Το επικοινωνιακό έλλειμμα της Λαϊκής Ενότητας

Εκεί­νον στο ρόλο του δη­μο­σιο­γρά­φου, που θέτει τις ερω­τή­σεις, με οποια­δή­πο­τε αξιο­λο­γι­κή προ­τί­μη­ση και κρίση, και εκεί­νον στο ρόλο, εν προ­κει­μέ­νω, του πο­λι­τι­κού, που με αφορ­μή τις ερω­τή­σεις, ξε­δι­πλώ­νει το σκε­πτι­κό, τις θέ­σεις, τις από­ψεις του πο­λι­τι­κού σχη­μα­τι­σμού, τον οποί­ον εκ­προ­σω­πεί και άλλες φορές απα­ντά επί της ου­σί­ας της ερώ­τη­σης και άλλες, μπο­ρεί να τρα­βή­ξει άλλες οδούς σκέ­ψης και το­πο­θέ­τη­σης – κάτι που δεν είναι πάντα κακό ή ακυ­ρω­τι­κό εκ προ­οι­μί­ου αφε­νός του ρόλου του και αφε­τέ­ρου των όσων θέλει ή έχει να πει.

Στο πλαί­σιο της ΔΕΘ, εί­θι­σται να ανη­φο­ρί­ζουν στην πόλη και να κά­νουν πο­λι­τι­κές (ενί­ο­τε και θε­μα­τι­κές) εκ­δη­λώ­σεις, ομι­λί­ες ή συ­νε­ντεύ­ξεις Τύπου όλοι ή σχε­δόν όλοι οι πο­λι­τι­κοί αρ­χη­γοί ανε­ξάρ­τη­τα από το αν εκ­προ­σω­πού­νται ή όχι στο Κοι­νο­βού­λιο.

Στο ίδιο πλαί­σιο, και πάντα σε συ­σχε­τι­σμό με το τι χα­ρα­κτή­ρα θα λάβει η πο­λι­τι­κή εκ­δή­λω­ση (θε­μα­τι­κή, ομι­λία ή συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου), εί­θι­σται και η δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση, η ΕΡΤ, εν προ­κει­μέ­νω, να δίνει τον ανά­λο­γο χρόνο κά­λυ­ψης, ο οποί­ος προσ­διο­ρί­ζε­ται και οριο­θε­τεί­ται και από την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ή εξω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πα­ρου­σία του εκά­στο­τε κόμ­μα­τος, σύμ­φω­να με την κα­τά­τα­ξη των τε­λευ­ταί­ων, βου­λευ­τι­κών εκλο­γών. Σε πε­ρι­πτώ­σεις του πρό­σφα­του πα­ρελ­θό­ντος, έχει σταθ­μι­στεί επί­σης και το γε­γο­νός της ανά­δει­ξης ή της ύπαρ­ξης και ευ­ρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας, προ­κει­μέ­νου να δοθεί ανά­λο­γος και πρό­σθε­τος χρό­νος στον εκ­πρό­σω­πο του πο­λι­τι­κού σχη­μα­τι­σμού.

Το απο­λύ­τως κρί­σι­μο μέ­γε­θος όμως πα­ρα­μέ­νει ο χα­ρα­κτή­ρας που έχει η εκ­δή­λω­ση και αυτό, φυ­σι­κά κα­θο­ρί­ζε­ται από τον πο­λι­τι­κό σχη­μα­τι­σμό. Αλλά, από τη στιγ­μή που κα­θο­ρί­ζε­ται, έχει και δια­φο­ρε­τι­κούς κα­νό­νες. Και μια συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, όπως ήδη έχω γρά­ψει είναι ταν­γκό.

Η Λαϊκή Ενό­τη­τα και ο γραμ­μα­τέ­ας του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, σύ­ντρο­φος Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης δεν ακο­λού­θη­σαν αυ­τούς τους κα­νό­νες, του­λά­χι­στον μέσα στους χρό­νους της άμε­σης και ζω­ντα­νής με­τά­δο­σης της ΕΡΤ, του πο­λύ­τι­μου δη­λα­δή χρο­νι­κού δια­στή­μα­τος όπου η φωνή, οι θέ­σεις, οι απα­ντή­σεις της ΛΑΕ θα μπο­ρού­σαν να μπουν, αμο­ντά­ρι­στα και ανό­θευ­τα, στα σπί­τια όλων των πο­λι­τών, με ανοι­κτούς και συ­ντο­νι­σμέ­νους τους δέ­κτες τους στη δη­μό­σια ρα­διο­τη­λε­ό­ρα­ση. Και είναι κρίμα, καθώς η ΛΑΕ, όπως είναι σε όλους γνω­στό, δεν έχει την πο­λυ­τέ­λεια να χάνει μέσα από τα χέρια της, ευ­και­ρί­ες δη­μό­σιας προ­βο­λής και πα­ρου­σί­ας της, ει­δι­κά στο ακόμη δη­μο­φι­λές και πλα­τιά απο­δε­κτό μέσο της τη­λε­ό­ρα­σης και ει­δι­κά μέσω της ΕΡΤ.

