθερία των «άλλων», δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε ούτε τη δική μας χειραφέτηση.