Ο Κεν Λόουτς «σκηνοθετεί» την ενότητα της βρετανικής Αριστεράς

Η ται­νία παί­χτη­κε συγ­χρό­νως σε πε­νή­ντα κι­νη­μα­το­γρά­φους, και σε συ­νε­δρί­ες ερω­τή­σε­ων και απα­ντή­σε­ων μετά την προ­βο­λή, ο Κεν έκανε έκ­κλη­ση για ένα νέο κόμμα της Αρι­στε­ράς. Η έκ­κλη­ση με­τα­φέρ­θη­κε δια μέσου μιας σε­λί­δας στο internet που ονο­μά­στη­κε «Αρι­στε­ρή Ενό­τη­τα» και μέσα σε λίγες μέρες 6.000 άν­θρω­ποι υπέ­γρα­ψαν, ενώ ορ­γα­νώ­θη­καν 100 το­πι­κές ομά­δες.  

Συ­στά­θη­κε  ορ­γα­νω­τι­κή επι­τρο­πή σε ad hoc συ­νε­δρί­α­ση που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε sτο Λον­δί­νο για την υπο­στή­ρι­ξη των το­πι­κών ομά­δων και για να υπο­βά­λει προ­τά­σεις σε σχέση με εθνι­κό συ­νέ­δριο ή μια εναρ­κτή­ρια διά­σκε­ψη. Ως χρό­νος προ­τά­θη­καν ο Ιού­λιος ή ο Σε­πτέμ­βριος, προ­κει­μέ­νου να δια­τη­ρη­θεί η αρ­χι­κή δυ­να­μι­κή.

Στη συ­νά­ντη­ση συμ­με­τεί­χαν σύ­ντρο­φοι από το Διε­θνές Σο­σια­λι­στι­κό Δί­κτυο που πρό­σφα­τα πα­ραι­τή­θη­καν από το SWP καθώς και τα άτομα που δια­γρά­φη­καν από την ορ­γά­νω­ση αυτή κατά τη διάρ­κεια της διά­σπα­σης.

Είναι ξε­κά­θα­ρο ότι καθώς το Ερ­γα­τι­κό Κόμμα με­τα­κι­νεί­ται προς τα δεξιά υπο­κύ­πτο­ντας στον  αντι­με­τα­να­στευ­τι­κό ρα­τσι­σμό και ο κυ­βερ­νη­τι­κός συ­να­σπι­σμός προ­ω­θεί ανε­λέ­η­τα πε­ρι­κο­πές στις κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές, υπάρ­χει ένας βα­σι­κός λόγος που ο απλός κό­σμος ψά­χνει για μια πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή λύση.

Το πα­ρά­δειγ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε επί­σης ση­μα­ντι­κή επί­δρα­ση και δη­μιούρ­γη­σε μία νέα ελ­πί­δα ότι ένα τέ­τοιο κόμμα είναι δυ­να­τόν να υπάρ­ξει και εδώ. Αυτή εξα­κο­λου­θεί ,πα­ρό­λα αυτά, να είναι μια δύ­σκο­λη δια­δι­κα­σία, δε­δο­μέ­νης της αρ­νη­τι­κής ιστο­ρί­ας πλα­τιών ορ­γα­νώ­σε­ων στη Βρε­τα­νία τα τε­λευ­ταία δε­κα­πέ­ντε χρό­νια και την αξιο­ση­μεί­ω­τη ικα­νό­τη­τα της βρε­τα­νι­κής Αρι­στε­ράς να σπα­τα­λά τις ση­μα­ντι­κές ευ­και­ρί­ες

Το ότι οι πο­λι­τι­κές συν­θή­κες υφί­στα­νται για να υπάρ­ξει ένα τέ­τοιο κόμμα είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­το. Ο χώρος στα αρι­στε­ρά των Ερ­γα­τι­κών είναι τώρα με­γά­λος. Τα δι­δάγ­μα­τα από την εντυ­πω­σια­κή εκλο­γή του Τζόρτζ Γκά­λο­ου­εϊ πέ­ρυ­σι στο Μπρα­ντ­φορντ ( Βό­ρεια Αγ­γλία), δεν μειώ­νο­νται από το γε­γο­νός ότι έχει ήδη σπα­τα­λη­θεί αυτή η ευ­και­ρία.

