Το ισπανικό φθινόπωρο θα είναι θερμό, αφού ο σχηματισμός κυβέρνησης Ραχόι δεν θα είναι το μοναδικό νέο αυτών των ημερών. Την ίδια στιγμή που το σύστημα προετοιμάζει το έδαφος για μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας, το κίνημα οργανώνει τη δική του απάντηση στις εξελίξεις.
Σχηματισμός κυβέρνησης
Μετά την αδυναμία μηνών να σχηματιστεί κυβέρνηση στο Ισπανικό Κράτος, οι σοσιαλιστές έδωσαν τη λύση. Έχοντας αναγκάσει τον γραμματέα του PSOE, Πέδρο Σάντσες, να παραιτηθεί, ο Φελίπε Γκονζάλες και η Σουσάνα Ντίας, η νεοφιλελεύθερη δηλαδή πτέρυγα του κόμματος, κατάφερε να επιβάλει την άποψή της με ένα εσωκομματικό πραξικόπημα που είναι διευκόλυνση του Ραχόι να σχηματίσει κυβέρνηση, μέσω της αποχής τους στη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης που θα πραγματοποιηθεί στη βουλή τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη. Η ψήφος εμπιστοσύνης περιλαμβάνει δύο ψηφοφορίες. Στην πρώτη οι σοσιαλιστές θα ψηφίσουν όχι, δείχνοντας έτσι την αντίθεσή τους στο κόμμα της Δεξιάς, ενώ στη δεύτερη ψηφοφορία θα απέχουν δίνοντας τη δυνατότητα στον Ραχόι να γίνει πρωθυπουργός. Πίσω από το επιχείρημα «η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη», «ο κόσμος δεν αντέχει τρίτες εκλογές», το PSOE ανοίγει το δρόμο για μια μελλοντική κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Η τωρινή υποχώρηση των σοσιαλιστών δεν θα είναι η μόνη. Το δίλημμα θα είναι μόνιμο πριν από κάθε ψήφιση σκληρών μέτρων λιτότητας. Όσο θα περνούν οι μήνες, το PSOE θα αναγκάζεται όλο και περισσότερο να στηρίζει τον Ραχόι, σχηματίζοντας έτσι μια άτυπη κυβέρνηση Συνασπισμού.
Στην ψηφοφορία που έγινε στο κεντρικό όργανο των σοσιαλιστών, 139 μέλη ψήφισαν υπέρ αυτής της πρότασης ενώ 96 μέλη ψήφισαν κατά μιας στήριξης της Δεξιάς. Ανάμεσα σε αυτούς και το Σοσιαλιστικό Κόμμα Καταλονίας (PSC) του οποίου η πλειοψηφία δηλώνει ότι οι σοσιαλιστές πρέπει να ψηφίσουν όχι στην ψήφο εμπιστοσύνης που θα ζητήσει ο Ραχόι. Οι Καταλανοί πρότειναν να απέχει μόνο ένας μικρός αριθμός βουλευτών, τόσοι όσοι χρειάζονται για να συγκεντρώσει τις απαραίτητες θετικές ψήφους ο Ραχόι, και οι υπόλοιποι να ψηφίσουν όχι, σώζοντας την τιμή του κόμματος. Πρόκειται για πρόταση που δεν πέρασε αφού η νέα ηγεσία των σοσιαλιστών επιμένει. Το σύνολο των 84 βουλευτών-τριων πρέπει να παραμείνει ενωμένο και να απέχει από τη δεύτερη ψηφοφορία. Εξάλλου, κάτι τέτοιο, λένε οι υποστηρικτές της αποχής, θα σήμαινε ότι κάποιοι διασώζουν το προσωπικό τους όνομα ενώ οι υπόλοιποι σηκώνουν μόνοι τους το βάρος μιας τέτοιας απόφασης. Το θέμα πάντως δεν έχει λήξει αφού ήδη ένας μικρός αριθμός βουλευτών-τριων επιμένει ότι δεν θα υπακούσει στην απόφαση του κόμματος, ψηφίζοντας όχι. Θυμίζουμε ότι ο Πέδρο Σάντσες είχε διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι οι σοσιαλιστές θα ψήφιζαν όχι μην επιτρέποντας έτσι στον Ραχόι να ξαναγίνει πρωθυπουργός.
Στην πραγματικότητα αυτό ήταν ένα δείγμα μόνο των μεγάλων αδιεξόδων που αντιμετωπίζει το PSOE μετά την εκλογική του κατρακύλα και ιδιαίτερα το φιάσκο στις εκλογές στη Γαλικία και τη Χώρα των Βάσκων. Η κρίση φυσικά είχε ήδη ξεκινήσει από το 2011 και το ξέσπασμα του κινήματος 15Μ. Όμως η κρίση έχει βαθύνει και έτσι το PSOE βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα υπαρξιακό. Παραδίδουμε την εξουσία στη Δεξιά, ακυρώνοντας τον όποιο αντιπολιτευτικό μας ρόλο επιδεικνύοντας υπευθυνότητα, ή επιχειρούμε να ανασυγκροτήσουμε τη σοσιαλδημοκρατία πιέζοντας το Podemos να συνεργαστεί μαζί μας, σώζοντας το κόμμα; Αυτό όμως που παίζεται στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από την επιβίωση ενός πολιτικού χώρου.
