Το άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας σε κίνδυνο

Η κυ­βέρ­νη­ση χρη­σι­μο­ποί­η­σε κάθε νο­μο­θε­τι­κό τέ­χνα­σμα προ­κει­μέ­νου να απο­τρέ­ψει την έκ­φρα­ση της λαϊ­κής οργής απέ­να­ντι στη βίαιη αφαί­ρε­ση κε­κτη­μέ­νων δε­κα­ε­τιών, φτά­νο­ντας μά­λι­στα στο ση­μείο να αλ­λά­ξει τον εκλο­γι­κό νόμο για τον αριθ­μό των υπο­ψή­φιων δη­μο­τι­κών συμ­βού­λων λίγες μέρες πριν την προ­κή­ρυ­ξη των εκλο­γών, ευ­ξά­νο­ντας έτσι τον έλεγ­χο των κομ­μα­τι­κών και πε­λα­τεια­κών μη­χα­νι­σμών στην αυ­το­διοί­κη­ση και επεν­δύ­ο­ντας στον απο­χρω­μα­τι­σμό της. Πλέον η κυ­βέρ­νη­ση έχει πο­ντά­ρει την επι­βί­ω­σή της στη μία εβδο­μά­δα που με­σο­λα­βεί ανά­με­σα στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές και τις Ευ­ρω­ε­κλο­γές, ώστε να δια­μορ­φώ­σει κλίμα εμπέ­δω­σης του «success story» και ήττας της Αρι­στε­ράς. Γι' αυτό και οι επερ­χό­με­νες αυ­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές όχι μόνο δεν πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στούν αντα­γω­νι­στι­κά με τη συ­νο­λι­κή προ­σπά­θεια που κάνει ο λαός μας και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να απαλ­λα­γού­με από τα μνη­μό­νια λι­τό­τη­τας, αλλά ως απα­ραί­τη­τος σταθ­μός για αυτή την ανα­τρο­πή. Υπάρ­χει όμως και ένας «πραγ­μα­τι­κός» λόγος που οι δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της Αρι­στε­ράς συ­νο­λι­κό­τε­ρα να επεν­δύ­σουν στην ανα­τρο­πή σε επί­πε­δο Αυ­το­διοί­κη­σης, και αυτός δεν είναι άλλος από τις δια­κυ­βεύ­σεις των δι­καιω­μά­των της κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας που ζει και ερ­γά­ζε­ται στις πό­λεις.

Στο Δήμο Φι­λα­δέλ­φειας-Χαλ­κη­δό­νας, το φυ­σι­κό στο­λί­δι του Άλ­σους, έκτα­σης 423 στρεμ­μά­των, βρί­σκε­ται πλέον σε με­γά­λο κίν­δυ­νο. Οι προη­γού­με­νες διοι­κή­σεις του Δήμου σε συν­δυα­σμό με την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση από την κυ­βέρ­νη­ση οδή­γη­σαν το Άλσος σε εγκα­τά­λει­ψη και στην απα­ξί­ω­σή του σε με­γά­λα τμή­μα­τα της το­πι­κής κοι­νω­νί­ας. Όπως και με κάθε δη­μό­σιο αγαθό που απα­ξιώ­θη­κε σκό­πι­μα και συ­στη­μα­τι­κά από την εξου­σία, τώρα μέσω του Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου Αθή­νας/Ατ­τι­κής/Θεσ­σα­λο­νί­κης το Άλσος προ­τεί­νε­ται να με­τα­τρα­πεί από «ανα­δα­σω­τέα και δα­σι­κή έκτα­ση» σε «Μη­τρο­πο­λι­τι­κό πάρκο» με «ζώνες ει­δι­κών χρή­σε­ων». Αυτό πρα­κτι­κά ση­μαί­νει ότι ανοί­γει ο δρό­μος για την τσι­με­ντο­ποί­η­ση και τη συρ­ρί­κνω­ση του δά­σους, αφού αί­ρε­ται ο συ­νταγ­μα­τι­κά προ­στα­τευό­με­νος δα­σι­κός του χα­ρα­κτή­ρας και δί­νε­ται η δυ­να­τό­τη­τα για τη δη­μιουρ­γία «αθλη­τι­κών, κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­στι­κών» κα­τα­σκευών εντός του.

Την ίδια στιγ­μή, το δί­καιο αί­τη­μα των φι­λά­θλων της ΑΕΚ για κα­τα­σκευή γη­πέ­δου στην ιστο­ρι­κή της έδρα στη Νέα Φι­λα­δέλ­φεια, κάτι που απο­τε­λεί θέση και της πα­ρά­τα­ξή μας από την ίδρυ­σή της, συ­να­ντιέ­ται από επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που επι­διώ­κουν αυτό να γίνει εις βάρος του άλ­σους. Στο σχέ­διο νόμου που δό­θη­κε στη δη­μο­σιό­τη­τα τέλη Φλε­βά­ρη για την κα­τα­σκευή του γη­πέ­δου αφαι­ρού­νται πε­ρί­που 6 στρέμ­μα­τα δα­σι­κής έκτα­σης. Ως Δύ­να­μη πο­λι­τών επι­μέ­νου­με στην κα­τα­σκευή του γη­πέ­δου στο χώρο των 26.6 στρεμ­μά­των που έχει πα­ρα­χω­ρη­θεί στην Ερα­σι­τε­χνι­κή ΑΕΚ από το 1934 και θε­ω­ρού­με πως το γή­πε­δο πρέ­πει και μπο­ρεί να γίνει εκεί που ήταν, χωρίς να είναι απα­ραί­τη­τη η συρ­ρί­κνω­ση του δά­σους. Η ΑΕΚ πρέ­πει να απο­κτή­σει γή­πε­δο, αυτό όμως πρέ­πει να γίνει με σε­βα­σμό στους πο­λε­ο­δο­μι­κούς κα­νό­νες, το πε­ρι­βάλ­λον και το Σύ­νταγ­μα και στην πόλη συ­νο­λι­κά. Επει­δή μά­λι­στα γί­νο­νται προ­σπά­θειες διά­φο­ρες πλευ­ρές το θέμα του γη­πέ­δου να αξιο­ποι­η­θεί πο­λι­τι­κά και να δια­μορ­φώ­σει κρι­τή­ριο ψήφου για τις επερ­χό­με­νες εκλο­γές, εμείς αρ­νού­μα­στε να υπο­κύ­ψου­με σε αυτή τη λο­γι­κή.