Η πραγματική Black Friday όμως βρίσκεται στα αποκαΐδια της Μόριας , τα πτώματα της γιαγιάς και του εγγονού της, τα εγκαύματα και τις φωνές απελπισίας των τραυματισμένων.
Βαρύς ο τίτλος, αγαπητέ αναγνώστη; Μπορεί. Μπορεί να είναι και βαρύς και ασήκωτος και άδικος. Αλλά υπάρχει και ένας ακόμη πιο βαρύς και ασήκωτος και άδικος σταυρός του μαρτυρίου. Εκείνος που σήκωσαν και σηκώνουν οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα, εγκαταλείποντας πατρίδες πολέμου και φτώχειας, εστίες μισαλλοδοξίας και διακρίσεων, σπίτια και γειτονιές παρανάλωμα στις φλόγες των Μεγάλων Δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Ήρθαν στην Ελλάδα, την… ασφαλή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη χώρα που ναζιστικές, παρακρατικές συμμορίες, κρυμμένες στο σκοτάδι της νύχτας και του μίσους, πετούν μολότοφ για να κάψουν ζωντανά γυναικόπαιδα, χθες στην Χίο αύριο ποιος ξέρει που – ίσως φροντίσει η κρατική συχνότητα της ΕΡΤ να μας πληροφορήσει επ’ αυτού, όταν ο φυρερίσκος, Νίκος Μιχαλολιάκος θα καμαρώνει ξεδιάντροπα για την επιδρομή και θα αναλαμβάνει την επόμενη «πολιτική ευθύνη» για τις επόμενες επιθέσεις, τα επόμενα έκτροπα, τις επόμενες μολότοφ, τον επόμενο πετροπόλεμο, τα επόμενα δολοφονικά χτυπήματα.
Οι πρόσφυγες ήρθαν και εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, την… ασφαλή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αντικατέστησε τους υγρούς τάφους στο Αιγαίο με τους λασπερούς τάφους, χειμώνα καιρό, κάτω από τα τείχη του κάστρου της Χίου και μέσα στις άθλιες σκηνές της Μόριας στη Λέσβο, αύριο ποιος ξέρει που – ο χειμώνας έρχεται δριμύς και βαρύς, όσο ο τίτλος αυτού του άρθρου, και η συγκυβέρνηση σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας της και χύνει κροκοδείλια δάκρυα. «Τα κέντρα κράτησης, (δηλαδή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης), δεν πρέπει να διαλυθούν, δεν πρέπει οι πρόσφυγες να έχουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, δεν πρέπει το ένα ή το άλλο, κινδυνεύει η Συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας, «κινδυνεύει η Συμφωνία» - μια κόλλα χαρτί, μια Συμφωνία μετρά τα παραλίγο αλλά και τα τετελεσμένα θύματα, στα πόσα θύματα η … Συμφωνία γίνεται δολοφονία, στους πόσους νεκρούς, από το κρύο, τη φωτιά, την ασθένεια, τις ηθικές και φυσικές αυτουργίες μίσους;
Οι πρόσφυγες ήρθαν και εγκλωβίστηκαν και κλείστηκαν σαν τα αγρίμια στα χοτ – σποτς, με τα ΜΑΤ να παρακολουθούν αμέτοχα και αγέρωχα και αδρανή τις ρατσιστικές επιθέσεις, τους εισαγγελείς να κωφεύουν και να κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στα συντελεσμένα εγκλήματα, τον … αρμόδιο (!;) υπουργό Γιάννη Μουζάλα να μας πληροφορεί από τα κανάλια ότι αυτή είναι η κατάσταση, σε αυτά τα κέντρα κράτησης θα μείνουν οι πρόσφυγες για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, εκεί θα ζήσουν, όσοι θα ζήσουν, εκεί θα πεθάνουν, όσοι πεθάνουν, εκεί θα