Ο πε­ρισ­σό­τε­ρος, δια­θέ­σι­μος χρό­νος ανα­λώ­θη­κε σε μια πε­ρί­που 30λε­πτη ομι­λία του γραμ­μα­τέα του Πο­λι­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, συ­ντρό­φου Πα­να­γιώ­τη Λα­φα­ζά­νη, η οποία δεν ταί­ρια­ζε ούτε στο κλίμα ούτε στη συ­γκυ­ρία και ήταν εξαι­ρε­τι­κά ετε­ρο­βα­ρής και «μο­νο­κόμ­μα­τη» – ήταν μια ομι­λία που θα ταί­ρια­ζε σε προ­ε­κλο­γι­κή εκ­δή­λω­ση, με θέμα τον οι­κο­νο­μι­κό και τον πα­ρα­γω­γι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό της Ελ­λά­δας, με βάση την επα­να­φο­ρά ενός εθνι­κού νο­μί­σμα­τος και τη δια­γρα­φή του χρέ­ους, με τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις και τους όρους ενός λαϊ­κού και τα­ξι­κού με­τώ­που και με προ­τε­ραιό­τη­τα και έμ­φα­ση, όπως ακού­στη­κε τις πε­ρισ­σό­τε­ρες φορές από τα χείλη του γραμ­μα­τέα, στους μι­κρο­με­σαί­ους. Αλλά, δεν έχουν προ­κη­ρυ­χθεί εκλο­γές, η ΛΑΕ δεν πραγ­μα­το­ποιού­σε θε­μα­τι­κή εκ­δή­λω­ση και η συ­γκυ­ρία δεν είναι η κα­τάλ­λη­λη για μια τέ­τοια ει­σα­γω­γή – ομι­λία που μο­νο­πώ­λη­σε, εν τέλει, τον δια­θέ­σι­μο τη­λε­ο­πτι­κό χρόνο.

Ποια είναι η συ­γκυ­ρία;

Κω­δι­κο­ποι­η­μέ­να και χωρίς αξιο­λο­γι­κή σειρά: Τσί­πρας στη ΔΕΘ με πυ­ξί­δα το Μνη­μό­νιο «και ορί­ζο­ντα διε­τί­ας», τη­λε­ο­πτι­κές άδειες, πρω­το­δεύ­τε­ρη αξιο­λό­γη­ση, ερ­γα­σια­κός Αρ­μα­γεδ­δών και μια «ξηρά κα­ται­γί­δα» μέ­τρων που θα χτυ­πή­σει άμεσα, κε­ραυ­νο­βό­λα και δια­δο­χι­κά τις τε­λευ­ταί­ες επι­χει­ρή­σεις υπό δη­μό­σιο έλεγ­χο, το νερό και την ενέρ­γεια, καθώς και τους ερ­γα­ζό­με­νους και τα συν­δι­κά­τα, πρό­σφυ­γες σε άθλιες συν­θή­κες κρά­τη­σης, δη­μό­σια σχο­λεία και νο­σο­κο­μεία υπό κα­τάρ­ρευ­ση και απει­λή ανα­στο­λής λει­τουρ­γί­ας, διε­θνείς ανα­κα­τα­τά­ξεις που αφο­ρούν με κυ­ριο­λε­κτι­κά φλέ­γο­ντα απο­τε­λέ­σμα­τα, και τη γει­το­νιά μας, κα­τα­στρο­φές από πλημ­μύ­ρες και πυρ­κα­γιές σε όλη τη χώρα, όχι μόνο λόγω και εξαι­τί­ας των «ακραί­ων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων», αλλά και λόγω και κυ­ρί­ως της διά­λυ­σης της κρα­τι­κής μη­χα­νής, στέ­γνω­μα των πορ­το­φο­λιών των πο­λι­τών από τον ΕΝΦΙΑ και τον ρι­ζι­κό ανα­προσ­διο­ρι­σμό των συ­ντά­ξε­ων (αλή­θεια, γιατί μι­λά­με ακόμη για «πε­ρι­κο­πές», όταν στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα έχου­με νέο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό σύ­στη­μα, απο­νο­μής και κα­τα­βο­λής τους, με ανα­δρο­μι­κή μά­λι­στα ισχύ και συ­ντρι­πτι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στα ΑΤΜ για όλους τους συ­ντα­ξιού­χους;).