Είναι επο­μέ­νως ση­μα­ντι­κό, οι απο­τυ­χί­ες του πα­ρελ­θό­ντος και ο σε­κτα­ρι­σμός που τις προ­κά­λε­σε, να συ­ζη­τη­θούν πλή­ρως και πρίν να ολο­κλη­ρω­θεί η νέα δια­δι­κα­σία. Η Σο­σια­λι­στι­κή Συμ­μα­χία, που δι­ήρ­κε­σε  για τρία χρό­νια, από το 2000 έως τον Ια­νουά­ριο του 2004, ήταν ένα πο­λι­τι­κό κόμμα όπου κάθε μέλος είχε μία ψήφο και το οποίο το 2001 αγκά­λια­σε σχε­δόν το σύ­νο­λο της Αρι­στε­ράς, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων του SWP και του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος. Το Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα σύ­ντο­μα απο­χώ­ρη­σε, κυ­ρί­ως επει­δή ήταν αντί­θε­το με τη θέση "κάθε μέλος μία ψήφος", επι­θυ­μώ­ντας μία ομο­σπον­δια­κή δομή με­τα­ξύ των συ­να­σπι­ζο­μέ­νων ορ­γα­νώ­σε­ων. 

Η με­γα­λύ­τε­ρη ευ­και­ρία ήρθε κατά τη διάρ­κεια του αντι­πο­λε­μι­κού κι­νή­μα­τος ενά­ντια στην ει­σβο­λή στο Ιράκ. Τον Ια­νουά­ριο του 2004 η Σο­σια­λι­στι­κή Συμ­μα­χία εν­σω­μα­τώ­θη­κε στο Respect Party, ο George Galloway εκ­διώ­χθη­κε από το Ερ­γα­τι­κό Κόμμα για την αντί­θε­σή του στην ει­σβο­λή του Ιράκ και έκανε κά­λε­σμα για ένα νέο κόμμα της Αρι­στε­ράς.

Το  Respect έσπα­σε το πε­ρι­βό­η­το πλειο­ψη­φι­κό εκλο­γι­κό σύ­στη­μα της Βρε­τα­νί­ας όταν ο Galloway εξε­λέ­γη στο Κοι­νο­βού­λιο ( ο πρώ­τος βου­λευ­τής ενός κόμ­μα­τος στα αρι­στε­ρά των Ερ­γα­τι­κών από το 1940). Το  Respect ήταν σε θέση να προ­σελ­κύ­σει την αντι­πο­λε­μι­κή μου­σουλ­μα­νι­κή ψήφο, καθώς και μια ευ­ρύ­τε­ρη από τα φτωχά στρώ­μα­τα των με­γά­λων πό­λε­ων.

Το  Respect όμως δια­σπά­στη­κε μέσα από τον αντι­δη­μο­κρα­τι­κό έλεγ­χο που ασκού­σε το SWP και μια νέα ορ­γά­νω­ση εμ­φα­νί­στη­κε με το όνομα Respect -Renewal και τον George Galloway ως το πιο εξέ­χον μέλος της. Αυτή όμως επί­σης κα­τέρ­ρευ­σε όταν ο από πάνω προς τα κάτω έλεγ­χος του SWP αντι­κα­τα­στά­θη­κε από ένα πα­ρό­μοιο έλεγ­χο του Galloway.

Το πρώτο και κύριο ζή­τη­μα επο­μέ­νως για κάθε νέο κόμμα που ανα­δύ­ε­ται από αυτήν την πρω­το­βου­λία του Ken Loach θα πρέ­πει να είναι η εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία. Κάθε υπο­ψία αντι­δη­μο­κρα­τι­κού ελέγ­χου ή η πα­ρα­μι­κρή υπό­νοια ότι όσοι προ­σχώ­ρη­σαν σε αυτό δεν πρό­κει­ται να συμ­με­τά­σχουν πλή­ρως στη δια­δι­κα­σία λήψης των απο­φά­σε­ων,είναι σί­γου­ρο ότι θα οδη­γή­σει σε μια ακόμη απο­τυ­χη­μέ­νη προ­σπά­θεια.

* Ο Άλαν Θόρ­νετ είναι ηγε­τι­κό στέ­λε­χος του Socialist Resistance, (τμή­μα­τος της 4ης Διε­θνούς), στη Βρε­τα­νία.