Το ενδεχόμενο δίωξης για τρία κακουργήματα αντιμετωπίζει ο Γιώργος Καρατζαφερης (αρχηγός του ΛΑΟΣ, πιστός «ελληνορθόδοξος χριστιανός», «ηθικός» και «πατριώτης»), μετά την ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Ελέγχου «πόθεν έσχες» της Βουλής για παραπομπή του στον αρμόδιο εισαγγελέα εφετών.
Οι κατηγορίες αφορούν ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες», παράνομη συμμετοχή σε off-shore εταιρίες, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Η τελευταία συνδέεται με το μεγάλο σκάνδαλο για τις μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα, την αγορά των ελικοπτέρων Super Puma κλπ.
Πρώτα ο Real και μετά το «Βήμα της Κυριακής» (16/11 και 23/11) ασχολήθηκαν εκτενώς και με στοιχεία για το θέμα του «παιδιού του Λαού» Καρατζαφέρη, γράφοντας για μίζες συνολικής αξίας 6 εκατ. ευρώ.
Ειναι σε όλες/ους φανερό ότι ο Καρατζαφέρης –που δεν ήταν καν υπουργός– δεν ήταν μόνος του στις εξοπλιστικές ρεμούλες. Όπως δεν είναι μόνος του και στις οφ-σορ εταιρίες, στη φοροδιαφυγή και στο ξέπλυμα μαυρου χρήματος.
Επισημαίνουμε κάποια άλλα ζητήματα γι’ αυτόν τον κύριο και τους/τις ομοίους του, επειδή για χρόνια πολλά μας εγκαλούσαν –σαν Αριστερά– για εχθρούς της πατρίδας, όταν μιλάγαμε για υπέρογκους εξοπλισμούς. Τον βλέπαμε να κάνει σταυρούς, να φιλάει τις εικόνες της Παναγίας με ιδιαίτερη ευλάβεια, να βγαίνει στο κανάλι του με γαλανόλευκες και εικόνες αγίων. Τον ακούγαμε χρόνια να παραληρεί κατά των Αριστερών, που δεν βάζουν την πατρίδα πάνω απ’ όλα.
Όπως έγραφε σωστά στην «Αυγή» ο Γιάννης Αλμπάνης:
«Η υπόθεση Καρατζαφέρη αποτελεί τον πιο πρόσφατο κρίκο στη μακρά αλυσίδα περιστατικών που τεκμηριώνουν ότι το εμπόριο πατριωτισμού είναι στη χώρα μας μια από τις πλέον προσοδοφόρες οικονομικοπολιτικές δραστηριότητες. Από γενέσεως του ελληνικού κράτους, η διαρκής επίδειξη αδιαλλαξίας στα λεγόμενα “εθνικά θέματα” (ήτοι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής), σε συνδυασμό με την πλειοδοσία φιλοπατρίας έναντι των εκάστοτε πολιτικών αντιπάλων, παραμένει σταθερά το πλέον αξιόπιστο μέσο για τον προσπορισμό (όχι μόνο πολιτικής) υπεραξίας».
Ακόμα και μετά την κρίση, ακόμα και μετά τις καταστρεπτικές επιπτώσεις των μνημονίων (1,5 εκατομμύριο επίσημη ανεργία, κατάρρευση νοσοκομείων, σχολείων, κράτους πρόνοιας), όπου κάθε χρόνο οι δαπάνες μειώνονται, το ζήτημα της μείωσης των πολεμικών δαπανών δεν τέθηκε ποτέ στα σοβαρά. Ποιοί είναι αυτοί οι εχθροί που μας υποχρεώνουν να έχουμε πολεμικές δαπάνες αντίστοιχες (αναλογικά) των ΗΠΑ και του Ισραήλ –χώρες που βρίσκονται σε συνεχείς πολέμους; Γιατί δεν αποφασίζουμε μια εξωτερική πολιτική ειρηνική και με διεθνείς σχέσεις, που θα μείωναν τους εξοπλισμούς;
Μήπως τελικά οι «εχθροί της Ελλάδας» είναι οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι μετανάστες, οι γυναίκες, οι νέοι/ες που ζουν σε αυτή τη χώρα; Μήπως το παλιό μας σύνθημα των διεθνιστών/τριών «στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός» το υιοθέτησαν οι ταξικοί μας αντίπαλοι;
Όπως όμως έδειξε ο τραπεζικός λογαριασμός του Καρατζαφέρη και λίγο καιρό πριν εκείνος του διευθυντή εξοπλισμών Αντώνη Καντά, αλλά και άλλων, αυτοί που φωνάζουν για τα «εθνικά θέματα» έχουν τους λόγους τους, που μεταφράζονται σε εκατ. δολάρια και ευρώ σε ξένες τράπεζες. Το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», που για χρόνια μας πουλάνε, πάει χέρι-χέρι με τη ρεμούλα για την πάρτη τους.
