πολιτική
-
ΛΑΕ: Τι πρόγραμμα χρειαζόμαστε;
Γράφει η Διακήρυξη της ΛΑΕ, στην πρώτη κιόλας σελίδα της, ότι η Λαϊκή Ενότητα είναι «ένας μετωπικός πολιτικός φορέας». Αυτό που διαβάζουμε όμως στη συνέχεια είναι το πρόπλασμα ενός κυβερνητικού προγράμματος, ενός κόμματος, διότι τοποθετείται επί σειράς στρατηγικών ζητημάτων με τα οποία μια προγραμματική μετωπική συμφωνία, εκ της φύσεώς της, δεν ασχολείται. Πρόκειται λοιπόν για μετωπικό φορέα, ή για μέτωπο που υποκρύπτει κόμμα, ή για οργανωτικό υβρίδιο; Καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε: Υπάρχουν άραγε οι προϋποθέσεις για κάτι περισσότερο από τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου; Συμφωνούν άραγε όλες οι οργανώσεις που συμμετέχουν στις απαντήσεις που δίνει η Διακήρυξη στα στρατηγικά ζητήματα;
-
ΑΠΟ ΤΟ “ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ΄ΑΣΤΡΑ” ΜΕΧΡΙ ΣΤΟ “ΠΩΣ ΔΕΝΟΤΑΝΕ Τ΄ΑΤΣΑΛΙ”
Μια πολιτική διαδρομή 37 χρόνων (1977-2015)-σχεδόν μια ολόκληρη ζωή -με στράτευση στο αριστερό κομουνιστικό και εργατικό κίνημα που υπηρέτησα με όσες δυνάμεις μπορούσα να διαθέσω σωματικές και πνευματικές,έφτασε στο τέλος της.
-
Η ανθρωπιστική επιχειρηματικότητα στις πλάτες της προσφυγιάς-Μια ανταπόκριση από τη Λέσβο
Σε σειρά άρθρων, το Rproject έχει στηλιτεύσει το γεγονός ότι στις πλάτες της προσφυγιάς παίζεται ένα επαίσχυντο, οικονομικό και επιχειρηματικό παιχνίδι από επαγγελματίες φιλάνθρωπους – με τα λεφτά των... άλλων – και επιχειρηματίες, ο καθένας εκ των οποίων συστήνεται ή αυτοπροβάλλεται πια και ως humanitarian entrepreneur (ανθρωπιστής επιχειρηματίας, στα νέα ελληνικά).
-
Ο αντιτουρκισμός και η Αριστερά
Με τη συμβολή των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους έχει εμπεδωθεί στην Ελλάδα, ως «κοινή λογική», η αντίληψη ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι ένα μονίμως επιθετικό και επεκτατικό κράτος, που συνήθως κρύβεται πίσω από τον ιμπεριαλισμό.
-
Ποιος κάνει κουμάντο στο «κουαρτέτο» των δανειστών;
Η γερμανική ηγεσία, σε πολυδιάστατη κρίση πια, παραμένει συνεκτικός ιστός και ενορχηστρωτής της τακτικής των δανειστών στην αξιολόγηση.
-
Στη λάσπη της Ειδομένης αποκαλύπτονται οι βαθύτεροι, κυβερνητικοί σχεδιασμοί
Οι δηλώσεις Κουρουμπλή, η ηθελημένη ανικανότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και μια σύγκριση της προσφυγιάς με τον τυφώνα Κατρίνα, που φανερώνει πάρα πολλά.
-
Τα προφανή ως απαραίτητα: Περί Μακεδονίας
Είναι, στον 21ο αιώνα, απαραίτητο να ξοδεύουμε χρόνο και φαιά ουσία για να πούμε τα προφανή; Πάντα πίστευα πως ΝΑΙ. Οι αντιδράσεις και οι απόψεις που εκφράστηκαν με το θέμα που προέκυψε (πιθανότατα όχι και τόσο αθώα ή τυχαία) προσφάτως με την δήλωση του υπουργού Μουζάλα περί Μακεδονίας, με έπεισαν ότι είχα δίκιο.
-
Το σύνδρομο Συμπιλίδη και το νέο «2004»
Είναι δυνατόν εν έτει 2016 να ξεσπά κυβερνητική κρίση όχι για το ασφαλιστικό ή κάποια άλλη διάταξη του νέου Μνημονίου, αλλά επειδή κάποιος υπουργός αποκάλεσε στη ρύμη του λόγου του τα «Σκόπια» Μακεδονία; Και μάλιστα η κρίση αυτή να μην τερματίζεται με την πανηγυρική συγγνώμη του δράστη, αλλά το επίμαχο lapsus ν’ απειλεί τη συνοχή μιας κυβέρνησης που μέχρι σήμερα επιβίωσε κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες;
-
Καταρρέει το «πολιτικό συμβόλαιο» του Σεπτεμβρίου 2015
Κυβερνητική υποχώρηση σε όλη την κλίμακα μπροστά σε ένα νέο, σημαντικό σημείο καμπής.