Οι θεωρίες συνομωσίας πατάνε στην εμπειρία του εθνικισμού.
Η Αριστερά στην Ελλάδα αμέσως μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και την αποτροπή του-με βάθρο την κινητοποίηση του λαϊκού παράγοντα-φανέρωσε όλες τις αδυναμίες και ανεπάρκειες της ανάλυσής της για όσα συμβαίνουν στη γειτονική χώρα.
Το πιο ενοχλητικό σύμπτωμα ήταν οι θεωρίες συνομωσίας, οι «απόψεις» που υπαινίσσονταν ότι το πραξικόπημα ήταν στημένο από τον Ερντογάν...για να γίνει Σουλτάνος. Λες και δεν είναι στα «εν ου παικτοίς» για κάθε Αρχηγό Κράτους το να στήνει ένοπλες συγκρούσεις με εκατοντάδες νεκρούς, το να στήνει βομβαρδισμούς της βουλής και κυρίως το να καλεί το λαό στους δρόμους για να αντιμετωπίσει το στρατό (ή τμήμα του στρατού...) της ίδιας του της χώρας...Βεβαίως αυτές οι «απόψεις» δεν είναι πολιτικά αχρωμάτιστες: επιτρέπουν τον άμεσο συμφιλιωτισμό με τη γραμμή των καθεστωτικών ΜΜΕ, αλλά και των διεθνών «θεσμών» όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που λίγες μέρες μετά την αποτροπή του πραξικοπήματος αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις στην Τουρκίας λες και ήταν ο...Ερντογάν που οργάνωσε το πραξικόπημα. Και απαιτούν από την τουρκική κυβέρνηση να σεβαστεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια των υποψήφιων χουνταίων, επι ποινή αποβολής από το ΝΑΤΟ και διακοπής των ενταξιακών διεργασιών στην ΕΕ.
Από κοντά εκδηλώθηκαν διάφορες «ευαίσθητες ψυχές» που εντρυφώντας στο Διεθνές Δίκαιο, απαιτούν θαρραλέα να μην εκδοθούν στην Τουρκία οι 8 στρατιωτικοί που «διέφυγαν» με στρατιωτικό ελικόπτερο Black Hawk και «πέρασαν» ανεμπόδιστα τα, κατά τα άλλα, αδιαπέραστα εναέρια σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Μια τέτοια πράξη, λέει, θα ήταν...προσκύνημα στον Σουλτάνο, ενώ είναι μάλλον προτιμότερο το προσκύνημα στο πόρισμα που θα εκδώσουν τελικά για την υπόθεση...η CIA και το επιτελείο του ΝΑΤΟ. Ο «αριστερός» αντιτουρκισμός δεν είναι πλέον ατνι-ιμπεριαλιστικός ούτε ως προς τα προσχήματα, γίνεται ανοιχτή σύμπλευση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ!
Αυτή η απώλεια των βασικών πολιτικών εκτιμήσεων όταν συζητάμε για την Τουρκία δεν εκδηλώνεται για πρώτη φορά. Υποτασσόμενοι σε «δημοσιογραφικές αποκαλύψεις», διάφοροι αναλυτές της Αριστεράς είχαν ανακηρύξει τον Ερντογάν ως βασικό σύμμαχο του...ISIS. Τι και αν το ISIS κάνει ολοφάνερο πλέον πόλεμο ενάντια στην Τουρκία (με τελευταίο επεισόδιο την αιματηρή επίθεση στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης), τι και αν η ΜΙΤ ανακοινώνει εκατοντάδες «εξαρθρώσεις» τζιχαντιστικών ομάδων στην Τουρκία; Θα θυμίζαμε λοιπόν σε όλους αυτούς ότι ακόμα και μια στοιχειώδης επίγνωση της ιστορίας της περιοχής (ακόμα και το να έχει δει κανείς την ταινία «Λόρενς της Αραβίας») θα αρκούσε για να ξέρει ότι ο παναραβικός εθνικισμός (και μάλιστα με τη μορφή του χαλιφάτου της Βαγδάτης!) είναι προαιώνιος εχθρός του τουρκικού εθνικισμού σε όλες τις μορφές του.
Όλα αυτά δεν είναι απλά «φάλτσα», δεν είναι λάθη περιορισμένης σημασίας. Είναι ενδείξεις της υποταγής-ακόμα και τμημάτων της Αριστεράς-σε έναν διάχυτο αντιτουρκισμό, που είναι βασικό συστατικό στοιχείο της σύγχρονης κρατικής ιδεολογίας και πολιτικής στην Ελλάδα. Στοιχείο που εμποδίζει τα ουσιαστικά βήματα προς μιαν πολιτική ειρήνης και φιλίας, που είναι αναντικατάστατη προϋπόθεση για να βγούμε από την κρίση ως λαοί και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Η υποταγή στο «διαίρει και βασίλευε» είναι υποταγή στον ιμπεριαλισμό.