αρρωστήσουν, όσοι αρρωστήσουν, εκεί θα αγανακτήσουν, όσοι αγανακτήσουν, εκεί θα δεχθούν βροχή τα δακρυγόνα, όταν θα αγανακτήσουν, εκεί θα βρίσκονται στο έλεος των στοιχείων της φύσης και του καιρού και το μένος των νεοφασιστών. Εκεί – ούτε μπροστά ούτε πίσω, ούτε σε μια καλύτερη ζωή μέσω του ασύλου ούτε σε μια επιστροφή στην Τουρκία, εκεί, στη χώρα του ποτέ και του περίπου, σε μια νεκρή ζώνη δικαίου και ανθρωπιάς, ένα no man’s land πίσω από συρματοπλέγματα. Και γιατί αυτό; Επειδή όπως ανερυθρίαστα υπονόησε ο ίδιος αρμόδιος (!;) υπουργός στη συνέντευξη του στον Σκάι, τα χοτ-σποτς στα νησιά και αλλού, τα κέντρα κράτησης στα νησιά και αλλού, είναι η μέθοδος της (παρα)κρατικής Ελλάδας για να πει στους πρόσφυγες «μην έρχεστε εδώ, μην περνάτε το Αιγαίο, μην περιμένετε καλύτερη τύχη, μην επιθυμείτε να γλιτώσετε από τον θάνατο, την πείνα, τις διώξεις, τους πολέμους! Εδώ θα γίνει η φυλακή σας (ενδεχομένως και ο τάφος σας)». Με αυτό το απάνθρωπο δόγμα δρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δεν πρωτοτυπεί καν, εξάλλου είχε ζητήσει συγγνώμη ο Μουζάλας και από τον αλήστου μνήμης, Νίκο Δένδια, το δόγμα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων ακολουθεί, το δόγμα Σαμαροβενιζέλων εφαρμόζει, τον ρατσισμό εκτρέφει και τις καταστάσεις χόμο σάκερ νομοθετεί.
Οι πρόσφυγες ήρθαν και εγκλωβίστηκαν και κλείστηκαν σαν τα αγρίμια στα χοτ – σποτς και κάθε μέρα απολαμβάνουν την… ασφάλεια και την ποιότητα ζωής, όπως γράφει στην άθλια ανακοίνωση του και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας της υπερκρατικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και της (παρα)κρατικής Ελλάδας - σάπια γεύματα στο συσσίτιο, σκηνές και κοντέινερ χωρίς θέρμανση, λίστες αναμονής και αέναες ανακυκλώσεις στις συνεντεύξεις για το άσυλο. Η ΕΕ έχει διοχετεύσει 750 εκατομμύρια ευρώ στο ελληνικό κράτος και άλλα 84 εκατομμύρια ευρώ σε διάφορες ΜΚΟ – πού έχουν πάει αυτά τα λεφτά, πού έχουν καταλήξει αυτά τα κονδύλια, ποιες τσέπες γέμισαν, ποιοι θησαυρίζουν στις πλάτες της προσφυγιάς, στον πόνο, το κρύο, τη λασπουριά και την ασιτία αυτών των ανθρώπων; Πώς δικαιολογείται να έχει ανοίξει τέτοια κάνουλα χρημάτων και τα γυναικόπαιδα στη Μόρια να καίγονται ζωντανά επειδή δεν είχαν την κατάλληλη θέρμανση, το κατάλληλο κεραμίδι πάνω από τα κεφάλια τους, την κατάλληλη… «ασφάλεια και ποιότητα ζωής», για τις οποίες δήθεν κόπτεται και ο κροκόδειλος πρωθυπουργός;
Ας κάνουμε μια διαίρεση στην… ασφαλή χώρα της ΕΕ, που δήθεν ξέρει να κάνει τον κάθε τουρίστα να ζει τον μύθο του στην Ελλάδα και πράττει ό,τι μπορεί προκειμένου ο κάθε πρόσφυγας να ζει τον χειρότερο εφιάλτη του. Επτακόσια πενήντα εκατομμύρια (αυτά που έχει λαμβάνειν ο κρατικός μηχανισμός, τα των ΜΚΟ ας τα αφήσουμε προς το παρόν στην άκρη) διά τους περίπου 60 χιλιάδες πρόσφυγες κρατούμενους στα χοτ – σποτς, πηλίκο περίπου 12.000 ευρώ για τον καθένα, για την… ασφάλεια και την ποιότητα ζωής του καθένα.
Από τη στιγμή που αποδεδειγμένα το ελληνικό κράτος ( το κράτος των ΜΑΤ που αδρανούν μπροστά στη ναζιστική επίθεση, το κράτος της γραφειοκρατίας που καθυστερεί εσκεμμένα τις χορηγήσεις ασύλου, το κράτος της εισαγγελίας που δεν καταδιώκει τους αυτουργούς των εγκλημάτων, το κράτος των πάσης φύσεως προμηθευτών του δημοσίου που τρέφονται και πλουτίζουν από το προσφυγικό δράμα και δεν υπάρχει δεύτερη σόμπα, χειμώνα καιρό, για να ζεσταθούν) απέτυχε να παράσχει ΚΑΙ ασφάλεια ΚΑΙ ποιότητα ζωής, μήπως τα χρήματα πρέπει να δοθούν απευθείας στους πρόσφυγες, μια επιταγή νέου ξεκινήματος, ένα βάουτσερ (για να χρησιμοποιήσω νεοφιλελεύθερο νεολογισμό) «επανεκκίνησης» και εμπιστοσύνης στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» των προσφύγων ; Για να πιάσουν και τα λεφτά τόπο και οι άνθρωποι να γλιτώσουν ό,τι μπορεί να διασωθεί από την αξιοπρέπεια, τη σωματική ακεραιότητα, το ηθικό τους. Να βρουν ένα σωστό κεραμίδι και μια σωστή ζεστασιά, ένα σωστό πιάτο φαΐ, τη σωστή σειρά στην έκδοση των εγγράφων τους και ένα σωστό εισιτήριο για όποιον προορισμό θέλουν, όταν και αν το θέλουν.
Αλλά, είπαμε, ο καπιταλισμός , ο νεοφιλελευθερισμός, η «ανθρωπιστική» επιχειρηματικότητα στις πλάτες της προσφυγιάς δεν αναγνωρίζουν τέτοιες οδούς ενεργοποίησης και ένταξης του ξένου, του άλλου, του πρόσφυγα και του μετανάστη – είναι παρίες, θα μείνουν παρίες, είναι υποδεέστεροι, θα μείνουν υποδεέστεροι, είναι υποψήφια θύματα εκμετάλλευσης, πόνου και θανάτου, θα μείνουν υποψήφια θύματα και πόνου και εκμετάλλευσης και αργού ή πιο σύντομου θανάτου.
Η Ελλάδα της έξαλλης, φθηνής κατανάλωσης και της ανθυγιεινής, τοξικής επιχειρηματικότητας, η Ελλάδα της… προσέλκυσης επενδύσεων και τουριστών θα περιμένει σήμερα να κάνουν τον γύρο του κόσμου, οι εικόνες, τα πλάνα και οι φωτογραφίες από την Black Friday της… Η πραγματική Black Friday όμως βρίσκεται στα αποκαΐδια της Μόριας , τα πτώματα της γιαγιάς και του εγγονού της, τα εγκαύματα και τις φωνές απελπισίας των τραυματισμένων. Η Μαύρη Παρασκευή της… ασφαλούς χώρας της ΕΕ, που προσφέρει την ανασφάλεια και την αθλιότητα της ζωής, στον ντόπιο εργάτη και τον ξένο μετανάστη, στον ντόπιο φτωχό και τον ξένο πένητα, τον ντόπιο νέο και τον πρόσφυγα νέο (χθες ήταν το μαγκάλι στη Λάρισα, προχθές το σπίτι χωρίς ρεύμα στην Κοκκινιά, σήμερα η Μόρια, αύριο…;).