Πρόκειται για την εφαρμογή ενός πολύ σκληρού προγράμματος λιτότητας που πρέπει να επιβληθεί μέσα στους επόμενους μήνες. Οι οικονομικές και ευρωπαϊκές ελίτ σε μια φάση που η ΕΕ βρίσκεται σε διάλυση χρειάζονται σταθερές κυβερνήσεις για να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται. Με αυτή την έννοια η θυσία του PSOE ήταν ένα αναγκαίο κακό. Η νέα ηγεσία του PSOE δηλώνει έτοιμη να θυσιαστεί, να αφήσει τα προσχήματα και να υπηρετήσει τις αναγκες του κεφαλαίου. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε επίσης πως μια σειρά κορυφαίων στελεχών της Δεξιάς είναι υπόδικοι σε μία από τις μεγαλύτερες δίκες των τελευταίων χρόνων. Πρόκειται για την υπόθεση Γκιουρτέλ, ένα σκάνδαλο διαφθοράς στο οποίο εμπλέκονται υπουργοί, βουλευτές και άλλα στελέχη, για το οποίο είναι πιθανόν να κληθεί σε κατάθεση ακόμα και ο ίδιος ο Μαριάνο Ραχόι.
Δήλωση του Μιγκέλ Ουρμπάν
Ο ευρωβουλευτής του Podemos Μιγκέλ Ουρμπάν, που θα βρίσκεται στην Αθήνα για να συμμετάσχει στο διεθνές τριήμερο στις 4, 5 και 6 Νοέμβρη, δήλωσε πως το ζήτημα δεν είναι πώς θα σχετιστεί το Podemos με ηγέτες σαν τον Πέδρο Σάντσες που δεν μπορούν να λέγονται σοσιαλιστές με την πραγματική σημασία της λέξης, όπως είναι ας πούμε και ο Φρανσουά Ολάντ, αλλά πώς σχετίζεται με τη βάση του PSOE. «Συνεχίζει να υπάρχει ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας που δίνει αξία στη λέξη σοσιαλισμός, που ταυτίζεται με ένα τέτοιο κοινωνικό μοντέλο. Πρόκειται για έναν χώρο που έχουμε να τον κερδίσουμε».
Το κίνημα λέει ΟΧΙ στον Ραχόι με απεργίες και διαδηλώσεις
Πολλοί-ές μιλούν για το οριστικό κλείσιμο μιας πολιτικής εποχής. Πράγματι οι μεγάλες διαδηλώσεις και τα mareas για την ώρα έχουν σταματήσει. Για πολλούς μήνες η μάχη είχε μεταφερθεί στο εκλογικό πεδίο. Όμως οι λόγοι για τους οποίους κανένα κόμμα δεν μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση παραμένουν. Η ισπανική κοινωνία δεν εμπιστεύεται τα κόμματα του παλιού καθεστώτος, και το Podemos με τα αντιφατικά μηνύματα που εξέπεμπε το προηγούμενο διάστημα δεν μπόρεσε να πείσει ότι αποτελεί την εναλλακτική απάντηση. Το πραγματικό πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είναι η ανυπακοή του κόσμου στους δρόμους. Όλους αυτούς τους μήνες οι κινητοποιήσεις δεν έχουν σταματήσει.
Το Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκαν απεργίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία ενώ το καλοκαίρι η Ισπανία συγκλονίστηκε από τις απεργίες των εργαζομένων στα τρένα. Στις 6 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε μεγάλη απεργία των εργαζομένων στο telemarketing, η πρώτη του κλάδου ύστερα από 10 χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν τα ίδια τα συνδικάτα, απέργησε το 75% του κλάδου σε ένα σύνολο 80.000 εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες. Μέσα στον Οκτώβρη πραγματοποιήθηκαν επίσης απεργίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στη Βαρκελόνη, ενώ τις ώρες που γράφεται αυτό το άρθρο ανακοινώνεται γενική απεργία στην εκπαίδευση.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ενόψει των κοινοβουλευτικών εκλογών και τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Ραχόι, το κίνημα ετοιμάζει κινητοποιήσεις ενάντια στον Ραχόι, με σύνθημα «Λέμε ΟΧΙ στον Ραχόι». Στις 28 Οκτώβρη αλλά και τη μέρα που θα γίνεται η δεύτερη ψηφοφορία εμπιστοσύνης για τον Ραχόι, οργανώνονται δύο μεγάλες διαδηλώσεις στη Μαδρίτη, με τη μία να ξεκινάει από την πλατεία Ντελ Σολ, την πλατεία-σύμβολο για το κίνημα των πλατειών. Κινητοποιήσεις οργανώνονται και στη Βαλένθια το Σάββατο 29 Οκτώβρη. Όπως δηλώνουν οι οργανωτές των διαδηλώσεων στη Μαδρίτη, «Θέλουμε να δείξουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της ισπανικής κοινωνίας δεν θέλει να κυβερνά ένα διεφθαρμένο κόμμα (...) Είναι η στιγμή να ξαναπάρουμε τους δρόμους. Περάσαμε τόσο καιρό βλέποντας το κίνημα να βρίσκεται σε ύφεση, όμως τώρα είναι η ώρα να ξαναπιάσουμε τον παλμό, και να θέσουμε το δρόμο ξανά στο κέντρο των εξελίξεων. Οι κινητοποιήσεις μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κίνηση, που είναι οργανωμένη, είναι βασικές για να πετύχουμε τις ριζικές αλλαγές που θέλουμε, για να δείξουμε ποια είναι η δημοκρατία για την οποία παλεύουμε».
