Στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, γνωστό ως Ψυχιατρείο της Σταυρούπολης, μετά από την ανακοίνωση 61 εργαζομένων στην περιβόητη ΄΄κινητικότητα΄΄ στις αρχές του Αυγούστου, μέσα & μετά από Γενική Συνέλευση και πρόταση του Σωματείου, έντονη ήταν η προσπάθεια για σύσταση Επιτροπής Αγώνα των εργαζομένων. Μια προσπάθεια συνεχόμενη για να μείνει ζωντανή και να μην ατονήσει, όπως άλλες προηγούμενων καιρών.

Στην αρχή 2-3 άν­θρω­ποι από εμάς μπή­καν σε όλες τις κλι­νι­κές για να συ­ζη­τή­σουν & να κι­νη­το­ποι­ή­σουν κόσμο για την ανά­γκη σύ­στα­σης μιας επι­τρο­πής αγώνα και άμεσα την ίδια μέρα ορί­στη­κε συ­νά­ντη­ση, όπου και συ­ζη­τή­θη­καν ιδέες & προ­τά­σεις.

Η 1η ιδέα & πρό­τα­ση που υλο­ποι­ή­θη­κε άμεσα ήταν μια πρω­ϊ­νή κι­νη­το­ποί­η­ση εκτός Ψ.Ν.Θ. στο δρόμο της Λα­γκα­δά με πανό, ενη­με­ρω­τι­κό φυλ­λά­διο για τους διερ­χό­με­νους(πε­ζούς & οχή­μα­τα) και συν­θή­μα­τα με την ντου­ντού­κα.

2ο βήμα ήταν να δη­μιουρ­γη­θούν μι­κρές ομά­δες ερ­γα­ζό­με­νων, που είχαν δη­λώ­σει συμ­με­το­χή στην επι­τρο­πή αγώνα, και να με­τα­βούν σε όλα τα υπό­λοι­πα νο­σο­κο­μεία για να μι­λή­σουν και να ενη­με­ρώ­σουν τους συ­να­δέλ­φους για την 4ωρη στάση ερ­γα­σί­ας της 20ης/8. Μια στάση ερ­γα­σί­ας που εξήγ­γει­λε το Σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων του Ψ.Ν.Θ., κα­τά­φε­ρε να διεκ­δι­κή­σει από την ΠΟ­Ε­ΔΗΝ  και να γίνει πα­νυ­γειο­νο­μι­κή για την πόλη της Θεσ­σα­λο­νί­κης.

Στις  21/8 κά­ποιοι από εμάς πα­ρα­κο­λου­θή­σα­με την συ­νά­ντη­ση των Πρω­το­βάθ­μιων Σω­μα­τεί­ων στην ‘’υπό κα­τά­λη­ψη­’’ ΕΤ3 και στις 22/8 τη Γ.Σ. ερ­γα­ζο­μέ­νων στο νο­σο­κο­μείο «Πα­να­γία». Μέσα από αυτά τα δύο προ­έ­κυ­ψε και το κά­λε­σμα για συ­ζή­τη­ση & συ­ντο­νι­σμό δρά­σε­ων προς τ’ άλλα νο­σο­κο­μεία και τους άλ­λους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε  την Πα­ρα­σκευή 23/8, στο αμ­φι­θέ­α­τρο του Ψ.Ν.Θ.

Στις 27/8 και ημέρα Τρίτη, έγινε Συ­νέ­λευ­ση Ερ­γα­ζο­μέ­νων για συ­νέ­χι­ση της δρά­σης μας και ενη­μέ­ρω­ση.

Σαν κα­τα­κλεί­δα  χρειά­ζε­ται να ανα­φερ­θεί ότι «κα­τα­λύ­της» για όλα τα πα­ρα­πά­νω υπήρ­ξε η αλ­λα­γή του σω­μα­τεί­ου μας, μετά από εκλο­γές, με­ρι­κούς μήνες πριν, καθώς την πλειο­ψη­φία σή­με­ρα απο­τε­λεί μία πα­ρά­τα­ξη από αν­θρώ­πους (ενταγ­μέ­νους & μη) στη λε­γό­με­νη σή­με­ρα Αρι­στε­ρά της Ελ­λά­δας, ή αυτής που προ­σπα­θεί «να πάει αρι­στε­ρά».