Δημοσιεύουμε εδώ την δήλωση αποχώρησης της Σίσσυ Βελισσαρίου
Προς την Ο.Μ. ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ε.Κ.Π.Α.
Σε συνέχεια του χθεσινού μου μειλ, επισήμανα «την ανάγκη σύγκλησης της ΟΜ όπου εκεί θα εκφράσω κατά το καταστατικό την προσωπική μου στάση». Επειδή όμως η ατομική στάση όλων μας πρέπει να δηλώνεται καθαρά εφόσον η ιστορία τρέχει με τα χίλια τουλάχιστον όσον αφορά στη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα που δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες, οράματα αλλά και τους ανιδιοτελείς αγώνες πολλών από εμάς για μία ενωτική, ριζοσπαστική και αντιμνημονιακή Αριστερά, δηλώνω με μεγάλη λύπη την αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν θα κουράσω για τους λόγους που με οδήγησαν με πραγματικό πόνο ψυχής σε αυτή τη θεμελιώδη για τη ζωή μου απόφαση, όπως εξίσου θεμελιώδης ήταν η απόφαση στο να συμμετέχω με ενθουσιασμό και πίστη στο 11χρονο εγχείρημα της συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή του ΣΥΝ, στον οποίον εντάχθηκα πριν 20 χρόνια, όταν σημαντικό μέρος των τότε μελών και στελεχών λοιδορούσαν αυτό το εγχείρημα. Οι πολιτικοί λόγοι που οδηγήσαν εμένα και αγαπητούς/ες συντρόφους/ισσες, με τους/τις οποίους/ες συμπορεύτηκα στους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο αλλά και για ένα δημοκρατικό και συλλογικό κόμμα μελών, στο να παραιτηθούν από την ΚΕ ή και να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι με εξαιρετικά διαυγή τρόπο εκπεφρασμένες στις δηλώσεις των Λάσκου, Καρίτζη, Σαπουνά, Μπίστη και στην συνημμένη δήλωση της Μάνιας Μπαρζέφσκι και του Δημοσθένη Παπαδάτου. Με εκφράζουν απολύτως και δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω.
Όμως επιτρέψτε μου και έναν πιο προσωπικό τόνο: Στα 20 χρόνια της συμμετοχής μου στον ΣΥΝ και μετέπειτα στον ΣΥΡΙΖΑ, ως απλό μέλος αλλά και από θέσεις κομματικής ευθύνης στην οργάνωση πανεπιστημιακών του ΣΥΝ το 1997, στα τμήματα παιδείας του ΣΥΝ και για μικρό διάστημα στη Θεματική Παιδείας ΣΥΡΙΖΑ, στην ομάδα παιδείας του ΚΕΑ, στο ΕΚΦ, ως αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς», στην Επιτροπή Προγράμματος-συμβολής του ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ και έως τον Ιανουάριο του 2015 στην Επιτροπή Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ , θέσεις που νομίζω ότι υπηρέτησα με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αφιέρωση, θα ήθελα να κλείσω την δήλωση αποχώρησης μου με την Παιδεία για την οποίαν αγωνίστηκα τόσο μέσω της συμμετοχής μου στα παραπάνω, στη μάχη για το Άρθρο 16 όσο και στο μαζικό μου χώρο, ως μέλος το ΔΣ της Φιλοσοφικής. Παραλείποντας τις ενστάσεις που είχα πάντα για τη συγκρότηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θέλω να εκφράσω την απογοήτευσή μου για το γεγονός ότι ο Υπουργός Παιδείας, και παρά το γεγονός ότι το περίφημο Νομοσχέδιο , όσον αφορά τουλάχιστον το σκέλος της Τριτοβάθμιας ήταν έτοιμο από το τέλος του Πάσχα, πήρε την ευθύνη να μην το καταθέσει εγκαίρως με αποτέλεσμα να χαθεί μία σημαντική ευκαιρία να κατατεθεί ένα αριστερό δείγμα γραφής και κάτι συγκεκριμένο από τους 7 μήνες παραμονής του στο Υπουργείο. Για μένα αυτό επίσης υπήρξε καθοριστικής σημασίας εφόσον γυρνάμε στο πανεπιστήμιο όλοι/ες μας, και στις πολλαπλές μας ιδιότητες ως διδάσκοντες/ουσες, διοικητικοί, ΕΤΕΠ κλπ., έχοντας να αντιμετωπίσουμε την απογοήτευση, τη χλεύη ή και την απαξίωση των συναδέλφων μας. Το νομοσχέδιο χάθηκε παρά τον αγώνα κάποιων στο ΥΠΕΠΘ και όλων ημών που το στηρίζαμε φανατικά. Δεν αναφέρομαι σε άλλες πτυχές που έχουν σχέση με το έργο του κ που ως αριστερό άνθρωπο στενοχωρούν απέραντα, π.χ. τη σχέση της Εκκλησίας με την παιδεία κλπ.
Ζητώ συγγνώμη αν μακρηγόρησα. Θέλω εκ βάθους να ευχαριστήσω την ΟΜ για την υποστήριξη που μου παρείχε τόσο κατόπιν του ανορθόξου κοψίματός του ονόματός μου από υποψήφια του πρόσφατου Συνεδρίου όσο και για την υποψηφιότητά μου στην Α Αθήνας, που δεν εγκρίθηκε από κάποιους. Με τους/τις συντρόφους/ισσες εκείνους/ες που με ανιδιοτέλεια υπηρετούν την Αριστερά είναι σίγουρο ότι θα ξαναβρεθούμε σύντομα πάλι στους αγώνες
Συντροφικά
Σισσυ Βελισσαρίου
