Μπροστά στα συνέδρια των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών

Πρό­κει­ται για πολύ ση­μα­ντι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες , καθώς στα συ­νέ­δρια αυτά λαμ­βά­νο­νται απο­φά­σεις που δε­σμεύ­ουν τον κλάδο του­λά­χι­στον για την επό­με­νη διε­τία, και από εκεί εκλέ­γο­νται και τα Δ.Σ. των ομο­σπον­διών. 

Είναι δε­δο­μέ­νο ότι την προη­γού­με­νη διε­τία οι πλειο­ψη­φί­ες στα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ (ΔΑΚΕ, ΠΕΚ-ΔΗ­ΣΥ, ΣΥ­ΝΕΚ-ΔΙ­ΚΤΥΟ) δέ­χτη­καν πολύ με­γά­λη κρι­τι­κή για τα πε­πραγ­μέ­να τους σε ό,τι αφορά την αξιο­λό­γη­ση αλλά και τη γε­νι­κό­τε­ρη κι­νη­μα­τι­κή ανομ­βρία στην οποία οδή­γη­σαν με τις (μη) απο­φά­σεις τους τον εκ­παι­δευ­τι­κό κλάδο. 

Ει­δι­κό­τε­ρα σε ό,τι αφορά την ΟΛΜΕ, η πλειο­ψη­φία ΔΑ­ΚΕ-ΣΥ­ΝΕΚ-ΠΕΚ επέ­λε­ξε με τη συν­δρο­μή και της ΑΣΕ να αντι­με­τω­πί­σει με πολύ πρό­χει­ρο τρόπο, και κυ­ριο­λε­κτι­κά την τε­λευ­ταία στιγ­μή, την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση, με τα ενιαία κεί­με­να. Η από­φα­ση λή­φθη­κε χωρίς ου­σια­στι­κή προ­ε­τοι­μα­σία, τη στιγ­μή που η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­νό­τη­τα των σχο­λι­κών μο­νά­δων είχε μπει στην αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση , αφού ως τότε δεν υπήρ­χε συν­δι­κα­λι­στι­κή κά­λυ­ψη. Σε ό,τι αφορά την ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση δό­θη­κε πιο ορ­γα­νω­μέ­να η μάχη, αφού για ένα με­γά­λο διά­στη­μα το υπουρ­γείο δεν προ­σέ­βα­λε δι­κα­στι­κά την απερ­γία- αποχή. Από τη στιγ­μή, όμως, που η απερ­γία κρί­θη­κε πα­ρά­νο­μη, πέ­ρα­σε αρ­κε­τά με­γά­λο διά­στη­μα μέχρι να απο­φα­σι­στούν δια­δο­χι­κές επα­να­προ­κη­ρύ­ξεις είτε από την ΟΛΜΕ είτε από την ΑΔΕΔΥ. Αντί­στοι­χα στη ΔΟΕ η αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση αντι­με­τω­πί­στη­κε αρ­κε­τά ορ­γα­νω­μέ­να με τα ενιαία κεί­με­να, αλλά με την ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση έγινε πε­ρί­που ό,τι και στην ΟΛΜΕ. Μά­λι­στα, αν δεν υπήρ­χαν οι μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις σε όλους σχε­δόν τους ΣΕΠΕ, που επέ­βα­λαν την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη, θα είχαν πέσει οι τί­τλοι τέ­λους που έσπευ­σαν να προ­α­ναγ­γεί­λουν ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ και ΔΙ­ΚΤΥΟ, για να ανα­κρού­σουν πρύ­μνα στη συ­νέ­χεια και να ανα­γκα­στούν να απο­φα­σί­σουν την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη. Τέλος, ιδιαί­τε­ρη κρι­τι­κή πρέ­πει να ασκη­θεί στις πλειο­ψη­φί­ες των Δ.Σ. των ομο­σπον­διών που δεν στή­ρι­ξαν τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία που πήραν τον αγώνα κατά της αξιο­λό­γη­σης στα χέρια τους και προ­κή­ρυ­ξαν απερ­γία αποχή, κρα­τώ­ντας τη φλόγα της μάχης αναμ­μέ­νη σε στιγ­μές που οι συ­νά­δελ­φοι και οι συ­να­δέλ­φισ­σες δεν είχαν άλλη συν­δι­κα­λι­στι­κή κά­λυ­ψη. 

