Με τους εργάτες ή με τους εργοδότες;

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήσαμε μια μεγάλης έντασης επίθεση σε βάρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, για τις «αυξήσεις» μέσω της καθιέρωσης τροφείων (κουπονιών για σάντουιτς και καφέ) που προβλέπει η σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η ομοσπονδία των εργαζόμενων της ΔΕΗ. Επίθεση από τα δεξιά, βλέπε το συρφετό των μεγάλων ΜΜΕ αλλά και από τα αριστερά, με δικαιολογία την ανθρωπιστική κρίση.

Και οι δύο πλευρές της επίθεσης είναι λάθος, απλά η πρώτη πλευρά δεν έχει αγνές προθέσεις. Η επίθεση των μεγαλοσυμφερόντων στην συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έγινε για 3 λόγους. Πρώτον είναι δεδομένο ότι οι έλληνες καπιταλιστές δεν θέλουν σε καμιά περίπτωση να δημιουργηθεί η αίσθηση σε όλους τους εργαζόμενους ότι μπορεί να διεκδικήσουν και να κερδίσουν αυξήσεις. Σε αυτή την προσπάθεια έχει συμβάλλει και η υποχώρηση της κυβέρνησης από την προεκλογική εξαγγελία της ΔΕΘ για άμεση νομοθετική κατοχύρωση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

Δεύτερον, οι έλληνες καπιταλιστές από ότι φαίνεται δεν θέλουν ούτε τη νομοθετική κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων που έχουν καταργήσει τα μνημόνια. Και μιας και η κυβέρνηση έκανε βήμα πίσω στους μισθούς, βρήκαν την ευκαιρία να την πιέσουν και στο ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων. Οι καπιταλιστές (βλέπε ΣΕΒ) στηρίζουν τη συμφωνία με τους «θεσμούς» αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν από τη μεριά τους καμιά παραχώρηση γιατί φοβούνται ότι και η παραμικρή κίνηση μπορεί να οδηγήσει στη ρήση ενός παλιού και αγαπημένου από τον εργατόκοσμο τραγουδιού: «βρε λες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί, κι ότι γλυκά ροκάνιζαν σα φούσκα να χαθεί».

Τρίτον, ήθελαν για μια ακόμη φορά να συμβάλλουν στη δημιουργία κοινωνικού αυτοματισμού ενάντια στο δημόσιο, ώστε να συνεχίσουν τις πιέσεις τους να ξεπουληθούν τα φιλέτα της ΔΕΗ. Δεν είναι τυχαίο ότι μια μέρα μετά την υπογραφή της ΣΣΕ της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ο Ιωάννης Γιαρέντης πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), θυγατρική της ΔΕΗ που είναι υπό ιδιωτικοποίηση, δήλωνε περιχαρής στην κοπή της πίτας του οργανισμού, ότι η ιδιωτικοποίηση θα ολοκληρωθεί πολύ σύντομα.

Αυτή η μαύρη προπαγάνδα φέρνει όλους απέναντι σε ευθύνες. Την κυβέρνηση, που χρειάζεται- αν θέλει να εφαρμόσει επιτυχώς το πρόγραμμά της για σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων των φιλέτων της ΔΕΗ-να αλλάξει άμεσα τις διοικήσεις αυτών των οργανισμών. Διοικήσεις που επιτελούν ακόμη τη μνημονιακή αποστολή για την οποία είχαν διοριστεί. Τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά που χρειάζεται να καταλάβουν ότι η συμμετοχή ενός ριζοσπαστικού κόμματος της Αριστεράς στην κυβέρνηση, δεν σημαίνει ότι έχει κερδηθεί και η ιδεολογική μάχη στη συνείδηση του κόσμου. Με άλλα λόγια, ότι το κρίσιμο δίλλημα, με τους εργάτες ή με τους εργοδότες, δεν έχει απαντηθεί. Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που, στις μάχες που έχουν μπροστά τους για να ολοκληρωθεί η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, είναι χρήσιμο να εντάξουν όλη την κοινωνία διεκδικώντας τα αυτονόητα.

Και τα αυτονόητα αυτή την περίοδο στην κοινωνία δεν είναι μόνο οι αυξήσεις του μισθού, αλλά και η μείωση των τιμολογίων δημοσίων αγαθών όπως το ηλεκτρικό ρεύμα. Μια διεκδίκηση που- μαζί με την θέση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ- μπορούσε να αποτελούν τμήμα της υπογραφής μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας των εργαζομένων στον οργανισμό.

Μια διεκδίκηση που πολλούς από αυτούς που θέσανε ως επιχείρημα την ανθρωπιστική κρίση θα τους είχε κερδίσει, ενώ τώρα τους «χάρισε» προσωρινά στο αντίπαλο στρατόπεδο. Σε αυτό μεγάλη είναι και η ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και των άλλων κομμάτων της Αριστεράς, που αντί στις ανακοινώσεις τους να θυμίσουν το πάγιο αίτημα για καλύτερους μισθούς, άλλοι προσπαθούσαν να απεμπλέξουν από την υπογραφή της σύμβασης την κυβέρνηση, φοβούμενοι ότι θα χαλάσει η επικοινωνιακή της εικόνα και άλλοι προσπαθούσαν να δείξουν ότι οι αυξήσεις είναι χαμηλές και τις έχουν υπογράψει για ίδιον όφελος, κυβερνητικοί και γραφειοκράτες συνδικαλιστές. Συμβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο στη μαύρη προπαγάνδα των «από πάνω» και αφήνοντας έκθετους σε αυτή τους χιλιάδες εργαζόμενους στη ΔΕΗ, που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια στην ιδιωτικοποίησή της και για μια δημόσια ΔΕΗ που θα παρέχει ρεύμα φτηνό στο λαό. Αλλά και όλους τους άλλους εργαζόμενους που δήθεν θα πρέπει να σκεφτούν, πριν υπογράψουν σύμβαση εργασίας, όχι το πώς να διεκδικήσουν αυξήσεις, αλλά μη τυχόν και «παρεξηγηθούν» οι υπόλοιποι κλάδοι εργασίας που δεν τα έχουν καταφέρει ακόμη. Και κατά συνέπεια να περιμένουμε όλοι μαζί το πότε θα συμφωνήσουν, οι θεσμοί και οι κοινωνικοί εταίροι (λέγε με αφεντικά) να μας δώσουν αυξήσεις.

Οι εργαζόμενοι ένα καθήκον έχουμε το επόμενο διάστημα. Να πιέσουμε την κυβέρνηση να καταθέσει το νομοσχέδιο για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και να οργανώσουμε από τώρα τη δράση μας για να διεκδικήσουμε μαχητικά, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων που θα επαναφέρουν το μισθό στα 751 ευρώ, που θα δίνουν αυξήσεις σε όλους τους κλάδους εργαζομένων.