Η στοχοποίηση του ασύλου πρέπει να απαντηθεί

Διοί­κη­ση απέ­να­ντι στον Ρου­βί­κω­να

Μετά την πίεση πο­λυά­ριθ­μων δη­μο­σιευ­μά­των του αστι­κού Τύπου σχε­τι­κά με το «βίαιο» άνοιγ­μα του στε­κιού δεν άρ­γη­σαν οι αντι­δρα­στι­κές εξαγ­γε­λί­ες της κο­σμη­τεί­ας και των πρυ­τα­νι­κών αρχών που κα­τα­δί­κα­ζαν το γε­γο­νός, δε­σμευό­με­νοι να κά­νουν ό,τι περ­νά­ει από το χέρι τους για την εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γία της σχο­λής που τόσο πολύ «απει­λού­νταν». Έπει­τα από γρα­πτές προ­τρο­πές και κα­ταγ­γε­λί­ες, απο­κο­ρύ­φω­μα στά­θη­κε η «αν­θρώ­πι­νη αλυ­σί­δα» που σχη­μά­τι­σαν κα­θη­γη­τές και κα­θη­γή­τριες του ΕΚΠΑ μπρο­στά από το στέκι, με σκοπό την επα­να­κα­τά­λη­ψη του χώρου. Πρό­κει­ται για τους ίδιους κα­θη­γη­τές που τα τε­λευ­ταία χρό­νια των μνη­μο­νί­ων, της επι­βο­λής των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών στην τρι­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και τη συ­νο­λι­κή επί­θε­ση στο δη­μό­σιο και δω­ρε­άν Πα­νε­πι­στή­μιο, έμει­ναν αμέ­το­χοι. Αμέ­το­χοι μπρο­στά στην υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση, την υπο­στε­λέ­χω­ση, την εξάρ­τη­ση του ιδρύ­μα­τος από ερ­γο­λα­βί­ες, τις απο­λύ­σεις διοι­κη­τι­κών και κα­θα­ρι­στριών και την κα­τα­στο­λή φοι­τη­τι­κών αγώ­νων από τα ΜΑΤ τα προη­γού­με­να χρό­νια.

Η αυ­ταρ­χι­κή στάση της διοί­κη­σης, όμως, ξε­πέ­ρα­σε κάθε όριο με την αυ­θαί­ρε­τη από­φα­ση να επι­βά­λει «lock out», ως αντί­δρα­ση για το στέκι και τα «ση­μα­ντι­κά» προ­βλή­μα­τα που επι­φέ­ρει, απο­κλεί­ο­ντας ετσι­θε­λι­κά τους φοι­τη­τές και τις φοι­τή­τριες έξω από τον κοι­νω­νι­κό τους χώρο. Σε μια πε­ρί­ο­δο όπου οι Φοι­τη­τι­κοί Σύλ­λο­γοι έρ­χο­νται αντι­μέ­τω­ποι με μια πλη­θώ­ρα επι­θέ­σε­ων από τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη ανα­διάρ­θρω­ση, απο­φά­σεις σαν κι αυτές συ­μπλη­ρώ­νουν ιδα­νι­κά το παζλ του απο­προ­σα­να­το­λι­σμού, της απά­θειας και της θε­ω­ρί­ας των δύο άκρων. Και ήταν αυτό το μείγ­μα των απο­φά­σε­ων που έδωσε χώρο και πά­τη­μα στη να­ζι­στι­κή ομάδα της ΕΣΑ (Έλ­λη­νες Εθνι­κο­σο­σια­λι­στές) να νο­μί­ζει πως μπο­ρεί έτσι εύ­κο­λα να ει­σβά­λει στη Φι­λο­σο­φι­κή και να μου­τζου­ρώ­σει με στο­χά­δια και αγκυ­λω­τούς σταυ­ρούς τους τοί­χους της σχο­λής, λαμ­βά­νο­ντας ως μόνη αντί­δρα­ση της κο­σμη­τεί­ας μια ανα­κοί­νω­ση που εξο­μοιώ­νει τους φα­σί­στες με αναρ­χι­κούς φοι­τη­τές.

Απο­προ­σα­να­το­λι­σμός της συ­ζή­τη­σης

Οι με­θο­δεύ­σεις με τις οποί­ες το αντι­δρα­στι­κό μπλοκ των ΜΜΕ, του πο­λι­τι­κού κα­τε­στη­μέ­νου και της διοί­κη­σης του πα­νε­πι­στη­μί­ου μο­νο­πω­λούν το δη­μό­σιο διά­λο­γο κα­τα­δει­κνύ­ο­ντας το στέκι του Ρου­βί­κω­να ως το πλέον μεί­ζον πρό­βλη­μα της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης, πε­τυ­χαί­νουν ακρι­βώς το στόχο τους. Βά­ζουν κάτω από το χαλί τα υπαρ­κτά προ­βλή­μα­τα της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης εκ­παι­δευ­τι­κής ανα­διάρ­θρω­σης, θέ­το­ντας πα­ράλ­λη­λα υπό δια­κύ­βευ­ση το άσυλο και ως εκ τού­του την ελευ­θε­ρία της πο­λι­τι­κής δρά­σης και έκ­φρα­σης μέσα στο πα­νε­πι­στή­μιο.