Ωστό­σο και στα υπό­λοι­πα αι­τή­μα­τα του εκ­παι­δευ­τι­κού κλά­δου (μι­σθοί, ακρί­βεια, ανα­πλη­ρω­τές, σύ­στη­μα διο­ρι­σμών, τε­χνι­κή εκ­παί­δευ­ση, αλ­λα­γές στο Λύ­κειο, συν­δι­κα­λι­στι­κές διώ­ξεις εκ­παι­δευ­τι­κών κλπ) η αντί­δρα­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών ομο­σπον­διών δεν υπήρ­ξε αντί­στοι­χη με την έντα­ση της επί­θε­σης που έχει εξα­πο­λύ­σει η κυ­βέρ­νη­ση. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι στα δύο χρό­νια της θη­τεί­ας των Δ.Σ. δεν προ­κη­ρύ­χτη­κε ούτε μία κλα­δι­κή πα­νεκ­παι­δευ­τι­κή απερ­γία και δεν αξιο­ποι­ή­θη­καν γε­γο­νό­τα που θα μπο­ρού­σαν να προ­κα­λέ­σουν πίεση στην κυ­βέρ­νη­ση, όπως ο αγώ­νας των φοι­τη­τών για την υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου.

Ανά­γκη αλ­λα­γής συ­σχε­τι­σμών

Όλα αυτά ανα­δει­κνύ­ουν την ανά­γκη αλ­λα­γής των συ­σχε­τι­σμών στα Δ.Σ. των εκ­παι­δευ­τι­κών ομο­σπον­διών. Η κυ­ριαρ­χία των πα­ρα­τά­ξε­ων της ΔΑΚΕ, των ΣΥΝΕΚ/ΔΙ­ΚΤΥΟΥ (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) και της ΠΕΚ/ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ) απέ­δει­ξε όχι μόνο την αδυ­να­μία τους να απο­κρού­σουν την αντι­λαΪ­κή αντιεκ­παι­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης, αλλά δυ­στυ­χώς σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις λει­τούρ­γη­σε και ως πα­ρά­γο­ντας που έκανε πιο εύ­κο­λο το έργο της εφαρ­μο­γής της πο­λι­τι­κής αυτής. Στον συν­δι­κα­λι­σμό και την πο­λι­τι­κή, η επι­τυ­χία ή η απο­τυ­χία δεν κρί­νο­νται από τις προ­θέ­σεις και τον δια­κη­ρυ­κτι­κό λόγο, αλλά από το κατά πόσο πα­ρά­γο­νται πο­λι­τι­κά γε­γο­νό­τα με προ­ο­πτι­κές νίκης. Αυτά γεν­νούν την ελ­πί­δα και εμπνέ­ουν τους ερ­γα­ζό­με­νους, και απο­τε­λούν κί­νη­τρο συ­σπεί­ρω­σης στο σω­μα­τείο και το συν­δι­κά­το. 

Σε αρ­κε­τές ΕΛΜΕ και σε πολ­λούς ΣΕΠΕ η δια­δι­κα­σία εκλο­γής των αντι­προ­σώ­πων βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη. Τα πρώτα απο­τε­λέ­σμα­τα, παρά το γε­γο­νός ότι η συμ­με­το­χή δεν είναι ιδιαί­τε­ρα μα­ζι­κή, δεί­χνουν ότι υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια αι­σιο­δο­ξί­ας. Τα πο­σο­στά και οι αντι­πρό­σω­ποι των ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ/ΔΙ­ΚΤΥΟΥ και ΠΕΚ/ΔΗΣΥ είναι πιο κάτω σε σχέση με το 2022. Οι δυ­νά­μεις των ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΕ­ΩΝ και της ΑΣΕ (ΠΑΜΕ) εμ­φα­νί­ζο­νται ενι­σχυ­μέ­νες και αυτό μπο­ρεί να φέρει ελ­πι­δο­φό­ρες αλ­λα­γές στους συ­σχε­τι­σμούς δύ­να­μης στα Δ.Σ. Μπο­ρεί επί­σης να οδη­γή­σει και τα συ­νέ­δρια στη λήψη απο­φά­σε­ων που θα ανοί­ξουν δρό­μους για πραγ­μα­τι­κούς αγώ­νες διεκ­δί­κη­σης των δί­καιων αι­τη­μά­των του κλά­δου αλλά και υπε­ρά­σπι­σης του δη­μό­σιου και δω­ρε­άν χα­ρα­κτή­ρα του σχο­λεί­ου. 

Αυτό είναι ου­σια­στι­κά το νόημα και το πνεύ­μα αυτής της εκλο­γι­κής δια­δι­κα­σί­ας. Οι συ­νά­δελ­φοι και οι συ­να­δέλ­φισ­σες εκ­παι­δευ­τι­κοί θα πρέ­πει να ενι­σχύ­σουν εκεί­νες τις δυ­νά­μεις που είναι απο­φα­σι­σμέ­νες να δώ­σουν αγώ­νες και να πα­λέ­ψουν για δυ­να­τά σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα. Ο κυ­βερ­νη­τι­κός και γρα­φειο­κρα­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός, μαζί με τους αντερ­γα­τι­κούς-αντι­συν­δι­κα­λι­στι­κούς νό­μους της κυ­βέρ­νη­σης, «κου­βα­λά­ει νερό» στον μύλο της απο­συλ­λο­γι­κο­ποί­η­σης και της ιδιώ­τευ­σης, της απο­συ­σπεί­ρω­σης και της ανα­ζή­τη­σης ατο­μι­κών λύ­σε­ων. Αυτός ο συν­δι­κα­λι­σμός πρέ­πει να ητ­τη­θεί. Οι νέοι και οι νέες συ­νά­δελ­φοι και συ­να­δέλ­φισ­σες, οι ανα­πλη­ρω­τές και οι ανα­πλη­ρώ­τριες που ορ­γώ­νουν τη χώρα με το όνει­ρο ενός μό­νι­μου διο­ρι­σμού, οι νε­ο­διό­ρι­στοι και νε­ο­διό­ρι­στες που εκ­βιά­ζο­νται με επαί­σχυ­ντο τρόπο να μπουν στην αξιο­λό­γη­ση για να μο­νι­μο­ποι­η­θούν, όλοι και όλες οι μό­νι­μοι/ες εκ­παι­δευ­τι­κοί, οφεί­λουν να διεκ­δι­κή­σουν ένα άλλο δια­φο­ρε­τι­κό μο­ντέ­λο συν­δι­κα­λι­σμού. Τον συν­δι­κα­λι­σμό που δεν εν­δια­φέ­ρε­ται για θέ­σεις και αξιώ­μα­τα , που δεν απο­τε­λεί όχημα εξυ­πη­ρέ­τη­σης κομ­μα­τι­κών σκο­πι­μο­τή­των, που δε στή­νει πε­λα­τεια­κά δί­κτυα εξυ­πη­ρε­τή­σε­ων. Τον συν­δι­κα­λι­σμό που με ει­λι­κρί­νεια, εντι­μό­τη­τα και ανι­διο­τέ­λεια διεκ­δι­κεί και υπε­ρα­σπί­ζε­ται τα δι­καιώ­μα­τά τους, ορ­γα­νώ­νει αγώ­νες, πα­λεύ­ει για ισχυ­ρά σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα και κυ­ρί­ως μπο­ρεί να τους κοιτά με κα­θα­ρό βλέμ­μα στα μάτια. 

*Κα­θη­γη­τής, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ

**Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά