Δήλωση αποχώρησης από την Ο.Μ. Νίκαιας 3 μελών του συντονιστικού

1. Δεν ανα­γνω­ρί­ζου­με ότι το μέχρι χθες κόμμα μας εκ­φρά­ζει πλέον τις αρχές μας, τις κοι­νές μας απο­φά­σεις και τις προ­γραμ­μα­τι­κές δε­σμεύ­σεις μας απέ­να­ντι στον λαό.
2. Το 3ο Μνη­μό­νιο που υπέ­γρα­ψε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι ούτε «δια­χει­ρί­σι­μο», ούτε «υπε­ρα­σπί­σι­μο». Η υπο­γρα­φή του ήταν μία κα­τα­στρο­φι­κή για τη χώρα αυ­θαι­ρε­σία. Έχου­με ζήσει τα τε­λευ­ταία 5 χρό­νια σε συν­θή­κες μνη­μο­νια­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης και γνω­ρί­ζου­με πάρα πολύ καλά τα απο­τε­λέ­σμα­τά της. Πρό­κει­ται για επι­βο­λή άγριας λι­τό­τη­τας, η οποία αφορά απο­κλει­στι­κά τα χα­μη­λά κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα. Όλοι ξέ­ρου­με και το πα­ρα­δε­χό­μα­στε ότι είναι υπο­κρι­σία η «εξυ­γεί­αν­ση» της οι­κο­νο­μί­ας και κοι­νω­νί­ας. Τα μνη­μό­νια σε Ελ­λά­δα και Ευ­ρώ­πη απο­τε­λούν μη­χα­νι­σμό του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού για να επι­τε­θεί αρ­πα­κτι­κά στους λαούς προς όφε­λος των κα­πι­τα­λι­στών - τρα­πε­ζο­κρα­τών. Η εκτί­μη­ση ότι υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια για φι­λο­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή είναι μια ψευ­δαί­σθη­ση (από­δει­ξη γι’ αυτό είναι ότι τα πρώτα εσπευ­σμέ­να μέτρα του νέου μνη­μο­νί­ου αφο­ρού­σαν τη μεί­ω­ση συ­ντά­ξε­ων, την αύ­ξη­ση του Φ.Π.Α, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας...).
3. Η «Πρώτη Φορά Αρι­στε­ρά» που με τόση λα­χτά­ρα προσ­δο­κού­σα­με, εμείς και γε­νιές αγω­νι­στών, μας απο­γο­ή­τευ­σε πολύ γρή­γο­ρα. Από τη συμ­φω­νία της 20ης Φλε­βά­ρη φά­νη­κε ότι η διά­θε­ση για ρήξη με τους εκ­βια­στές δεν υπήρ­χε. Αντί­θε­τα όσο περ­νού­σε ο και­ρός  η κυ­βέρ­νη­ση γι­νό­ταν όλο και πιο υπο­χω­ρη­τι­κή, όλο και πιο κα­τευ­να­στι­κή, δί­νο­ντας χρόνο στους «εταί­ρους», ενώ στράγ­γι­ζαν τα τε­λευ­ταία χρή­μα­τα του κρά­τους στις πλη­ρω­μές δό­σε­ων. Είχε αρ­χί­σει να γί­νε­ται εμ­φα­νές ότι η κυ­βέρ­νη­ση είχε προ­σχω­ρή­σει στο δόγμα «πάση θυσία στο ευρώ». Αυτό είχε βέ­βαια απο­φα­σι­στεί αυ­θαί­ρε­τα, ερή­μην του κόμ­μα­τος και κάθε φωνή που υπεν­θύ­μι­ζε τις δε­σμεύ­σεις και τους στό­χους μας αντι­με­τω­πι­ζό­ταν ως δια­σπα­στι­κή και εχθρι­κή στον κλει­στό «πρω­θυ­πουρ­γι­κό κύκλο». Όσο αυτές οι φωνές αυ­ξά­νο­νταν, άλλο τόσο γι­νό­ταν προ­σπά­θεια απο­κο­πής της κυ­βέρ­νη­σης από το κόμμα, με  απο­φυ­γή των δια­δι­κα­σιών και του δια­λό­γου.
4. Τε­λι­κά, φτά­σα­με στο απο­κο­ρύ­φω­μα των εκ­βια­σμών και ο πρω­θυ­πουρ­γός εξήγ­γει­λε το δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιούλη. Ο λαός έδει­ξε τη γε­ναιό­τη­τά του απέ­να­ντι στην από­λυ­τη κα­τα­στρο­φο­λο­γία των ΜΜΕ. Με το εκ­κω­φα­ντι­κό 62% (72% στις φτω­χο­γει­το­νιές μας) έδει­ξε το δρόμο της ρήξης με τα μνη­μό­νια και τη λι­τό­τη­τα. Εκεί­νη ακρι­βώς τη στιγ­μή απέ­δει­ξε ότι είναι πιο έτοι­μος και πιο γε­ναί­ος από την ηγε­σία του. Ο Πρω­θυ­πουρ­γός απο­φά­σι­σε, χωρίς να απευ­θυν­θεί στο κόμμα για άλλη μια φορά, να υπο­χω­ρή­σει και να συμ­φω­νή­σει με τους εκ­βια­στές. Συμ­φώ­νη­σε να εφαρ­μό­σει ένα νέο μνη­μό­νιο πάνω στα ερεί­πια των προη­γού­με­νων χρό­νων. Μας καλεί να συμ­φω­νή­σου­με κι εμείς σ’ αυτό. Όλος αυτός ο κό­σμος που μά­τω­σε κυ­ριο­λε­κτι­κά στους δρό­μους, γιατί βλέ­πει ξε­κά­θα­ρα ότι είναι ένας δρό­μος χωρίς μέλ­λον για τον ελ­λη­νι­κό λαό και τους άλ­λους λαούς της Ευ­ρώ­πης, δε μπο­ρεί να τον ακο­λου­θή­σει σ’ αυτή την ολο­κλη­ρω­τι­κή με­τάλ­λα­ξη.
5. Ο Αλέ­ξης Τσί­πρας τώρα κα­τέ­φυ­γε στον ύστα­το τα­κτι­κι­σμό: την αιφ­νι­δια­στι­κή εξαγ­γε­λία εκλο­γών. Ορι­στι­κά πια, απο­κα­λύ­πτει ότι ο σε­βα­σμός της εσω­κομ­μα­τι­κής δη­μο­κρα­τί­ας είναι γι’ αυτόν μια ασή­μα­ντη λε­πτο­μέ­ρεια. Δεν αφή­νει κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο στο διά­λο­γο ή έστω σε μια κα­τα­γρα­φή της αντί­θε­της άπο­ψης στο συ­νέ­δριο που ο ίδιος είχε προ­τεί­νει. Παίρ­νει μορφή το όραμά του για ένα αρ­χη­γι­κό κόμμα, χωρίς τους «ενο­χλη­τι­κούς». Το σχέ­διό του για εκλο­γές, πα­ρό­λα αυτά, έχει την έγκρι­ση των «εταί­ρων», οι οποί­οι ενη­με­ρώ­θη­καν πριν απ’ όλους.