Την ίδια στιγ­μή που δρο­μο­λο­γεί­ται η απο­στοί­χι­ση της δι­δα­κτι­κής επάρ­κειας από τα πτυ­χία των κα­θη­γη­τι­κών σχο­λών μέσα από τη διά­σπα­ση του ΦΠΨ, την ίδια στιγ­μή που κα­τα­τί­θε­ται νο­μο­σχέ­διο για το ΕΚΠΑ και συ­γκε­κρι­μέ­να για τη Φι­λο­σο­φι­κή προ­βλέ­πει δη­μιουρ­γία τμή­μα­τος χωρίς επαγ­γελ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα με μόνο σκοπό τη λει­τουρ­γία του ως κέ­ντρου επα­να­κα­τάρ­τι­σης, την ίδια στιγ­μή που από­φοι­τοι με επαγ­γελ­μα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα κρί­νο­νται πε­ριτ­τοί και κα­τα­δι­κά­ζο­νται σε έναν αγώνα διαρ­κούς επα­να­κα­τάρ­τι­σης και μελ­λο­ντι­κής ερ­γα­σια­κής επι­σφά­λειας, η συ­ζή­τη­ση στρέ­φε­ται σκό­πι­μα σε άνευ ση­μα­σί­ας ζη­τή­μα­τα. Ένας καλά κουρ­δι­σμέ­νος, λοι­πόν, αντι­δρα­στι­κός μη­χα­νι­σμός, που επι­στρα­τεύ­ει από τρα­γε­λα­φι­κές αν­θρώ­πι­νες αλυ­σί­δες κα­θη­γη­τών, δη­μο­σιεύ­μα­τα στον αστι­κό Τύπο, επι­βο­λή λοκ άουτ, ανα­κοι­νώ­σεις της ΔΑΠ ΝΔΦΚ για πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία μέχρι και αυ­τε­πάγ­γελ­τη προ­κα­ταρ­κτι­κή εξέ­τα­ση από την ει­σαγ­γε­λία Αθη­νών, επι­διώ­κει για ακόμα μια φορά να θέσει θέμα ασύ­λου.

Υπε­ρά­σπι­ση του ασύ­λου

Απέ­να­ντι σ’ αυτή την ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση, απα­ντή­σεις ημί­με­τρα όπως αυτές των δυ­νά­με­ων της ΠΚΣ που εστιά­ζουν μόνο στον απο­προ­σα­να­το­λι­σμό που επι­διώ­κε­ται από τα ου­σια­στι­κά προ­βλή­μα­τα, ξε­περ­νώ­ντας την ανά­γκη προ­στα­σί­ας του ασύ­λου και υπο­στή­ρι­ξης της ελευ­θε­ρί­ας της πο­λι­τι­κής έκ­φρα­σης και δρά­σης κάθε πο­λι­τι­κής δύ­να­μης πέρα των φα­σι­στών μέσα στις σχο­λές, είναι λει­ψές. Ακόμα χει­ρό­τε­ρα ανα­λύ­σεις που πε­τά­νε το μπα­λά­κι της επί­θε­σης κατά του ασύ­λου στις «προ­βο­κα­τό­ρι­κες» πρα­κτι­κές του Ρου­βί­κω­να, φλερ­τά­ρουν ανοι­χτά με τα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα του αντι­πά­λου. Ανε­ξάρ­τη­τα από τις προ­φα­νείς πο­λι­τι­κές δια­φω­νί­ες με τον Ρου­βί­κω­να και τις πρα­κτι­κές με τις οποί­ες επι­λέ­γει να αγω­νι­στεί, κα­νείς δεν μπο­ρεί να του στε­ρή­σει το χώρο να δρα­στη­ριο­ποι­η­θεί στο πα­νε­πι­στή­μιο και να πα­λέ­ψει από τη δική του μεριά. Σί­γου­ρα η λύση στα προ­βλή­μα­τα του πα­νε­πι­στη­μί­ου και της κοι­νω­νί­ας συ­νο­λι­κά δεν εδρά­ζε­ται στη λο­γι­κή «ηρώων» που μπο­ρεί να καλ­λιερ­γεί μία αναρ­χι­κή ομάδα, όμως η αντι­δρα­στι­κή επί­θε­ση που δέ­χε­ται και ει­δι­κά  με φόντο το άσυλο είναι κάτι που μας αφορά όλους/ες.

Συν­θή­κες σαν κι αυτές θέ­τουν ανα­βαθ­μι­σμέ­να κα­θή­κο­ντα στις δυ­νά­μεις της φοι­τη­τι­κής Αρι­στε­ράς. Λαμ­βά­νο­ντας υπόψη το μέ­γε­θος της επί­θε­σης και το δυ­σμε­νή συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων πρέ­πει να επεν­δύ­σουν σε εκεί­νη τη με­τω­πι­κή δράση που θα θέσει το Σύλ­λο­γο σε αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση. Με βα­σι­κό στόχο, λοι­πόν, την ενερ­γο­ποί­η­ση του Φοι­τη­τι­κού Συλ­λό­γου πρέ­πει να δοθεί απά­ντη­ση στην επί­θε­ση που δέ­χε­ται το άσυλο και το πα­νε­πι­στή­μιο συ­νο­λι­κό­τε­ρα. Είναι ανα­γκαίο ο Σύλ­λο­γος να διεκ­δι­κή­σει και να υπε­ρα­σπι­στεί την ελευ­θε­ρία της πο­λι­τι­κής ζύ­μω­σης και δρά­σης μέσα στο πα­νε­πι­στή­μιο, μα­κριά από τις κα­τα­σταλ­τι­κές δυ­νά­μεις που βά­ζουν στο στό­χα­στρο την ορ­γα­νω­μέ­νη και μα­ζι­κή πάλη. Το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα κα­λεί­ται να αντι­δρά­σει στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές στην εκ­παί­δευ­ση, συν­δέ­ο­ντας τον αγώνα του με την κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή μάχη απέ­να­ντι στα μνη­μό­νια και τις πο­λι­τι­κές που κα­τα­στέλ­λουν. Μόνο έτσι φοι­τη­τές και ερ­γα­ζό­με­νοι μπο­ρούν να διεκ­δι­κή­σουν ένα άλλο μέλ­λον.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά