Το σχέδιό του για τη δημιουργία ενός καθαρά (ακρο) δεξιού πολιτικού σχηματισμού, επανέφερε στη δημοσιότητα ο Τάκης Μπαλτάκος.
Ο πρώην γ.γ. της κυβέρνησης Σαμαρά-που διατηρούσε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τους χρυσαυγίτες και δεν έχει σταματήσει ποτέ να πιστεύει στη συμπόρευση της Δεξιάς με μια «σοβαρή Χ.Α.»-εκτιμά ότι λόγω της μονόπλευρης διεύρυνσης του Μητσοτάκη προς το κέντρο, «υπάρχει η ανάγκη να δημιουργηθεί αμιγώς δεξιό κόμμα όπως στην Ιταλία, τη Γερμανία ή τη Γαλλία».
Παρά την απαξιωτική αντιμετώπιση της επίσημης ΝΔ στα λεγόμενα Μπαλτάκου («γιατί ο κ. Μπαλτάκος μπαίνει στον κόπο της συγκρότησης κόμματος και δεν προσχωρεί στη Χρυσή Αυγή», αναφέρει ανακοίνωση της Συγγρού), οι ζυμώσεις στο χώρο δεξιότερα της ΝΔ υπάρχουν εδώ και καιρό.
Η ακροδεξιά πτέρυγα εντός ΝΔ, αν και συντάχθηκε τελικά με τον Μητσοτάκη ώστε να ηττηθεί το καραμανλικό στρατόπεδο, εν μέσω της απειλής διαλυτικής κρίσης του βασικού κόμματος της ελληνικής Δεξιάς, σκεφτόταν σοβαρά τη διάσπαση και τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στο πρότυπο του Σαρκοζί και της Λεπέν: μείγμα ακραίου οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς πρακτικής, διανθισμένο με έντονη λαϊκιστική-ρατσιστική ρητορική.
Μπορεί οι Άδωνις, Βορίδης, Σαμαράς και Τζιτζικώστας (στο προεκλογικό επιτελείο του οποίου βρισκόταν ο Μπαλτάκος) να στηρίζουν σήμερα τον Κυριάκο αλλά ο «σκληρός Τάκης» και οι συνομιλητές του, δεν βλέπουν με καλό μάτι την τακτική της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» που αναδύει άρωμα «εθνικής ενότητας» και κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού», έστω και αργότερα. Ο Μπαλτάκος, πριν από τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της ΝΔ, είχε υποστηρίξει ότι ενδεχόμενη νίκη ενός εκ των Μητσοτάκη, Μεϊμαράκη θα οδηγούσε σε νέο σχήμα στα δεξιά της ΝΔ. Σε αυτή την άποψη παραμένει συνεπής.
Ο Μπαλτάκος έχει σοβαρά ερείσματα στο χώρο των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας (ήδη ακούστηκε ότι στην ηγεσία του νέου «πατριωτικού-αντιμνημονιακού» κόμματος ή άλλου αντίστοιχου, θα βρίσκεται ο επίτιμος αρχηγός του ΓΕΣ και πρώην υπουργός «Άμυνας» Φ. Φράγκος), στην Εκκλησία (ιδιαίτερα στο Άγιον Όρος) και στη Δικαιοσύνη. Δηλαδή στους βασικούς «θεσμούς» αναφοράς όλους του συρφετού της εθνικοφροσύνης, της παραδοσιακής Δεξιάς και ακροδεξιάς. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης, δεν αισθάνονται καθόλου άνετα με την-αναγκαστική-υποβάθμιση της θέσης τους, προς όφελος των διεθνών καπιταλιστών και ανιχνεύουν δρόμους διεξόδου στην εθνική αναδίπλωση και τις «ανταγωνιστικές εξαγωγές», όπως και αρκετοί ομόλογοί τους, στη Γερμανία και την Ιταλία. Όλο αυτό το αντιδραστικό μπλοκ, αναζητά πολιτική εκπροσώπηση.
Για την ώρα, ένα τέτοιο κόμμα, ίσως περιοριζόταν στο ακροατήριο με τους «ψεκασμένους» σκοταδιστές, που την περασμένη Κυριακή μαζεύτηκαν στα Προπύλαια (παρέα με στελέχη της Χρυσής Αυγής), ενάντια στην «κάρτα του πολίτη» και σε ενοποίηση με το μόρφωμα «Ρίζες» του Καπερνάρου. Στις συνθήκες όμως πολιτικής κρίσης και δυσκολίας συγκρότησης αυτοδύναμων κυβερνήσεων, τίποτα δεν αποκλείει ότι ένα τέτοιο κόμμα θα μπορούσε να παίξει το ρόλο «υποδοχέα» δυσαρεστημένων νεοδημοκρατών και να «αφαιμάξει» τόσο τους ΑΝΕΛ, όσο και τη Χρυσή Αυγή, διεκδικώντας θέση προνομιακού εταίρου σε μια μελλοντική συγκυβέρνηση με τον Μητσοτάκη. Εξάλλου, η σύμπραξη «φασιστών με γραβάτα» και νεοφιλελεύθερων, κυβερνά σε μια σειρά χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.