Τί­πο­τα για αυτά και από αυτά, δεν ακού­στη­κε στη διάρ­κεια, της ζω­ντα­νής, αμο­ντά­ρι­στης και ανό­θευ­της, συ­νο­λι­κά 45λε­πτης κά­λυ­ψης της εκ­δή­λω­σης της ΛΑΕ. Ακόμη και η μία και μισή ου­σια­στι­κά ερώ­τη­ση που δέ­χτη­κε ο σύ­ντρο­φος γραμ­μα­τέ­ας αφο­ρού­σε πε­ρισ­σό­τε­ρο στη βο­λι­κή για το μνη­μο­νια­κό σύ­στη­μα εκ­δο­χή του «Νο­μι­σμα­το­κο­πεί­ου», το κα­λο­καί­ρι του 2015 - αλλά όπως κρί­νε­ται ο δη­μο­σιο­γρά­φος για την επι­λο­γή του να ρω­τή­σει αυτό, Σε­πτέμ­βριο του 2016, έτσι πρέ­πει να φρο­ντί­ζει και ο πο­λι­τι­κός να ανα­προ­σα­να­το­λί­ζει εποι­κο­δο­μη­τι­κά την απά­ντη­ση στις συ­γκυ­ρια­κές κα­τα­στά­σεις και πραγ­μα­τι­κό­τη­τες, σε ενε­στώ­τα χρόνο.

Στα 45 επί­σης λεπτά, χά­θη­κε μια ευ­και­ρία να δια­φη­μι­στεί μέσω τη­λε­ό­ρα­σης και όχι μόνο μέσω των φι­λι­κών, κυ­ρί­ως δια­δι­κτυα­κών ΜΜΕ και των ανα­κοι­νώ­σε­ων της ΛΑΕ, η πρό­σφα­τη, με­γά­λη, πο­λι­τι­κή και επι­κοι­νω­νια­κή επι­τυ­χία του ευ­ρω­βου­λευ­τή της ΛΑΕ, Νίκου Χου­ντή να απο­κα­λύ­ψει την απώ­λεια 6 δις ευρώ για την Ελ­λά­δα, λόγω της στά­σης της συ­γκυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ, στα τε­λευ­ταία Γιού­ρο­γκρουπ, στο θέμα των ελ­λη­νι­κών ομο­λό­γων και της κερ­δο­σκο­πί­ας των Ευ­ρω­παί­ων.  Μια επι­τυ­χία την οποία κατά τα άλλα κα­πη­λεύ­ο­νται πο­λι­τι­κοί όπως ο πρώην αντι­πρό­ε­δρος των κυ­βερ­νή­σε­ων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (ΔΗΜΑΡ), Βαγ­γέ­λης Βε­νι­ζέ­λος, που την έχουν κάνει ση­μαία τους στις δη­μό­σιες πα­ρεμ­βά­σεις τους κατά της κυ­βέρ­νη­σης, και ενώ έχουν το βε­βα­ρυμ­μέ­νο, μνη­μο­νια­κό τους μη­τρώο – και εδώ, κρίμα…

Η ΛΑΕ επο­μέ­νως έδει­ξε στη ΔΕΘ και στο πλαί­σιο της συ­νέ­ντευ­ξης της, ένα επι­κοι­νω­νια­κό έλ­λειμ­μα, κρί­σι­μο, σο­βα­ρό, αλλά όχι ανε­πα­νόρ­θω­το. Γιατί θα πρέ­πει εν τέλει να ξε­κι­νή­σει μια ψυ­χο­λο­γι­κή κα­ταρ­χάς προ­ε­τοι­μα­σία, ώστε να μην αι­σθά­νε­ται κα­νέ­νας άβολα  και μπρο­στά στις κά­με­ρες, και μπρο­στά στα μι­κρό­φω­να, και μπρο­στά στις αξιο­λο­γι­κές κρί­σεις και προ­τι­μή­σεις των δη­μο­σιο­γρά­φων, εφό­σον βέ­βαια συν τοις άλ­λοις πα­ρου­σιά­ζε­ται το μο­να­δι­κό, πραγ­μα­τι­κά λαϊκό και τα­ξι­κό, εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μα στη μνη­μο­νια­κή κα­τα­στρο­φή, και στο κάτω – κάτω της γρα­φής, η πα­ρου­σί­α­ση, η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία, η προ­πα­γάν­δα αυτού του προ­γράμ­μα­τος στον λαό, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους μι­κρο­με­σαί­ους, απαι­τεί να εί­μα­στε κάτι πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο από συ­γκυ­ρια­κοί και συ­γκρου­σια­κοί δια­δη­λω­τές ή απερ­γοί.

Κλεί­νο­ντας, ας επι­ση­μαν­θεί ότι όπως στο ταν­γκό, έτσι και σε μια συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, καλό είναι ο ένας παρ­τε­νέρ να γνω­ρί­ζει εκ των προ­τέ­ρων τον άλλον, έστω με το όνομα και την προ­έ­λευ­ση του, το ΜΜΕ δη­λα­δή που εκ­προ­σω­πεί – είναι ένας στοι­χειώ­δης κα­νό­νας αλ­λη­λο­σε­βα­σμού, καλής προ­διά­θε­σης και ευ­γέ­νειας, και προς τους ερ­γα­ζό­με­νους στον Τύπο.