Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφθηκε το υπουργείο Εργασίας και απέδειξε ξανά ότι μπορεί τη δημόσια συζήτηση να μονοπωλούν τα περί «παράλληλου νομίσματος», αλλά είναι αυτός που βρίσκεται σε παράλληλο σύμπαν.
Στο Μέγαρο Μαξίμου βλέπουν μείωση της ανεργίας και καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων-και μάλλον χρειάζονται έναν καλό οφθαλμίατρο. Ο πρωθυπουργός έπλεξε το εγκώμιο όλων εκείνων που όπως είπε συνέβαλαν ώστε η ανεργία να βρίσκεται στο 21,5%. Παρέλειψε βέβαια να αναφέρει ότι μιλά αποκλειστικά για τη στατιστική ανεργία του ΟΑΕΔ και της ΕΛΣΤΑΤ, την ίδια που αρνείται να αποδεχθεί και τη διαψεύδει ακόμη και η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία υποστηρίζει βάσιμα ότι στην Ελλάδα η πραγματική ανεργία βρίσκεται τουλάχιστον στο 31,5%. Ο πρωθυπουργός διαπιστώνει άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και… αύξηση των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα(!), την ώρα που υπάλληλοι και εργαζόμενοι πληρώνονται (αν πληρώνονται) με 350 και 400 ευρώ ή συμπληρώνουν το εισόδημά τους, με κουπόνια τροφίμων και αγαθών, που υποχρεωτικά και παράνομα αντί μισθού, τους χορηγούν οι εταιρίες στις οποίες εργάζονται. Και αυτά στη χώρα όπου ανθεί η εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία, με τους εργαζόμενους στον τουρισμό να κατεβαίνουν σε απεργία και απλήρωτη για πάνω από 15 μήνες εργαζόμενη σε αλυσίδα σουπερμάρκετ, προχώρησε στο απονενοημένο διάβημα.
Ο Τσίπρας, τέλος, είδε προοπτικές για την απασχόληση των νέων στη χώρα. Πότε; Την ημέρα που σχετικές έρευνες έδειξαν ότι τρεις στους τέσσερις νέους κάτω των 35 ετών ψάχνει τρόπο να φύγει από την Ελλάδα και αναζητά εναγωνίως εργασία και σπουδές έξω από τη χώρα. Παράλληλα, το όραμα του Γιώργου Παπανδρέου στη ΔΕΘ του 2011, όταν διατύπωσε το άθλιο δόγμα του «ενός εργαζόμενου σε κάθε οικογένεια» έχει αντικατασταθεί επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το «ένα εισόδημα σε κάθε οικογένεια»-και μάλιστα εξανεμισμένο εισόδημα συνταξιούχου ή υπαμειβόμενου ελαστικά απασχολούμενου.
Πάνω σε αυτά τα κοινωνικά και εργασιακά ερείπια πανηγυρίζει ο πρωθυπουργός το success story του – μόνο μια γαλάζια γραβάτα και η φωνή του Αντώνη Σαμαρά από το βάθος λείπουν προκειμένου οι ομοιότητες στον εμπαιγμό και το ψέμα να έχουν πλήρως καλυφθεί.
Ίσως είναι αυτή η μοίρα όλων των μνημονιακών πρωθυπουργών, όταν πλησιάζει η ώρα να λογαριαστούν με την λαϊκή ετυμηγορία-να δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην κατασκευή μιας εικονικής πραγματικότητας και τη συγγραφή σεναρίων πολιτικής, επιστημονικής φαντασίας.
Ή, όπως θα το έθετε και η λαϊκή σοφία, αν δεν είχε ενσκήψει η κακοκαιρία, ο βοριάς και το χαλάζι, «και που να σφίξουν οι ζέστες».