Εμείς δη­λώ­νου­με ότι δε μπο­ρού­με να πα­ρα­μεί­νου­με μέσα σε μια τέ­τοια κα­τά­στα­ση. Δεν απο­στρα­τευό­μα­στε όμως. Έχου­με κάνει την επι­λο­γή του Αγώνα και την αντί­στα­ση στη μνη­μο­νια­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Κα­λού­με πα­λιούς και νέους Συ­ντρό­φους να συ­νε­χί­σουν να δί­νουν το «παρών» στους δρό­μους, στα κι­νή­μα­τα αλ­λη­λεγ­γύ­ης και διεκ­δί­κη­σης, μέσα και έξω από τη Βουλή, μαζί με συ­ντρό­φους βου­λευ­τές που πα­ρα­μέ­νουν συ­νε­πείς. Κα­λού­με σε συ­στρά­τευ­ση και ενό­τη­τα για τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες του Λαού.

Νί­καια 24 Αυ­γού­στου 2015

Χα­ρα­λα­μπί­δου Κούλα (μέλος συ­ντο­νι­στι­κού Ο.Μ. Νί­καιας)
Χα­βέ­λας Θύ­μιος (μέλος συ­ντο­νι­στι­κού Ο.Μ. Νί­καιας)
Φα­ζά­κης Στέ­λιος (μέλος συ­ντο­νι­στι­κού Ο.Μ. Νί­καιας)