πολιτική
-
Δάνειο + ρευστότητα = λιτότητα;
Η αναβάθμιση της διαπραγμάτευσης σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο (Σύνοδος, Βερολίνο) είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους: ακόμη κι ένας «έντιμος συμβιβασμός» προϋποθέτει λύση για το χρέος τώρα, ξεκινώντας από τα τοκοχρεολύσια του 2015. Αν δεν υπάρξει η λύση αυτή, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει το δίλημμα ή να φθαρεί σε ένα αδιέξοδο παζάρι ή να προχωρήσει στις δικές της αναπόφευκτες «μονομερείς ενέργειες». Για τις οποίες απαιτείται σχέδιο και κοινωνική εγρήγορση. Ελπίζει κανείς ότι αυτό το σχέδιο κάπου εκπονείται...
-
Ανθρωπιστική κρίση: Ένας οικονομικός πόλεμος
Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της μεγάλης επέκτασης της φτώχειας και της ακραίας φτώχειας αποτελεί την αφετηρία προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για την ανακούφιση των πληγεισών κοινωνικών και ευπαθών ομάδων, να ξεκινήσει η διαμόρφωση προϋποθέσεων για την κοινωνική ένταξη, την είσοδο εκ νέου στην αγορά εργασίας και την κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
-
Ο κρίσιμος ρόλος της αριστερής «πτέρυγας» και η μεταβατική λογική
Με το υπερόπλο της ρευστότητας αλλά και της χρηματοδότησης και την «απειλή» πιστωτικού γεγονότος οι δανειστές αναγκάζουν την κυβέρνηση να στραγγίσει τα πολύτιμα διαθέσιμα του Δημοσίου βυθίζοντάς την σε ολοένα δυσχερέστερη θέση. Βέβαια χρεοστάσιο εντός ευρωζώνης δεν είναι εύκολο να συμβεί και πάντως όχι με την συνέργεια των ευρωπαϊκών διευθυντηρίων – κάτι τέτοιο αποτελεί όπλο του αδύναμου, του χρεώστη – γι’ αυτό και την τελευταία στιγμή δίνονται τα αναγκαία «ψίχουλα» μεταθέτοντας το πρόβλημα χρονικά.
-
Για ποιόν εργάζεται ο χρόνος;
Οταν άρχισε να υποχωρεί κάπως το επικοινωνιακό μπαράζ που επιχείρησε να παρουσιάσει την συμφωνία της 20ης Φλεβάρη μεταξύ κυβέρνησης και Eurogroup (και την «λίστα μεταρρυθμίσεων» που τη συμπληρώνει) ως περίπου νίκη, το βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της είναι ότι «αγόρασε χρόνο».
-
Και τώρα;
Δεν είναι η στιγμή να παρακολουθούμε απαθείς και μοιρολατρικά την πορεία προς την προδιαγεγραμμένη καταστροφή, ούτε να τρέφουμε μεταφυσικές ελπίδες ότι ίσως συμβεί ένα θαύμα για να μας σώσει. Δεν είναι η ώρα για να παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τους χειρισμούς των διαπραγματευτών της κυβέρνησης στο λάκκο των λεόντων. Είναι η ώρα για προσκλητήριο μάχης, για την ένταση και επιστράτευση στον ύψιστο βαθμό των υλικών και πνευματικών δυνάμεων, ατομικών και συλλογικών. Είναι η ώρα να συγκροτήσουμε πολιτικό και σχηματισμό μάχης, με κοινωνικό και πολιτικό βάθος, με εναλλακτικό σχέδιο ρήξης και με πολιτική ηγεσία αποφασισμένη για όλα! Αλλιώς, μη έχοντας σκοπό, ούτε ιερό ούτε ανίερο, η Ιστορία μπορεί να μας σκαρώσει μια πολύ σκληρή φάρσα…
-
Μέτωπο της Αριστεράς σε Ελλάδα και Ευρώπη ενάντια στη λιτότητα και τους εκβιασμούς του ευρωπαϊκού και ντόπιου κεφαλαίου
Κάθε μέρα που περνά το ντόπιο, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και μαζί τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ κλιμακώνουν την επίθεση τους για να συντρίψουν την κυβέρνηση που τόλμησε να αμφισβητήσει οριακά – όχι το καπιταλισμό – αλλά το νεοφιλελευθερισμό και κυρίως την πολιτική της λιτότητας.
-
Έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κωλοτούμπα;
Έκανε ο Σύριζα κωλοτούμπα ή δεν έκανε; Αν η ερώτηση διατυπωνόταν κάπως αλλιώς, ας πούμε αν έκανε στροφή 180 μοιρών, ίσως θα μπορούσε να απαντηθεί πιο εύκολα.
-
Ποια συμφωνία;
σως είναι μια καλή στιγμή για δεύτερες σκέψεις. Μετά τα όσα έχουν εκτοξευθεί την τελευταία εβδομάδα από τους «θεσμούς» -το EFSF, την ΕΚΤ, την Κομισιόν, τον υπεράνω παντός «θεσμού» Β. Σόιμπλε- είναι μάλλον απίθανο να περιμένει κανείς καλύτερη συμπεριφορά τη Δευτέρα από το Eurogroup. Το οποίο τυπικά δεν είναι καν «θεσμός», αλλά μόνο μια άτυπη σύναξη υπουργών της Ευρωζώνης, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ε.Ε. Άλλωστε, κατά δήλωση και του επικεφαλής του, του Γ. Ντάισελμπλουμ, στη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση λειτουργεί απλώς ως εκπρόσωπος των δανειστών της Ελλάδας. Ως Σάιλοκ που ζητάει τη λίβρα του το κρέας.
-
Το χρέος, μεταξύ ρεαλισμού και οράματος
Ας αρχίσουμε από το βασικό: 324 δισ. και κάτι ψιλά. Τόσο είναι το δημόσιο χρέος. Αντιστοιχεί στο 176% του ΑΕΠ. Αν δεν υπάρξουν θεαματικές αλλαγές (ανάπτυξη- έκπληξη, άνω του 2%), κι αν προστεθούν τα υπόλοιπα του δανεισμού από τον μηχανισμό στήριξης- τα 8,5 δισ. του ΔΝΤ (για το 2015) και τα 1,8 δισ. του EFSF-, συν τα 15 δισ. βραχυπρόθεσμου δανεισμού (έντοκα) που ζητάει η κυβέρνηση, το δημόσιο χρέος εντός του έτους θα αυξηθεί περίπου στα 334 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι, εφόσον εξοφληθούν οι δανειακές υποχρεώσεις ως έχουν σήμερα, στο τέλος του έτους το χρέος θα εκτοξευθεί στο 185% του ΑΕΠ.
-
Κόμμα κινηματικό, όχι κυβερνητικό
Το θέμα γύρω από το οποίο εκφράζεται η αγωνία της πλειοψηφίας των μελών του ΣΥΡΙΖΑ είναι η σχέση κόμματος και κυβέρνησης. Όχι μόνο γιατί αντικειμενικά τα όρια μπερδεύονται και επικρατεί το «Τώρα πήραμε την κυβέρνηση, δεν είμαστε πια αντιπολίτευση». Κυρίως γιατί είναι ορατό στον καθένα και στην καθεμιά ότι οι πρώτες μέρες διακυβέρνησης συνοδεύτηκαν από την απόλυτη απαξίωση του κόμματος.